Deze lessen leerde ik van de bergen

Deze lessen leerde ik van de bergen

Door Judith Malotaux

Soms vraag ik me af wat me bezield om zo vaak de bergen in te trekken. De meeste bergwandelaars, alpinisten of klimmers zullen het wel herkennen wanneer je terug denkt aan de tochten en routes waarop je met moeite het ene been nog voor de ander wist te zetten. Vanwege de vermoeidheid of de pijn, omdat je er eigenlijk geen zin meer in had, of misschien wel omdat je bang was, de weg kwijt was, of verzeild raakte in noodweer. Natuurlijk zijn er altijd die prachtige panorama’s, idyllische bergmeren, oude bossen en met bloemen bezaaide berghellingen die heel veel goed maken. Maar is dat écht waar je het voor doet?

Fysiek en mentaal sterker

Als ik terugkijk op alle bergtochten die ik heb gemaakt, kan ik niet anders dan concluderen dat al deze avonturen me meer hebben opgeleverd dan de sterke verhalen die ik nu kan vertellen, dan de prachtige foto’s die ik nu heb en zelfs dan alle mooie herinneringen die ik heb mogen sparen. De bergen hebben me zowel fysiek als mentaal sterker gemaakt, maar bovenal hebben ze me heel veel geleerd.

Toen ik na 850 kilometer mijn rugzak op het strand van Banyuls neerzette, wist ik het nog steeds niet

Nadat ik een aantal jaar geleden een zes weken durende wandeltocht van kust naar kust, dwars door de Pyreneeën had afgelegd, was een veelgestelde vraag waarom ik zo’n wandeltocht was gaan doen en wat het me had opgeleverd. Op het moment dat ik begon aan de tocht, was ik op een punt in mijn leven waarop ik geen idee had wat ik met mijzelf en mijn leven aan moest. Ik zag het niet als oplossing om zo’n eind te gaan lopen, ik had gewoonweg geen idee wat ik anders zou moeten doen. Toen ik na 850 kilometer mijn rugzak op het strand van Banyuls neerzette, wist ik het nog steeds niet.

Uit het dal

Waarschijnlijk hoopte iedereen op een glorieverhaal, dat ik tijdens het lopen van alles heb kunnen verwerken en vervolgens plotseling het licht zag en wist wat ik met mijn leven moest doen als ik de tocht had volbracht. Maar helaas, zo werkt het niet. Hoewel mijn grote Pyreneeën-avontuur me heel veel goed had gedaan, zakte ik de jaren daarna alleen maar dieper weg in een psychisch dal waaruit het lastiger omhoog klimmen was dan de iedere weg naar de toppen van de fysieke bergen die ik had bedwongen. Toch ben ik er van overtuigd dat de fysieke en mentale kracht die ik tijdens mijn bergavonturen heb opgedaan me dat dal uit heeft geholpen. Sterker nog, als ik toen die tocht niet had gemaakt, had ik dit nu niet geschreven terwijl ik zit op mijn veranda met uitzicht op de Pyreneeën.

De weg die ik heb afgelegd

Wanneer ik nu vanaf die veranda terug kijk op de weg die ik heb afgelegd, realiseer ik me steeds meer waarvoor ik elke keer de bergen in trek. Natuurlijk is het vanwege het uitzicht, een duik in een bergmeer, of een heerlijk lunch op de top van een berg. Maar misschien zijn het nog wel meer de andere momenten; de pijn wanneer je valt, maar waarna je onvermijdelijk weer op moet staan, de angst wanneer je plotseling op een veel te steile berghelling staat omdat je het pad kwijt bent geraakt en je niks anders kan dan het hoofd koel houden en op zoek te gaan naar een oplossing, het gevaar wanneer die onweersbui toch dichterbij blijkt te zijn dan je had gehoopt, de slapeloze, stormachtige nachten in een ijskoude tent. Dat zijn de momenten waar je als mens van leert en groeit.

Ook nu blijken de lessen van de bergen ontzettend waardevol. Nu we hier in Frankrijk een tweede lockdown voor onze kiezen krijgen, en ik werkeloos en alleen in mijn huisje op heuvel zit, realiseer ik me meer en meer hoe dankbaar ik de bergen mag zijn. Ze hebben me geleerd om alleen te zijn – en dit ook te kunnen waarderen. Ze hebben me geleerd blij te zijn met de kleinste dingen.

Ze hebben me geleerd vindingrijk te zijn. Ze hebben me geleerd de situatie te accepteren zoals die is en daar dan ook het beste van te maken. Hoe onbereikbaar de bergen op dit moment voor mij ook zijn, het zijn diezelfde bergen die me ondanks – of misschien wel dankzij – die afstand laten realiseren dat de natuur de beste leraar op aarde is.

---

Benieuwd naar de meest gelezen reisverhalen? Bekijk hier onze top 100!

---