Reisverslag | Sneeuw en lawinegevaar op de Via Alpina

Op het moment dat ik de voordeur van mijn woning in het slot liet vallen, wist ik dat er een grote kans zou zijn dat ik mezelf zou vastlopen. Dit bleek juist. Na een week op de Via Alpina gooien sneeuw, onvoorspelbare ijslagen en lawinegevaar roet in het eten. Thuis ben ik niet meer te houden, ik moet gaan ongeacht de gevolgen. Per bus vertrek ik naar noord-oost Italië. Triëst verwelkomt mij met regen, heel veel regen. Geleerd van mijn eerste lange trekking in Italië heb ik nu voor dit weer de juiste uitrusting bij me. Mij pak je niet meer.

Het doel van vandaag is in de buurt van de Via Alpina red trail te komen. Ik zet mijn eerste stapjes dan ook in de richting van Lokev, Slovenië. De aanhoudende regen stemt mij gek genoeg positief. Als je net 28 uur onderweg bent geweest, waarvan ruim 25 uur in de bus, is lopen in de regen een verademing. ‘I’m singing in the rain’, letterlijk.

Nanos

De eerste ‘serieuze’ beklimming van mijn Via Alpina-avontuur, de Nanos, is een karst-kalksteenplateau aan de oostelijke grens van de Inner Carniola in het zuidwesten van Slovenië. Het weer is heerlijk. Blauwe luchten met af en toe een wolkje, een licht briesje en een heerlijk zonnetje. De kalksteenrotsen roepen naar me, “Beklim mij, bedwing mij!” Precies dat ga ik doen. Het is fantastisch om mijzelf weer uit te laten en te ‘dansen’ op deze rotsen. Hoewel mijn lijf nog moet wennen is het heerlijk om na maanden weer echt buiten te spelen. De ‘buitenspeelbaas’ – zoals ik nog niet zo lang geleden nog werd genoemd – is in zijn element.

Singletracks en paadjes

Vol opgaan in je omgeving – volledig in verbinding staan met de natuur – is magisch. Vandaag, Koningsdag in Nederland, is zo’n dag. Een dag waarin ik helemaal op ga in mijn omgeving, geniet van de singletracks, de paadjes en trails. Helemaal alleen loop ik door de prachtige bosrijke omgeving tussen Javornik en Idrija. Volop geniet ik van de geuren, kleuren en geluiden van het bos. De inspanning van het rennen en hiken maken het plaatje compleet.

Ik voel de vrijheid in alle vezels van mijn lijf. Dit is waarom ik doe wat ik doe. Dit is avontuurlijk leven. Dit is leven!

Porezen

De Porezen is de hoogste top van de Sloveense Vooralpen. Mijn kluif voor vandaag. Te warm voor een jas, te koud voor alleen een shirt omdat er veel wind staat. Met jas aan baan ik mijzelf een weg naar boven. Het zweet valt in druppels van mijn voorhoofd en loopt in straaltjes onder mijn okselpitten vandaan, zo langs mijn lijf in de richting van mijn onderbroek alwaar het keurig opgevangen wordt.

Technische paadjes afgewisseld met bospaden door donkere wouden en trails over de graslanden van Slovenië. Het is werkelijk fantastisch. Voeg daar een goed humeur en prachtige vergezichten aan toe en je kunt je enigszins voorstellen hoe mijn staat van zijn is.

In Petrovo Brdo ontmoet in Rudolf. Een markante man met het hart op de juiste plek. “Noem mij maar Rudi” zegt hij me vanonder zijn strohoed. “Noem mij maar Gert, dat is makkelijker uitspreken dan Geert.” Hij wijst me een knus eenvoudig slaapzaal-kamertje. “Je bent hier vannacht alleen en de eerste op de Via Alpina.” Waar heb ik dat meer gehoord? Ik kan er wel om grinniken.

Sneeuw en lawinegevaar

Na mijn gesprek gisteren met Rudi en wat belletjes naar berggidsen, is het wel duidelijk dat mijn Via Alpina-avontuur een paar weken on hold gezet gaat worden. Onvoorspelbare sneeuw op hoogte, onzichtbare ijslagen en lawinegevaar op delen van de route maken dat doorgaan niet verantwoord is. Ik kies voor veiligheid, pas mijn plan aan.

Vandaag loop ik als dagtripje naar de sneeuwgrens en morgen reis ik af in de richting van Passo della Futa. Bij Italiaanse vrienden, in Italiaans gezelschap een paar weken vertoeven in de Toscaans-Emiliaanse Apennijnen, mijn tweede thuis.

Boven op de Krevl loop ik aan de noordzijde inderdaad de sneeuw al in. Een steile helling vol ijs en sneeuw maken het onmogelijk om door te gaan. Zelfs stijgijzers, die ik mee heb, gaan mij niet helpen. Het is onverantwoord en ik keer om. Een paar honderd meter terug op de route parkeer ik mijzelf om te genieten van het uitzicht en neem er het volgende filmje op:

Tot snel. Dan weer terug op de Via Alpina red trail waar ik de Voor-Alpen zal verlaten en mijn weg zal vervolgen in de richting van Monaco.

Geert van Nispen

Gepassioneerd trailrunner en hiker met een voorliefde voor de bergen en haar ongerepte natuur. Geert neemt je graag mee op zijn reizen, avonturen en uitdagingen en hoopt je te kunnen inspireren en motiveren om hetzelfde te gaan doen.

Reizen naar USA en Canada

---