Reisverslag | De Berg van God en wilde olifanten in Tanzania

Eigenlijk was het Toto’s “Africa” die mij zó naar dit continent deed verlangen. Ik hoorde de drums al echoën in de nacht en in mijn verbeelding zag ik de Kilimanjaro als Olympus oprijzen boven de Serengeti. Toch reisde ik de wereld rond zonder ook maar één keer het Afrikaanse continent aan te tikken. Maar vorige zomer was het dan toch zover, ik ging naar Tanzania, samen met drie vriendinnen. Toto’s European Tour gaf mij het allerlaatste zetje.

WILDE OLIFANTEN

Wij besloten om te beginnen in Sinya Wildlife Management Area, ook wel Enduimet genoemd, helemaal in het noorden van Tanzania, tegen de grens van Kenia. Zeker niet het meest bezochte gebied, maar absoluut niet minder indrukwekkend.

Het mooie aan dit beschermde gebied is dat het ecologisch verantwoord toerisme promoot. Zo zetten ze zich in voor het beschermen van dieren in het wild door getrainde anti-stroperij-eenheden, bemand door lokale gemeenschappen. Ook helpen ze de lokale bevolking bij verbeterde methoden van zelfvoorziening en begeleiding bij duurzame landbouwmethoden en bodembescherming. Verantwoord toerisme is een enorme stimulans voor het behoud van dieren in het wild. Zeker iets om over na te denken als je besluit een safari tour te boeken!

we werden uitgezwaaid door twee wilde olifanten die nog net even de bosjes uitgelopen kwamen…

En dan het allerleukste; Sinya Wildlife Management Area kun je bezoeken zonder tour of gids. Wij regelden een stevige Landrover en reden urenlang kriskras door het park langs tal van zebra’s, giraffes, gazelles en antilopen.

DE WERELD VOOR ONS ALLEEN

Wat een rust en uitgestrektheid. De hele dag kwamen we niemand anders tegen en hadden we de wereld voor ons alleen. Tegen de tijd dat het begon te schemeren zetten we weer rustig koers richting het nabijgelegen Arusha. Maar niet voordat we werden uitgezwaaid door twee wilde olifanten die nog net even de bosjes uitgelopen kwamen…

De ervaring van het zien van deze mythische dieren, waarvan er ook nog eens steeds minder zijn, is eigenlijk niet onder woorden te brengen. En dan ook nog eens zó dichtbij!

DE BERG VAN GOD

Het rijden over de hobbelige en stoffige wegen van Tanzania voelt eigenlijk al als een avontuur. De weidsheid van het landschap doet je soms voelen alsof je op een andere planeet bent. Af en toe komt een andere jeep je tegemoet gereden, maar verder is het alleen jij en de weg. En zebra’s. Heel veel zebra’s.

Deze actieve vulkaan is uniek in haar soort door haar “koude” lava

De weg van Arusha naar Lake Natron bracht ons dwars door de Afrikaanse savanne, langs minuscule dorpjes en kleine oases van Baobab-bomen met op de achtergrond kale vulkanen. Ons doel was de meer dan indrukwekkende heilige vulkaan Ol Doinyo Lengai (3188m), ook wel de Berg van God genoemd in de Masai-taal. Deze actieve vulkaan is uniek in haar soort door haar “koude” lava; vloeibaar natrium- en kaliumcarbonaat van “slechts” 500 graden.

IMMENS STEIL

Om Ol Doinyo Lengai te beklimmen regelden we bij aankomst in het park ten zuiden van Lake Natron een lokale Masai-gids. Om elf uur s ‘avonds stond onze gids paraat om ons naar de voet van de vulkaan te brengen. Vol met adrenaline na het zien van menig hyena in onze koplampen, gaand over bijna onbegaanbaar ruige wegen, startten we precies om middernacht onze beklimming. In de donkerte van de nacht, waarbij we ons alleen lieten leiden door de voetafdrukken van de gids en het licht van onze hoofdlampen, liepen we zes uur lang omhoog, via paden van rotsblokken en gestolde lavastromen.

Geen enkel benul van tijd of ruimte, totdat het langzaam licht wordt en je beseft hoe immens steil deze vulkaan is. Bij zonsopkomst bereikten we de top. Alleen wij en de vulkaan.

KILIMANJARO, MERU & DE MASAI

Door een steeds groener wordend landschap bereikten we via Arusha het alom geprezen Kilimanjaro National Park. De uitzichten waren adembenemend, in het Oosten zagen we Kilimanjaro, als we ons omdraaiden Mount Meru en de Masai-steppe. We reden langs de rand van het regenwoud van de Kilimanjaro en over de lager gelegen vlaktes, waar talloze olifanten, zebra’s en giraffes grazen.

Wij besloten al snel een meerdaagse klim naar de top van Kilimanjaro te laten liggen voor een andere keer, maar in plaats daarvan een hike te maken over één van de hellingen van de berg. Het Shira Plateau strekt zich uit over 13 kilometer, op een hoogte van bijna 4000 meter. Een prima manier om toch enigszins de sensatie van het beklimmen van de Kilimanjaro te ervaren.

SHIRA PLATEAU

In de vroege ochtend reden we door prachtig, ongerept regenwoud en arriveerden we bij Londorossi Gate waar we onze day permits bemachtigden. We wandelden over uitgestrekte vlaktes, door diepe valleien, klommen over lavastromen en staken kabbelende beekjes over.

We kwamen hoger en hoger en zagen het landschap steeds dorder worden, totdat we na vijf uur hiken terechtkwamen in een maanachtig landschap; Cathedral Point, het hoogste punt van het Shira Plateau.

MASAI

Tussen Kilimanjaro National Park en Arusha ligt de uitgestrekte Masai savanne. Baobab- en acaciabomen kleuren het landschap en olifanten en vele roofdieren zwerven rond over de vlaktes. Dit is het Afrika waar ik altijd van heb gedroomd. Uren reden we over de savanne, en lieten ons verwonderen door de schoonheid van het niets…

We brachten dagen door in onze jeep, het geluid van de radio op de achtergrond, rijdend door de intens droge hitte. Onze ogen altijd gericht op het landschap om ons heen, want we wilden zoveel mogelijk wildlife spotten. Wildebeesten waren, letterlijk, overal. Groepen zebra’s vergezelden hen vaak. Af en toe stopten we in een klein dorp, om even wat te eten en met de locals te babbelen.

Uitgeput en bedekt onder een dikke laag stof kwamen we aan bij de lodge waar we die nacht zouden slapen. In the middle of nowhere, letterlijk. En dat weet je als zelfs Google Maps het niet vinden kan… Een groep Masai stond ons op te wachten in hun vuurrode kleding. Rood, de kleur van het leven. Ze gaven ons een voorstelling van hun traditionele dans en zang cadeau. Ik wilde niet dat het stopte, de prachtig versierde mannen en vrouwen, met hun nekkettingen, kleurige oorbellen en armbanden. Springend en dansend, bijna hypnotiserend door de lage tonen waarin de Masai zingen.

Overdag leerden ze ons over de Masai-tradities, hun natuurlijke medicijnen, hoe ze leven, wat ze eten, hoe ze jagen. De avonden brachten we door met de Masai-mannen rond het kampvuur. Ze vertelden de meest prachtige verhalen en wilden alles horen over hoe wij denken en leven.

EXPERT WILDLIFE SPOTTING

Geduld. Dat heb je nodig als je besluit een safari te boeken. Dieren doen hun eigen ding. En dat besef je als je in een safari jeep zit, zoekend naar wilde dieren. De safarigidsen hebben specifieke routes die ze rijden door de natuurparken. Als één jeep een bijzonder dier spot, communiceren ze per radio naar de andere gidsen waar deze zit. En dan ga je op zoek.

Soms ben je op tijd en zie je dat luipaard in een boom hangen, of een leeuw relaxen onder een boom. Maar soms ben je te laat. En dan moet je weer verder op zoek. En dan zie je ineens vanuit het niets een olifant de weg over steken. Of een leeuw jagen langs de oevers van een meertje. En geloof me, dat is het wachten meer dan waard.

TARANGIRE NATIONAL PARK

Tarangire National Park is het zesde grootste park van Tanzania en wordt enigszins overschaduwd door de Serengeti en de Ngorongoro-krater. De meeste mensen laten dit park links liggen waardoor het slechts een fractie van de bezoekers van de nabijgelegen grote parken heeft. Tarangire heeft enorme concentraties dieren van juli tot oktober, de sfeer en de omgeving zijn compleet anders dan in andere parken. Een safari waar geen hordes andere jeeps rond rijden, en waar vooral veel olifanten te spotten zijn, dat is precies waar wij naar op zoek waren.

Dat gevoel, zo dichtbij, je kunt ze bijna aanraken… wat voel je je als mens klein bij zo een enorm, prehistorisch dier

De volgende ochtend reden we door Tarangire in een open jeep en zagen al na een paar minuten de eerste olifant de weg oversteken. Dat gevoel, zo dichtbij, je kunt ze bijna aanraken… wat voel je je als mens klein bij zo een enorm, prehistorisch dier.

Afrika is een continent waar je je voor moet openstellen. Voor de omvang, de mensen, de intense hitte, de droogte. Maar als je dat durft, dan maak je kennis met een land wat enorm warm en gastvrij is en mooier dan je ooit had durven dromen. Ik had geen enkel idee wat ik kon verwachten. Ik kende de documentaires, ik las boeken en reisgidsen. Maar het echt zijn in Afrika, de dikke laag stof op je huid voelen door het rijden over haar wegen, het eten van het zoete maandazi brood, de sensatie van het spotten van een giraffe achter die hoge boom… dan weet je pas echt wat Afrika is.

Uren reden we over de savanne, en lieten ons verwonderen door de schoonheid van het niets…

---