De e-fatty: vetter dan vet. Oók in de stad.

Ontdekt door: Robert van Weperen

Een eeuw geleden ontwierp de Amerikaan W. Ritchie een fiets die ik als de oer-fatbike beschouw. Op het plaatje uit een krant uit 1924 is te zien dat hij twee autobanden gebruikte als basis voor zijn ‘ballonbandenfiets’. Ritchie scoorde er vast veel bekijks mee, maar een hit werd het niet. Hoe dan ook, ik ben meneer Ritchie postuum heel veel dank verschuldigd.

Pas rond 1980 werd er weer lucht in dit type fiets geblazen. Zo bouwde de Franse wielrenner Jean Naud een bredebandenfiets waarmee hij 3200 km door de Sahara fietste. Hij wel.

Volgens Wikipedia was het de Amerikaan Mark Gronewald¸ eigenaar van Wildfire Designs Bicycles, die in 2001 de term fatbike bedacht. Onder die naam verkocht hij 10 jaar lang bredebandenfietsen. En voor zover ik kan nagaan was Surly Bikes het eerste grotere merk dat serieus aan de slag ging met deze nichemarkt. Later volgden o.a. Trek, Specialized, Kona en Cube. Hieronder geef ik een korte eerste video-review, kijk snel!

Mijn eerste fatbike-ervaring? Dat was drie jaar geleden op het strand van Scheveningen op een fatbike die ik huurde bij Lola bikes & coffee. Tot mijn blije verbazing ploegde ik vrijwel moeiteloos door het rulle zandstrand en over het natte zand direct langs de vloedlijn. Dat ging onverwacht goed dankzij de idioot dikke banden maar vooral ook omdat het loopvlak nog eens extra breed was doordat de banden niet volledig waren opgepompt.

In de frisse zeelucht ontdekte ik alweer een nieuwe variant op wat wij ‘fietsen’ noemen. Immers elk type fiets, een stadsfiets, een toerfiets, een racefiets, een mountainbike of tandem, fietst weer anders. Zelfs fietsen op een vouwfiets staat garant voor een compleet nieuwe ervaring.

Een jaar na mijn fatbike-strandervaring maakte ik een eerste tocht met een fatbike door de sneeuw. Dat was in Schladming-Dachstein waar de Oostenrijker Michael Stix serieuze Fatbike-tochten organiseert. Over single track door het bos en over wegen die ook populair zijn bij langlaufers. Dus met weinig reliëf en heel veel stilte.  In niets te vergelijken met de massaliteit die je op de gemiddelde skipiste tegenkomt.

Die winter deed ik ook mee met het Snowbike Festival in het schicky micky dorp Gstaad in Zwitserland. Dat was een helse tocht van zo’n 20 kilometer door misschien wel het mooiste stukje Winters Zwitserland. Met een indrukwekkend deelnemersveld van pakweg 200 amateurs en enkele profi fietsers. Er deed zelfs een jongen mee die twee dagen eerder in het bloedhete Bangkok op het vliegtuig was gestapt om in zijn winterjas aan de start te kunnen verschijnen.

Kortom, het fenomeen fatbike was een grote, nieuwe sensatie. Maar een next level ontdekking deed ik afgelopen winter. Toen fietste ik door de sneeuw op een fatbike ‘met trapondersteuning’ zoals dat slaapverwekkend officieel heet. Een fatbike powerd by een dikke vette moter. De sneeuw lag in de Franse Alpen, in Serre-Chevalier. Naar waarheid: ik wist niet wat mij overkwam.

Ik hoefde maar met de punten van mijn legerkistjes naar de pedalen te wijzen of het ding spoot vooruit. Met de grootste vanzelfsprekendheid ploegde Het Beest door de sneeuw. Uphill, downhill, over dichtgevroren beekjes, door gesmolten sneeuw… het maakte ‘m allemaal niets uit. Ik vond het geweldig en met tegenzin leverde ik apparaat weer in.

Het hele jaar door plezier van dit vriendelijke monster

In het voorjaar erop kwam ik de e-fatty weer tegen op een totaal onverwachte plek: op de Straße des 17. Juni, hartje Berlijn. Daar werd ik op mijn Brompton ingehaald door een man op een elektrische fatbike. Hij had ‘m zo uitgedost dat zijn fiets leek op een kruising tussen een off road motor en een heavy duty vakantiefiets. Compleet met stoere tassen en een eigenaar met bijpassende stuurse blik. Eureka, dacht ik meteen. De cirkel is rond, de fatbike is weer terug in de stad. Precies zoals W. Ritchie het een eeuw geleden had bedacht: comfortabel cruisen op dikke banden door de stad.

Kortom, de e-fatty is hartstikke leuk voor in de sneeuw, op het strand of het mountainbike-parcours maar uiteindelijk hoort hij vooral in de stad. Ook omdat je daar het hele jaar door plezier hebt van dit vriendelijke monster. Zegt het voort.

---

---

Lees hier alle reisverhalen van onze reporters

---