Zomer in Aosta | Actie met goed eten!

Deze zomer staat een lange tour door Europa in de planning met onze truck camper. Eerst naar Zuid-Italië (Brindisi) om daar de ferry te nemen naar Griekenland en vanuit daar langzaam weer terug richting Nederland, via de Balkan. Gedurende de reis genieten wij natuurlijk van de bergen, we hebben niet voor niets een “Mountain Yacht” gebouwd. Aangezien we op weg zijn in het hoogseizoen zijn we op zoek naar de nog relatief rustige plekken. We hebben daarom gekozen om richting de Aosta vallei te gaan om daar de Alpen te doorkruisen richting Zuid-Italië.

Grote Sint Bernardpas

In Aosta is namelijk genoeg te doen. Tussen de vierduizenders is het prima hiken, mountainbiken, raften en zelfs (nu nog!) skiën! Wij besluiten om Aosta aan te rijden via Zwitserland en de Grote Sint Bernard pas. Zelfs met een grote truckcamper is het toegestaan om de pas in plaats van de tunnel te nemen. Bijkomend voordeel is dat we boven op de pas, net over de grens in Italië kunnen overnachten. Overnachten is toegestaan bij Bar du Lac als je er ook eet. Er ligt her en der zelfs nog wat sneeuw, tot grote pret van Scotty, ons hondje dat natuurlijk ook weer mee is.

De volgende dag rijden we de pas weer naar beneden richting het meest westelijke deel van de vallei: Courmayeur. Courmayeur ligt naast de Italiaanse kant van de Mont Blanc tunnel, maar ook bij de ingang van twee prachtige zij-valleien van de Aosta vallei: Val Veny en Val Ferret.

Courmayeur: Biken in Val Ferret

Eerst gaan we op pad met onze mountainbikes in Val Ferret. We hebben net 1000 kilometer erop zitten dus vandaag houden we het rustig: lekker genieten van de omgeving en geen hard core single tracks. Dat kan daar overigens prima als je de Red Bull filmpjes mag geloven. Val Ferret is echter al prachtig genoeg om doorheen te fietsen. Helemaal relaxed op een E-bike, want zeker het begin stijg je aardig.

Helemaal goed nieuws is dat binnenkort Val Ferret gaat worden afgesloten voor auto’s, behalve voor vergunninghouders. Dat betekent nog meer rust en nog meer het gevoel dat je in Yellowstone onderweg bent in plaats van een vallei in Europa. Als je helemaal tot het einde fietst kom je uit bij een prachtige waterval.

Ver in de vallei vinden we restaurant La Vachey, waar “nonna” nog in de keuken staat. De oma zwaait al sinds jaar en dag de scepter en was één van de eersten die al jaren geleden inzag dat Val Ferret een toeristische trekpleister zou worden. En zij is daar dus een restaurant gestart waar nog steeds heerlijk gekookt wordt, onder andere forel uit naastgelegen beek.

Aangezien we op de terugweg alleen maar naar beneden hoeven fietsen besluiten we bij de forel een lokaal wit wijntje te drinken. Wij zaten buiten op het terras maar als je met minder weer binnen zit valt er ook genoeg te zien aan oude foto’s aan de muur. Overigens kun je ook met de bus bij het restaurant komen als de vallei is afgesloten voor auto’s. De bussen rijden tot ver dus ook mensen met minder actieve benen kunnen genieten van dit prachtige stukje natuur.

Hiken in Val Veny

Aangezien we een beetje zadelpijn hadden na onze eerste dag fietsen in Val Ferret (is altijd weer even wennen: net zoals de eerste dag op skischoenen), besluiten we in Val Veny te gaan lopen. Is ook leuker voor Scotty, want zelf lopen is fijner dan in de rugzak mee. Het is een aardig eind bergop stiefelen en het is ook aardig warm. Het asfalt pad loopt op een gegeven moment over in een onverhard pad en soms heb je het idee in de tuin van Eden te lopen: overal bloemen, ruisend water en wat sneeuw op de pieken op de achtergrond. Hier is het niet moeilijk om prachtige foto’s te schieten.

Vlak voor ons eindpunt, het Combal meertje, stoppen we nog even bij de Cabane du Combal, een grote berghut waar ze heerlijke koffie en zelfgemaakte vruchtentaart serveren. Dat geeft weer energie voor het laatste klimmetje richting het meertje. Ook hier is de weg terug voornamelijk naar beneden, niet steil dus makkelijk te lopen. Rond 14 uur komen we voorbij Restaurant Capitan des Alpes.

Dat komt ons bekend voor: daar hebben we heerlijk gelunched afgelopen winter tijdens het skiën! Daarom besluiten we dan meteen maar om hier lekker te gaan lunchen. Dat het begint te regenen deert ons niet want we zitten onder een overkapping en het blijft lekker warm.

Diner in Courmayeur

Onze laatste avond in Courmayeur hebben we afgesproken om te gaan dineren met een vriendin, local Maria Chiara. Zij weet dat we in het Walser hotel kunnen “proef eten”. De chef daar is wat menu’s aan het uit proberen aangezien het restaurant van het hotel binnenkort ook opengaat voor het publiek voor à-la-carte. Wij krijgen mooie lokale gerechten die kunstig worden klaargemaakt, soms zelfs aan tafel. Wat ons betreft kunnen alle gerechten zo op de kaart!

Raften in Pre Saint Didier

Onderweg in de bergen gebeurt het wel eens dat je een dag minder weer hebt. En dan ga je natuurlijk raften. Hier kan dat erg goed op de rivier van de Aosta vallei: de Dora Baltea. Nat word je toch dus maakt het niet uit of het regent. Sterker nog: de regen zorgt vaak voor extra water en dus ook voor een extra wilde ride! Wij melden ons om 9 uur bij Totem Adventure. Totem is het enige rafting bedrijf dat het hoogste en wildste deel van de Dora Baltea mag bevaren. We krijgen eerst duidelijke instructie, daarna omkleden in wetsuits en dan is het eindelijk tijd om het water op te gaan. Vanaf het begin vliegen de commando’s ons om de oren.

Dit stuk van de Dora is erg wild en we moeten peddelen voor ons leven om koers te houden. Het water staat vanwege de regen zo’n 20 cm hoger dan normaal en raast nog harder naar beneden. Helemaal goed dus want het kan ons niet wild genoeg zijn! Ivan, onze kapitein geeft duidelijke opdrachten en na het eerste wilde stuk kunnen we even uitblazen, tot de volgende stroomversnelling. In La Salle aangekomen gaat de boot het water uit en worden we opgehaald om weer te worden teruggebracht naar Pre Saint Didier. Intussen is het droog geworden en in de middag besluiten we een lekker stuk te gaan wandelen met Scotty.

De beste pizza?

De volgende dag gaan we op pad richting Cervinia. Daar kunnen we zomerskiën in het Matterhorn Glacier Paradise (van Zermatt). Maar onderweg besluiten we te stoppen bij het kasteel van St Pierre. We hebben namelijk gehoord dat de pizza bij het restaurantje daar heel goed moet zijn. En we moeten nog lunchen tenslotte. Het restaurantje blijkt Dal Fornaro del Castello te heten en inderdaad staat daar echt een koning pizza’s te bakken.

Het zijn zogenaamde Napolitaanse pizza’s met langzaam rijzend deeg en de beroemde dikke rand. Maar niet alleen het deeg is perfect, ook de topping is heerlijk! Aanrader dus en wat ons betreft de beste pizza ooit!

Zomerskiën, nieuwe lift!

Vroeg op! Het zomerskigebied is namelijk maar open tot 13 uur omdat het anders te warm wordt. We vallen met onze neus is de boter want het blijkt dat de nieuwe “Alpine Crossing” cabine lift precies vandaag voor het eerst voor skiërs is geopend! Met deze lift is het mogelijk om als wandelaar helemaal van Zermatt naar Cervinia te reizen en vice versa, zonder delen te moeten klimmen of skiën.

Wij zijn dus zo’n beetje de eerste skiers die met de cabine lift vanuit Cervinia helemaal tot de top komen. Daar aangekomen kom je halverwege de bekende tunnel terecht en buiten gekomen kunnen de ski’s onder. We zien links rijen met mensen die de Weisshorn opklimmen. Dat is een vierduizender die relatief makkelijk te beklimmen is, ook door niet getrainde alpinisten. Wel met als gevolg dat het daar file-lopen is. Ons niet gezien, klik klik, ski’s onder en weg zijn we! Het eerste stuk is nog behoorlijk ijzig, maar lager gekomen wordt de sneeuw al gauw zachter.

Het is prachtig weer en de pistes liggen er eigenlijk best goed bij. Onderaan bij de sleeplift staan we in de rij tussen allerlei wedstrijd skiërs en ook mensen in gehuurde outfits die vreselijke moeite hebben met de sleeplift. Tot hilariteit van vooral de jonge wedstrijd skiërs valt de één na de ander uit de lift. Laten we zeggen dat het handiger is om te starten met skiën in de winter, op een beginnerswei, want deze lift is best lastig.

Na een aantal keer op en neer hebben we de smaak goed te pakken en is ook het gevoel helemaal terug. Dat smaakt naar meer! Misschien komen we eind augustus op de terugweg van onze roadtrip nog langs Hintertux, maar anders wordt het wachten op de winter. Op een gegeven moment besluiten we om koffie te gaan drinken op Plateau Rosa, dat is weer Italië en dus goedkope en hele goede koffie!

Van de winter weer naar de zomer

Vanuit Plateau Rosa pakken we weer een paar cabines naar beneden waar het inmiddels warm is geworden. Heel grappig om met je skikleding en ski’s tussen de mensen in shorts en t-shirts te lopen en te eten. We lunchen bij Rocce Nere, direct naast Plan Maison, het laatste station voor Cervinia. Hier zitten wandelaars tussen skiërs en alpinisten te eten. Erg leuk, en lekker!

Wij gaan weer verder op weg, richting zuiden. Maar Aosta is ons wederom niet tegengevallen: het is er relatief rustig en we hebben nergens problemen om ons Mountain Yacht te parkeren. Aan activiteiten geen gebrek en zoals vanouds was het eten en drinken overal heerlijk. Echt vakantie. Genieten! Best wel raar dat dit onder Nederlanders nog zo’n onbekende hoek is.

---