Reisverslag IJsland | Prachtige wandelingen in de hooglanden

Boven de uitgestrekte oceaan aan de zuidkant van IJsland zwevend, ontluikt door de wolken een ruwe diamant. De enorme gletsjers, glinsterend en de vulkanen pronkend in voorzichtige zonnestralen. Het eiland wordt omringd door de Atlantische oceaan in het zuiden en de Groenlandzee in het noorden. De straat van Denemarken, tussen IJsland en Groenland, zien we in het westen. Over iets meer dan een week vliegen we daar overheen. Naar een voor ons nog onbekende maar veel belovende bestemming: Groenland.

Maar eerst gaan we genieten van één van mijn favoriete reisbestemmingen. Twee keer, in totaal ruim drie weken, eerder waren we op IJsland. Het eiland doet haar naam geen eer aan in de lente en zomermaanden. Er is dan zoveel kleurenpracht te zien. Ik vergelijk het altijd met een schilderspalet, waarop alle natuurlijke kleuren in een waaier zijn gerangschikt.  

Na een goede nachtrust in de Bolholt Appartments in Reykjavik. Een prima overnachtingsplek, vlakbij het centrum, waar we kunnen acclimatiseren voordat onze reis echt van start gaat. We rijden Reykjavik in en parkeren in een oude wijk. Wandelend door het oudste straatje van Reykjavik komen we terecht bij een voortreffelijk vis- en seafoodrestaurant Fiskmarkadurinn. Net als alle restaurants liggen ook hier de prijzen van de gerechten boven die van Nederland. Maar wat ons betreft is dit een echte aanrader voor visliefhebbers. Grappig dat gelijk het eerste restaurant dat we tegenkomen een schot in de roos is.

Reis naar de hooglanden

We zijn al vroeg wakker. Het is zes uur als we vanzelf wakker worden. Dit wordt mede veroorzaakt door het het tijdverschil van twee uur met Nederland. We vinden het fijn dat we nu een lange reisdag hebben. Vandaag staat de Kjölur Hooglandroute, via de F338 en F35, op het programma. Hiervoor moeten we dan nog wel een hoge 4×4 regelen bij de Avis zodat we alle F-wegen (ook die met drie cijfers achter de F) goed kunnen bedwingen.

Het is niet wenselijk om onderweg stil blijven te staan voor te diepe rivieren of andere obstakels. Op veel plekken in de binnenlanden is namelk geen mobiel bereik. Door de hoge service bij Avis hebben we de upgrade in een mum van tijd geregeld en gaan we enthousiast op weg in een geweldige Toyota Landcruiser. De ideale reiswagen voor onze IJslandse roadtrip door hooglanden en Westfjorden.

Omdat we de toeristische route naar de F35 via de Gullfoss tijdens onze vorige reis in 2021 bereden hebben kiezen we nu voor de route via de 36, 550 (richting Reykholt) en uiteindelijk weg F338. We checken nog even op www.road.is of er onderweg géén bijzonderheden zijn te verwachten. Gelukkig wordt er een prachtige reisdag voorspeld.

Op road.is kun je zien welke F-wegen wanneer zijn geopend. Doorgaans zijn de wegen in juni, juli en augustus goed begaanbaar. Helemaal vanaf september is het raadzaam dagelijks de up-to-date informatie te checken.

Het grote uitgestrekte binnenland is voor ons de topattractie, nergens voel je je zover van de bewoonde wereld. We zijn omgeven door zo’n spectaculair landschap en tijdens de autorit komen we regelmatig urenlang geen andere weggebruikers tegen.

Al hobbelend en schokkend over de rotsachtige route van de F338 zien we de ijskap van de Langjökull gletsjer steeds dichterbij komen. Opgetogen kijk ik naar de gletsjertongen die zich een weg banen door de rotsen. Hoe dichtbij kunnen we komen? We rijden door het lava-landschap, met overal om ons heen vulkanen en bergen. Vanuit het westen rijden we richting de F35. Dit is de 2e grootste binnenlandse route, van maar liefst 165 kilometer lang.

Wandelen naar Hagavatn

We passeren de splitsing met de F337 en even later slaan we links af een hobbelige weg in. De kaart laat ons zien dat deze weg naar Hagavatn loopt. Hagavatn is een gletsjermeer dat op twee manieren te bereiken is. Op de makkelijke manier via de F35, hiervoor kiest eigenlijk iedereen. Wij hebben vandaag zin in avontuur en nemen de lastige route. Zolang de weg goed begaanbaar is rijden we door.

Dan parkeren we de auto en trekken onze wandelschoenen aan. Het is niet goed te zien hoe lang de wandeling naar het meer is, maar we nemen voor de zekerheid voldoende water, wat eten en (standaard) een mini ehbo-kit mee.

Met camera’s in de hand lopen we over de ingedroogde bedding van een meer. Sporen van grote rendieren en hun uitwerpselen laten zien dat er veel leven is in deze omgeving. Na een halfuur lopen, staan we bovenop een heuvel en daar strekt de Hagavatn zich voor ons uit. Glinsterend in de felle zon, aan de voet van de gletsjer. We blijven een tijdje staan kijken naar dit natuurspektakel, maar dreigende donkere wolken drijven ons terug naar de auto. Ik maak nog een laatste foto aan de rand van het blauw-witte meer. Van een afstand lijkt het een sneeuwvlakte. Sprookjesachtig mooi!

We vervolgen de route op de F338 naar de Kjölur route (F35). Voordat we op de F35 naar het noorden afbuigen komen we nog twee rivierdoorwadingen tegen. We zijn blij met onze terreinwagen, want met een gewone auto blijf je hier gegarandeerd steken. Als we op de F35 rijden zien we links van ons kilometerslang een oceaan van ijs. De tekeningen in de ijskap lijken soms op de branding van de oceaan.

We kijken onze ogen uit. Robijnrode planten, lopen als aderen door de diepzwarte ondergrond. Ik zie schapen grazen in geelgroene velden. In de verte, in een grote stofwolk, doemt een kudde IJslandse paarden op. Heel even maar. Al snel zijn ze in galop aan de horizon verdwenen.

En dan naderen we het Hvitarmeer. Een kolossaal wit meer waar je vaak nog de ijsschotsen in kunt zien drijven. Niet in augustus als wij er zijn. Aan de horizon verschijnt de Hofsjökull (jökull betekent gletsjer in het IJslands). Hoe dichter we bij de F347 komen richting Kerlingarfjöll hoe meer de gletsjer op een slapende witte walrus lijkt.

Highland Base Kerlingarfjöll

Dan komen we aan bij Highland Base Iceland in Kerlingarfjöll. Dit is onze thuisbasis voor de komende dagen. Een groen paradijs middenin het lavaland aan de voet van de Hofsjökull. Het bijna lichtgevende blauwe water van de rivier meandert door de vallei, langs de accommodaties en de camping het binnenland in.

Highland Base is compleet nieuw gebouwd. Het is een luxe complex. Met een hotel, luxe villa’s, een camping, voorzien van alle faciliteiten, en een geweldig restaurant. Op 1 juli 2023 is de accommodatie geopend. In 2024 zal ook de Spa gereed zijn. Deze prachtige natuurlijke nederzetting is geheel opgetrokken uit hout. De eenheid met de natuur komt overal terug in de hotelkamers en zelfs bij het diner in het warme, sfeervolle restaurant. De gerechten zijn zeer smaakvol, met zorg bereid en geserveerd. Zowel vegans als vlees- en visliefhebbers komen hier aan hun trekken. Ontbijt en diner zijn in buffetvorm.

We bevinden ons tussen diverse indrukwekkende kloven en bergen. Vanuit de gezellige, comfortabele hotelkamer hebben we een spectaculair uitzicht op de omgeving. De late avondzon laat de Langjökull gletsjer baden in een oranje gloed. We voelen ons hier helemaal thuis.

Deze regio leent zich perfect voor bergwandelingen. Er zijn diverse gemarkeerde wandelingen. Bij de receptie vertellen ze je graag meer over mogelijkheden van wandelingen, met of zonder gids.

Terwijl ik dit verhaal aan het schrijven ben, loopt Edwin langs de rivier naar de natuurlijk geothermische hot tub aan het eind van het pad. Met de doorgebroken zon die langzaam daalde was dit een perfect moment voor het maken van foto’s.

De hike naar Snaelkollur

De volgende ochtend verzamelen we om 9.00 uur. De hike naar Snaekollur wordt een van de hoogtepunten van onze reis. We gaan met een gids van Outsiders Iceland. Alle equipment wordt verzameld. De ijsbijl en gletsjerijzers bind ik enigszins aarzelend aan mijn rugzak.

De Snaekollur (1477) is de hoogste berg van Kerlingarfjöll en ligt middenin het prachtige bergwandelgebied. Het gebergte reikt tot een hoogte van 1400 meter en bestaat uit ryoliet. De vele kleuren van de regenboog steken af tegen de bijna zwarte vlaktes van de Kjölur. We rijden vanaf onze accommodatie met een aantal jeeps de bergen in naar het startpunt van de hike.

We volgen de gids op voet. En dat is maar goed ook, want er is niet echt een duidelijk gemarkeerd pad. We zijn ongeveer vijf uur onderweg en gaan zeshonderd hoogtemeters maken. Vooraf dacht ik dat het klimmen wel zou meevallen, maar als ik tegen de steile wand omhoog loop merk ik dat je zware en minder zware hoogtemeters heb. Vandaag is het de beurt aan de zware variant. Het pad dat waarop we lopen bestaat voornamelijk uit losse stenen in alle formaten. Sommige stukken zijn echt pittig.

We hebben geen haast en wandelen rustig naar de top van de machtige Snaekollur. Op de top aangekomen merken we dat het stevig waait. Dit heeft als groot voordeel dat alle wolken worden verdreven en we een machtig uitzicht hebben. We zien zowel de noord- als zuidkust van IJsland. Heel dichtbij herken ik de Hoffnesjökull (gletsjer) en in de verte straalt de Langjökull, met aan haar voet een knalblauw meer. Iets verderop, in een ander gletsjermeer drijven ijsschotsen.

Als we ons omdraaien naar het zuidoosten, zien we de vulkaan Hekla. Één van onze medewandelaars, de vader van één van de gidsen, is professor in de geologie. Tijdens de hike vertelt hij over vulkaanuitbarstingen, het landschap en hoe de natuur zich hier heeft gevormd. Bijzonder om te beseffen dat de aarde steeds in beweging is en over een paar jaar weer een totaal ander uiterlijk heeft.

We drinken water en eten wat snacks om te vieren dat we de top hebben bereikt en om energie op te doen voor de afdaling. Dat is ook weer een bijzondere en nieuwe ervaring voor mij. We gaan namelijk terug via de gletsjer. Deze loopt van net onder de top tot aan het startpunt van de hike. Nu is het tijd om de stijgijzers aan te trekken. Die zijn nodig om extra grip te hebben op de gladde ondergrond. Ook worden we met z’n vijven aan een touw gebonden. Dat is voor wat extra zekerheid. De kans is minimaal dat er wat gebeurt, maar onze gids neemt geen risico’s. De afdaling duurt ongeveer een uur. Een mooie afsluiting van deze wandeling.

Hveradalir

Die middag genieten we van een welverdiende lunch met heerlijke huisgemaakte wafels en een paddenstoelensoep. Beide gerechten zijn specialiteiten van het huis. Rond 16.00 uur pakken we onze Toyota en rijden we naar Hveradalir. We parkeren op de parkeerplaats in het dal en zien het geelbruine gebergte al opdoemen. Spectaculaire diepe kloven met opspuitend water vanuit hete bronnen.

Als we uitstappen horen we de geisers als fluitketels sissen en koken. De stoomwolken komen overal door de spleten omhoog. Door de wolken ontdekken we de mooiste tinten, groen, blauw en geel. Een prachtig contrast met de okergele bergen. Platen sneeuw, overgebleven van de winter, bedekken de noordhellingen.

Dit is een van de hoogtepunten van IJsland. Een plek zoals wordt beschreven in sprookjes en fantasieverhalen. Je kan hier een rondwandeling maken van 4,5 km. Het gebied is goed gemarkeerd en goed begaanbaar bij droog weer. Natuurlijke paden worden afgewisseld met trappen en bruggetjes.

Na twee dagen is het tijd om de hooglanden achter ons te laten. We pakken onze rugzakken in en rijden richting het einde van de wereld, Nordurfjordur in de Westfjorden. Binnenkort lees je hier op Mountainreporters het vervolg van de dit reisverslag.

---