Reisverslag Italië | Wandelen door het indrukwekkende Martelltal in Zuid-Tirol

In het westen van Zuid-Tirol diep verscholen in het Stilfserjoch Nationaal Park vind je het fraaie Martelltal. De vallei staat bekend om de aardbeienteelt en de wandelingen met mooie uitzichten op de Ortlergroep. Voor mij twee goede redenen om hier op pad te gaan. De wandeling in dit dal brengt ons tot 2.600 meter hoogte en naar de voet van een gletsjer. Onderweg loop je door groene bergweides, maar ook over rotsachtige hellingen. En dan dat uitzicht…. daar kan ik maanden later nog kippenvel van krijgen.

Het Martelltal ontdekken

Op een klein uurtje rijden vanaf Meran ligt het Martelltal. We rijden dwars door de vallei naar het beginpunt van onze wandeling. Eerst doen we nog even een stop bij het lokale bezoekerscentrum van het Nationale Park. Een paar dagen voor onze wandeling is namelijk de eerste sneeuw in het gebied gevallen en we willen controleren of de route wel overal begaanbaar is. Maar niks aan het handje, de route is in topconditie belooft de vriendelijke medewerker.

Het Gletscherlehrpfad begint op de parkeerplaats aan het einde van de autoweg net na de Enzianhütte. Het pad is 10 kilometer lang en je overbrugt ruim 600 hoogtemeters. Een lekker sportieve wandeling dus.

Het kerkje bij de Zufallhütte

Het eerste deel van de route lopen we door het bos. Na een half uurtje wandelen komen we bij de Zufallhütte. De eerste mijlpaal op onze route. Op het plateau waar de hut ligt, staat ook een idyllisch klein kerkje. Het uitzicht op de onder ons gelegen Zufritt-Stausee is prachtig. Ik heb meteen de smaak van de bergen te pakken. Wat een fijn begin van deze wandeling!

Over de groene alpenweiden naar de waterval

We klimmen verder en komen uit bij de Plima muur. Deze muur is eind 19e eeuw gebouwd ter bescherming tegen de grote hoeveelheden smeltwater. In het gebied lagen ooit kilometerslange gletsjers die de nodige hoeveelheden smeltwater produceerden en zo een bedreiging vormden voor de lager gelegen boerderijen.

Aan de andere kant van de muur komen we in een groene oase terecht. Het is net een sprookje. Een rustig kabbelend bergbeekje meandert door het landschap en lokt ons naar de waterval. Het water is helder en koud.

De beklimming van de dag

Het pad lijkt te verdwijnen in de rotswand waarlangs de waterval naar beneden klettert. Boven ons horen we het geluid van andere wandelaars. Gaat daar nou echt een pad omhoog?

En ja hoor er loopt een pad langs deze steile helling. We nemen nog een goede slok water en een extra tussendoortje en beginnen aan de klim. Het pad omhoog is niet eenvoudig en op sommige stukken moet je even over de rotsen heen klimmen, maar na een half uurtje staan we boven. Ik ben blij dat we het pad in deze richting lopen, want hier afdalen lijkt me echt heel spannend.

Op naar de gletsjer

Bovenop de rotswand vangen we een eerste glimp op van de gletsjer in de verte en ook de verse sneeuw op de bergtoppen is goed te zien. Bij een strakblauwe hemel glinstert de sneeuw ons tegemoet. Het pad stijgt nu weer gelijkmatig, maar wordt wel steeds rotsachtiger.

Tot we onderaan de gletsjer staan. De tong van de gletsjer ligt nog ruim 100 meter boven ons. Nog geen drie jaar eerder kwam de gletsjer schijnbaar tot het punt waar wij nu staan, maar hij smelt in rap tempo. Nog even en je kunt hem vanaf hier helemaal niet meer zien.

We klimmen over de keien die het ijs van de gletsjer voor zich uit heeft geschoven naar het beekje dat is ontstaan op de plek waar eeuwenlang ijs lag. Het uitzicht op de omliggende Ortlergroep is fenomenaal.

Een versnapering bij de Martellerhütte

We gaan verder over de rotsen en komen na een goed kwartier bij de Marteller Hütte. Een bruisend restaurant/hotel waar je de lekkerste huisgemaakte lekkernijen kunt krijgen. Daar ben ik wel aan toe. We nemen plaats op het terras en nemen het adembenemende uitzicht goed in ons op.

Met behulp van een kaart proberen we de namen en hoogtes van de bergen te achterhalen. Recht voor ons ligt de Zufallspitze (3774 meter) en iets naar rechts de Königspitze (3857 meter).

Over de alpenweiden en door het bos weer terug

Na de Marteller Hütte begint de afdaling. Deze loopt een stuk gelijkmatiger dan de beklimming omhoog. Gelukkig maar, want ik ben niet zo’n held als het aankomt op dalen. We komen via de andere kant van de waterval weer terug op de alpenweide en lopen om de Plima muur heen richting de Zufallhütte.

Vanaf hier nemen we de hangbrug naar de Plima Schlucht. Hier is een mooi nieuw pad aangelegd met verschillende uitkijkplateaus vanaf waar je het water van de rivier de Plima ziet stromen. Ook lopen we langs diverse grote en kleine watervallen. Het is een passende afsluiting van deze adembenemend mooie wandeling. Een wandeling waar ik met heel veel plezier aan terugdenk en graag nog een keertje over zou doen!

Over Cindy

Als gepassioneerd reiziger en wereldverwonderaar heb ik al veel mooie plekken op deze wereld mogen ontdekken en droom ik nog over minstens even zoveel bestemmingen.

Breng mij naar een onbekende plek en ik ben in mijn element. Al mijn zintuigen gaan direct aan de slag. Wat ruikt er hier zo lekker? Wat staat er op dat bord? Waar gaan al deze mensen heen? Wat wil ik hier doen? Oftewel mijn Backpackfever slaat toe en ik wil het liefst alles tegelijk zien, doen en ervaren. Op Backpackfever.nl deel ik mijn reisverhalen met andere avontuurlijke reizigers.

---

Lees hier meer verhalen en reistips over Zuid-Tirol

---