Thomas van Hemert, fotograaf en gids in de Georgische Kaukasus

Georgië in de Kaukasus, even voorstellen

Door Thomas van Hemert

Het land Georgië heeft eigenlijk geen introductie meer nodig. Onder andere door het Nederlandse tv-programma “Wie is de Mol” heeft menig Nederlander kaas gegeten van dit slechts anderhalf keer groter landje in het indrukwekkende Kaukasus gebergte. En wie geen tv kijkt, heeft waarschijnlijk het aantal toenemende (positieve) online berichten over dit verrassende land voorbij zien komen.

Mijn eerste bezoek aan Georgië was in 2010. Door per toeval, turend op een wereldkaart, kwam mijn vinger bij dit land uit. Ik was in die periode druk bezig met het reizen rond de wereld op zoek naar verborgen fotografieverhalen.

Na wat onderzoek over Georgië stuitte ik op hun claim, dat zij de uitvinders zijn van wijn. Zij claimen al meer dan 8000 jaar wijn te produceren. 8000 jaar is zo ongeveer het begin van onze huidige beschaving. Nou was ik absoluut geen wijnkenner of drinker, maar wijn drink je met vrienden en familie, in sociale settings aan lange tafels en dat dan dus al 8000 jaar lang! Ik zag hier een mooi fotografisch verhaal in.

Met alleen deze informatie over het land, heb ik een ticket geboekt naar de Georgische hoofdstad Tbilisi. Daar aangekomen, ben ik direct per taxi door gereisd naar Telavi, de administratieve hoofdstad van de wijnregio Kakheti. Rondom Telavi liggen allerlei kleine dorpjes en mijn plan was om die te bezoeken en te fotograferen.

Hier kon ik mijn geluk niet op. Elke dag werd ik uitgenodigd door locals, die mij inwijdden in hun eeuwenoude traditie van wijn drinken en lange toasts. Elke familie maakte wijn, had een eigen wijnkelder en deelde met andere families grote wijngaarden. Men liet mij die allemaal met veel trots zien.

• 

• 

• 

• 

• 

Ook heb ik rondleidingen gekregen in hun toen nog wat provisorische wijnfabrieken. Dit allemaal met meestal iets te veel alcohol in mijn bloed. Na 5 uur ‘s middags was ik niet meer in staat om nog sober en geconcentreerd te fotograferen. Ik heb gedanst, gegeten, gelachen en gedronken. Maar na één week was het genoeg voor mijn lijf en geest. Het was het tijd om te ontnuchteren.

Ik heb gedanst, gegeten, gelachen en gedronken. Maar na één week was het genoeg voor mijn lijf en geest.

Op de achtergrond van de stad Telavi, liggen grote bergen met besneeuwde toppen en daarachter de deelstaten Chenya en Dagestan. Uit veiligheidsreden, beschouwde ik de kans om deze bergen te verkennen, nihil. Na wat navragen, bleek het toch mogelijk te zijn de grootsheid van het Kaukasus Gebergte te ervaren en wel in het bergplaatsje Stepantsminda. Met een oude Sovjet-jeep en een Georgische chauffeur, genaamd Giorgi, ben ik hier naartoe gereisd. Via voor een – in mijn beleving – super heftige offroad passeerden we hoge bergpassen, kwamen we langs plekken, waar de tijd stil leek te hebben gestaan en begaf ik mij midden in de wilde natuur van de Kaukasus. In het donker kwamen we aan in het bergdorpje, waar een ijzige wind mij verwelkomde. Ook hier waren de mensen enorm gastvriendelijk. Ik verbleef in een gasthuis bij een lokale familie, die mij een warme en zeer zware deken gaf, waaronder ik, na het waanzinnige jeep-avontuur, diep in slaap viel.

• 

• 

De volgende ochtend, schenen de zonnestralen mijn kamer in en keek ik uit het raam. Ik kon mijn ogen niet geloven. Ik verbleef aan de voet van een reusachtige vulkaan van ruim 5000 meter hoog, met in de heuvels een mystiek kerkje. Een ochtendmist gaf het gevoel dat ik met mijn hoofd in de wolken zat. Ik was nog nooit echt in aanraking geweest met hoge bergen, maar sinds die keer is mijn grote liefde voor bergen en berglandschap begonnen. De komende dagen ben ik het landschap en de plaatsen gaan verkennen. Giorgi bracht mij, via nog veel heftigere offroads, veel hoger in het berglandschap. Een fantastische ervaring, die mijn leven totaal heeft veranderd.

Eenmaal terug in Nederland, wist ik dat ik meer wilde zien van deze bergen. Ik moest terug. Een half jaar later, ben ik inderdaad teruggegaan om er vervolgens iets meer dan een half jaar te wonen. Ik werkte daar voor Save the Children, als project-fotograaf en in mijn vrije tijd ben ik het land verder gaan verkennen. Ik ontdekte de berg-regio in de provincie Svaneti en maakte het mijn doel om deze regio te gaan documenteren.

Na terugkomst in Nederland ben ik elk jaar meerdere keren – in elk seizoen – naar Georgië gereisd en exclusief naar de regio Svaneti. In de wintermaanden hield ik me vooral bezig met de lokale families en hun lokale rituelen en tradities. Ik verbleef bij hen en zij hebben mij leren houthakken, paardrijden, het vee bij elkaar drijven en nog vele andere vaardigheden, noodzakelijk voor het leven, zo hoog afgelegen van het moderne leven. In de warmere maanden, heb ik hier mijn eerste bergwandelingen gemaakt en langzaam uitgebreid tot meer uitdagende tochten.

Svaneti was toentertijd de perfecte regio voor mij om aan mijn fotografie en aan mijn bergvaardigheden te werken. Voordat ik in mijn Georgië-avontuur dook, was ik niet in de best fysieke staat.

de liefde voor de bergen heeft mij getransformeerd tot een ervaren, niet rokende, gezond etende, buitensporter.

Ik had behoorlijk wat overgewicht, rookte en at niet gezond. Maar de liefde voor de bergen heeft mij getransformeerd tot een ervaren, niet rokende, gezond etende, buitensporter.

Nu 8 jaar later, is mijn passie voor het Georgische landschap en cultuur veranderd in een ondernemerschap. Gecombineerd met mijn eerste en langstlopende passie fotografie (ik fotografeer sinds mijn 12e), organiseer ik fotografie-reizen in Georgië. Ik neem mede-gepassioneerde fotografen van alle niveaus mee op avontuur in de Georgische bergen. Ik leer en inspireer hen te fotograferen op oogverblindende locaties.

• 

• 

• 

• 

In mijn vrije tijd, hou ik me nog steeds bezig met het fotograferen van culturen, tradities en het dagelijkse leven van boerengemeenschappen in de Kaukasus, maar nu ook in andere delen en niet specifiek alleen in de regio Svaneti. Jaarlijks maak ik vele steeds uitdagende wandeltochten en heb ik mij ook de kunst van het off-road rijden eigen gemaakt.

Ik woon ongeveer acht maanden per jaar in Georgië en onderneem hier dus veel activiteiten in de bergen. Het is mij een genoegen om via Mountainreporters artikelen te publiceren over Georgië.

Meer foto’s zien? Volg me op instagram.com/into.the.caucasus