Beklim de Pico Ruivo: het hoog(s)tepunt van Madeira

Pico Ruivo: het hoog(s)tepunt van Madeira

Door Sanne Mallant

Het zijn niet de Alpen, de Dolomieten of de Pyreneeën, maar deze wandeling is toch zeker een aanrader voor de reiziger die binnen Europa bergopwaarts wil. Pico do Arieiro en Pico Ruivo, de twee bekendste bergen van Madeira.

Met gemengde gevoelens naar de start

Ontzag, verheuging, spanning, zenuwen en een klein beetje angst: enkele termen om het toch wat dubbelzinnige gevoel dat ik over het ondernemen van deze wandeling heb te omschrijven. De vorige keer dat ik deze route liep ging ik happend naar zuurstof en stikkend in hoestbuien, vanwege wat later kinkhoest bleek te zijn, de bergen op (en af). Maar: erger dan dat kan het bijna niet worden, want dit keer geen kinkhoest, dus dat stemt alvast positief. Toch herinner ik me nog heel goed het gevoel van uitputting en buiten adem zijn bij het bedwingen van de vele traptreden op deze route. Tegelijkertijd herinner ik me ook nog heel goed hoe ‘adembenemend’ mooi ik deze wandeling vond. En dat is genoeg reden om het nog een keer te proberen!

Uitzichten over heel Madeira

Deze wandeling start bij de op twee na hoogste berg van Madeira, op de top van Pico do Arieiro (1818m). Vanaf hier heb je vrij uitzicht over een aantal van de hoogtepunten van Madeira: het vulkanische schiereiland Ponta de São Lourenço, de eilandengroep Ilhas Desertas, de hoogvlakte Paúl da Serra en natuurlijk de hoge toppen direct om Pico do Arieiro heen.

een van de mooiste punten op Madeira om de zonsopgang te bekijken

Cruciaal voor dit uitzicht is natuurlijk wel dat je hier bij helder weer bent, anders kan het ook zo maar zo zijn dat je hier midden in de wolken staat. Overigens is deze berg ook een van de mooiste punten op Madeira om de zonsopgang te bekijken. Voor de vroege vogels worden er zelfs speciale tochten georganiseerd, waarbij je ’s ochtends in het pikdonker op de berg gedropt wordt om de zon op te zien komen.

Wij starten iets later, maar toch nog redelijk vroeg aan deze wandeling. Met reden, want op deze zeer populaire wandelroute kan het in het hoogseizoen aardig druk worden.
Hoe raar het ook voelt, het is hoog zomer en zo’n 30 graden: ik stop ook nog maar een trui in mijn rugzak. De ervaring leert dat het in deze bergen, door optrekkende wolken en mist, ineens ijzig koud kan worden.

Op weg naar Pico Ruivo

Daar gaan we! Het begin van de wandeling geeft een aardig beeld van wat er gaat komen. Al vrijwel direct loop je over nauwe, in de rotsen uitgehakte paadjes. In de eerste tien minuten ga je bijna voortdurend steile trappetjes op en af. De paden op deze route zijn oud en ontzettend veel gebruikt. Ook zijn ze hier en daar behoorlijk smal: een wandelaar met hoogtevrees kijkt op deze stukken beter recht voor zich uit in plaats van naast zich.

Al vrij snel kom je langs een uitkijkpunt op een van de hoge pieken. Vanaf hier kun je het eindpunt van de wandeling, Pico Ruivo, zien liggen. Wie goed kijkt ziet langs de bergkammen de smalle paadjes slingeren waar we vandaag overheen zullen lopen.

Altijd goed voorbereid…of toch niet?

We zijn nog niet zo heel lang op pad en daar is de eerste verrassing. Dachten wij toch goed voorbereid op pad te zijn gegaan vandaag. Blijk ik mooi te zijn vergeten dat er op deze route ook een aantal tunnels door de bergen lopen. Normaal gesproken nemen wij daarvoor een zaklampje mee voor op het hoofd, vandaag moet het maar met de zaklamp op de smartphone. Geen ramp, dat gaat ook prima. Toch zie ik vandaag ook nog regelmatig wandelaars die geen zaklamp en ook geen smartphone bij zich hebben, schuifelend met de hand langs de tunnelwand in het pikkedonker.

De route voert je afwisselend langs uitzichten over het centrale berglandschap en de oceaan, langs massieve bergpieken in grijs, rood en bruintinten en langs duizelingwekkende afgronden. Op veel plekken langs de route zien we bloemen die helaas nu uitgebloeid zijn, maar in de lente zie je hier overal geel en paars tegen de rotsen opklimmen.

Tegen de rotsen aangedrukt

We lopen over paadjes zo smal, dat je tegen de rots aan geplakt de oversteek maakt naar een breder gedeelte. De ‘beschermende’ railings die hier zijn aangebracht zijn ook niet overal meer in beste staat: oppassen dus. Sommige stukken van de route zijn afgesloten, onbegaanbaar geraakt door vallende rotsen. Ik heb ze wel eens zien gaan, de mannen die deze route onderhouden, met kruiwagens vol cement, ijzerwaren en gereedschap over die smalle paden en steile trappetjes.

de verbrande witte bomen geven dit gebied een surrealistische sfeer

Halverwege de route komen we een stuk tegen waar het pad dusdanig is ingestort dat er steile metalen trappen geplaatst zijn. Hier hijsen we ons omhoog, met een beetje hulp van de redelijk stabiele reling. We zijn niet de enigen: menig wandelaar staat bovenaan de trappen een tijd van het uitzicht te genieten (op adem te komen) voor verder te gaan.

In dit gebied heeft een aantal jaren geleden een grote bosbrand huisgehouden. Hoe verschrikkelijk zonde het ook is dat er zoveel natuur in vlammen is opgegaan, de verbrande witte bomen die nu her en der tegen de berg aan staan geven dit gebied een surrealistische sfeer. Deze witte bomen hangen op veel plekken over het pad dat ons naar de laatste beklimming leidt, de Pico Ruivo op.

Het uitzicht vanaf Pico Ruivo is groots. Je kunt hier 360 graden rond kijken, over het gehele eiland. Mits je op tijd aan de wandeling begonnen bent, want later op de dag staat deze berg regelmatig in de nevel. Nog een goede reden om op tijd de wekker te zetten dus.

Trailrunning

Op Madeira heeft trail running sinds een paar jaar ook voet aan de grond gekregen. Op steeds meer plekken staan officiële trail running routes aangegeven en in een van de dorpen staat zelfs een trail running kunstwerk. Maar dat er op deze route ook mensen zouden rennen had ik niet verwacht. Toch hebben we er een handvol gezien, zorgeloos rennend langs de afgrond. Respect!

MIJN EINDOORDEEL

De wandeling van Pico do Arieiro naar Pico Ruivo staat steevast op elk ‘top 5 wandelingen op Madeira’ lijstje dat je tegenkomt. En hoewel ik vind dat veel van die lijstjes wel eens een upgrade mogen krijgen (de wandelingen die er op staan zijn vaak de meest bezochte, maar misschien niet de mooiste): deze route hoort zeker op de lijstjes thuis. Een must voor elke mountainreporter die een bezoek aan Madeira brengt.

Lees hier ook mijn artikel over mijn passie Canyoning op MadeiraBewaren

Bewaren

!