Reisverslag | Een week actief genieten van het andere Bonaire

Voor mij voelde onze reis naar Bonaire een beetje als thuiskomen. Zo warm en hartelijk werden we ontvangen door onze gidsen. En dat dat was zo herkenbaar van 27 jaar geleden, toen ik voor het eerst naar Curaçao en Bonaire reisde. Destijds heb ik met name Curaçao verkend op de vele duikplekken, samen met Ria en Bartje, mijn oom en tante die daar toen woonden. Ook bracht ik toen een aantal dagen door op Bonaire. Voornamelijk om te duiken. Destijds heb ik veel minder van het eiland gezien.

Deze keer ging ik samen met Edwin om de prachtige natuur en andere activiteiten van Bonaire te ontdekken. Uiteraard hebben we de onderwaterwereld met prachtige snorkelplekken bezocht. Daarover lees je later meer. 

Boemerang

Bonaire heeft de bijzondere vorm van een boemerang. Het belangrijkste kenmerk van de boemerang is dat deze altijd terug komt bij degene die hem werpt. Het schijnt dat ook veel toeristen die eenmaal op Bonaire zijn geweest steeds weer terugkeren. Dat kunnen wij ons goed voorstellen na een week in dit relaxte paradijs.

Bonaire één van de benedenwindse eilanden én één van de drie ABC-eilanden voor de kust van Venezuela. Daarnaast vormt het samen met Saba en Sint-Eustatius de eilandengroep Caribisch Nederland, ook wel de BES-eilanden genoemd. Na Curaçao is Bonaire het grootste eiland. De hoofdstad van Bonaire is Kralendijk. Er wonen ongeveer 21.000 mensen op het eiland, waarvan het merendeel in de hoofdstad. Het eiland is bijna veertig kilometer lang en maximaal acht kilometer breed.

Honderd miljoen jaar geleden is het eiland ontstaan door onderzeese uitbarstingen. De basis van Bonaire bestaat uit kalkkoraal en vulkanisch gesteente. Een mooie ondergrond voor activiteiten onder de zon. De steeds aanwezige wind zorgt voor een heerlijke verkoeling waardoor je nooit oververhit zult raken. De enige zoogdieren (naast de mensen) die op het eiland leven zijn ezels en geiten. Verder kom je leguanen, hagedissen en salamanders tegen en zie je natuurlijk veel vogels.

Na een soepele vlucht, met een korte tussenstop op Aruba, komen we aan op de luchthaven van Bonaire. Al snel zien we onze tassen op de lopende band liggen en lopen we naar het verhuurbedrijf van onze auto voor deze week. We hadden speciaal gevraagd om een stoere pick-up om het eiland te verkennen. In de verte zagen we het knalblauwe vehikel al staan. Onze grote sterke vriend voor de aankomende week: een fijne Hilux van Toyota. Daarnaast staan onze gidsen van deze week, Annette en Rolando. Een hartelijk welkom en daarna: op naar ons hotel voor de eerste dagen van onze reis.

Delfins Beach resort

Na een korte rit komen we aan bij Delfins Beach Resort. Een bijzonder relaxed toevluchtsoord, direct aan het strand, iets ten zuiden van Kralendijk. Bijzonder gastvrij worden we ontvangen en naar ons onderkomen begeleid. We hebben het direct enorm naar onze zin in het tweekamer-appartment met een leuke zithoek en volledig uitgeruste keuken. Een flesje gekoelde wijn staat voor ons klaar in de koelkast.

En misschien wel het mooiste: we hebben zeezicht! Dat is voor ons altijd een enorme meerwaarde en we zijn dan ook meteen helemaal in de stemming om het eiland te gaan verkennen.

Het is avond als we inchecken, dus daarvoor moeten we eerst nog even een nachtje slapen. We zetten de airco alvast aan, zodat we een koele slaapkamer hebben. Restaurant Senang is als enige restaurant nog geopend. Hier genieten we van een aantal bijzonder smakelijke oosterse tapas, vergezeld van een goed glas wijn. We maken een korte wandeling door de sfeervolle tuinen en langs het strand en beseffen dat we in een paradijsje zijn beland. In de schemering zien we en lange steiger de zee in lopen. Op het strand staan bedjes onder typisch tropische parasols.

In de eerste dagen van onze reis zullen we regelmatig wat eten en drinken in de gezellige restaurantjes op het strand. We hadden een verrassend lekkere lunch met kreeftensoep en een enorme ‘Family Tosti’ voor twee personen. Dineren kun je bijvoorbeeld in een van de restaurants op het Delfins Beach Resort of in Kralendijk. Een aantal dagen vooraf reserveren is zeker aan te raden aangezien de leukste restaurants elke avond vol zitten.

Activiteiten in Washington Slagbaai NP

Onze eerste volle dag op het eiland starten we met een verkenning van Washington Slagbaai Nationaal Park in het noorden van Bonaire. Om de nationale parken van Bonaire te bezoeken heb je de zogenaamde Nature Tag nodig. Deze kost $ 40 eenmalig en kun je eenvoudig online bestellen via deze link. De Nature Tag heb je ook nodig om te mogen duiken. Let wel op dat je alleen gaat duiken op plekken waar dat expliciet is toegestaan. Duiken op verboden locaties wordt streng bestraft. En dat is maar goed ook, want alleen op deze manier kan het eiland zoveel mogelijk haar originele natuurlijke charme behouden.

Washington Slagbaai NP is een samenvoeging van twee nationale parken in het noordwesten van Bonaire en is ruim 59km2 groot. In het park vind je bossen, zandduinen, mangrove, zoutmeren en strand. Het park is elke dag geopend van 8.00 tot 17.00, maar na 14.00 worden er geen nieuwe bezoekers toegelaten. Neem voldoende eten en drinken mee, want in het park zelf kun je niets kopen. Ook dit draagt bij aan het authentieke karakter van het park.

Je kunt kiezen voor de lange (35km) en korte (24km) route door het park. Dat is mogelijk met de auto (je hebt daarvoor echt geen 4×4 nodig) of op de mountainbike. Wij hebben beide vervoersmiddelen gebruikt en kunnen je zeker adviseren om ook een keer op twee wielen door het prachtige national park te rijden. Als je de tijd hebt moet je altijd kiezen voor de lange route, omdat je dan langs alle bezienswaardigheden komt. Met name het stuk langs de ruige noordoostkust vinden wij geweldig. Hier kwamen we vrijwel geen andere bezoekers tegen. En dat geeft ons altijd het ultieme gevoel van ontspannen reizen.

Midden in het park start ook de wandelroute naar het hoogste punt van het eiland, de Brandaris. De herkomst van de naam is onduidelijk, maar de hoogte weet iedereen op Bonaire: 241 meter boven zeeniveau. Een prima wandeling die snelle lopers in 45 minuten kunnen doen. Als je het rustig aan doet moet je rekening houden met zo’n uurtje wandelen en klauteren. Edwin heeft deze wandeling naar de top gemaakt (zie verderop in dit verhaal) en was erg enthousiast. Naast deze bekendste hike van Bonaire zijn er nog twee andere wandelingen die starten bij de entree van het park.

Net als vrijwel overal op Bonaire kun je ook snorkelen in Washington Slagbaai. Dat kan bijvoorbeeld bij Slagbaai, maar de bekendste en drukste is Wayaka 2. Een pittoresk ministrandje dat je via een stenen trappetje kunt bereiken. Een mooi natuurplekje waar het zeker mooi zwemmen en snorkelen is. Ik zou je adviseren hier aan het begin of einde van de dag naartoe te gaan om de echte Caribische sfeer te ervaren.

Iets verderop ligt Slagbaai, dit is een groter strand met een gebouw met wc. Hier kun je je ook omkleden. In deze baai kun je zonnebaden, snorkelen en zwemmen, met een uniek uitzicht op de rotskust. Op een paar meter afstand vliegen de pelikanen over de witte koppen van de branding. Aangezien dit het grootste strand in het park is, kun je hier wat langer verblijven om bijvoorbeeld in alle rust te genieten van je meegebrachte lunch. De naam ‘Slagbaai’ is afgeleid van de originele naam ‘slachtbaai’. Dit was de plek waarvandaan geslachte geiten werden geëxporteerd.

Mountainbiken op Bonaire

Als schrijver van Mountainreporters staan er tijdens onze reizen altijd mooie activiteiten op het programma. Die brengen ons meestal dicht bij de natuur. En dat is waar wij ons het beste thuisvoelen. Op de tweede dag staat een mountainbiketocht van dertig kilometer op het programma. We gaan dit samen doen met Jarna, eigenaar van Bonaire Kiteschool. Naast een groot aanbod aan watersporten biedt hij ook verhuur van topkwaliteit mountainbikes van het merk Cannondale. Speciaal voor ons fietst hij vandaag mee door het nationale park. Jarne is een Nederlander die al een aantal jaren op Bonaire woont en hier een leven heeft opgebouwd. Geweldig dat we met deze gepassioneerde sportman een aantal uren naar de mooiste plekken van het park hebben gefietst.

We rijden over zandpaden, stukjes verharde weg en af en toe over gestolde lava. We genieten van enorme cactussen en zoutmeren vol vogels. Tijdens de route worden we verrast door overvliegende flamingo’s en pelikanen, jagende kuifcaracra, schuifelende leguanen en ontelbaar veel hagedissen. Dit is echt een paradijs voor natuurliefhebbers én voor fietsers.

Het is prachtig fietsen langs de kust met bijzondere landschappen, ruige kloven en grotten. Af en toe stoppen we in een kleine baai en halverwege stoppen we bij de Slagbaai. Een mooi koloniaal gebouw aan de zee en aan de andere kant een meer vol flamingo’s op een paar meter afstand. Tijdens de tocht vallen het aantal hoogtemeters enorm mee. Alleen in de laatste kilometers zijn er wat pittige klimmen en afdalingen.

Door de aanwezige wind en de rijwind tijdens het fietsen merkten we niet dat de temperatuur langzaam opliep tot dertig graden. Dat is dan weer het voordeel van fietsen ten opzichte van wandelen. De wat langere en meer uitdagende hikes adviseer ik je dan ook vooral vroeg in de ochtend te starten. Als bijkomend voordeel: de geweldige rust op Bonaire in de vroege uurtjes geven je het gevoel bijna alleen op de wereld te zijn.

Als we in de loop van de ochtend stilstaan merken we dat de temperatuur behoorlijk is opgelopen. Een mooi moment om een van de favoriete snorkelplekken van het eiland, Wayaka 2, uit te proberen. We parkeren onze fietsen en pakken onze snorkeluitrusting. We kijken van de rotsen naar beneden en zien dat er al een aantal mensen in het water liggen. Een smal stenen trappetje leidt ons naar een ministrandje waar we een plekje vinden om onze kleren neer te leggen.

Met het verkoelende zoute water rond onze benen lopen we de zee in en doen de duikbrillen op. Met onze hoofden onder water zwemmen we weg van de andere mensen en zien steeds meer vissen onder ons. Deze onderwaterwereld heeft ervoor gezorgd dat Bonaire populair geworden is bij duikers van over de hele wereld. En dan met name uit Nederland en de Verenigde Staten. Niet voor niets staat op alle nummerborden van Bonaire ‘Diver’s Paradise’.

Andere goede plekken om te snorkelen zijn 1000 Steps, Donkey’s Beach, de Zuidpier (als er geen boot ligt) en Klein Bonaire.

Rincon

Enthousiast van de heerlijke fietstocht, het snorkelen en de goede gesprekken met Jarne stappen we in onze pick-up en rijden naar Rincon. Deze nederzetting is gesticht in 1527 en daarmee het oudste dorp van Bonaire. Zet hier je auto aan de kant en slenter langs de fotogenieke huisjes, kerkjes en smalle straatjes. Je waant je een paar eeuwen terug in de tijd. Ook leuk zijn de barretjes Los Bon So en Rose Inn. Beiden barsten van de typisch Caribische sfeer. Wij genieten ervan en merken dat we toe zijn aan een stevige lunch. Tijd om op zoek te gaan naar Pasada para Mira, iets verderop in Rincon.

Dit restaurantje werd ons aangeraden door de mensen van het toeristenbureau. We kozen voor stoba. Een stoofpotje van vlees. Edwin koos voor geitenvlees en ik nam rundvlees. Terwijl we genieten van onze maaltijd hebben we een prachtig uitzicht op de Brandaris en het nationale park. Er heerst hier een super leuke sfeer, het eten is verrukkelijk en bediening is buitengewoon vriendelijk. Hier komen we zeker nog een keer terug. Echt een aanrader als je op Bonaire bent.

Een leuke, eco-vriendelijke, activiteit in de buurt van Rincon is landzeilen. Op dit deel van het eiland waait het vrijwel altijd. De ideale plek dus om in je eigen blokart de strijd aan te gaan met je vrienden. Op een veilig parcours rijdt je op hoge snelheid je rondjes, volledig beschermd met een helm, handschoenen en een zonnebril. Voorafgaand aan de race ontvang je een uitgebreide uitleg en daarna kun je los! Boek hier jouw starttijd.

Windsurfen bij Sorobon Beach

Edwin heeft in zijn jonge jaren veel gewindsurft. Het was dan ook logisch dat we tijdens ons verblijf op Bonaire ook een middag naar Sorobon Beach zouden gaan. Deze droomplek voor windsurfers ligt in het zuidwesten van het eiland. Onderweg daar naartoe komen we langs een aantal bekende plekken. Indrukwekkend zijn de historische slavenhuisjes. Het is niet voor te stellen dat hierin mensen moesten leven tijdens de slaventijd in de negentiende eeuw.

Iets verderop aan de zuidkust rijden we langs het kitesurf-strand (Atlantis Beach). Aan onze linkerhand zien we het beschermde stiltegebied voor flamingo’s. In alle rust, ver van de toeristen vinden ze hier een plek om te broeden.

Aangekomen bij Sorobon Beach aan Lac Bay nemen we eerst een drankje op een van de gezellige terrassen. Overal waar we kijken zien we windsurfers van alle leeftijden. Het waait hier vrijwel elke dag met een kracht tussen de vier en vijf Beaufort. Je kunt hier goed leren windsurfen vanwege de aanlandige wind en het ondiepe water. Door de natuurlijke pier die het water omringd is er zo goed als geen golfslag. Het strand is spierwit en de zee azuurblauw. We voelen ons hier gelijk thuis.

Terwijl Edwin zich met een surfplank van Jibe City vermaakt op het het water vind ik een mooi plekje op het strand. De aanwezige windsurfliefhebbers komen vooral uit de Verenigde Staten en Nederland. Leraren en bediening zijn met name Nederlandstalig. Er heerst een lekker laidback sfeertje in de twee naast elkaar gelegene beachclubs, Sebastian’s en Hang Out Beachbar. Een DJ draait relaxte lounge muziek. Voor tien euro heb je een standbedje voor de hele dag. We hebben hier enorm genoten van de ontspannen sfeer en een lekkere lunch. Je kunt hier overigens ook prima dineren zagen we op de menukaart.

Kajakken in de mangrovebossen

Een van onze hoogtepunten van deze week in de Caribbean was het kajakken in de mangrovebossen. Met gids John van Windows to the Sea varen we zo’n 2,5 uur met zeven kajaks door bijzondere natuur. Alleen de weg er naartoe is al een avontuur. Over een smal zandweggetje rijden we door prachtige natuur tot we niet verder kunnen. We zijn blij met onze Toyota die ons veilig langs en door enorme gaten in de weg loodst.

Onderweg zien we onnoemlijk veel flamingo’s vlakbij in het water staan of rakelings over ons heen vliegen. Net als diverse andere andere vogels. Wilde ezels met veulentjes steken her en der de weg over. Het water in de meertjes is zout. Hier is het leven zwaar voor flora en fauna. We rijden langs een natuurkerkhof vol oude verbleekte bomen met sinistere takken. Iets verderop schitteren de knalgroene bladeren van de mangrovebossen.

Zodra je de branding boven de rotsen ziet uitspatten weet je dat er bent. De start van de tocht is bij een kleine nederzetting. Hier woont nog steeds een familie in kleurrijke huisjes. Overal zien we bergjes vol witte schelpen liggen. Stille getuigen uit een recent verleden. Het zijn de huisjes van grote zeeslakken. Het vangen en eten van deze slakken is verboden sinds de jaren ’80. Vroeger was dit een favoriete lekkernij voor de plaatselijke bevolking. En een veel gebruikt blaasinstrument.

De kajaks liggen al klaar. Voorafgaand aan de tocht drinken we met z’n allen koffie en frisdrank en eten we wat snacks. Zo hebben we voldoende energie voor de kajaktocht. We stappen met z’n tweeën in een kajak. Er zijn drybacks voor de waardevolle spullen, zoals onze camera’s. Verder nemen we eigenlijk niets mee, behalve dan een snorkel set en een bidon gevuld met water.

We ervaren een strak geregisseerde trip. Waarbij we door de baai (Lac Bay) varen en door diverse mangrove-tunnels. John geeft uitleg over het ontstaan van deze mangrovebossen, achthonderd jaar geleden. Hij vertelt dat deze bomen met meterslange wortels het eiland beschermen tegen orkanen en tsunami’s.

Vlak voor het eind van de tocht stappen we uit de kajak laten ons in het verkoelende water zakken. We gaan snorkelen door een smalle tunnel. Het water is wat troebel door de golfslag, maar we zien diverse vissen tussen de enorme wortels van de mangrove. Volgens John zwom hier een paar jaar geleden nog een drie meter lange haai. Geen idee of echt is gebeurd, maar het maakte het terugzwemmen voor een aantal deelnemers extra spannend.

Kite City Foodtruck

Je hebt op Bonaire veel goede restaurants. Zoals ik al eerder schreef zijn die populair en moet je ruim van te voren een tafeltje reserveren. Voor de lunch is het ook een goed idee om te gaan eten bij een van de foodtrucks op het eiland. De bekendste is de Kite City Foodtruck. Deze staat op Te Amo beach, het publieke strand tegenover het vliegveld. We ontmoeten André, een Portugees die al acht jaar op Bonaire woont en werkt en hier het geluk heeft gevonden.

Hij maakt volgens ons de lekkerste sashimi die we ons kunnen herinneren. De tonijn en wahoo waren net gevangen en dat proef je. Al het lekkers wordt op een groot plateau geserveerd. Begeleid door een ijskoud biertje was dit echt een van de meest bijzondere en smakelijke culinaire verrassingen van Bonaire. Deze culinaire foodtruck mag je zeker niet overslaan bij je bezoek aan het eiland. 

Soul Houses, een relaxed beachhouse

De tweede helft van de week verbleven we in een super relaxte accommodatie ten noorden van Kralendijk. De nieuwe eigenaar heeft de woning gerenoveerd en woont zelf op de begane grond. Op de eerste etage hadden wij één van de twee ruime appartementen. De nieuwe naam ‘Soul Houses‘ past perfect bij deze accommodatie. Hier kom je volledig tot rust. Niet in de laatste plaats door de perfecte ligging, direct aan het strand en een koraalrif. De tuin is ingericht in een mix van Caribische en Oosterse invloeden. Het is een inspirerende plek om te verblijven.

Een klein trapje leidt je naar een prachtige snorkelplek. Even om het koraal heen zwemmen en je komt in een wonderlijke onderwaterwereld vol vissen in alle kleuren en afmetingen. Vanaf ons terras konden we de grote napoleonvissen zien zwemmen tijdens de lunch. Iets verderop liggen regelmatig boten met duikers. Daarachter zien we het eilandje Klein Bonaire. Onbewoond, maar ook een populaire bestemming voor duikers en snorkelaars. Een bezoek aan het eiland moet je zeker op je bucketlist zetten. 

Die avond gaan we dineren bij Karels Beach Bar in Kralendijk. Het restaurant ligt prominent op een eigen pier aan de kade van Kralendijk. Je hebt hier een geweldig uitzicht op de oceaan en Klein Bonaire. Vlakbij liggen de cruiseschepen aangemeerd. Op het terras heb je een echt vakantiegevoel. We kozen voor de super lekkere ‘Karels Paella’, overvol met verse vis en garnalen. Een geweldige plek voor een romantisch diner aan zee bij zonsondergang.  

Wandelen naar de top van de Brandaris

Als eigenaar van Mountainreporters moest Edwin natuurlijk de Brandaris beklimmen. Met 241 meter het hoogste punt van het eiland, middenin het Washington Slagbaai Nationaal Park. De tocht naar de top is een serieuze wandeling van circa anderhalf uur, heen en terug. De hike wordt als gemiddeld zwaar beschreven, met name door laatste deel. Om bij de top te komen met je klimmen en klauteren over grote stenen en rotsen. Regelmatig moet je zelf de weg vinden door het ontbreken van signalen.

De route loopt verder over een smal pad tussen dichte begroeiing met struiken en cactussen. Sommige zijn wel vele meters hoog. Hagedissen schieten steeds van links en rechts voor je voeten langs. In de struiken en boompjes hoor je verschillende vogels fluiten. Af en toe zie je glimp van een oranje, felgroen of geel verendek. Een geit loopt een stukje mee omhoog.

De struiken zijn een natuurlijke windbreker. Dat merk je als je hoger op het pad komt en je bijna 360 graden rondom kunt kijken. Een stevige bries zorgt voor verkoeling. Hier zie je aan de schuin gegroeide bomen dat de wind altijd waait uit dezelfde richting. Tijdens de wandeling omhoog is het lekker rustig. In totaal is Edwin niet meer dan vijftien wandelaars tegengekomen.

Boven op de top staat een betonnen paaltje als bewijs dat je echt niet hoger kunt op Bonaire. Een mooie plek voor een topfoto. Een paar meter verder op kun je in de schaduw onder wat boompjes een korte picknick doen om kracht op te doen voor de afdaling. Met name het eerste deel is het weer even zoeken wat het beste pad is. Er staan geen paaltjes of bordjes, dus je mag zelf kiezen. Zorg dat je voor 12.00 aan de wandeling begint. Daarna wordt het op de meeste dagen te warm om deze hike te doen. 

Zeilen bij zonsondergang

Het is ondertussen onze laatste avond op Bonaire. We gaan zeilen met de Melissa, een traditionele Turks zeilschip. Tijdens de tocht gaan we de zonsondergang zien en ondertussen genieten van een diner met zes gangen. Bij het lezen van deze beschrijving in ons reisprogramma werden de smaakpapillen al geprikkeld. Wij hadden de inschatting gemaakt dat dit een fantastische afsluiting van de reis zou worden. En die inschatting klopte voor honderd procent.

De zeiltocht duurt vier uur. Om 17.00 worden we ingescheept en krijgen we een vaste plek aan boord aangewezen. Iedereen laat zijn schoenen op de steiger staan. Op de heenreis hebben we een mooi zicht op het eiland dat langzaam maar zeker een oranje gloed krijgt. Halverwege keert het schip en krijgen we een adembenemend mooi uitzicht op de zonsondergang. De zeilen zijn ondertussen gehesen en we varen geruisloos langs Bonaire en uiteindelijk in de doorgang met Klein Bonaire. Het witte zand rondom het onbewoonde eilandje lijkt zacht roze te kleuren. Precies dezelfde kleur als de flamingo’s die we afgelopen dagen zo vaak voorbij zagen vliegen en wandelen.

We zitten dicht tegen elkaar aan en beseffen dat dit een bijzonder romantisch moment is. De zon gaat onder en al snel wordt het aardedonker. Als de kapitein het buitenlicht dooft komen de duizenden flankerenden sterren tot leven. Je voelt hoe iedereen de adem inhoudt. Zo’n bijzonder mooi moment. Een gevoel van verbondenheid met elkaar. We sluiten deze trip af met een laatste glas roze cava.

Ben je op Bonaire, dan is dit zeker een activiteit om aan deel te nemen. Het is een sfeervolle avond, met name door de relaxte bemanning en de super goede kok. Hij maakt bijzondere smaakvolle gerechten in de kleine kombuis. Het is wel nodig om op tijd te reserveren, want deze trip is uniek en zeer populair. Meer informatie vind je op melisasailing.com/melisasailingbonaire-com/

Vogelspotten

Om zeven uur s ochtends rijden we naar Red Pan in het zuiden van het eiland. Daar worden we hartelijk ontvangen door Susan en Rolando. We hebben net een spectaculaire zonsopkomst gezien. Eigenlijk is dit een geweldig tijdstip op Bonaire. De temperatuur is heerlijk, de meeste toeristen slapen nog en de natuur wordt langzaam wakker. De beste tijd om wildlife, en dus ook vogels, in actie te zien. Net als tijdens de zonsondergang. De altijd aanwezige zeewind maakt het helemaal lekker om buiten te wandelen. 

Tijdens deze drie uur durende tocht verkennen we de omgeving van het mangrovebos en de weg er naartoe. Onze gids en vogelkenner Susan is Amerikaanse, maar woont al lang op Bonaire. Ze kent alle plekken waar de kans het grootst is om bijzondere vogels te zien. Af en toe maakt ze grappige vogelgeluiden om de dieren te lokken. Wil jij ook een ochtend met Susan op pad om de mooiste vogels te spotten? Dan kan bijvoorbeeld in Washington Slagbaai Nationaal Park en in het zuiden bij de mangrovebossen, waar wij waren. Ook kun je in overleg zelf een route samenstellen, eventueel speciaal gericht op fotografie. Meer informatie vind je op www.bonairebirdtours.com

Door de enorme regenval in het najaar van 2022 zien we onderweg regelmatig zoetwaterplassen. Dit drinkwater is een bron van leven voor kleine organismen, die op hun buurt weer worden gegeten door vogels. Mooi om te zien hoe de fauna afhankelijk is van elkaar. De natuur is verrassend groen en fris. Februari is voor ons een geweldige maand om op Bonaire te zijn. In de maanden die volgen wordt het eiland steeds droger en zul je meer gele en bruine tinten in de natuur zien. Ook dat heeft natuurlijk een bijzondere charme.

Met warme herinneringen denk ik terug aan een heerlijke actieve week met mooie momenten van pure ontspanning. Met name door de fantastische gastvrijheid van de lokale bevolking maakte deze reis onvergetelijk. We komen zeker terug!