Ik bedwong de Mount Elbrus, de hoogste berg van Europa
De hoogste berg van Europa.. Waarschijnlijk denk je nu als eerst aan de Mont Blanc (4808m). Maar toch klopt dit niet helmaal. Tenminste, niet als je de Messner-lijst volgt. Dan is Mount Elbrus (5642m) de hoogste. En aangezien de Messner-lijst de meest geaccepteerde is, gaat Mountainreporters hier graag in mee.
De Elbrus, of Elbroes, is een stratovulkaan in de Grote Kaukasus, in het zuidwesten van de autonome Russische republiek Kabardië-Balkarië, vlak bij de grens met Georgië en de autonome Russische republiek Karatsjaj-Tsjerkessië. De vulkaan is sinds ongeveer 2000 jaar ingeslapen en is met 5642 m de hoogste berg van Europa, Rusland en de Kaukasus. De berg heeft twee toppen. (Wikipedia)
Aankomen en acclimatiseren
Voor het beklimmen van Mount Elbrus heb ik tien dagen uitgetrokken, inclusief heen- en terugreis. Ik beklim de noordzijde van Mount Elbrus. Deze is rustiger en ongerepter maar ook zwaarder. Ik vertrek om 00:15u van Schiphol en sluit mij aan bij een groep van vijf klimmers en een gids. De eerste dagen worden gevuld met aankomen en acclimatiseren. Acclimatiseren doen we door de berg deels te beklimmen.
Hierdoor wordt het aanmaken van rode bloedlichaampjes geactiveerd, waardoor je beter met de hoogte om kan gaan. Slapen doen we weer lager, om zo wel goed te kunnen herstellen van de inspanning.
Op naar de top!
Voor de toppoging staan we op om 23:30u. We ontbijten (of is het dineren?), pakken de laatste spullen en gaan op weg. Rond 1:00 uur is het daadwerkelijk zo ver en om 1:30 uur stappen we de gletsjer op. Uiteraard op stijgijzers en in twee touwgroepen.
gevaar ligt altijd op de loer in de vorm van een verborgen spleet of een onverwachte glijpartij
Dit is het begin van een lange tocht naar boven toe. Uiteraard is het hartstikke donker, maar gelukkig nog niet heel koud. Ik loop met 3 lagen bovenkleren plus een winddichte jas, een thermobroek met daar overheen een ‘windstopper’ broek. En uiteraard met handschoenen, muts en een hoofdlamp.
Wandelen op de gletsjer vind ik altijd mooi. Het straalt rust uit en het is vaak doodstil. Maar gevaar ligt altijd op de loer in de vorm van een verborgen spleet of een onverwachte glijpartij. Door de kale omgeving kan ik in de verte de verlichting zien van enkele omliggende steden en dorpen.
Springen om warm te blijven
Op 4500m is het tijd voor de eerste pauze. De thee in mijn thermosfles is is erg heet, maar met kleine slokjes geniet ik ervan. Na de korte pauze gaan we vlug verder, de kou is voelbaar en ik begin te springen om warm te blijven. Er staat geen zuchtje wind, wat het muisstil maakt buiten. Wat is deze stilte toch heerlijk, iedere vezel in mijn lijf geniet en voelt zich thuis!
500 meter hoger, ongeveer 5000m dus houden we opnieuw pauze. Als we hier aankomen zijn de eerste zonnestraaltjes zichtbaar, wat een schitterend uitzicht geeft. Ik adem stevig want de hoogte wordt voelbaar. Ook is het pittig koud. Het moet ruim vriezen, maar ik heb geen idee wat de temperatuur werkelijk is. 10 of 15 graden onder 0? Ook hier geniet ik weer van mijn thee en wat nootjes die ik meegenomen heb. Maar nootjes uit een zakje halen met handschoenen aan valt niet mee!
Wat is het koud
Ook nu gaan we weer snel verder. Ik twijfel of ik meer kleren wil aantrekken. Mijn huidige kleren zijn nog net warm genoeg. Maar als we hoger komen zal het alleen maar kouder worden. Omdat de gids zegt dat het echt tijd is om te vertrekken besluit ik geen extra jas aan te trekken.
Het tempo dat we lopen is voor mij net te laag om warm te worden
Inmiddels is het volledig licht geworden en ook de wind komt opsteken waardoor het nog kouder wordt. Het tempo dat we lopen is voor mij net te laag om warm te worden. Van twee van mijn expeditiegenoten zie ik dat ze het zwaar hebben. Even later lopen we lange tijd in de schaduw en de wind is behoorlijk sterk geworden. Ik heb spijt dat ik geen extra jas heb aangetrokken.
Niet heel veel hoger wordt duidelijk dat de koek bij twee expeditiegenoten op is. Ze besluiten om te keren. Ik ga samen met de overgebleven expeditiegenoot en de gids verder omhoog. Voor mij is dit ook het moment om eindelijk die extra jas aan te trekken. De winddichte jas ruil ik om voor een dikke donsjas.
Daarnaast zet ik een volledig gezichtsmasker op (balaclava) en Ski Goggles. Als we weer onderweg zijn wordt ik gelukkig al snel weer warm. De donsjas doet prima zijn werk, maar de balaclava maakt ademen moeilijk. Ik krijg er hoofdpijn van en besluit hem weer af te doen.
De top is zichtbaar
Inmiddels zien we duidelijk de top van Mount Elbrus. We zitten ruim boven de 5100 meter, en ik heb er alle vertrouwen in dat de we de top gaan halen. In mijn hoofd maak ik plannen over wat ik zal doen als we daadwerkelijk op de top staan. Ik weet heel zeker dat ik het ga halen! Dus, dansen, springen en juichen!
In mijn hoofd maak ik plannen over wat ik zal doen als we daadwerkelijk op de top staan
Op 5300 meter bereiken we het ‘zadel’. Hier kunnen we kiezen tussen de oost- en de westtop van Mount Elbrus. De oosttop is twintig meter lager, en daarom niet de echte top. Zonder overleg kiezen we na een korte pauze, voor de westtop. Het gaat nog steeds erg goed met mij. Ik ben sterk, merk wel dat er minder zuurstof is. Vol goede moed beginnen we aan de laatste 300 meter. Dat is een redelijk steile traverse naar de daadwerkelijke top die relatief vlak is.
Enige tijd later staat mijn expeditiegenoot stil en gaat in de sneeuw zitten. Ze overlegt even met de gids, die als eerste van de touwgroep loopt. Ik loop naar haar toe, om haar overeind te helpen. Vlak voordat ik bij haar ben staat ze alweer. Terwijl zij dit doet, vraag ik mij af wat er gebeurde. Het leek net of ik in een andere wereld zit dan zij! Ik geef het niet veel aandacht en concentreer op verder lopen. Het pad is steil en smal, dus concentratie is vereist.
Het laatste stukje…. waggelend
Een stukje later merk ik dat ik steeds meer moeite krijg met mijn evenwicht te houden. Ik loop met wandelstokken, en merk dat ik hier volledig op leun als in mijn voeten moet verplaatsen. Ik vraag mij af of ik zo moe bent, want het verplaatsen van mijn benen voelt zwaar aan. Maar, de top is dichtbij, dus nog even doorzetten! We komen een afdalende groep tegen, en ik doe mijn best zo normaal mogelijk te lopen. Straks zien ze nog hoe wankel ik ben..
ik steeds meer moeite krijg met mijn evenwicht te houden
20 hoogtemeters onder de top laten we onze rugzak achter. Het laatste stukje is eenvoudig; niet steil en over een breed pad. Ik neem wel mijn wandelstokken mee, want zonder lopen is echt heel lastig! Ook mijn expeditiegenoot zie ik regelmatig stapjes opzij maken. Ik loop langzaam, want mijn benen zijn zo zwaar! Maar uiteindelijk ben ik er, op de top van Mount Elbrus, het dak van Europa!Het is precies 13:00u, maar we zijn er!
De top
Aangekomen op de top wil ik vooral heel erg graag zitten Mijn benen zijn helemaal leeg! De gids vraagt aan me hoe ik me voel en ik probeer antwoord te geven. Ik hoor mijzelf praten, maar kan er geen draad aan vastknopen. Waarom heb ik opeens twee extra tongen in mijn mond? Ik realiseer me dat ik een milde vorm van hoogteziekte heb. Stilletjes hoop ik dan het snel wegtrekt als we aan het afdalen zijn.
Zittende topfoto’s
Ik vind het prima dat de topfoto’s zittend worden gemaakt. Zolang ik zit voel ik me prima! Maar opstaan… daar moet ik toch even moed voor bij elkaar sprokkelen. Na een kwartiertje op de top is het tijd om terug te gaan. Al snel merk ik dat het beter met mij gaat. Ik kan weer praten en er komt ook weer energie en kracht terug in mijn benen.
De afdaling is grotendeels hetzelfde als de weg omhoog. Soms snijden we een stukje af, maar veel is dat niet. Maar doordat we nu constant het dal in kijken hebben we een schitterend uitzicht. En dat helpt zeker om de vermoeidheid weg te nemen. Na 3,5 uur afdalen zijn we moe, maar vooral voldaan terug in High Camp. Daar staat een heerlijke kop soep op ons te wachten. En wat eten doet wonderen. Toch duik ik rond half 10 in mijn slaapzak. Het was een lange, maar super geslaagde dag!
De Cijfers
Op de noordzijde van Mount Elbrus ligt High Camp op ongeveer 3800 meter. De top van Mount Elbrus is op 5642m. Dat maakt dat we ongeveer 1900 meter hebben moeten stijgen om de top te halen. En uiteraard weer naar beneden. Maar ook horizontaal hebben we de nodige afstand afgelegd, ongeveer 23 kilometer. In totaal zijn we 14 uur onderweg geweest.
Bart is verzot op actief buiten zijn. Het liefst is hij op afgelegen plekken en op grote hoogte. Dat blijkt ook uit zijn grote droom: de hoogste top van ieder continent beklimmen. Beter bekend als de 7-summits. Daarnaast wandelt hij graag. Alleen of samen met zijn gezin.
Wát een fascinerend verhaal! Alsof ik het heb meebeleefd, maar dan in 5 minuten ;).
Ik had nog een vraag over de foto’s onderaan het artikel. Waar zijn foto 1 en 2 gemaakt?