Flip Filz overdenkt | Voorpret voor De Grote Reis

Flip Filz overdenkt | Voorpret voor De Grote Reis

Door Flip Filz

Dat ik zo mijn best doe om me te verplaatsen heeft te maken met mijn luiheid. Elke stap die ik zet nadat ik ben opgestaan, verhult het diepe verlangen om lui, gewicht- en tijdloos door een landschap te zeilen, of beter gezegd, het landschap juist door mij heen te laten waaien.

En daarna altijd bij het thuiskomen: de geur van mijn eigen huis, de planten die het niet hebben overleeft, post die ongeopend de vuilnisbak in gaat, een vertrouwd maar onbestemd gevoel. Alsof ik even werkelijk verdwaald ben in dit eenvoudige labyrint van drie kamers en een keuken.

De Grote Reis

Ik ben al een tijd bezig om de ouwe motorfiets waar ik al een eeuwigheid op rij, in te ruilen voor een andere, voor de Grote Reis. Die nieuwe motor, die trouwens net zou oud is als de ouwe, is nu nog onder het verbijsterde oog van twee monteurs gereduceerd tot een stel kratten vol vettige onderdelen, waarvan ik de functie nauwelijks nog weet. Dit gaat tijd kosten.

Een stel kratten vol vettige onderdelen. Foto: Aaron Huber, Unsplash

Gelukkig hebben we besloten dat het gaat zoals het gaat. Dus conform hun aanwijzingen poets ik een hele ochtend aan enkele spaken, zonder mijn gebruikelijke frustratie dat ik productiever moet zijn. Over de monteurs en de eindbestemming, Ulan-Bator, later ongetwijfeld meer.

De vervreemding lost op

Eerst ga ik op mijn huidige motor nog wat oefenen langs de Tsjechisch-Poolse grens, over het Atlas-gebergte, het Reuzen-gebergte en het Tata-gebergte. Als je drie keer gebergte zegt betekent het niks meer, en die vervreemding laat zich alleen oplossen door er heen te gaan, en de smaak van elk gebergte apart te proeven.

Ik verwacht in elk geval een landschap aan te treffen dat nog de schaduw van de tweede wereldoorlog voelt. Het ‘schuldig landschap’ zoals Armando schreef, maar dan niet verborgen in de bedrieglijke Hollandse schaal van een duinlandschap. Maar ik geef toe, ik ben tot nu toe ook te lui om me echt in te lezen. Gelukkig ga ik niet alleen, maar met de buurman. En die houdt erg van voorbereiden. Een heel ander slag.

Een bèta-jongen

Mijn buurman gelooft in het geluk dat verborgen zit in goed beslagen ten ijs komen. Hij leest zich in, wikt en weegt over welke routeplanner het beste is, vergelijkt slaapmatjes, de lumen van de tentverlichting, bestudeert lokale gebruiken, rekent precies uit hoeveel liter benzine alles gaat kosten, en als we in Europa nog verschillende munteenheden hadden gehad wist hij ongetwijfeld de wisselkoersen uit het hoofd.

Ik klooi maar een beetje aan, en neem de ontberingen die daarvan het gevolg zijn op de koop toe

Een bèta-jongen. Het gemak waarmee hij dit alles voor mekaar krijgt is jaloersmakend. Mij lukt het niet. Ik klooi maar een beetje aan, en neem de ontberingen die daarvan het gevolg zijn op de koop toe. Samen zien we deze reis als een experiment. Is onze vriendschap, die louter ontstaan is uit aangrenzende huisnummers, bestand tegen het overleg over waar we moeten stoppen, hoe we moeten rijden, waar we gaan pitten en die duizend-en-een kleine overlegmomenten waaruit blijkt dat eenzaamheid deelbaar is zonder vernietigd te worden.

We zullen zien. Hij heeft een gemeenschappelijke map gemaakt, vol wetenswaardigheden – dat is echt heel handig Flip! – in Drop-box. Ik heb ‘m nog niet opgebiecht dat ik bij god niet weet hoe die te openen. Dat doe ik onderweg wel. Of als we weer terug zijn.

(Wordt vervolgd.)

Flip Filz

Flip Filz (1956) Reiziger. Ongedurig , wankelmoedig. En acteur, schrijver,  manusje van alles of niks. Om bij het reizen stil te staan, op een ouwe BMW, op zoek naar de keerzijde van het spectaculaire, de verhalen, de wrede schoonheid van het toeval. 

www.flip-filz.nl

Reizen naar USA en Canada

---