Wandelen naar de 7 meren in Rila Mountains Bulgarije

Tijdens ons bezoek aan Bulgarije, besloten wij naar het Rila National Park te gaan en de zeven Rila Lakes te gaan bezoeken. Het zal geen extreme uitdaging zijn maar wel lekker om even de stad uit te zijn en meer van het land te zien. Om alle zeven meertjes te zien moeten we zeker negen kilometer wandelen waarvan 450m bergop.

Het Rila Gebergte is het hoogste gebergte van de Balkan en ligt zo’n 100 km onder Sofia. Het staat bekend om de vele gletjer meren en de hoogste piek is de Moesala met 2935 m. De 7 Meertjes liggen in een populair recreatie gebied en zijn via een stoeltjeslift te bereiken. Van oktober tot juni zijn de meertjes met soms wel twee meter ijs bedekt. En let op: het weer kan er snel omslaan!

Er naar toe

In de vroege ochtend worden we bij de Alexander Nevski Kathedraal in Sofia opgepikt door de geboekte shuttle en rijden we de stad uit op weg naar de bergen. Na een uur verlaten we de snelweg en kronkelen even later tussen de bossen door omhoog richting het basisstation van de stoeltjeslift. We zitten dan op 1585+ m hoogte.

Het is september, het hoogseizoen loopt ten einde zodat we niet hoeven te wachten bij de lift. In de zomerdag kan het er gruwelijk druk zijn. De zon schijnt in ieder geval nog heerlijk, het is windstil en het beloofd een mooie dag te worden. Het advies om vroeg te gaan heeft ook met het weer te maken. In de middag komen de wolken en is het uitzicht weg.

Met de stoeltjeslift omhoog

We stappen in de lift en zweven in alle stilte zo’n 20 minuten tussen de boomtoppen door. Het is een heerlijk relax moment na alle haarspeldbochten in de bus. Eénmaal boven de boomgrens naderen we het bovenste station op 2100+ m en stappen uit; de wandeling kan beginnen. We hebben zo’n 6 uur de tijd, anders missen we de shuttlebus weer.

Het eerste deel gaat meteen stevig omhoog maar vlakt daarna af met prachtig uitzicht over het dal. Het pad is goed aangelegd en zeker geschikt voor hordes bezoekers zonder al teveel wandelervaring.

Na enige tijd verlaten we het pad om richting het eerste meer te gaan; de Nier (Бъбрека, Babreka) op 2282+. Het is het op één na grootste meer met kraakhelder water.

We lopen langs de oever op en komen op het punt uit waar het pad weer steil omhoog gaat. De hartslag vliegt ook omhoog want op deze hoogte begin je de ijle lucht al te voelen. Na wat geslinger komen we bij het volgende meer uit; Het Oog (Окото, Okoto) op 2440+. Hier zien we ook nog resten sneeuw van de winter liggen.

Het pad gaat verder en is nog steeds goed onderhouden, langs de steile afgronden is zelfs een leuning gemaakt. Dit stuk is toch pittig want we moeten nog 100m ophoog eer we bij het derde meertje komen. Dat is dan ook het kleinste meertje, de Traan (Сълзата, Salzata) op 2535+.

Het panoramapunt op 2560+

Hierna is het maar een paar stappen om op het mooie uitzichtpunt te komen waar alle 7 meren zichtbaar zijn dus ook de 4 die we op de terugweg nog moeten aandoen. Het uitzicht is inderdaad prachtig, de paar wolkenflarden hinderen geenszins het mooie uitzicht. het is overigens leuk mensen kijken want zowel geoefend als ongeoefend ploetert zich hier naar boven en niet alle gezichten staan er even ontspannen op.

We eten onze lunch, drinken wat en beginnen weer aan de afdaling via het hetzelfde pad als heen. Eénmaal terug bij het eerste meer wijken we af van de route van de heenweg en duikelen rechtsaf het keteldal in met prachtig uitzicht op meer het grootste meer, de Tweeling (Близнака, Bliznaka) op 2243+. Zoals gezegd een keteldal, het meer wordt prachtig omsloten door mooie bergwanden.

Het pad is inmiddels wat slechter en we passeren een groep bergarbeiders die druk bezig zijn dit stuk pad te verbeteren en een bruggetje aanleggen. Hiervoor gebruiken ze paarden om de bouwmaterialen boven te krijgen. De paarden staan “geparkeerd” bij het vijfde meertje, de Klaver (Трилистника, Trilistnika) op 2216 +.

We lopen weer verder en al snel zien we het Vismeer (Рибното езеро, Ribnoto ezero) 2184+. Het Vismeer is deels dichtgegroeid met onderwaterplanten. Aan de oever staat een grote berghut waar je kunt overnachten.

De meeste wandelaars lopen overigens dezelfde route terug als de heenweg, dat maakt het dat het hier nu heerlijk rustig is en we slecht af en toe mensen zien. Vanaf het Vismeer is het ook even goed opletten dat we het juiste pad kiezen. Het zevende meer ligt nog een stuk lager en wijkt eigenlijk af van de route terug naar het bergstation. We nemen dan ook genoegen met een blik op afstand. De naam is het Lager Gelegen Meer (Долното езеро, Dolnoto ezero) 2095+.

Het laatste stuk is wel behoorlijk ploeteren over losse keien terug richting de lift. Eénmaal aangekomen bij de lift hopen we bij de berghut daar op een terrasje neer te ploffen maar helaas, er is niets te koop #naseizoen. Dan maar door naar de lift, weer afdalen en beneden. Bij de tearoom beneden hangt een prachtige menukaart maar het enige wat op het menu staat voor nu zijn hamburgers en drankjes…

Voldaan strijken we neer en zijn blij dit deel van Bulgarije bezocht te hebben.

De Route

!