DAGBOEK 4 | Making of Human Nature. Alles gaat anders dan gepland in Noorwegen.
Op Mountainreporters lees je het dagboek van Bart Schrijver, regisseur van Human Nature. Vandaag deel 4: “Alles gaat anders dan gepland.”
Door de sneeuw hebben we weer een nieuwe planning moeten maken, maar eigenlijk is dat niks nieuws. Je maakt een planning meer als leidraad, niet als blauwdruk. Een ding is zeker, alles gaat altijd anders dan gepland. Dat maakt het leuk, lastig, zwaar, maar zeker nooit saai. Juist hierdoor hebben we heel vaak naar de reis en naar de film en het verhaal moeten kijken met nieuwe ogen en hier zijn elke keer weer nieuwe mooie scenes door ontstaan.
Door de sneeuw misten we een aantal hutten die we onderweg naar Kilpisjarvi moesten gaan zoeken. Het mooie aan Noorwegen en Finland is dat ze een groot en god georganiseerd systeem van wildernis hutten hebben. Veel zijn gratis, sommige moet je boeken en voor andere heb je een DNT sleutel nodig die je voor 10 euro kan huren bij veel outdoor winkels. Onderweg naar Kilpisjarvi hebben we een hut gevonden die we hebben geboekt, zodat we daar een aantal scenes kunnen draaien.
Rustdag
Terwijl de rest van de crew een rustdag heeft loop ik van Kilpisjarvi omhoog naar de dichtstbijzijnde hut om te kijken of deze goed begaanbaar is en of de hut kan werken voor de scenes die we willen doen. Er gaat toch eigenlijk niks boven op je rustdag even 24 kilometer een berg op lopen.
Deze keer zijn we niet alleen. Een Zweedse actrice Ellen, twee Noorse Hikers en een Belg die in Noorwegen woont vergezellen ons naar boven om ook een rol in de film te spelen. We gebruiken de hut als uitvalsbasis vanaf waar we stukken lopen en filmen in de omgeving. We komen vroeg aan en leggen onze spullen binnen neer, tot we door een stel andere Hikers worden verzocht de hut te verlaten.
Het blijkt dat de mensen die als laatst de hut binnen komen het recht hebben op de hut, aangezien zij waarschijnlijk de zwaarste dag gehad hebben
Ik was niet goed op de hoogte van de regels in de Finse hutten, maar het blijkt dat de mensen die als laatst de hut binnen komen het recht hebben op de hut, aangezien zij waarschijnlijk de zwaarste dag gehad hebben. Een goeie regel, die ook een beetje misbruikt werd door mensen die gewoon lekker laat vertrekken, zodat ze een plekje in de hut kunnen krijgen. Ik heb geen zin in ruzie en dus vertrekken wij uit de hut en zetten onze tenten op een klein stukje verder.
Gelukkig was er ook een deel van de hut dat je kon reserveren en dus doen we dat, zodat we de rest van de dagen verzekerd zijn van een plek om te slapen, koken en filmen.
Minder lopen, maar veel filmen
We hoeven minder te lopen deze dagen, maar moeten nog heel veel filmen. Omdat er nu ineens sneeuw in de film is hebben we nog een scene in de sneeuw nodig en hiervoor lopen we snachts de berg weer op. Afstanden zijn soms moeilijk in te schatten in de bergen en een klim die we dachten dat 30 minuten zou duren duurde ineens twee uur. Boven op die berg is het koud, winderig en totaal donker.
Om vier uur snachts lopen we bevroren en totaal vermoeid de hut weer in. De komende dagen worden zwaar. We hebben nog veel scenes, beginnen nu echt vermoeid te raken, maar de laatste loodjes wegen altijd het zwaarst. Gelukkig is de omgeving zo mooi.
Knalrood, geel en oranje
Noorwegen heeft ongeveer drie weken herfst en wij hebben precies die herfst mooi meegepakt tijdens het filmen. Waar we op de noordkaap nog begonnen in het groen is nu alles knalrood en geel en oranje. Op de laatste dag, als we terug rijden na 40 dagen Noorwegen beginnen bijna symbolisch de bladeren van de bomen te vallen, alsof ze nog gewacht hebben op ons, zodat wij onze laatste scenes konden draaien, maar veel langer dan dat ook niet.
En toen waren we 40 dagen verder, 500 kilometer afgelegd, 36 uur aan film gedraaid, meer dan 1000 foto’s en vele ervaringen rijker
En toen waren we 40 dagen verder, 500 kilometer afgelegd, 36 uur aan film gedraaid, meer dan 1000 foto’s en vele ervaringen rijker. Ervaringen die je zoals altijd maar moeilijk kunt uitleggen. Op de vraag ‘hoe was het’, kan ik nooit echt antwoord geven. Hoe vertel je hoe het was om 500 kilometer door Noorwegen te hiken. Gelukkig kan ik nu zeggen: kijk de film. Om je een beetje op te warmen zeg ik “bekijk eerst de trailer hieronder of klik hier“.
Lees ook deel 1, deel 2 en deel 3 van het behind the scenes dagboek van regisseur Bart Schrijver
Alles over HUMAN NATURE lees je op humannaturehikingfilm.com
Ik ben eigenaar van Reisschrijvers Media, uitgever van online reismagazines Mountainreporters, Snowrepublic, Alpenweerman en OutdoorDichtbij. Ik ga graag wintersporten, watersporten en bergwandelen, met een grote passie voor oceanen en bergen. Het is mijn doel jullie te inspireren om net als wij ongerepte bestemmingen te gaan verkennen en om je daar over te geven aan de uitbundigheid en intensiteit van de natuur.