La vita è bella aan de noordkant van het Gardameer
La vita è bella aan de noordkant van het Gardameer
Een reisverhaal van Wim Rill | fan van Trentino
In het vorige millennium was ik al eens aan het Gardameer. Destijds in Peschiera del Garda aan de zuidzijde. Ditmaal ging de reis naar Torbole sul Garda in de provincie Trentino aan de noordzijde van het Gardameer. Op de heenreis lag er op de hoger gelegen delen van de bergen in Duitsland en Oostenrijk al een redelijk pak sneeuw. Relatief vroeg voor het jaar. De temperatuur onderweg was een graad of twaalf. Toen we aan de Italiaanse kant van de Brennerpas waren nam de temperatuur snel toe en steeg naar ruim twintig graden. Een heerlijk nazomers gevoel. Enige dagen geleden was er behoorlijk wat sneeuw gevallen op de toppen van de Alpen. Ook aan de Italiaanse kant. Deze was echter nu weer verdwenen.
De bergen naar beneden rijdend kregen we vlak voor Torbole al een spectaculair uitzicht. Links en rechts de uitlopers van de Alpen met daartussen het Gardameer tot aan de horizon. We verbleven vijf dagen en nachten in Hotel Santoni Freelosophy, vlakbij het centrum van het dorp. Bij het inchecken viel direct het grote aantal mountainbikers op. In de eetruimte hingen fietsen uit het verleden als decoratie aan de muur. De hotelkamers zijn ruim, met een volledig witte inrichting. Verder veel chromen buisstoelen met zittingen van leer. Een echte retrosfeer uit de jaren tachtig. Vanuit onze kamers hadden we een spectaculair uitzicht op de bergen die Torbole omringen. Die avond sloten we de dag af met een uitgebreid en buitengewoon smakelijk diner bij restaurant Aqua, gelegen vlakbij het Gardameer.
Windsurfen en catamaranzeilen
Naast de vele mountainbikers zie je in Torbole een duidelijke focus op watersport en dan met name op windsurfen en zeilen in kleine boten en catamarans. Veel bedrijvigheid in Torbole is gericht op het Gardameer. Fietsen, wandelen en watersport zijn de belangrijkste redenen voor reizigers om naar deze regio te komen. Het milde klimaat en de goede windomstandigheden nodigen ook veel actieve toeristen uit de Benelux uit om hier hun vakantie door te brengen. Het is natuurlijk het mooiste om te sporten in een bijzondere omgeving, vol pure natuur en cultuur. Al deze componenten komen samen in deze regio.
Onze eerste dag in Trentino stond in het teken van watersport. Wij werden uitgenodigd om windsurfles te nemen en met een catamaran mee te zeilen. Meer dan dertig jaar geleden had ik al eens zonder enige les op een windsurfplank gestaan. Dat was destijds door de aflandige wind geen doorslaand succes. In het beginnersklasje bij Vasco Renna Windsurf Center, op vijf minuten lopen van ons hotel, heb ik veel opgestoken. Naast windsurfen kun je bij Renna ook leren kajakken, suppen en windfoilen.
Na een korte introductie en wat theorie, stonden we na een uur op het board. En dat ging eigenlijk best goed. De instructeur sprak met trots over ons. Totdat de wind volledig wegviel. Klapperen met het zeil is dan een optie. Dat ging me echter minder goed af. Aangezien we op tijd bij onze zeilafspraak moesten zijn, ben ik toen maar plat liggend op de plank terug gepaddeld. Not so cool, maar wel een stuk sneller.
Catamaran zeilen deden we via Segnana Sailing Center. Tussen Torbole en Riva del Garda hebben ze zes centra waar je kunt huren en/of les kunt nemen. Catamaranzeilen blijft een belevenis op zich. De wind was enorm toegenomen, tot circa windkracht vijf. Dat staat garant voor hoge snelheden met een catamaran. Met een van beide drijvers vlak boven het water scheerden we van links naar rechts over het meer. Omringd door imposante bergen. Soms ruig en scherp. Dan weer rond en groen begroeid.
Dit is een echt paradijs voor watersporters, want vrijwel elke dag waait het hier en je kunt je klok er bijna op gelijk zetten op de windrichting. ’s ochtends komt de wind uit het noorden, over de Alpen richting het meer. Deze wind wordt Peler of Vento genoemd. In de loop van de dag, meestal rond het middaguur, draait deze naar zuid en voert hierdoor warme lucht mee richting het binnenland. Deze wind, de Ora, zorgt voor het bijzondere klimaat ten noorden van het meer. De Ora ontstaat doordat de zon de rotsen in het noorden van het Gardameer vewarmt.
Aangezien we aan het eind van het seizoen op het Gardameer waren was er ruimte genoeg. In het hoogseizoen is het aantal zeilers, surfers, et cetera echter vele malen hoger. Vooral voor Foil Wing Surfers is het dan oppassen geblazen. Die gaan soms zo hard, dat ze bij je zijn voor je er erg in hebt.
Na een dag vol nieuwe watersport-ervaringen was het tijd om de wetsuits te verruilen voor een korte broek en t-shirt. De zon scheen en het leek wel zomer. We bleven nog lang nagenieten van deze eerste dag aan het Gardameer, op een terras met een goed glas bier en hapjes. Uiteindelijk kleurden de bergen en het meer oranje en zagen we de zon langzaam achter de horizon zakken.
Wijn en olijfolie
‘s Avonds waren we uitgenodigd voor een rondleiding op Madonna delle Vittorie, producent van wijn en olijfolie. Vanuit ons hotel een klein kwartiertje lopen. In verband met de geplande wijnproeverij lieten we de auto maar staan. De wijn- en olijfgaard is enige jaren geleden overgenomen door de familie Marzadro (www.marzadro.it), een bekende producent van Grappa. Anna Marzadro legde ons in korte tijd veel uit over hun filosofie en manier van produceren.
Ze zijn onlangs begonnen met het drogen van de druiven terwijl ze nog aan de struik hangen. Dit is mogelijk doordat er relatief veel wind in deze streek waait, afwisselend vanaf de bergen of vanaf het Gardameer. Met name de zuidenwind, de Ora, is essentieel voor de ontwikkeling van zowel de olijven als de druiven.
Veel van de takken van de druivenstruiken worden doorgeknipt, zodat er geen toevoer meer is van water. Hierdoor ontwikkelen de druiven zich op een manier die kenmerkend en uniek is voor deze streek.
We werden door de familie Marzadro uitgenodigd voor het diner in hun restaurant. We kregen de gelegenheid om de verschillende soorten olijfolie te proeven. En vanzelfsprekend werden alle gerechten vergezeld door wijnen uit eigen wijngaard. Van wit, via rood naar een zachtzoete dessertwijn. Deze waren perfect afgestemd bij de mooie gerechten die we kregen voorgeschoteld. Houd je van lekker eten en drinken in een echte Italiaanse sfeer dan moet je zeker een keer gaan dineren bij Madonna delle Vittorie. Ik zou je wel adviseren om ruim op tijd een tafel te reserveren.
Fietsen
Alhoewel we wat minder zon hadden dan de dag ervoor was het prima weer om te fietsen. We haalden onze mooie elektrische mountainbikes op bij een van de vele fietsverhuurders in het dorp, vlak tegenover ons hotel. Vanuit Torbole fietsten we via een perfect aangelegd fietspad naar Arco. Volgens Google Maps is er helemaal geen fietsroute van Torbole naar Arco, maar gelukkig hadden we old-school papieren routekaarten waarop alle fiets- en wandelpaden zijn aangegeven. Daarnaast zorgen ook de vele wegwijzers langs het fietspad ervoor dat je niet verdwaalt in deze landelijke omgeving.
Rechts van ons zagen we de gehele tijd de rivier Sarca stromen. De Sarca ontspringt in de Alpen, in de Adamello-Presanella bergen en loopt tot het Gardameer. Op dat moment was het nog een rustig riviertje. Dat zou vrijdag en zaterdag danig veranderen.
Daarover later meer. Het viel ons op dat alles in de omgeving perfect onderhouden en schoon is. Alsof je door een kilometers lang park fietst. Er wordt zo te zien veel zorg besteed aan al het groen. Zelfs het gras op de berghellingen lijkt kort te worden gehouden. De omgeving is überhaupt erg schoon. Vanaf Arco fietsten we naar Dro waar het tijd was voor een onvervalste Italiaanse Espresso. Altijd leuk om alleen maar tussen lokale inwoners te zitten en alleen Italiaans om je heen te horen. Dat is dan weer het voordeel van reizen in het naseizoen.
Azienda Agricola Gino Pedrotti
Daarna op weg naar Pietramurata. Hier waren we uitgenodigd op de Azienda Agricola Gino Pedrotti. We werden rondgeleid door Clara Pedrotti, een van de dochters van Gino. Ze vertelde met trots dat ze volledig biologisch werken. Il Vino Santo (Heilige Wijn) is een specialiteit van deze wijnboerderij. Deze wijn wordt alleen geproduceerd in de Heilige Week (de week van Pasen), de laatste zeven dagen van de Vastentijd.
Naast een aantal andere wijnen mochten we ook deze Heilige Wijn proeven. Het was de laatste fles van het jaar 2002, wat het extra bijzonder maakte. Eerlijk is eerlijk de wijn smaakte perfect bij de lunch bestaande uit Italiaanse tapas. Genietend van verschillende soorten kaas, worst en vlees genoten we van de omgeving en de verhalen van onze gastvrouw.
We fietsten terug via Lago di Cavedine. In vergelijking met het Lago di Garda slechts een klein meer, maar zeker het aanzien waard. Het meer is waarschijnlijk ontstaan in de IJstijd. De resultaten van de enorme gletsjers die dit gebied bedekten zie je ook terug in de Marocche. Dit is een uitgestrekte vlakte vol grote stenen die lang geleden zijn meegevoerd door enorme ijsmassa’s.
Via Dro en Arco kwamen we weer aan in Torbole. Als je van historie en een aardige klim houdt moet je ook zeker de overblijfselen van het kasteel van Arco (Castello di Arco) bezoeken. Vanaf grote afstand zie je deze bijzondere rots, met de ruïne op de top, al liggen. Je kunt vanuit het gezellige, historische dorpje Arco naar het kasteel toe wandelen. Dit kost je ongeveer een half uur.
De avond aan het Gardameer
‘s Avonds hadden we een diner in Ristorante Casa Beust, direct aan het Gardameer gelegen. Je kunt hier kiezen voor een menu al dan niet vergezeld van wijnen uit de streek of voor à la carte. Wij kozen voor het laatste en creëerden een diner met Italiaanse specialiteiten en dronken er een goed glas regionaal bier bij.
Aangezien het al oktober was, zagen we het Gardameer alleen in het donker. Door de volle maan en de vele verlichting was het alsnog een prachtig uitzicht. We hadden nadien de mogelijkheid om wat meer van Torbole te zien dan alleen de boulevard en omgeving. Als je de tijd neemt om te kijken zie je meer beseften we. De temperatuur was bijna zomers en de wind was gaan liggen. Een ideale avond voor een verkenningstocht door het historische dorpje. Dat heeft meer te bieden dat we in eerste instantie dachten. Veel van de huizen, direct gelegen achter de boulevard, zijn tegen de berg opgebouwd. We liepen door nauwe steegjes, langs prachtige oude gevels, en maakten nog een aantal hoogtemeters.
Zoals je vaak zie ligt de kerk op een prominente en hoge plek in het dorp. Hier aangekomen hadden we een super mooi uitzicht over de daken richting het meer en de bergen daar achter. Het kerkhof naast de kerk is gebouwd in Romeinse stijl en prachtig aangelegd. Als je in de omgeving bent is het echt een aanrader om deze plek tijdens de avonduren te bezoeken. Als het dan volle maan is, net als toen wij er waren, heb je helemaal een bijzondere wandeling.
Tijdens onze tocht naar beneden zagen we dat voor de restaurants kleine terrassen stonden. Een typisch Zuid-Europees beeld. We konden de verleiding niet weerstaan en namen een laatste drankje terwijl we onze ervaringen van de eerste twee dagen in Trentino doornamen.
We hadden nog twee dagen tegoed. Maar de weersvoorspelling was allesbehalve goed. Er werd storm en veel regen verwacht. Maar op de buienradar leek het noodweer net aan ons voorbij te gaan.
Binnenkort meer in deel twee van dit reisverslag over onze herfstreis naar Trentino.
Veel informatie over reizen naar de Italiaanse regio Trentino lees je op www.visittrentino.info/nl
Wim is een gepassioneerde reiziger met een voorkeur voor ruige ongerepte gebieden. Duurzaamheid is daarbij altijd een essentieel onderdeel. Ook heeft hij een brede interesse in cultuur en culinaire hoogstandjes. Hij legt zijn reizen vast in reis- en fotoreportages op Mountainreporters.