Wandelverslag Italië | Rond de Drei Zinnen in de Dolomieten
Ondanks het feit dat we al meer dan twintig jaar in de bergen van Zuid-Tirol wandelen, hebben we nog nooit de fameuze Drei Zinnen in de Sexten Dolomieten bezocht. Best wel gek eigenlijk als je bedenkt dat fotomateriaal van de Drei Zinnen vaak gebruikt wordt voor promotionele doeleinden om toeristen naar Zuid-Tirol te lokken.
We hadden ons daarom tijdens onze zomervakantie in 2020 voorgenomen om hier verandering in te brengen. Volgens de Wetterdienst Bozen zou maandag 20 juli een prachtige dag worden met heel veel zonneschijn, dus dit was hét perfecte moment. Het is overigens niet aan te raden om in het hoogseizoen in het weekend de Drei Zinnen te bezoeken, omdat het er dan zeer druk kan zijn.
Onderweg
Vanuit ons appartement in het Schlerngebied vertrekken we ’s ochtends om 7 uur om bij Klausen de autobaan op te rijden om er vervolgens bij uitrit Bressanone-Val Pusteria weer af te gaan. Vanaf hier gaat het ca. 80 km. verder over de secondaire weg SS49 richting Lienz, Oostenrijk. Ondanks het feit dat het een tweebaansweg is en je regelmatig een dorpje passeert, is het een aangename weg die vrij vlak is doordat hij door het dal loopt.
Bij Dobiacco Toblach verlaten we de SS49 om onze weg via de SS51 verder te vervolgen. Rond 9 uur zijn we in de buurt van de Drei Zinnen, maar ineens stokt het verkeer, en niet veel later staat alles stil. Hmmm, het lijkt erop dat het vandaag best wel druk is hier, vast vanwege de gunstige weersvoorspelling.
Er zijn 3 mogelijkheden om de Drei Zinnen te bereiken
Je parkeert je auto bij Lago Misurina voor ongeveer tien euro per dag en begint vanaf hier naar de Drei Zinnen te wandelen. Houd wel rekening met een extra wandeltijd van twee uur en een stijging van 600 meter..
Je kunt je auto parkeren bij Lago Misurina en neemt een retourtje met de bus naar Rifugio Auronzo.
Je neemt de tolweg die naar Rifugio Auronzo leidt, waar grote parkeerplaatsen zijn. Kosten voor de tolweg incl. parkeren bedragen circa dertig euro.
Parkeerplaats met het mooiste panorama ter wereld
Wij kiezen voor de tolweg en komen er na bijna een uur file achter dat er slechts 1 persoon in het tolhuisje zit, die ook niet bepaald haar best doet om snel af te rekenen. De dame is gezellig in gesprek met een man die bij haar in het tolhuisje hangt en niet onder de indruk van de enorme sliert auto’s met wachtende toeristen.
We rijden over de prachtige tolweg naar Rifugio Auronzo die op 2320 m hoogte ligt. Boven staan verkeersregelaars die ons aanwijzen waar we mogen parkeren. Er zijn diverse parkeerplateaus en we zijn enorm verbaasd te zien hoeveel auto’s er nu al staan. Maar het uitzicht vanaf de parkeerplaats is adembenemend mooi. Waarschijnlijk is er geen parkeerplaats op de wereld te vinden die dit prachtige uitzicht kan evenaren.
We wandelen naar berghut Auronzo en nemen wegnummer 101 die langs de achterkant van de Drei Zinnen richting de Lavaredohütte voert. Via een korte klimmetje komen we uit bij de Paternsattelberg. Hier word je een eerste blik gegund op de noordzijde van de majestueuze Drei Zinnen. Niet alleen de Drei Zinnen zijn indrukwekkend, maar de coulissen eromheen zijn ook adembenemend mooi!
De grillige bergtoppen van de Sexten Dolomieten zijn uniek en compleet anders dan wat we tot dusver van de Dolomieten gezien hebben. Dé perfecte filmset voor een fantasiefilm, maar misschien is maar goed dat Hollywood dit pareltje nog niet heeft ontdekt. Wauw, hier worden we gelijk heeeeeeel enthousiast van, en dit is pas het echte begin!
Dreizinnenhütte
We wandelen verder naar de Dreizinnenhütte, die de allerbeste ligging van alle hutten heeft ten opzichte van de 3 torens. Bij aankomst is het terras overvol, maar gelukkig staat net een gezinnetje op zodat wij hun plekje kunnen innemen. Vanaf onze tafel hebben we een waanzinnig mooi uitzicht op de Drei Zinnen. Vanwege Corona moeten we zelf naar de ingang van de hut lopen om onze bestelling door te geven.
Terwijl ik me hierom bekommer houdt mijn man ons plekje bezet. Ik bestel wat te eten en een paar drankjes en iemand van de bediening drukt snel een bestelnummer in mijn hand. Uiteindelijk duurt het vanwege de drukte meer dan een half uur voordat een dienblad overhandigd wordt.
Terwijl we zitten te eten en te genieten van het uitzicht, zie ik opeens een man richting het terras lopen met een gigantisch dienblad met diverse borden en drank er op. De man heeft tijdens het wachten de veters van zijn bergschoenen losgemaakt en op het moment dat ik denk “oh-oh dit is gevaarlijk” zie ik de veter van zijn linkerschoen zich vasthaken in het haakje van zijn rechterschoen.
Ik zie nog net de verschrikte blik in de ogen van de man voordat hij met dienblad en al plat op zijn buik op het terras landt. De glazen en gebakken aardappeltjes met spiegeleieren vliegen het terras over. De man krabbelt ongedeerd maar zichtbaar geneerd snel overeind, maar de lunch kunnen hij en zijn vrienden wel vergeten. Ik kan het niet helpen, maar ineens krijg ik enorm de slappe lach van het voorval. Ik verberg mijn gezicht in mijn servet terwijl de tranen van het lachen over mijn wangen stromen. Tijd om snel verder te gaan dus.
Dreizinnen en de Eerste Wereldoorlog
Overal om ons heen zien we in de rotsen uitgehakte bunkers en schietgaten. Dit zijn overblijfsels uit de eerste wereldoorlog toen Italië en Oostenrijk hier hard vochten om Tirol. De soldaten leefden hier drie jaar lang onder erbarmelijke omstandigheden. Ik heb ergens gelezen dat tot overmaat van ramp de winter van 1916 één van de sneeuwrijkste ooit was. Wat moet het hier toen koud geweest zijn.
Ik vraag me dan ook af of de soldaten die hier gelegerd waren de schoonheid van de Drei Zinnen nog konden waarderen, of dat ze tijdens hun langdurige verblijf in een oorlogssituatie een hartgrondige hekel aan ze hebben gekregen.
Via wegnummer 105 gaat het steil bergafwaarts. Op het smalle steile pad is het erg druk waardoor er telkens opstoppingen ontstaan. We krijgen een beetje het Efteling-gevoel, wat ons niet zo bevalt. We zien hele gezinnen op het pad lopen op stadsgympjes of zelfs sandalen. Ze hebben totaal geen grip op het stenige pad en veroorzaken enorme files doordat ze zich vast moeten houden aan van alles en nog wat om niet uit te glijden.
Drie immens grote torens
Ik probeer me er niet aan te ergeren want uiteindelijk maken ook wij onderdeel uit van de drukte. Uiteindelijk komen we uit in een soort kom met een paar kleine bergmeertjes waar we onze weg vervolgen over een vlak gedeelte richting Malga Langealm. We lopen nu voorlangs de Drei Zinnen die aan onze linkerzijde liggen. Vanuit de kom kijken we omhoog naar de indrukwekkende drie immens grote torens.
Aan de zuidzijde loopt het pad weer steil omhoog en komen we bij Malge Langealm aan waar we even gaan zitten om wat drinken.
Op weg naar de parkeerplaats bij de Auronzonhütte passeren we de Forcella del Col de Mezo waar we als een soort toegift getrakteerd worden op prachtige bergpanorama’s.
De rondwandeling bedraag circa tien kilometer kilometer, is vrij gemakkelijk en niet intensief. Dankzij de tolweg naar de Auronzohütte zijn de Drei Zinnen gemakkelijk te bereiken.
Aan de ene kant is dit heel fijn omdat ook oudere mensen die nog redelijk fit zijn, of mensen met een minder goede conditie van dit prachtig natuurfenomeen kunnen genieten. Aan de andere kant is het ook jammer omdat er hordes toeristen op af komen waardoor het met name in de zomermaanden (te) druk is.
Er gaan stemmen op die ervoor pleiten om de tolweg af te sluiten, maar we verwachten niet dat Zuid-Tirol dit goudmijntje snel zal opgeven. Desalniettemin, is een bezoek aan de Drei Zinnen absoluut de moeite waard. Maar als de mogelijkheid bestaat, ga dan in het voor- of naseizoen.
LEES OOK
Liesbeth en haar man Thomas houden van wandelen en reizen, maar niet van overvolle toeristische hotspots. Samen struinen ze het internet af op zoek naar informatie en reisblogs om geheime tips te vinden. In 2001 ontdekten ze de Dolomieten in Italië en waren op slag verliefd op dit schitterende gebied.
Sindsdien zijn ze hier vaak te vinden om in de zomer lange wandeltochten maken en in de winter iedere keer weer genieten van zonovergoten skipistes met romantische bergpanorama’s.