Hiken op IJsland | De spectaculaire hooglanden van Kerlingarfjöll

Een verhaal van Maartje Bevers

We laten het landschap van Hrauneyar en Landmannalaugar achter ons. Om bij onze volgende bestemming, Kerlingarfjöll, te komen rijden we via de weg 32 richting Selfoss en aansluitend op weg 30 naar het noorden. Alle bezienswaardigheden langs deze route laten we voor wat het is. We hebben de meeste op dag twee al bezocht.

We stoppen in het plaatsje Fluoir, drinken bij de bakeri een lekker cappuccino. Na wat boodschappen ingeslagen te hebben, omdat in de hooglanden geen winkels zijn, vertrekken we met een volle tank. Het regent al de hele ochtend en de wolken vormen een dichte mist om de bergmassieven heen.

De Gullfoss is een bekende en veelbezochte waterval. Wij proberen, om de drukte te vermijden, aan de oostzijde richting de waterval te rijden. Dat lukt! Het blijft regenen, maar we gaan wandelend op pad. Het lijkt ons leuk om de waterval te bekijken zoals vrijwel niemand dat doet, van bovenaf. We zien gelijk dat het pad zelden wordt gebruikt. Hoge struiken hebben hier de macht overgenomen. Binnen een paar minuten zijn we doorweekt en besluiten we om te keren. Terug in de auto moeten we lachen om ons mislukte avontuur.

In de middle of nowhere

Bij helder weer heb je op deze noord-zuid route door de hooglanden adembenemend mooie uitzichten. Weg 30 die overgaat in de 35 doorkruist het binnenland met aan weerszijden de gletsjers Langjökull en Hofsjökull. In dichte mist vervolgen we onze rit en in de middle of nowhere komen we een klein restaurantje tegen.

Route naar Kerlingarfjöll. Bron: Google Maps

De parkeerplaats is leeg, maar als we de deur proberen gaat deze open en stappen we in een weldadig verwarmde ruimte. De geur van koffie komt ons tegemoet en de gastvrouw heet ons welkom. Tussen de IJslandse wollen truien en mutsen genieten we van een bord huisgemaakte aspergesoep. Vol energie vervolgen we onze tocht door de lavavelden. Langs de weg staan borden met de namen van bergen en gletsjers.

Tussen de IJslandse wollen truien en mutsen genieten we van een bord huisgemaakte aspergesoep

We rijden door modderpoelen op de onverharde weg. Om wat meer van de natuur te kunnen genieten open ik de met modder besmeurde ramen. Het waait enorm hard en de regen komt met bakken binnen. Dat was toch niet zo’n goed idee. Dan komen we aan bij de afslag Kerlingarfjoll. Nog tien kilometer te gaan op de F347.

Het land van elfen en kabouters

Het weer klaart een beetje op. Langzaam duiken de groene heuvels en ravijnen voor ons op uit de mist. We komen weer in het land van de elfen en kabouters. In mijn beleving is dit zoals Tolkien zijn droomwereld beschreef in De Hobbit en In de ban van de Ring. Een van de mooiste aspecten van de IJslandse natuur vind ik de vele kleuren groen. Vandaag is hier in het landschap limoen groen bijgekomen. Prachtig afstekend tegen het zwarte lavagesteente.

Aangekomen bij het Kerlingarfjöll Mountain Resort liggend in een knal groene vallei met een karamel kleurige rivier. Wij zoeken ons hutje op waar we de komende dagen verblijven.

Natuurbad bij Kerlingarfjöll Mountain Resort. Foto: Edwin Hagenouw

De regen trotserend maken we een eerste verkennende wandeling in het ravijn waar de karamelkleurige rivier doorheen kronkelt. Machtig mooi. We komen uit bij een warmwaterbron waar je in een natuurlijk bad kunt baden. Ik waan me in het decor van de Game of Thrones. Onze dag sluiten we af met een heerlijke buffet maaltijd in het gezellige restaurant.

Wandeling Kerlingarfjöll-Hveradalur

Nog vroeg in de ochtend klettert het water tegen de ramen van onze hut. Een paar keer ben ik wakker geschrokken van de bliksemschichten. Als we op staan en gaan ontbijten is het vrij droog en de zon wil wel door het wolkendek komen.

Vandaag gaan we het bergmassief Kerlingarfjöll ontdekken. In de verte zien we al de met sneeuw bedekte toppen van de bergen. Een rhyoliet gebergte met, net als Landmannalaugar, een enorme verscheidenheid aan kleuren. Deze kleuren ontstaan door de minerale samenstelling van rhyoliet. Deze veelal lichte kleuren (wit, roze, geel en groen) geven het gebergte een bijzonder frisse uitstraling. Bij helder weer lijkt het alsof de bergen licht geven.

We starten onze wandeling vanuit ons gezellige huisje, bij de rivier in het Mountain Resort Kerlingarfjöll. De totale lengte van de wandelroute is 11,8 km met 450 hoogtemeters en vier uur actief doorlopen.

Regenboog onderweg. Foto: Edwin Hagenouw

We lopen over de zwarte lava heuvels bedekt met grote kiezelstenen omhoog. Zoals gezegd wil de zon wel, maar hij heeft te weinig kracht vandaag. Dat levert wel mooie regenbogen op onderweg. Het blijft door miezeren en de ijzig harde koude wind maakt ons nat.

Af en toe breek de zon door. Foto: Edwin Hagenouw

We blijven doorlopen, want we weten dat er veel moois gaat komen. Dat hebben we al in veel verhalen voorbij zien komen. Af en toe breekt de zon door, de regenboog laat zich zien en dat geeft mooie effecten. Het panorama wordt steeds mooier. We lopen naar de met sneeuw bedekte bergen aan de voet van de Hoffsjökull gletsjer. Die konden we gisteren niet ontdekken door de mist.

Het wandelpad is met houten paaltjes gemarkeerd en op een aantal kruispunten staat bewegwijzering. Ons doel van de dag is Hvredalur, waar we honderden warme modderpoelen en stoombronnen zullen vinden. Er staat ook een bordje naar de Kerling, waaraan het gebergte zijn naam dankt. De Kerling, de betekenis in het Nederlands is oude vrouw, is een 25 meter hoge zuil in het westelijk deel van het gebergte.

Verwonderdering

Al verder klimmend naar de top, hoewel we nog niet zien waar deze zich bevindt, belanden we via het gemarkeerde pad onderaan de gletsjer. Het lichte karamelkleurige rivierwater zien we eronder vandaan sijpelen. We lopen op het pad naast de gletsjer omhoog en de zien de sneeuwmassa groeien.

Ik raak steeds meer verwonderd ondanks de ijzige wind en we steken een stukje de gletsjer over. Het voelt fantastisch om over het ijs te lopen. Het landschap laat nu weer andere kleuren zien, zandgrond, donkergrijs en lichtbruin. Het is nat en klei kleeft aan onze schoenen.

Dan eindelijk ruiken we de zwavel, we lopen door de klei over de rug van de berg naar de vallei Hvredalur. En over de bergrug komen de eerste onbeschrijfelijke kleuren en vormen ons al tegemoet. We kijken onze ogen uit. Helaas wordt het pad steeds gladder. Hier ben ik niet blij mee. Goddank heb ik mijn wandelstokken die me steun geven.

Een glad en smal pad naar het dal. Foto: Edwin Hagenouw

Een aantal wandelaars voor ons zie ik voorzichtig naar beneden lopen/glijden. Al een paar keer heb ik gedacht ik ga terug. Dan komen twee wandelaars ons tegemoet, zij lopen de route net andersom. Helemaal doorweekt geven ze aan dat het zo de moeite waard is en dat ze helemaal vergaten hoe nat ze zijn.

Daar gingen we weer verder, vol goede moed, af en toe de klodders klei van mijn schoenen afstammend. Dat ik tot op het bot nat was maakte me niets uit, als ik maar geen uitglijer maak. Uiteindelijk vergeet ik dat allemaal als het schouwspel van de modderpoelen en warme bronnen voor ons opdoemen. Wat een mooi moment is dit, een van de meest bijzondere van deze reis. En dan die kleuren! Geel, oranje, groen, roestbruin, blauw, grijs en bijna lichtgevend limoengroen

De stomende poelen en rivieren beneden ons. Foto: Edwin Hagenouw
Opwarmen bij de stomende bronnen. Foto: Edwin Hagenouw

Eenmaal beneden aangekomen is het puur genieten. Helemaal als we de warmte van de bronnen voelen. Dat had ik net even nodig. Deze wandeling overtreft alles in zijn extremiteiten. Zo blij dat we zijn doorgelopen. Voor de terugweg kozen we voor een andere route, langs de onverharde weg. Voor ons een een prima keuze met dit weer. Over een glibberig pad terug met harde regen, dalende temperaturen en de ijzige wind vonden wij te risicovol.

Ook een mooie weg terug. Foto: Edwin Hagenouw

Op de terugweg liepen we langs diepe kloven. Ver beneden ons stroomt een rivier, zoals hij waarschijnlijk al duizenden jaren stroomt. In de verte zien we bergen opdoemen vanuit de mist. We komen een Amerikaanse hiker tegen die al anderhalf jaar aan het wandelen is, over de hele wereld. Hij heeft afgelopen jaar de Pacific Crest Trail gedaan en heeft nog veel mooie plannen. Samen met zijn Duitse vriendin gaan ze de mooiste Trails van de wereld verkennen. Een mooi leven. Net als dat van ons. We hebben weer een prachtige dag achter de rug en er staat ons nog veel moois te wachten.

Deze reis is mogelijk gemaakt door IJsland Tours. Zij hebben voor ons een reisprogramma op maat gemaakt. Daarin zit ruimte genoeg voor eigen aanpassingen. Hierdoor past de reis voor honderd procent bij onze wensen en genieten we volop van elke minuut op dit heerlijke en verrassende eiland.


Lees hier mijn verslag over onze bijzondere wandeling bij Landmannalaugar


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.