De verborgen parels van Zweden

Ik vond het welletjes. Het had lang genoeg op mijn verlanglijstje gestaan en mijn drang om te ontdekken was te groot. Zweden, het land van elanden, eeuwige regen en eindeloze wegen heeft weldra geen geheimen meer voor mij. Ik wil er van de stilte proeven, mijn blik laten verdwalen tussen de ontelbare dennenbossen en warme regen op mijn huid voelen.

Een eerste uitdaging is de Sontbrug overleven, het stalen gevaarte tussen Denemarken en Zweden. De brug verbindt beide landen op een gastvrije manier en verwent je tijdens je overtocht met helderblauwe horizonten, een eiland en een tunnel, maar het is geen garantie tegen knikkende knieën en natte handpalmen.

Mijn lijdensweg zal slechts een kwartier duren, want Kopenhagen en Malmö liggen op die manier negen kilometers van elkaar verwijderd. Achteraf lijkt het een makkie te zijn, zolang ik mijn focus maar op de weg houd, en niet op het immense zeewater dat met de hemel een spel speelt: ze plagen elkaar met dezelfde tinten blauw.

Gessie, een verlaten plek ten oosten van Malmö

Vastberaden wil ik het zuiden van Zweden verkennen, de waterkant, met een stukje midden wat hogerop. Ik kom aan in Gessie, een verlaten plek ten oosten van Malmö. Het is liefde op het eerste gezicht. Zijn gelaat laat alles over van een Noors verleden, een lichtrode vikingbaard wipt guitig op en neer naast een brede glimlach. Hij wuift van ver, alsof hij jaren op me heeft zitten wachten. Op zijn boerderij mag en kan alles. Het enige waarover ik moet waken, is dat ik de omheining van zijn Scandinavische paarden dicht zou laten, als ik er wil zijn.

Wat een warm onthaal en een nooit eerder geziene gastvrijheid. Ik laat de wind met mijn haren spelen. Dit voelt zo bijzonder, als thuiskomen op een plaats waar ik nooit eerder ben geweest. ‘Wil je een suikerwafel?’ Zijn lichtblonde krullen en verlegen blik doen mijn hart smelten. Hij lijkt een jaar of vier. Terwijl ik mijn veters nog eens stevig aanbind, loopt hij haastig in de richting van zijn vader. ‘Hier, speciaal uit België, voor wanneer hij trek krijgt,’ en ik knipoog naar de boer. Ik heb op dat moment nog geen idee wat me die dag te wachten staat…

Een onwaarschijnlijk magisch uitzicht

Honderd meter ver heb ik gewandeld, voorbij een oud anker in het veld, onder een verstikkende zon, wanneer ik plots verrast word door een onwaarschijnlijk magisch uitzicht dat opduikt vanachter het hoge gras. Dit is allesbehalve wat ik van Zweden verwacht had. Het lijkt alsof ik op een tropisch eiland ben geland, met een helderwitte, golvende kustlijn naast een azurenblauwe zee.

Witte wilde bloemen nodigen me stilzwijgend uit om over de houten steigerplanken te wandelen en stil te staan bij dit wonderschone natuurtafereel dat Baltische Zee heet, een zoutzee met veel instroom van vele zoetwaterrivieren. Ik wist het meteen, hier zou ik mijn hart verliezen.

Terwijl de dag door een verschroeiende hitte overgoten wordt, koelt de nacht weer af met warme regendruppels. De Zweedse weergoden hebben het goed met elkaar afgesproken. Ik vind het ideaal: het heeft niets eeuwigs, eerder iets tijdelijks. De volgende ochtend beslis ik om Ales Stenar te bezoeken, samen met de kleurrijke huisjes in Ystad en het bekende strand van Sandhammaren.

Op de heuvel bij het stenen schip, het Zweedse Stonehenge, geniet ik van een lieflijk tafereel tussen een jong veulen en de merrie. Iedere blik verder dan het groene gras leidt naar de blauwe, uitgestrekte kustlijn. Wat verderop kolkt het zeewater onstuimig tegen de rotsen omhoog, waar een rij zeilboten op hun vertrek liggen te wachten. Een zuchtje wind geeft een paar paragliders brede vleugels om te kunnen vliegen.

Wat een zalige ontdekking!

Wat een schitterende, verdoken plek, ingedept in zoveel uitgesproken vakantiesfeer. De middagzon brengt me dan verder naar Sandhammeren, het Malibu van Zweden. Het parelwitte, warme zand tussen mijn tenen en de warme zonnestralen op mijn huid; mijn laatste greintje vooroordeel van dit land verdwijnt definitief als sneeuw voor de zon. Wat een zalige ontdekking!

Totaal ondersteboven van de oostkant ligt op zo’n 100 kilometer van Malmö een ander paradijs op me te wachten. Het schiereiland Mölle ligt in het westen van Zuid-Zweden, en herbergt de mythische Kullaberg met al z’n legendarische geheimen Je kan er zeehonden spotten en je laten onderdompelen in een prachtig samenspel van het mooiste wat Moeder Natuur je kan bieden.

Steile beklimmingen, dramatische kliffen, mysterieuze grotten, ongerept wild groen, vrije vogels en nieuwsgierige zeehonden. Het natuurreservaat is omringd door een adembenemende kustlijn die door een 16de eeuwse vuurtoren vanop 78 meter boven zeespiegel bewaakt wordt: Kullens Fyr. Na mijn beklimming en een terugtocht via een magisch sprookjesbos, laat het dorpje Mölle, een 800-tal inwoners groot, me kennismaken met zijn vredig verleden. Dit maakt avontuurlijk reizen voor mij compleet.

Zweden heeft het allemaal

Het kan natuurlijk niet ontbreken in Zweden: verborgen meren tussen fjorden en uit de zee rijzende rotseilanden. Op mijn weg naar Kungshamn kom ik ‘per toeval’ een plek tegen waar ik ongestoord kan zwemmen. Ik geniet van de rust, en van een ongekende stilte… De avondzon brengt me verder naar Kungshamn, waar ik van een maanlandschap aan onmetelijke rotsen kan proeven. Nergens in de wereld heb ik van zo’n gevarieerd aanbod aan landschappen kunnen genieten. Zweden heeft het allemaal.

Vlak voor Oslo neem ik de bocht naar het Noordelijke Ekshärad, waar ik op de langste rivier van Scandinavië zal gaan kanovaren. Maar eerst passeer ik nog even bij ‘Camping Coppens‘, wandel doorheen hun glampings naar het prachtige meer. Ik besef weer hoe goed het is om je hart te volgen. Op weg naar Ekshärad doet een zeventiende-eeuwse houten kerkje in het centrum van het dorp me stoppen. In de kerk vind je onder andere een doopvont uit de dertiende eeuw en op de orgelzolder zijn een reeks grappige portretten van verschillende koningen te bewonderen.

De kerk is vooral beroemd geworden door de prachtige uit ijzer gesmede grafkruisen, die de ‘levensboom’ symboliseren. En met deze Zweedse zegen geef ik me ’s anderendaags over aan een stukje van de 460 km lange water, de Klarälven. Ik peddel rustig, en stop regelmatig, gewoon om me onder te dompelen in een ongeziene schoonheid van Moeder Natuur. En hiermee verklapt het land één van zijn best bewaarde geheimen aan mij: Zweden is niets meer dan waanzinnig mooi.

Lees hier alle verhalen en reistips over Zweden | Meer reistips en informatie op VisitSweden.nl