Reisverslag Estland | Go with the flow in een bijzonder land (1)

Go with the flow in een bijzonder land (1)

Een reisverhaal van Manon Verijdt

Op het moment dat ik uit het kleine raampje keek zag ik bos zover ik kijken kon. Toen realiseerde ik mij pas dat het wel goed moest komen deze vakantie. Ik had weinig onderzoek gedaan naar mijn bestemming. Ik was van plan met de flow mee te gaan en simpelweg te kijken wat er op mijn pad zou komen. Estland zou dus één grote verassing worden. De enige plannen die ik wel had, was om met mijn volle bewustzijn te genieten van de natuur.

Mijn reis naar Estland had ik twee weken eerder geboekt na het zien van één mooie foto. Ik was toe aan vakantie en ik wilde vooral wandelen en fotograferen. Die ene foto resulteerde in drie accommodaties, zodat ik meerdere plekken van het land zou zien. Zowel zee als bos zouden aan bod komen en ik had een speciale overnachting geboekt, waar ik zo meteen op terug zal komen.

De eerste stop

De eerste stop en accommodatie was gelegen in Lahemaa Nationaal Park, in het noorden van het land. Het nationale park stond bekend om zijn ‘Viru Raba’. In dit veengebied waren veel veenmeren aanwezig waartussen houten paden én een uitkijktoren waren aangelegd.

Een foto van Viru Raba was mijn reden geweest om naar Estland te gaan

De paden zijn duidelijk aangegeven op deze route van ongeveer zes kilometer, waarbij je zowel door het veengebied loopt als door het omringende bos. Een foto van Viru Raba was mijn reden geweest om naar Estland te gaan en ik hoop dat onderstaande foto’s jou ook dit gevoel kunnen geven.

Terug naar Viru Raba

Mijn overnachtingen had ik allen geregeld bij Airbnb. Ik zoek hierbij vaak naar duurzame of unieke bestemmingen óf juist naar een mogelijkheid om meer over de cultuur te weten te komen. Ditmaal sliep ik in huis bij een stel van gemiddelde leeftijd met een dochter van mijn leeftijd. Zij was dan ook degene die me aanraadde terug te gaan naar Viru Raba. Een van de meren bleek perfect te zijn om in te zwemmen.

Dat hoefde ik maar één keer te horen. Die volgende ochtend ging mijn wekker vroeg. Ik bevond mij dan ook om zeven uur ’s ochtends als enige in het water in dit Nationale Park. De opkomende zon en de windstille omstandigheden zorgen voor rimpelloze weerspiegelingen op het wateroppervlak. Mijn duik in het water was het enige wat hier verandering in bracht. De duik was absoluut een unieke ervaring die ik iedereen dan ook aan raad.

Muziek in de Estse buitenlucht

Diezelfde avond werd ik uitgenodigd voor een openluchtconcert, naar aanleiding van de 90^e verjaardag van een beroemde Estse componist. Als natuur- én muziekliefhebber kon ik tegen dit aanbod geen nee zeggen.

Om half 5 ’s ochtends zat ik dan ook met mijn Airbnb gastvrouw in de auto op weg naar dit concert. Na 1,5 uur geluisterd te hebben naar engelengezang kwam ik tot de conclusie dat het ontzettend speciaal was geweest, maar dat het luisteren naar een onbekende taal met een onbekend achterliggend verhaal wel veel energie en focus vereist. Ondanks dat had ik het voor geen goud willen missen.

Na dit openluchtconcert en een ochtendslaapje in de hangmat, besloot ik de rest van de dag met de fiets een tocht te gaan maken. Mijn gastvrouw had me aangeraden naar een van de schiereilanden te gaan. Met een té kleine leenfiets trapte ik dus zonder duidelijk doel langs snelwegen en tussen oneindige bossen door. Na een korte stop bij een restaurantje (ongeveer het enige restaurantje op het schiereiland), besloot ik verder te fietsen en op zoek te gaan naar een strand. De bosrand was te groot om te zien of er ergens stranden aanwezig waren, maar uiteindelijk bleek mijn gok dat ‘Stend’ de vertaling was van ‘strand’ juist te zijn.

Eindelijk strand in Estland

Hoeveel stranden er aan de kust van dit schiereiland waren weet ik niet, maar ik had dit stuk wit zand van een aantal tientallen meters lang helemaal voor mijzelf. Een perfecte plek dus voor mijn lunch én voor een frisse duik in de zee. Even later stapte ik weer op de fiets en vervolgde ik mijn weg huiswaarts. Een rit die langer bleek te zijn dan gedacht, want aan het einde van de dag had ik zeventig kilometer op de teller staan. Met een voldaan en vermoeid gevoel sliep ik die avond dan ook als een roos.

In het volgende deel van mijn reis door Estland vertel ik meer over het binnenland én over mijn speciale overnachtingen daar.

---

Lees hier alle verhalen en reistips over Estland

---