De Duitse Eifelsteig in de winter!?
De Duitse Eifelsteig in de winter!?
Outdoorinspiratie van Bart Baars
Met twee uurtjes rijden vanuit Utrecht zit je in de Duitse Eifel. Een schitterend heuvelachtig gebied met veel bossen. Daar moet het wel heerlijk zijn. Het is dan ook geen toeval dat een van de mooiste wandelpaden van Europa juist daar loopt: de Eifelsteig.
De Eifelsteig is 312 kilometer lang en loopt in 15 etappes van Aken (Kornelimünster) naar Trier. De meeste etappes zijn ongeveer 20 kilometer lang, met een uitschieter naar bijna 28 kilometer. Maar hoe zal het zijn om deze Steig midden in de winter lopen? En als dat nog niet genoeg is, kunnen we nog een beetje avontuur toevoegen door zoveel mogelijk te gaan kamperen?
Twee jaren, twee verschillende ervaringen
Uiteraard is het erg gaaf om de hele Steig in een keer te lopen. Je bent dan ruim twee weken onderweg, en gaat meer dan voldoende mooie ervaringen op doen. Helaas hadden wij die ruimte niet, en hebben we ervoor gekozen om twee keer een week te gaan verspreid over twee jaar. Het eerste jaar hebben we het laatste stuk van de Eifelsteig gedaan. En het jaar erop hebben we het eerste stuk gelopen. Zonder dat we dat vooraf wisten hebben we daarmee twee totaal verschillende indrukken opgedaan van de Eifel.
We ervoor gekozen om twee keer een week te gaan verspreid over twee jaar
Van Gerolstein naar Trier
Het eerste jaar zijn we begonnen bij Gerolstein. Vooraf hadden we veel lovende verhalen gelezen over de Eifelsteig, maar eerst zien en dan geloven. Het laatste stuk van de Steig is het meest heuvelachtig, en wordt door de meesten omschreven als het mooist. Dus waarom niet met het mooiste deel beginnen?
Op de eerste dag worden we direct getrakteerd op schitterend weer. Het is fris, maar de lucht is strak blauw en de zon schijnt uitbundig. De eerste dag is gelijk een pittige. Officieel loopt de etappe tot Daun, wat ruim 23 kilometer is. Maar wij willen verder naar Schalkenmehren. Daar zijn we eerder geweest, waardoor we weten dat we daar kunnen kamperen. Maar dat brengt de dagteller wel op ruim 30 kilometer. Pittig! Maar op zo’n schitterende dag is zelfs 30 kilometer wandelen een feest! Tegen de tijd dat we aankomen in Schalkenmehren begint het al te schemeren. De eigenaar van de camping staat ons wat vreemd aan te kijken en vraagt nogmaals of we echt niet in een kamer willen slapen. Na nogmaals te hebben verteld dat we echt willen kamperen krijgen we een mooi plekje aan het meer. Veel tijd om ervan te genieten hebben we helaas niet. De zon verdwijnt, het wordt al kouder en we moeten nog de tent opzetten en eten. Doorwerken dus! Maar daardoor blijven we wel warm!
Maar dat brengt de dagteller wel op ruim dertig kilometer. Pittig!
Op naar Manderscheid en Kloster Himmerod
’s Nachts is de temperatuur rond het vriespunt, maar de volgende dag komt de zon al snel door voor weer een schitterende dag. Eenmaal onderweg begint het al snel warm te worden in alle lagen kleren die we aan hebben. De nodige laagjes gaan uit, en we genieten weer van een schitterende dag. We overnachten op een gesloten camping in Manderscheid. Manderscheid is een schitterend dorp gebouwd om een oude ruine centraal in de stad. Voordat we naar de camping lopen trakeren we onszelf op een Flammkuchen, en stiekem de warmte van het cafe. Zolang je buiten in beweging blijft is het heerlijk, als je stil gaat zitten om te eten dan koel je wel snel erg veel af.
We slapen niet in een tent, maar in een heus klooster bij de monniken.
De volgende dag is het weer niet zo geweldig meer. De lucht is grijs en het waait wat harder. Maar het is droog, dat is het belangrijkste. Vanaf Manderscheid lopen we via een rotsachtig pad naar grotere vlaktes. Het landschap wordt wat minder, maar de overnachting maakt alles goed. We slapen niet in een tent, maar in een heus klooster bij de monniken. Voor het eerst weer in luxe bedden, en een douche! Heerlijk! Maar de somberheid van het klooster is er ook. ’s Avonds eten we brood. En we worden uitgenodigd om de volgende ochtend de eerste mis mee te maken. Om half vijf in de ochtend. Die hebben we maar overgeslagen, maar om zeven uur zaten we toch netjes in de banken voor de tweede ochtendmis. Wat een ervaring!
De zon ruilen we in voor regen
De volgende dagen wordt het weer nog wat minder, en uiteindelijk lopen we een hele dag in de regen. Uiteraard hebben we goede regenkleding bij ons, waardoor we niet nat en koud worden. Maar toch denken we met weemoed terug aan de eerste dagen.
Tijdens de laaste etappe, naar Trier, worden we nog eenmaal getrakteerd. De zon is er volop en het is voelbaar dat we zuidelijker zijn. De wind is niet koud en in onze t-shirtjes lopen we Trier binnen. Een rare gewaarwording na een week in bossen en dorpjes. In Trier pakken we de trein weer terug naar Gerolstein.
En het eerste deel van de Eifelsteig dan?
Inmiddels waren wij wel overtuigd dat de Eifelsteig echt de moeite waard is. Het plan voor het volgende jaar was dan ook snel gemaakt. Van Einruhr naar Gerolstein, meer tijd hadden we niet. We verwachtten weer hetzelde recept als het jaar ervoor. Mooie wandelingen, met veel rust en weinig bewoonde wereld. Eenmaal onderweg bleek er een groot verschil te zijn. Gedurende grote delen van de etappes lag er nog een flinke laag sneeuw op het pad. En dat zorgde ervoor dat het pad hier en daar aardig glad bleek te zijn. Voorzichtig lopen en de losse sneeuw opzoeken bleek de beste manier te zijn om niet uit te glijden. En ach, af en toe een mooie glijpartij hoort er dan gewoon bij!
Gedurende grote delen van de etappes lag er nog een flinke laag sneeuw op het pad
Ook tijdens deze week hebben zijn we weer getrakteerd op heerlijke omgevingen: de bevroren meren bij Vogelsang (bezoek Vogelsang, maar trek hier een dag(deel) vooruit!) die zongen doordat de zon het ijs verwarmde, nogmaals slapen in een klooster, kamperen in de koudste nacht van de winter (-15!) en het schitterende middeleeuwse dorpje Blankenheim.
Nogmaals doen en in de winter?
Nogmaals doen? Heel graag! De Eifelsteig is een heerlijke wandeling die ik met alle plezier nogmaals zou willen lopen. In de winter is heerlijk omdat het echt rustig is. We zijn zelden iemand tegengekomen tijdens de etappes. Maar houdt er rekening mee dat hotels en eetplaatsen dicht kunnen zijn. Iets meer planning is vereist!
Helaas valt het niet mee om de gehele Eifelsteig kamperend doen. Er zijn simpelweg onvoldoende campings onderweg en wildkamperen is in de gehele Eifel verboden. Er zijn voldoende verhalen te vinden van mensen die het wel doen, maar wij vonden het te riskant.
En die eerste drie etappes? Die doen wij binnenkort nog wel, in de winter!
Lees hier meer artikelen van Bart Baars
Bart wordt gesponsord door Rab en Mountainreporters
Bart is verzot op actief buiten zijn. Het liefst is hij op afgelegen plekken en op grote hoogte. Dat blijkt ook uit zijn grote droom: de hoogste top van ieder continent beklimmen. Beter bekend als de 7-summits. Daarnaast wandelt hij graag. Alleen of samen met zijn gezin.
Leuk om te lezen. Het haalt goede herinneringen op. Lian en ik gebtuiken de Eifel- en Saar-Hunsruck steig om in de herfst en winter te trainen voor onze lange afstanden. Erg weinig mensen op het pad en erg mooi. Bedankt voor het artikel.