Omringd door dolfijnen tijdens mijn stage op Curaçao

Omringd door dolfijnen tijdens mijn stage op Curaçao

Door Manon Verijdt

Daar sta ik dan, voor ongeveer 30 collega’s in een theaterzaal. Presentaties heb ik nooit als heel vervelend ervaren, maar om een onbekende reden word ik vandaag een beetje ongeduldig wanneer ik sta te wachten totdat iedereen er is. Een gek gevoel begint zich meester van me te maken. Laat mij maar lekker beginnen!

Zittend in de tropische zon heb ik namelijk onderzoek gedaan naar de frequentie van de communicatie tussen dolfijnen

Deze presentatie was een mooie afsluiter van een vijf maanden durend onderzoek, wat ik hier heb mogen uitvoeren op Curaçao. Zittend in de tropische zon heb ik namelijk onderzoek gedaan naar de frequentie van de communicatie tussen dolfijnen. Dat is een hele mond vol, dus ik zal proberen het zo goed mogelijk uit te leggen.

Onderzoek bij dolfijnen

Hier op Curaçao bevindt zich namelijk het bedrijf ‘Dolphin Academy’. Het is een faciliteit waar 19 dolfijnen gehouden worden en onder andere participeren in een programma genaamd het ‘open water programma’. Het is een bijna uniek concept, waarbij de dolfijnen meegenomen worden in de zee. Dat is natuurlijk niet niks, gezien ze gedurende de dag in eenzelfde lagune blijven. Het open water programma vergt dan ook veel training met de dolfijnen. Wij op de boot, en de dolfijnen mogen ons volgen in het water.

Steeds een stukje verder worden ze geïntroduceerd aan de zee. Ze zien hierbij nieuwe dieren zoals schildpadden en kleine haaiensoorten. Een nieuwe omgeving is, net als voor mensen, in het begin altijd spannend. Training van het open water programma is dus erg intensief, en vindt niet bij alle dolfijnen plaats.

Fluitjes om te communiceren

Aangezien ik Toegepaste Biologie studeer, mocht ik voor mijn stage dus 5 maanden onderzoek gaan doen. Hier bij Dolphin Academy koos ik ervoor om naar het verschil te kijken in communicatie tussen de dolfijnen, als ze in de lagune zitten of in de zee mogen zwemmen. Het grootste verschil hierbij is natuurlijk de grootte van de omgeving, en volgens verschillende literatuurstudies zijn er nogal wat verschillen te vinden in communicatie tussen dolfijnen in het wild en in gevangenschap. Ik heb me gefocust op de frequentie van de fluitjes. De fluitjes, in het Engels ook wel ‘whistles’ genoemd, kunnen namelijk verschillen in intonatie. De fluitjes kunnen zelfs zo hoog zijn, dat wij ze met het menselijke gehoor niet kunnen horen.

Mijn resultaten suggereren dus dat de frequentie van dolfijnen zeer flexibel is

Om deze fluitjes te onderzoeken heb ik opnames gemaakt van de dolfijnen met een hydrofoon. Stel je een microfoon voor, maar dan als een klein afgesloten buisje (zodat er geen water in komt), gevuld met een olieachtige vloeistof. De vulling van olie zorgt voor een goede geluidsgeleiding van het water naar mijn opnameapparatuur.

Al deze opnames heb ik verzameld, en met een speciaal programma op de computer wist ik de frequenties van de fluitjes te achterhalen. Een fluitje is vaak niet simpelweg één toon, maar een combinatie van hoog en laag. Mijn gegevens bestonden dan ook uit zowel de hoogste als de laagste frequentie per fluitje.

Conclusie

Uiteindelijk, na veel opnames gemaakt te hebben, kon ik een vergelijking maken. Zowel de laagste als de hoogste frequentie werd vergeleken tussen de dolfijnen in de lagune en de dolfijnen in het open water. Wat blijkt, de dolfijnen die bijna 24/7 in de lagune zitten, passen hun frequentie aan op het moment dat ze in de zee zwemmen. Bij wetenschappelijk onderzoek mag je zelden definitieve conclusies trekken, maar mijn resultaten suggereren dus dat de frequentie van dolfijnen zeer flexibel is.

Het is dus waarschijnlijk afhankelijk van de omgeving met welke frequentie de dolfijnen communiceren. Dat is goed nieuws, omdat er tegenwoordig veel druk staat op dolfijn faciliteiten. Soms moeten dolfijnen dan verplaatst worden naar een andere faciliteit, en die omgeving ziet er waarschijnlijk niet hetzelfde uit als de voorgaande verblijfsplaats. Daarnaast is het fijn om te weten dat ze zich dus makkelijk aanpassen, waardoor ook communicatie tussen 2 onbekende dolfijnen (van dezelfde soort) mogelijk is.

Ik wil graag nogmaals benadrukken dat mijn onderzoek niet uitsluitend is. Mijn onderzoek was relatief kort, en natuurlijk zat ik in specifieke omstandigheden. Het is dus goed mogelijk dat in een ander onderzoek met dezelfde opzet andere resultaten naar boven komen. Daarnaast zijn er een heleboel factoren die ook nog mee kunnen spelen. Zo zijn de dolfijnen bij Dolphin Academy gedurende de dag altijd omringd door mensen en dat is tijdens het open water programma veel minder. Ook omgevingsinvloeden kunnen altijd je resultaten beïnvloeden.

Een leuke verassing

Dit onderzoek en mijn tijd in Curaçao zijn voor mij ontzettend leerzaam en leuk geweest. Gedurende de maanden oktober en november hadden we het geluk dat er bijna dagelijks wilde tuimelaars langs kwamen zwemmen. Soms was dit verder uit de kust, maar af en toe was dit nog geen 20 meter vanaf onze stenen muur. Ik besef me dat ik ontzettend geluk heb gehad, want op een van de ochtenden ben ik in het water gesprongen. Ze zwommen echter wel erg snel voorbij die dag. Toen ik bijna de hoop had opgegeven riep mijn collega; “Voor je!”. Ik keek onder water, en de gehele groep was teruggekomen. 30 à 40 dolfijnen zwommen voor me, achter me en onder me. Het leek wel een dans tussen individuen en daar zat ik middenin. Zelfs nu ik dit typ, besef ik me haast niet dat mij dit overkomen is. Een echte ‘once-in-a-lifetime’-ervaring en het absolute hoogtepunt van mijn stage!

wil je meer lezen over mijn avonturen op curaçao, klik dan hier om te lezen over de christoffelberg, of hier voor andere activiteiten!