Reisverslag GR11, door de fantastisch mooie Spaanse Pyreneeën

Als het stof is neergedaald en de teleurstelling is verwerkt is het tijd om mijn ervaringen op de technische paadjes en de pracht van de Spaanse Pyreneeën te delen. Want wauw; wat is het daar mooi, ruig en stil. Het is per bus dat ik afreis naar Faro de Cabo Higuer. Het startpunt van de GR11. Altans als je van West naar Oost gaat. De GR11, in Spanje ook wel bekend als de Ruta Transpirenaica, maakt deel uit van het uitgebreide GR-wandelpadennetwerk bestaande uit paden, tracks en trails.

De GR11 is een route die in de Pyreneeën op hoogte aan de zuidkant loopt. Hij kruist deze bergketen van de Atlantische tot de Mediterrane kust. Een trail van ongeveer 830 kilometer met zo’n 42.000 hoogtemeters. Een route door de meest ongerepte bergen van Europa. Bekend om onder andere de diversiteit van het landschap met steile en diepe valleien, alpine landschappen, bossen en weidelandschappen. Kortom, heel divers en midden in de natuur. Daar waar ik het liefste ben.

Buitenspelen

De eerste 80 kilometer zijn heel braaf. Door bossen en over weiden landschappen loop je door glooiende landschappen richting de eerste bergen. En dan is het meteen raak. Bijna 2.000 meter klimmen. En dat betekent dus echt de bergen in. Steile hellingen en dalingen op vaak technische trails. Prachtige dichtbegroeide bossen en vergezichten. Het is echt genieten geblazen. Het is zo mooi dat ik daar waar ik kan rennen soms gewoon wandel om van de natuur te genieten. Wat zijn de Pyreneeën prachtig. En dit is nog maar het begin. Het echte bergmassief moet nog komen.

Er is veel afwisseling in ondergronden. Zo loop je over leistenen, rotsformaties, natte graslanden en boomwortelpaadjes. Ik word hier erg blij van. Dit is mijn ondergrond. Hoe technischer hoe beter.

Mezelf verliezen

En dan krijg ik hier in de Pyreneeën voor het eerst te maken met het overweldigende van dit prachtige gebied. Ik raak mezelf volledig kwijt in de natuur. Het is eigenlijk niet goed te beschrijven maar toch ga ik een poging doen. Over het algemeen loop ik vandaag solo ingesloten door bergen en rotsformaties, groene landschappen, over onder andere technische paadjes, door natte graslanden, gepaard met een strakblauwe lucht met af en toe een wolkje, de zon die aangenaam brandt en een windje dat voor de nodige verkoeling zorgt.

Op de achtergrond het belgeluid van koeien en paarden, reeën met hun jongen, en af en toe de stem van een medehiker. Ik voel me één met de natuur. Geen enkele noemenswaardige afleiding. Alleen ik en alles om me heen. Het is overweldigend. Puur. Het is fantastisch mooi. En ik weet nu dat ik dit nog vaker mag meemaken op deze trip.

Steeds ruiger

Op hoogte is er vaak nog wat sneeuw. Het is juni als ik er ben dus valt het reuze mee. Door sneeuw en dan komen de rotsen. Van die enorme waarbij je van de ene naar de andere kan springen. Van links naar rechts, achterstevoren, een pirouette en talloze sprongen. Het zit er allemaal in. Wat is dit lekker. Ik ga alle andere lopers voorbij en ik voel me heerlijk. Goed spul die berglucht.

Natuurlijk glij ik zo af en toe weg omdat ik net door water ben gegaan, schiet er her en der een steen weg of stap ik gewoonweg mis. Het maakt niet uit. Het is fantastisch.

Dan wordt het landschap steeds ruiger en technischer. Met erg steile beklimmingen en afdalingen over smalle paadjes met veel los gesteente is rennen niet altijd meer te doen.

De uitzichten zijn echter fantastisch en je klimt van het ene bergmeer naar het andere. Ik kijk mijn ogen uit en geniet intens. Zeker omdat ik vaak helemaal alleen ben.

Overnachten

Gezien ik met een kleine rugzak door de bergen ren, heb ik alleen het hoognodige bij me. Wat kleding, een slaapzak, matje, tarp (voor nood), toiletspullen, EHBO-set, poles, bidon en wat energierepen.

Overnachtingen regel ik nooit in het voren. Dit is onderdeel van het avontuur. Niet weten waar je terechkomt en of er plek is. Ik beland tijdens deze trip onder andere in B&B’s, hotels en in de bergen in Refugio’s. Deze bemande en onbemande berghutten passen bij me. Ik ben er thuis.

Zo’n bemande Refugio voorziet in een basisbehoefte zonder luxe. Je hebt een dak boven je hoofd, er is eten en drinken en er zijn anderen, vaak gelijkgestemden. Ik ben er helemaal op mijn plek.

Verliefd

De Spaanse Pyreneeën passen helemaal bij me en ik kan dan ook niet wachten om het tweede deel te ontdekken. Rennen over de GR11 naar de Mediterrane kust en te eindigen bij Cap de Creus. De Spaanse Pyreneeën heb ik inmiddels in mijn hart gesloten. Ik ben verliefd. Verliefd tot over mijn oren.