Verslag van een korte wandelvakantie in Gitschberg Jochtal in Zuid-Tirol

Gitschberg Jochtal is een klein vakantiedorp in de regio Zuid Tirol. Door ‘Tirol’ in de naam denken veel mensen aan Oostenrijk, maar deze regio ligt wel degelijk in Noord Italië. Ik kom al sinds mijn jongste jaren in de bergen, maar tot afgelopen jaar was ik hier nog nooit geweest. Het is 1 oktober en het dal verrast me in deze vroege herfstdagen meer dan ik had verwacht. Zelfs in de auto voel ik de zachte warmte van de zon op mijn gezicht. Ik zie een gouden gloed op de nog steeds groene bergen. Een heerlijk zomers beeld en een mooie afsluitende reis van een overvol reisjaar.

Met Transavia vliegen we vanuit Schiphol naar Innsbruck. We zijn er in een mum van tijd, helemaal omdat ik het grootste deel van de vlucht slapend doorbreng. De landing was al ingezet voor ik aflevering 1 van Blue Zones uit kon kijken. We hebben een vroege vlucht en dat heeft als voordeel dat we nog de hele dag voor ons hebben.

Nooit eerder lagen onze rugzakken zo snel op de lopende band van de kleine compacte luchthaven. De huurauto van Avis staat ook al klaar. Binnen twintig minuten nadat we het vliegtuig uitstapten zijn we op weg naar Meransen in het Gitschberg Jochtal. Na 1,5 uur komen we aan bij Hotel Tratterhof Mountain Skyhotel. Vanuit het zonnige terras van het romantische bergpanorama hotel kijken we uit over het Altfasstal wat al voorzichtig wat herfstkleuren laat zien.

Na het warme welkom en de voortreffelijke cappuccino krijgen we van onze gastvrouw en tevens eigenaresse, mevrouw Gruber, een rondleiding door het hotel. We lopen door de prachtige tuin met zwembad nr 1. Op de verschillende terrassen zien we gasten nog van de warme nazomer genieten. Het hotel telt drie zwembaden. Op de vierde etage aangekomen zien we de infinity sky pool, met een grandioos uitzicht over de spitse toppen van de Dolomieten. Later deze week reizen we in die richting en gaan we deze bergen van dichtbij bekijken, in het Eggental.

Wellness, fitness en yoga

Een van de unieke aspecten van dit hotel is de Monte Silva Mountain Spa, met meer dan 4000 m2 pure ontspanning. Twee etages ongekend relaxen in verschillende sauna’s, bubbelbaden, een stoombad. Overal zijn heerlijke rustruimtes met de ligbedden die aanvoelen als fluweel. Wij begrijpen, nu we de Spa hebben ervaren, dat deze wellnessomgeving het kwaliteitskeurmerk Premium Spa Award draagt. Voor de ouders met kinderen is er een complete familie-wellness. 

In de grote fitness ruimte staan de meest geavanceerde toestellen. De daarnaast gelegen geheel in hout opgetrokken yoga ruimte ademt de sfeer van rust uit. Het is geweldig hoe het hotel voorziet in de wensen van alle gasten, jong en oud. Wij hebben een vol wandelprogramma, en het weer is zo uitzonderlijk mooi, anders had ik zeker gebruik gemaakt van een yoga- of pilatusles. 

Dan komen we aan de op vijfde en zesde etage, waar de suites zijn gelegen. In 2021 zijn deze twee etages gebouwd op het reeds bestaande hotelgebouw. Wij verblijven in één van de suites. Als we binnenkomen in de trendy alpine suite komt de geur van het hout ons tegemoet. De gezellige ruimte heeft een heerlijk groot tweepersoonsbed. Een kamer en-suite met nog twee eenpersoons bedbanken en een tweede badkamer.

Vanaf ons grote zonneterras kijken we drie dagen lang uit op puntige bergen van de Dolomieten. Vandaag liggen deze een beetje in de mist en dat zorgt voor een romantisch en mysterieus beeld. Lees ook dit artikel over Hotel Tratterhof.

Wandelen naar de Wiesenhut

Ik kan niet wachten om naar buiten te gaan de frisse berglucht in. We trekken onze wandelschoenen aan, vullen de rugzak met eten en drinken en gaan op pad. Deze eerste middag kiezen we voor de makkelijke wandeling naar de Wiesenhut. Het is zondagmiddag en het lijkt of het hele dorp is uitgelopen. De schitterende zon aan de hemel is dan ook uitzonderlijk warm voor deze tijd van het jaar. Het is een lieflijk pad door de romantische, nog steeds groene vallei. We lopen door een bos met sparren, de rivier horen en zien we stromen langs de gehele route. De toppen van de bergen kleuren magisch roodbruin. 

Op het volle gezellige terras van de Wiesenhut in de brandende zon genieten we van een proeverij van eigengemaakte kaas en een verfrissend drankje. Dan voelen we dat de benen en het hoofd weer vol energie zitten. We vullen de waterflessen met vers bergwater en beginnen aan de terugweg. Tijdens de alternatieve route bovenlangs, door het mystieke bos, verheug ik me op de wellness in het hotel. Hier blijven we dan ook de rest van de middag tot het tijd is voor het diner.

De keuken van hotel Tratterhof is een fijnproeverij van de hoogste kwaliteit. Ingrediënten worden geslecteerd uit de regio. Wij hebben tijdens ons verblijf in het hotel gekozen voor halfpension. Het ontbijtbuffet en een dagelijks vijfgangendiner zijn inbegrepen. Het fijne is dat je ’s ochtends in het keuzemenu kunt aangeven hoeveel en welke gangen je wilt. Er is standaard keuze uit vlees, vis en vegetarisch. Daarnaast kun je kiezen uit de beste wijnen van de regio uit de wijnkelder La Cantina. Als je van de receptie naar het restaurant loopt zie je de vele soorten wijnen uitgestald staan in de wijnkasten.

De wandeling naar Fane Alm in het Jochtal

De volgende twee dagen hebben wij ons geweid aan wandelen in de omliggende bergen. Er zijn ontelbaar veel wandelingen in de regio. In Komoot zien we dat we kunnen kiezen uit bijna 1000 wandelroutes. De meeste wandelpaden in het gebied zijn met elkaar verbonden en goed gemarkeerd. Op de wandelkaart die bij het hotel verkrijgbaar is en in het informatieboek bij de receptie kun je je oriënteren op de diverse wandelroutes.

Kom je er niet uit, dan helpen ze je graag bij de receptie. Ook zijn er regelmatig informatieavonden, met outdoorspecialisten uit de omgeving. Bekijk ook hier wat wandelingen die Hotel Tratterhof zelf selecteerde. Wij kiezen vandaag voor de wandeling naar Fane Alm via de Rotensteiner Höhenweg in het Jochtal.

Na een goede nachtrust in onze gezellige suite, ontwaken we met een fabelachtig uitzicht op de mystieke toppen van Dolomieten in de mist. Terwijl de zon zich voorzichtig laat zien schuiven wij aan bij het ontbijtbuffet. We kijken onze ogen uit bij het uitgebreide aanbod en nemen een stevig ontbijt. We gaan behoorlijk wat uren wandelen voor de volgende maaltijd, dus een goede basis is belangrijk.

De wandeling naar de Fase Alm start boven aan de Bergbahn van het Jochtal in Vals. Vanuit Tratterhof is dit een kwartiertje rijden met de auto. Met de Almencard, die je gratis verkrijgt bij het verblijf in je hotel, stappen we in de gondel. Deze brengt ons naar 2000 meter hoogte. Wij wandelen via route 9 op de ‘Rotensteiner Höhenweg’ naar het idyllische Almdorf der Fane Alm. De panorama’s op de route zijn fenomenaal.

De natuur kleurt in wel honderd verschillende herfsttinten. De toppen en hellingen lijken wel een natuurschilderij. De wandeling geeft gelijk een heel goed beeld van de natuur en de wandelingen in Gitschberg-Jochtal. Wat ons betreft zeker een aanrader. Helemaal als je bij Fane Alm kiest voor een relaxte lunch op een van de zonneterrassen. Het is druk vandaag en wandelaars schuiven bij elkaar aan aan de lange tafels. Leuk om zo de verhalen van andere bergliefhebbers te horen.

Vanuit Fane Alm lopen we via route 17 over de Milchsteig door het bos in ongeveer een uur terug naar de gondel waar onze auto staat geparkeerd.

Een fantastische wandeling naar de Seefeldsee

Het hotelbusje van Tratterhof zet ons af bij de gondel naar de Gitschberg. We stappen in met de Almencard en verlaten de gondel aan het eindstation bij de Nesselhutte. Bovenop de berg besluiten we de route naar de Seefeldsee te lopen. We hebben gezien dat deze redelijk technisch is door smalle paden langs steile afgronden. Regelmatig zullen we kabels en lastige passages tegenkomen. Het weer is fantastisch en de verwachtingen ook. Daarnaast zitten we vol energie en willen we het adembenemend mooie bergmeer met eigen ogen aanschouwen.

Via route 21 vervolgen we route 6. Bij de kruising met route 6 zien we dat de route alleen voor de geoefende bergbeklimmer is. Dat wordt door middel van talloze borden op de eerste honderden meters van de route steeds weer duidelijk gemaakt. We hebben een goede hike-ervaring en zin in avontuur, dus we gaan door. Voor ons op het pad zien we niemand lopen. Het is een rustige wandeldag.

Hoe hoger we komen hoe smaller het pad wordt. We klimmen voorzichtig over de rotsen. Dan zien we in de verte hoe het pad verder loopt langs de bergkam. Ongelooflijk dat daar een pad loopt. Het lijkt onmogelijk om daar te wandelen. We lopen door over het geitenpad. Aan de grote hoeveelheid uitwerpselen kunnen we zien dat deze dieren hier regelmatig komen. Na ongeveer drie kilometer wandelen en klauteren langs de indrukwekkende bergkam, met beneden ons de steile afgrond, worden we beloond met een uitzicht op het veelkleurige blauwe bergmeer. Hoe dichter we het meer naderen hoe blauwer het wordt.

Op een bepaald punt is het zo donkerblauw, en is het water zo spiegelglad, dat het lijkt alsof we in een zwart gat kijken. Bij het meer trekken we direct onze schoenen uit en koelen onze voeten in het water. Dat hebben ze verdiend na deze pittige inspanning. Ook vandaag is het erg warm op de berg. Na dit intermezzo lopen we om het meer naar onze lunchplek. Het is een steile afdaling, maar heel goed begaanbaar. Bij de Wiesenhut trakteer ik mezelf op een Weizenbier en een huisgemaakte Apfelstrudel met vanille saus. Mijn blote voeten koelen af in in het frisse gras. 

Terug lopen we over route 15. Een makkelijke wandelweg die we een paar dagen eerder ook hebben gelopen. En het is niet te geloven, maar in twee dagen tijd heeft de herfst de regie overgenomen van de zomer. De bergen die eerder deze week nog groen waren, kleuren nu robijn rood. Een sprookjesachtig tafereel. Helemaal met de nazomerzon die tussen de bomen schijnt en het dal in een gouden gloed onderdompelt. Zo wandelen we stil genietend naast elkaar terug naar het hotel.