Reisverslag | Via de Oregon Trail naar Washington State

Na dagenlang genieten van de bergen, bossen en meren van oostelijke Oregon, breekt het laatste hoofdstuk van onze roadtrip aan. We laten onze knusse cabin aan Antone Creek achter ons, diep verscholen in de Little Alps van Oregon, en zetten koers naar onze eindbestemming: Carson, Washington State, gelegen pal tegenover de majestueuze Mount Hood.

Maar voor het zover is, wacht ons nog een dag vol natuurschoon, historie en verrassingen. Want ook nu blijven we trouw aan onze favoriete manier van reizen: via de scenic byways.

Blue Mountain Scenic Byway

We beginnen onze dag op het laatste stukje van de Elkhorn Drive Scenic Byway, die ons al zoveel prachtige vergezichten en avontuurlijke hikes heeft gebracht. Dan maken we de overstap naar de Blue Mountain Scenic Byway, een minder bekende, maar absoluut adembenemende route die zich een weg slingert door de Blue Mountains van noordoostelijk Oregon. Wat volgt is een rit die aanvoelt alsof we bladzijde na bladzijde omslaan van een levend prentenboek.

De eerste uren rijden we door dichte, bijna ondoordringbare dennenbossen. Het zonlicht filtert slechts spaarzaam door het bladerdak, wat zorgt voor een mystieke sfeer. Af en toe geeft het bos een glimp prijs van open graslanden en glooiende heuvels, een uitnodiging om te stoppen en diep adem te halen.

Dan, totaal onverwacht, verandert het landschap. Een brede open vlakte doemt op en tot onze verbazing staat daar een grote kudde elanden te grazen. We stoppen de auto en blijven stilletjes zitten, verwonderd over dit unieke moment. Dit is het hart van het Bridge Creek Wildlife Area, een belangrijk overwinteringsgebied voor Rocky Mountain-elanden.

Tussen december en mei verzamelen hier meer dan duizend elanden om de zware sneeuwval in hogere gebieden te ontvluchten. Eind juni is het gebied net weer opengesteld voor verkeer, dus we hebben geluk, want vandaag is het 30 juni. De elanden blijven nog even zichtbaar in het veld en verdwijnen dan, alsof het een droom was, weer tussen de bomen van het reservaat.

Van groene bossen naar goudgele vlaktes

Naarmate we verder rijden, verandert het landschap opnieuw drastisch. We laten de hoge naaldbomen van Ukiah achter ons. Hier wijkt het woud vanwege een eeuwenoude aardverschuiving die het dal drastisch heeft gevormd. We dalen langzaam af in een weidser gebied. Onze kaart blijft een trouwe gids, want Google Maps stuurt ons telkens richting de snelste route, terwijl wij juist de mooiste zoeken.

Het weelderige groen van de bossen maakt plaats voor droge, open vlaktes. De bomen verdwijnen volledig en het gras kleurt goudgeel onder de verzengende zon. De temperatuur klimt richting de 33 graden en we beseffen dat we inmiddels midden in het droge hart van noordelijk Oregon rijden. De kleuren, de leegte en de hitte geven ons het gevoel echt in het Wilde Westen te zijn beland.

Langs de sporen van pioniers: de Oregon Trail

En dan, bij het gehucht Cecil, zien we het beroemde bord: Oregon Trail. Een plek met geschiedenis, en niet zomaar één. Hier liepen in de 19e eeuw duizenden pioniers, met ossen en muilezels, op zoek naar een nieuw leven in het vruchtbare Oregon. We stappen uit en lopen een stukje over de historische route, die ooit over 3400 kilometer door het land liep, van Missouri tot aan de Columbia River bij de grens met Washington.

De wind waait zacht over de vlakte en het is alsof we het geknars van houten wielen en het geroep van de pioniers nog kunnen horen. Hier, op deze stoffige trail, werd Amerikaanse geschiedenis geschreven. Het is een eer om even in hun voetsporen te mogen staan.

Tip van Mountainreporters: Neem de tijd in Oregon. Kies de scenic byways boven de snelwegen, sla af waar het bordje ‘Scenic Route’ zegt, en vergeet Google Maps af en toe. Je krijgt er een rijkdom aan ervaringen voor terug die je nergens anders vindt.

Eindbestemming: Carson, Washington

Na een week vol overweldigende natuur, rustige meren en eindeloze bossen in Oregon, is het tijd voor het laatste hoofdstuk van onze reis. Vanuit het droge, goudgele hart van Oregon volgen we de legendarische Oregon Trail, die ons langs de machtige Columbia River leidt. Hier scheiden we ons, met enige weemoed, van Oregon en rijden via de indrukwekkende Sam Hill Memorial Bridge de staat Washington binnen, de meest noordwestelijke staat van de Verenigde Staten.

Zodra we de rivier oversteken, begint de weg te stijgen. In onze achteruitkijkspiegel zien we Oregon langzaam verdwijnen. Voor ons ontvouwt zich een steeds spectaculairder zicht over de Columbia River, die zich als een zilveren lint door een diepe, uitgesleten kloof slingert. Deze kloof, gevormd door oeroude gletsjers en gigantische overstromingen, vertelt een verhaal dat miljoenen jaren teruggaat.

Langs de wanden van basalt en zandsteen stijgen imposante rotsformaties op. Terwijl we verder rijden over de Lewis and Clark Highway, worden we begeleid door tientallen roofvogels die boven de kloof cirkelen. We herkennen arenden, haviken en buizerds. Alsof ze ons welkom heten in dit nieuwe deel van het avontuur. We passeren kleine nederzettingen met namen als White Salmon, Underwood, Home Valley en Cook. Gehuchten die je zo in een roman over het Amerikaanse pioniersleven zou kunnen plaatsen.

Een verborgen parel: overnachten in stijl in Carson

In de namiddag komen we aan in Carson. Aan de rand van het Gifford Pinchot National Forest, met uitzicht op de wildernis van Mount St. Helens en Mount Adams, checken we in bij Carson Ridge Luxury Cabins. Een oase van rust, luxe en comfort.

We worden warm verwelkomd door de gastvrouw, die ons een koud drankje aanbiedt terwijl we in de schaduw wachten tot ons chalet klaar is. De sfeer is ontspannen en we voelen ons gelijk thuis. De luxe cabins liggen verspreid tussen mooi onderhouden natuur, met veel privacy en groen om ons heen. Hier heerst stilte. Alleen het ruisen van de wind en het gezang van vogels herinneren je eraan dat we niet alleen zijn.

Ons chalet, toepasselijk genaamd Bear Den, blijkt een stijlvolle verrassing. Binnen wacht een ruim en sfeervol ingerichte kamer met een gigantisch bed, een knusse open haard en — jawel — een jacuzzi in de badkamer. Met de airco op standje zomer genieten we van het comfort, en besluiten de jacuzzi ’s avonds gelijk uit te proberen. Luxe midden in de wildernis. Meer kun je toch niet wensen.

Na het uitpakken kiezen we een flesje wijn uit de goed gevulde selectie in onze cabin. Op het terras, met uitzicht op het groene park en omgeven door het zachte licht van de ondergaande zon, praten we na over onze belevenissen in Oregon. Later rijden we een klein stukje naar Stevenson, waar we neerstrijken in een sfeervol restaurant met uitzicht op de rivier. Heerlijke verse visgerechten, lokale wijn en een briesje van het water. Een perfecte afsluiting van de dag.

Hiken op de Pacific Crest Trail en watervallen verkennen

De volgende ochtend worden we verwend met een luxe ontbijt op het terras van Carson’s Ridge. De zon schijnt al uitbundig, en met koffie en vers fruit maken we plannen voor de dag. Onze gastvrouw schuift aan met wat tips: een stuk wandelen op de Pacific Crest Trail en een paar watervallen bezoeken. Klinkt als een plan!

Een paar kilometer buiten Carson verdwijnt het mobiele bereik, dus we vertrouwen op een ouderwetse kaart. Uiteindelijk vinden we het startpunt van onze hike bij het bord “Pacific Crest Trail 2000”. We smeren ons goed in (de zon brandt fel), vullen de rugzakken met water en notenrepen en beginnen aan de klim.

De trail voert ons door dichte bossen en over alpenweides, met her en der nog dikke plakken sneeuw in de schaduw. Het is bijzonder om midden in de zomer nog over sneeuwvelden te lopen. De lucht is vochtig en stilstand betekent: muggen. Gelukkig houden onze liters muggenspray de zwermen grotendeels op afstand. Hoe sneller we lopen, hoe minder last we hebben. En dat motiveert.

Bovenaan de klim worden we beloond met een magnifiek uitzicht. Voor ons doemt de besneeuwde top van Mount St. Helens op, omgeven door mistige wouden en ruige bergtoppen. Dit is zo’n moment dat je stil maakt. Adem in. Adem uit. En vergeet nooit meer.

Op de terugweg stoppen we bij een paar watervallen in de buurt van Carson. De mooiste? Panther Creek Falls. Via een korte trail door een bos van reusachtige ponderosa pine bomen bereiken we het uitkijkpunt. Het water stort zich in meerdere etages naar beneden over met mos bedekte rotsen. Magisch. En vooral: niet overslaan. Zet je navigatie op Panther Creek Falls Trailhead, dan sta je binnen twintig minuten vanaf Carson op de juiste plek.

Terug naar Portland, met een omweg langs Mount Hood

Onze laatste dag is aangebroken. De vlucht naar huis vertrekt pas om 14:30 vanuit Portland Airport, dus besluiten we nog één scenic route mee te pakken: de lus rond Mount Hood, het hoogste punt van Oregon met 3429 meter. De weg slingert zich langs bergmeren, bossen en uitzichtpunten die het ene fotomoment na het andere opleveren. De gletsjers op de top schitteren in de ochtendzon en het is alsof de berg ons uitzwaait.

Een roadtrip die blijft nazinderen

Onze reis door Oregon, inclusief een eerste kennismaking met Washington State, zit erop, maar de herinneringen zullen nog lang blijven hangen. Van de gezelligheid in Portland, strandwandelingen langs de Oceaan, stille kajaktochten op Sparks Lake tot kleurrijke heuvels in Painted Hills, van ruige rotsen bij Smith Rock tot de serene meren van Anthony Lakes. Elke dag bracht nieuwe indrukken, ontmoetingen en herinneringen.

En juist dát is wat reizen zo magisch maakt: het onverwachte, het stille verwonderen, het diep ademhalen in landschappen die je ziel raken. En het mooiste? We weten zeker: dit is geen afscheid. Dit is tot ziens.

---

---