Wandelen op de West Highland Way in Schotland

Klik hier voor bijzonder mooie rondreizen door Noorwegen

---

 

 

Wandelen op de West Highland Way in Schotland

Een reisverhaal van Judith Kimenai

“Het zijn de mensen die het land zo bijzonder maken”, schrijft de internationale site voor Schots toerisme vol trots. Maar hoe zit dat dan met de natuur? En met de wandelmogelijkheden? Samen met mijn wandelmaatje Annalies besluit ik dat uit te gaan vinden op de West Highland Way. In zes dagen leggen we de 154 kilometer tussen Glasgow en Fort William af.

Idylle

Na een snelle foto bij het officiële startpunt laten we vrijwel meteen de drukte van Milngavie achter ons en komen we terecht in de glooiende, groene landerijen van het buitengebied. In de verte kijken licht besneeuwde heuveltoppen vanuit een kraakheldere lucht op ons neer. We wanen ons in een sprookjeslandschap en als jonge honden beginnen we enthousiast onze tocht. Al snel komen we er achter dat we niet de enige wandelaars zijn die deze idylle hebben weten te vinden.

We wanen ons in een sprookjeslandschap en als jonge honden beginnen we enthousiast onze tocht

Bijna constant lopen we in de nabijheid van toeristen uit alle windstreken en daar moeten we  aan wennen. Tijdens eerdere tochten kozen we vaak voor minder druk bezochte routes, om daarmee de drukte juist uit de weg te gaan. Na 21 kilometer arriveren we in Drymen, waar we in een B&B op ons bed neerploffen en ons lichaam tot rust laten komen. 

Conic Hill

De volgende ochtend verwent de gastvrouw van onze B&B ons met een stevig ontbijt. Als we daarna de flinke tassen op onze rug doen, grappen we kreunend dat we net een paar oude vrouwtjes zijn. Na een moeizame start gaat de route van 24 kilometer naar Rowardennan verder volgens plan. We passeren onder meer Conic Hill, die met een hoogte van 361 meter de geologische grens markeert tussen de Schotse laag- en hooglanden.  Na deze eerste ‘beklimming’ volgt nog een lang, glooiend pad langs de oever van Loch Lomond. Pas aan het eind van de middag komen we aan bij Rowardennan Hotel, waar praktisch alle medewandelaars zich verzamelen voor een heerlijk diner en een goed gesprek. Het voelt direct goed om weer wat vertrouwde gezichten terug te zien en ervaringen te kunnen delen.

Ontbering

Vanaf Rowardennan kiezen de meeste mensen voor korte, overzichtelijke dagetappes. Wij maken het onszelf echter niet graag te gemakkelijk en gaan voor de meer uitdagende optie: een 32 kilometer lange etappe naar Crianlarich. Ongeveer een derde deel van de tocht voert over een moeilijk begaanbaar rotspad langs Loch Lomond. Pas aan het eind van de middag laten we dit lastige deel vloekend achter ons. Op het moment dat we twijfelen of we een taxi moeten bellen, zien we ineens twee Amerikanen die we een dag eerder hebben ontmoet. Zij weten ons weggezakte moreel vrijwel direct weer te verhogen en samen lopen we de laatste tien kilometer in gestaag tempo door. Moe, maar zeer voldaan arriveren we pas ’s avonds bij onze B&B in het kleine plaatsje Crianlarich. Eten, douchen en slapen zijn de enige zaken die nog resten.

Pas aan het eind van de middag laten we dit lastige deel vloekend achter ons

De duivel en de zon

Het kwik is intussen flink gestegen. Waar we bij de voorbereidingen vooral rekening hebben gehouden met aanhoudende regen, blijkt nu dat we beter hadden kunnen investeren in een flinke fles zonnebrandcrème. Vooral de tweede helft van de wandelweek maakt de felle zon de tocht door het kale Moorlands van Schotland pittig. In de hitte beklimmen we Devil’s Staircase, dat met 550 meter het hoogste punt is van de West Highland Way. De weg naar boven blijkt gelukkig niet zo zwaar te zijn als de naam doet vermoeden. Na een lange afdaling arriveren we in Kinlochleven. Hoewel deze plaats berucht is om de industriële invloeden op het landschap, maakt haar ligging tussen de groene heuvels veel goed.

Verrassing

We zeggen Kinlochleven gedag en kijken na een eerste klim uit over het kilometers lange pad dat ons naar Fort William zal leiden. Ondanks dat de route wat saai oogt, genieten we de hele dag van prachtige vergezichten waarin de ruige hooglanden zich op hun best laten zien. In de middag doemt zelfs Ben Nevis op, die met 1344 meter de hoogste berg van Groot-Brittannië genoemd mag worden. De besneeuwde top kondigt meteen het eindpunt van onze wandeltocht aan; Fort William ligt aan de voet van de berg. Als we met een versnelde pas richting het centrum lopen, zien we geheel onverwacht het eindpunt van de route en onze twee Amerikaanse vrienden. Vol blijdschap feliciteren we elkaar met het succesvol behalen van de eindstreep en borrelen we nog wat na op het nabijgelegen terras.

Extra dimensie

Ondanks dat deze populaire route niet de meest technische is, raad ik de West Highland Way iedere bergwandelaar aan. Je kunt de dagafstanden aanpassen op je eigen wensen en er zijn legio mogelijkheden om uitstapjes te maken naar verschillende toppen, waaronder Ben Nevis. Tip? Neem de tijd!

de ontmoetingen onderweg gaven de tocht absoluut een extra dimensie

Wat mij betreft is Schotland in alle opzichten geslaagd voor de test. De uitstekend gemarkeerde West Highland Way heeft ons probleemloos door de prachtige, woeste hooglanden geleid en de ontmoetingen onderweg gaven de tocht absoluut een extra dimensie. En wat het land nou echt zo bijzonder maakt? Juist, de combinatie van dit alles. 

Lees hier alle artikelen over Schotland

Judith Kimenai

Wanneer ik niet aan het werk ben, ga ik het liefst zoveel mogelijk naar buiten. Ik kan intens genieten van de rust en de ruimte die de natuur te bieden heeft. Ook ervaar ik dat beweging in de buitenlucht bijdraagt aan een positieve kijk op de dingen die me bezighouden.