Een verrassende en actieve shorttrip op het eiland Gozo

Om 15.00 uur landen we op het vliegveld van Malta. We hadden een relaxte vlucht en het inchecken bij Malta Air op Schiphol verliep vlot, we waren de enige passagiers bij de incheckbalie, dus we konden zo doorlopen. Op het vliegveld wachtte onze gids Isabel ons op om ons de highlights van Valletta te laten zien, de hoofdstad Malta is een museum op zich. Wij hebben in een paar uur historie, cultuur en architectuur tot ons genomen. Isabel heeft de kwaliteit om in een uur twee maal zoveel te vertellen als de gemiddelde mens, dus dat kwam goed uit in dit geval.

Ik was vooral onder de indruk van de prachtige St. Johns kathedraal (van het niveau Sixtijnse Kapel in Rome) en de prachtige tuinen met uitzicht over de havens en de zee. Je staat hier op bijna honderd meter boven zeeniveau.

De mooie historische pleinen in de stad nodigen uit om even lekker te relaxen met een heerlijke cappuccino of een verfrissende verse smoothie. Ook leuk dat je overal in de stad een mix ziet van verschillende culturen. Deze smeltkroes is ontstaan door de vele overheersers die het land kende in de lange bestaansgeschiedenis.

Je vraagt je waarschijnlijk af wat wij als Mountainreporters in een stad te zoeken hebben. Onze eindbestemming van deze trip is Gozo (voor leuke outdooractiviteiten) en we hadden een paar uur over zonder programma, zodat we een stukje historie van het eiland kunnen meepakken. Meer over onze ervaringen in de stad en veel foto’s vind je op Wild50.nl (kijk hier).

Van Malta naar Gozo

Onze overenthousiaste gids kon blijven vertellen over Malta en haar historie waardoor we ons uiteindelijk nog moesten haasten om de boot van 18.00 naar Gozo te halen. Ik heb enorm veel respect voor de chauffeur die zijn uiterste deed om op tijd te komen. Geweldig om mee te maken hoe deze Maltezer ons door het drukke verkeer manoeuvreerde. Het verkeer op Malta is een hedendaags probleem. De bevolking groeit en er komen steeds meer auto’s bij. We begrepen dat het aantal auto’s op het eiland in de laatste twintig jaar is verdubbeld.

Helaas misten wij op twee seconden na de boot. Terwijl wij onze rugzakken uit de auto pakten liep Isabel al voor ons uit naar de ferry en riep dat wij belangrijke personen waren van de Nederlandse overheid. Maar zelfs dit kleine leugentje mocht niet baten en we mistten de boot. Geen probleem uiteindelijk, want een volgende boot ging al drie kwartier later. We namen afscheid van onze gids en de chauffeur en maakten de afspraak om Isabel de volgende ochtend vroeg te ontmoeten in de haven van Gozo.

Een rustmoment

Door het missen van de boot hadden we even tijd voor een eerste ijsje samen op het terras naast de pier van de ferry. Even een rustmoment op deze eerste mooie, maar toch wat hectische dag. De boot van 18.45 bracht ons in 20 minuten naar Gozo. Een ticket kost € 4,65 retour voor voetgangers. Het ticket gebruik je pas als je weer terug gaat. Dus bewaar deze goed.

Eenmaal op Gozo aangekomen hadden we trek gekregen. De taxichauffeur stond in de haven al op ons te wachten in zijn strak gepoetste Mercedes. Eigenlijk zouden we eerst naar het hotel gaan om ons op te frissen, maar we besloten direct naar het voor ons gereserveerde restaurant te gaan. Het was nog lekker warm, zodat we buiten konden eten. De man achter het stuur van de grote glimmende Duitse auto zette de airco op volle kracht en reed ons in stijl naar Ta’ Philip. Een echt Maltees restaurant waar we verwend zijn met lokale specialiteiten.

De eigenaar had begrepen dat we journalisten zijn, dus hij pakte even helemaal uit voor ons. Wat een avond! We genoten van verse schapenkaas op een bedje van zelfgemaakte zongedroogde tomatenpasta, basilicum en olijfolie met een glaasje fijne wijn, gemaakt van de lekkerste druiven van Gozo.

Het is ze toch maar gelukt in de zilte lucht een lekkere wijn te produceren en daar zijn ze, en dat is begrijpelijk, erg trots op. We kozen een mooi stukje vlees van de gril als hoofdgerecht. Inmiddels was het 21.30 uur en eigenlijk had ik nog niets van Gozo gezien. Ik was erg benieuwd hoe het eiland was veranderd in de laatste jaren. 23 jaar geleden was ik namelijk twee weken lang met vrienden op dit eiland. Maar Gozo verkennen was voor morgen en overmorgen. Moe en voldaan kwamen we aan bij ons hotel ‘The Dukes’, gelegen aan de doorgaande weg in Gozo’s hoofdstad Victoria.

Vooraf was ik enigszins sceptisch over een hotel midden in de stad. Als mountainreporters bivakkeren wij natuurlijk het liefst in, of zo dicht mogelijk bij, de natuur. Ik kon me niet zoveel herinneren van Victoria en het bleek toch best wel een behoorlijke stad te zijn met zo’n 7000 inwoners. De Cittadella van Gozo torent hoog en indrukwekkend boven de stad uit.

The Dukes blijkt een prachtig en splinternieuw 4 sterren boutiquehotel te zijn. Ze noemen het zelf een B&B, maar zelden heb ik een bed&breakfast gezien met zoveel luxe. Wij werden verwend met de grootste kamer, met uitzicht op een park. Maar zo rustig als ik Gozo nog kende van lang geleden was het niet meer. De verkeersdrukte (bijna 24 uur per dag auto’s door de straten) is enorm toegenomen. Voor de lichtte slapers onder ons: ik was erg blij met mijn oordoppen. De volgende ochtend wachtte ons een uitgebreid ontbijtbuffet waar we van genoten op het half open dakterras met het prachtige uitzicht over Gozo en de Citadel.

Dag 2: met een bootje naar de Blue Lagoon

We waren vroeg uit de veren en werden om 08.30 uur opgepikt door onze gids voor een verkenning van Gozo en Comino. Normaal gesproken rijden we zelf, maar omdat dit een echte shorttrip was wilden we in één dag zoveel mogelijk opsnuiven van Gozo. En met een privéchauffeur en een gids zie je natuurlijk in korte tijd alle hoogtepunten.

In de haven van Mgarr lag een traditioneel Maltese boot met traditioneel Maltese schipper op ons te wachten. Een tocht naar het eilandje Comino (gelegen tussen Malta en Gozo) stond op het programma. Het is begin juni en nog laagseizoen op dit vakantie-eiland.

Het is dus nog heerlijk rustig in de haven en op het water. Voor mij is dit een leuke herhaling van de boottocht tijdens mijn vakantie van lang geleden. Ik weet nog dat ik toen erg onder de indruk was van de Blue Lagoon. Het azuurblauwe water en de ruige grotten en rotsen waren adembenemend, dat kon ik me nog goed herinneren.

Zo mooi om te zien dat er eigenlijk niks was veranderd, ik herkende het allemaal alsof ik er gisteren nog rondvoer. Dat geeft wel aan hoeveel indruk deze plek op mij gemaakt heeft. Het enige verschil is dat er de vorige keer geen andere toeristen waren. Vanzelfsprekend heeft deze prachtige locatie, met name door alle foto’s die worden gedeeld op social media, enorm aan populariteit gewonnen.

Ik ga lekker liggen op de kussens voorin het bootje en laat al het moois op me inwerken, wat is het toch fantastisch om te reizen en regelmatig even helemaal weg te zijn van het dagelijkse leven.

Gelukkig probeert Malta het toerisme rondom Comino kleinschalig te houden. Je kunt blijven overnachten op het kleine eiland, maar je vind hier eigenlijk vooral dagjesmensen die met een georganiseerde cruise rond het eiland varen. De beste periode om het eiland te bezoeken: april, mei, (begin) juni en september. Je hebt dan temperaturen tussen de 20 en 30 graden.

Kom vroeg in de ochtend, dan is het er nog lekker rustig. Een echte aanrader is de Blue Lagoon met een kajak te ontdekken. Dat deden we op de volgende dag. Later lees je meer daarover.

Dag 2: met een jeep verkennen we Gozo

Terug in de haven van Mgarr namen we afscheid van onze vriendelijke schipper en maakten we kennis met Martin. Hij gaat ons in zijn jeep het eiland Gozo laten zien. Op het programma staan veel mooie, leuke, bijzondere en historische plekjes van het eiland. Martin is een gepensioneerde politieman die het leuk vindt toeristen zijn eiland te laten zien. Naast Martin in de auto zit Isabel. Zij zal ons een paar uur begeleiden en vertellen over de geschiedenis en cultuur van Gozo. Erg interessant natuurlijk en leuk om te weten.

Onze eerste stop was bij de Megalithische tempels van Ġgantija. Volgens een plaatselijke legende zijn de Ggantijatempels gebouwd door reuzen, vandaar de naam, die gigantenwerk betekent. De legende vertelt ook dat deze giganten op Gozo woonden en de tempels als cultusplaats gebruikten. Tot de ontdekking van de 11.000 jaar oude tempel op de Göbekli Tepe in oostelijk Anatolië gold Ġgantija als de oudste tempel ter wereld die uit bewerkte steen was opgetrokken.

Na dit cultuurhistorisch intermezzo bij de tempels was het weer tijd voor de natuur. Over hobbelige weggetjes vervolgden we onze route over het kleine eiland. Het is goed om te zien dat vrijwel het hele binnenland wordt gebruikt voor landbouw en wijnbouw. De kusten zijn puur gebleven. De rotsen en ruige kliffen maken Gozo voor ons aantrekkelijk, hier gaan we de volgende dag genieten in een kajak en op een mountainbike.

Gozo: het eiland heeft een oppervlakte van ongeveer 67 vierkante kilometer;  vijftien kilometer lang en ongeveer zeven kilometer breed.

Azure Window en Wied il-Mielah

Daarna door de natuur, langs de kliffen naar de nieuwe Azure Window (Blauwe Raam). Niet de beroemde die op ontelbare foto’s is te zien en als decor dient voor bijvoorbeeld de tv-serie Game of Thrones. Deze is in in de zware storm van 8 maart 2017 ten onder gegaan in de zee. Het is nu een favoriete duikersplek geworden, want boven water is helemaal niets meer te zien van deze eens zo bekende trekpleister.

De nieuwe Azure Window, Wied il-Mielah, is een prachtig natuurfenomeen en ligt in het noordwesten van Gozo, ten noorden van het plaatsje Gharb. Het mooiste is dat deze rots op een afgelegen plek ligt waar geen bussen kunnen komen. En dat is maar goed ook.

Zo blijft de natuur bewaard. Wij liepen met in totaal vier andere reizigers over de rotsen en dat voelt toch veel beter dan als je rijendik zo’n prachtig natuurverschijnsel bezoekt. Nagenietend van al dat moois stapten we weer in onze open 4×4 en reden we over zand- en grintweggetjes naar Xlendi.

Het oude havenplaatsje Xlendi (in het zuidwesten van het eiland) werd in het verleden regelmatig bezocht door piraten die het eiland vanuit Noord-Afrika plunderden en mensen gevangen namen om ze vervolgens als slaaf te werk te stellen. Om te voorkomen dat de baai van Xlendi door hen nog langer als landingsplaats gebruikt werd, bouwden de ridders van de Johannieterorde in opdracht van Grootmeester Juan de Lascaris-Castellar in 1650 een toren aan de zuidzijde van de baai. Van hieruit werd de haven met twee kanonnen beschermd. Tegenwoordig siert de toren nog steeds de kaap waarop hij ooit gebouwd werd. Het is de oudste nog staande toren van Gozo.

De baai van Xlendi

In de baai van dit gezellige kleine plaatsje was het tijd voor een late lunch. En zoals je vaak doet tijdens het reizen neem je dan niet een eenvoudig broodje maar ga je gelijk voor een veel te uitgebreide warme maaltijd. Wij kozen voor een een heerlijke gegrilde visschotel, bereid met vis die zojuist was gevangen.

Echt een aanrader, dit restaurant The Boat House. De lokale bevolking van Malta komt hier ook graag naar toe voor een dagje met vrienden, om te zwemmen in de baai en om borrelen op een van de terrassen aan het water.

De baai van Dwejra

Bij de Dwejra baai, de plek waar de oude Azure Window stond, hebben we een boottocht gemaakt vanuit een kleine binnenzee naar de open zee. We voeren met een klein bootje dwars door hoge rotsen en waren verrast door het onwerkelijk, bijna lichtgevende, blauwe gloed in de donkere grotten.

Tijdens deze boottocht (€ 4 per persoon) hebben we gevaren over de resten van de Azure Window en op de achtergrond en zagen de resten van wat ooit de filmlocatie was van de Game of Thrones. (Lees ook over GoT locaties in Kroatië).

Na de rondrit, de lunch en het boottochtje was het tijd voor een korte wandeling over de rotsachtige paden naar een van de wachttorens op het eiland. Prachtig hoe het geel van het zandsteen contrasteert met het lichtblauw van de lucht en het azuurblauw van de zee. De wandeling leidde ons over ruige paden, met uitzichten op baaien en de Fungus Rock.

Fungus Rock (of Zwammenrots) is een rots in de zee voor de kust van Gozo. Het 60 meter hoge massieve brok kalksteen wordt op Malta ook wel de generaalsrots genoemd. De rots is te vinden iets ten zuiden van het Azure window.

Fungus rock dankt haar naam aan de bijzondere, weerzinwekkend ruikende, roodkleurige zwam die van december tot april op de top van de rots groeit, de zogenaamde Cynomorium coccineus. Deze zwam komt vooral voor in het noorden van Afrika. Fungus rock is de enige plaats in Europa waar hij groeit.

Na deze mooie wandeling kwamen we bij een prachtig gelegen rustige baai waar een paar boten voor anker lagen. Nu was het toch echt tijd geworden om een duik te nemen in het uitnodigende heldere water. We vonden een perfect plekje om onze zwemkleding aan te doen en doken in de verkoelende zee.

Advies: bescherm je goed tegen de zon met een hoed, pet en zonnebrand. Ook al is het begin juni, het kan hier al warm zijn met veel zonnekracht

Heerlijk afgekoeld stapten we weer in onze jeep en reden we terug naar het stadje Victoria. Hier bezochten we vlak voor zonsondergang de Citadel (Cittadella) van Gozo. Meer hierover kun je nu lezen op www.wild50.nl. Een verslag van onze derde en laatste dag op Gozo, met een mooie kajaktocht naar Comino en een mountainbikeavontuur over de kliffen van Gozo kun je hier lezen op mountainreporters.com

---

Meer informatie over Gozo en Malta vind je op Malta.nl

---