Catskiing in Noord-Macedonië: onwerkelijke omgeving met een rauw randje

Een reisverhaal van Bouke de  Loos

‘Wat leuk dat je op wintersport gaat, waar ga je heen?’, zegt een collega van me. Ik reageer: ‘Papova Shapka in NoordiMacedonië. Ik ga catskiën’. Het resultaat is een verbaasde en vragende blik. Tijdens de lunch wordt mijn wintersport het onderwerp van gesprek. Iedereen kijkt me aan of ik gek ben. Ja in Macedonië kan je skiën en nee er is geen oorlog. De verblijfplaats ligt in de Shar Mountains en heeft bergtoppen tot bijna 2800 meter. In het voormalige Joegoeslavië was Papova Shapka het meest moderne skigebied in het land. Via de Nederlandse skischool Skidiscovery in samenwerking met Cloud9 sluit ik me aan bij een groep van 12 personen.

Het kippenvel staat om m’n lichaam als De gids lacht en vertelt dat we Kosovo in zijn geskied

We gaan off-piste skiën en trekken het gebied door met een omgebouwde piste-bully. En eerlijk gezegd heb ik geen idee wat ik kan verwachten van deze exotische skibestemming.

Onwerkelijke setting

Bij aankomst begint het in de voorlaatste bocht te sneeuwen. De bergen staan vol windsporen en sneeuw is hard nodig. Het dorpje ziet er verlaten uit en de sporen van de oorlog zijn overal te zien.

Gebouwen zijn kapot en soms volledig ingestort. Dit gaat hoe dan ook een memorabele reis worden. ’s Avonds krijgen we de veiligheidsinstructies en materiaal uitgereikt. Dan begint het bij mij te kriebelen. Off-piste skiën is fantastisch, maar brengt ook risico’s en verantwoordelijkheden met zich mee. Voor mij is dit mijn eerste echte ervaring met ver buiten de pistes skiën. Morgen de eerste dag van vier dagen poederen.

Poeder

En poeder ligt er. Het heeft de hele nacht gesneeuwd! Onder leiding van twee gidsen zettenwe onze eerste sporen in de sneeuw. Het is een magisch gevoel. Een helling vol verse sneeuw, heel veel ruimte om me heen. Dit is waarom ik de bergen en skiën zo fijn vindt.

De omgeving doet me beseffen hoe nietig ik ben, hoe weinig ik nodig heb en hoe mooi de wereld kan zijn. Ik focus op de volgende bocht en  laat daardoor alle gedachtes achter me. We skiën over weidse open vlaktes, brede coulairs, tussen de bomen en af en toe steil terrein. De lunch is een picnic met fantastisch uitzicht.

Ver weg van de menselijke beschaving

De meeste indruk maakt de laatste dag. We vertrekken een uur eerder dan de anderedagen. Het is een lange rit in de pistebully.  We gaan naar het hoogste punt in de omgeving; Titov. Een prachtige weidse afdaling volgt. Voor iedereen is er poeder, ondanks dat de temperatuur relatief hoog is, het hard heeft gewaaid en de laatste sneeuwval twee dagen terug is.

Eenmaal beneden worden we opgepikt door de cat en rijden we naar een andere top. De vallei die ik voor me zie is helemaal leeg van menselijke sporen. Geen kleine gebouwtjes, geen teken van menselijke beschaving. Een lange afdaling volgt. Het kippenvel staat om m’n lichaam. De gids lacht en vertelt dat we Kosovo in zijn geskied. Nog vier afdalingen verder gaan we voor de lunch barbecueën midden in een vallei. In de schemering leggen we uiteindelijk het laatste deel af. Ik sta achterop de cat te kijken naar de veranderende kleuren in de lucht. Een dagje om in te lijsten.

Skiën in Macedonië is skiën in een onwerkelijke omgeving. Een omgeving die herstelt van een oorlog van jaren geleden. Een verlaten skiresort, kapotte gebouwen en een andere cultuur. Een sfeer die losjes is waarbij veel wordt geïmproviseerd. Skiën in een unieke setting met een uniek rauw randje.

---

LEES HIER ALLE BIJZONDERE REISVERHALEN VAN ONZE REPORTERS

---