De geboorte van ons avonturenboek: Deel 2

Door Lian en André de Jel

We hadden geen idee hoe je een boek moest schrijven. Maar met een plan kom je een heel eind dachten we. Toen dat er eenmaal was (zie artikel 1) werd het tijd om daadwerkelijk te starten. Maar hoe schrijf je eigenlijk een boek? Welke keuzes moeten we daar in maken? Is onze taalvaardigheid wel goed genoeg? Kan een uitgever daar mee helpen? Of kunnen we het boek maar beter zelf uitgeven en iemand zoeken die ons kan helpen? Allemaal vragen die we hadden en die langzaam beantwoord werden.

Keuzes maken

Ons boek: ‘Een half jaar met drie onderbroeken’ kreeg 59 hoofdstukken vol belevenissen. Maar dat hadden er gemakkelijk honderd kunnen zijn. Zoveel gebeurt er op de 4600 km lange Pacific Crest Trail. We hadden meer dan die 59 verhalen geschreven, maar we moesten keuzes gaan maken. Want zijn al die verhalen wel interessant voor de lezer? We besloten dat de verhalen in ons boek moesten weergeven hoe het is om te leven alsof je in een cocon zit; afgesloten van de buitenwereld met alleen jezelf en de natuur. Wat doet dat met je? Wat maak je mee en wat moet je doorstaan? Het moest ook gaan over de pure verwondering, zoals tijdens de superheldere nachten waarbij je constant het melkwegstelsel ziet. Of de ontmoetingen met slangen en beren. Maar ook de pijn, uitputting, depressie en wederopstanding moesten aan bod komen.

Puurheid en balans

We zochten we naar een goede balans van verschillende verhalen, zodat het voor de lezers ook interessant blijft. We wilden ook niet in herhaling vallen. Constant iets nieuws, maar toch een rode draad. Het was voor ons ook belangrijk dat het puur en authentiek bleef. Gewoon zoals het was en vanuit het hart geschreven. Die puurheid is soms lastig. Waar we mee zaten was of we wel al onze emoties bloot wilden leggen. Al onze familie, vrienden, werkgevers en collega’s kunnen het dan lezen. Alles staat dan open en bloot op papier. Willen we dat eigenlijk wel? Toch kozen we er voor. De hele achtbaan van emoties en avonturen hebben we er in gezet. We vonden het belangrijk om te laten zien wat er werkelijk allemaal met ons gebeurde, tot het kleinste detail. Het je zo kwetsbaar opstellen vinden we nog steeds best spannend, want dit is geen fictie maar werkelijk gebeurd. We zijn dan ook benieuwd hoe mensen daar op gaan reageren.

De opbouw en rode draad

We maakten veel zaken mee. Zo stierf ik op de eerste dag al bijna door de hitte en we kwamen ook een aantal keren in het ziekenhuis terecht. Maar toch zaten we uiteindelijk bij de laatste 20%. Inderdaad, van alle mensen die jaarlijks aan de PCT beginnen haalt 80% het niet. We besloten dan ook dat naast het leven in een cocon, de tweede rode draad over doorzetten moest gaan. Onze verhalen moesten daar dus ook mee in lijn staan. Maar het moest zeker geen ‘zwaar’ boek worden. Juist vrolijk en vol optimisme. Want zo keken we er steeds tegenaan en hebben de reis ook grotendeels zo beleefd. We maakten wel erg veel intense dingen mee, maar het was vooral de mooie verwondering en de positieve instelling die er voor zorgden dat we er kwamen. We hebben dus bewust ook veel verhalen toegevoegd over de vrolijke, grappige en bijzondere dingen die we mee maakten. Het boek moest een goede balans hebben en de volledigheid van de trail weergeven.

Na laten kijken

Je teksten na laten kijken. Pfff… Dat was veel meer dan we dachten. We zijn de Nederlandse taal goed machtig, maar we zijn geen taalkundige. Met andere woorden: wat zijn de precieze regeltjes ook alweer met een komma, punt komma of een dubbele punt? Gooien we in het dagelijkse leven niet per ongeluk twee gezegdes door elkaar? Klopt ons dialect wel met officieel taalgebruik? Hmmm… Internet hielp met het opzoeken van dit soort dingen maar we zagen af en toe best wel wat over het hoofd. We konden het professioneel na laten kijken. Maar toen we het gemiddelde uurloon zagen vroegen we ons af hoeveel we eerst moesten investeren, zonder te weten of überhaupt wel iemand het boek gaat kopen. M.a.w. hoeveel financieel risico ben je bereidt zelf te dragen?

Wij besloten het anders te doen. We zochten hulp via email, Facebook en een paar andere fora. We stelden de vraag aan onze familie en vrienden of ze iemand kenden die onze teksten professioneel na kon kijken, zoals een taalkundige / lexicograaf. Die beloonden we dan met een luxe exemplaar van het boek en een etentje of iets anders dat ze leuk vonden, zoals een sauna voor twee personen. Al snel vonden we iemand die leraar Nederlands was en de uitdaging wel aandurfde.

“Sommige momenten in het boek riepen behoorlijke emoties op.”

Gelukkig bleken de verhalen qua structuur grotendeels goed in elkaar te zitten, maar er waren VEEL meer van die weetjes waarvan wij ons niet bewust van waren. Ook bleek dat onze zinnen soms een beetje krom waren vanwege ons dialect en doordat we veel in het buitenland hebben gezeten. Toen we het manuscript door een aantal mensen proef lieten lezen, kwamen we er ook achter dat sommige momenten in het boek behoorlijke emoties op riepen. Of anders begrepen werden dan dat we bedoeld hadden. Waardoor we het weer moesten herschrijven. Wat weer opnieuw door de leraar Nederlands nagekeken moest worden.

Niet alle kleine fouten werden direct gevonden en uiteindelijk zijn de teksten zeer vaak heen en weer gegaan. Maar…. We zijn nu wel erg trots op het resultaat! Het boek is veel sterker geworden door al die reviews. Al kwamen al die eerlijke terugkoppelingen soms best confronterend bij ons over.

Een uitgever zoeken of zelf uitgeven?

Toen we het manuscript al behoorlijk af hadden, gingen we op zoek naar een uitgever. We maakten een inventarisatie van uitgevers die veel avonturenboeken publiceerde en belden ze vol trots en spontaniteit op. En wat bleek? Zo gemakkelijk wordt je niet geaccepteerd. Een volledig nieuwe wereld ging voor ons open.

Nadat je het manuscript naar een uitgever opstuurt wordt het beoordeeld, logisch. Ze krijgen er honderden binnen. Daarna wordt het geaccepteerd of afgewezen. Hierbij speelt vooral de commerciële kant een rol. M.a.w. vinden ze je verhaal interessant genoeg dat ze denken dat ze er ook daadwerkelijk geld aan gaan verdienen. We hoorden tijdens de gesprekken met de uitgevers dat zeer veel manuscripten afgewezen worden. Hoe goed je verhaal ook kan zijn, als ze er geen commerciële haalbaarheid in zien gaat het uitgeven echt niet gebeuren. Er zijn zelf verhalen van mensen die soms wel drie jaar bezig zijn om hun boek gepubliceerd te krijgen.

Als het manuscript door een uitgever geaccepteerd wordt, dan heeft dat als voordeel dat ze mensen in dienst hebben die je teksten nog eens goed door kunnen spitten. Ook hebben ze mensen in dienst die de vormgeving kunnen gaan doen en hebben ze een marketingafdeling die het boek voor je kan promoten. Allemaal goede zaken. Maar toch besloten we om niet met een uitgever in zee te gaan.

“Rijk zal je dan ook niet worden van het uitgeven van een boek”

Het bleek namelijk dat wanneer je manuscript geaccepteerd wordt, je er eigenlijk niet heel veel zeggenschap meer over hebt. Zo kunnen uitgevers je teksten laten schrappen omdat ze commercieel niet handig zijn. Ook kunnen tekst volgordes omgedraaid worden en meer van dat soort dingen. Zij bepalen ook de vormgeving en in welke vorm het boek uitgegeven gaat worden. Ook het moment van uitgeven wordt door hen bepaald. En dat kan best wel eens een jaar of meer zijn. Het gaat bij hen om het commercieel belang, en daar is niets mis mee. Immers, het moet wel voor iedereen een succes worden. Maar het uitgeven van een boek via een uitgeverij levert je als schrijver vaak maar één tot drie euro per verkocht boek van 20 euro op. En als het via Bol.com verkocht wordt soms niet meer dan 19 cent. De rest van het geld wordt door anderen opgegeten. Rijk zal je dan ook niet worden van het uitgeven van een boek. Maar dat was voor ons geen primaire drijfveer.

Op eigen kracht

We wilden het boek maken zoals wij dat goed en mooi vonden. Ons verhaal met een eigen vormgeving en identiteit. Authentiek en puur, zonder compromissen. We besloten het dus zelf uit te geven en dat is wel erg veel werk hebben we gemerkt. Je moet letterlijk alles zelf doen. Van het aanvragen van ISBN nummers en registreren bij het Centraal Boekhuis, tot het zelf maken van de vormgeving, drukkers zoeken en zelf de marketing doen. Onze gedachte om het boek met kerst vorig jaar in de winkels te hebben liggen, is uiteindelijk maart van dit jaar geworden. We moesten veel nieuwe dingen leren en ontdekken. Maar we hebben het op eigen kracht gedaan! En ook daar zijn we erg trots op!

Groetjes,

Lian en andre de Jel

Volgende artikel

In deel drie vertellen we wat we meemaakten tijdens:

1. De vormgeving
2. Het boek laten drukken
3. Bekend maken van het boek

Boeklancering

Mocht je eventueel geïnteresseerd zijn in ons boek of iemand een mooi avonturenboek cadeau willen doen, klik dan op één van onderstaande linken. Je vindt daar meer informatie.

• ISBN 9789463455602 : het leesboek (zwart wit, standaard leesboek)
• ISBN 9789463455619 : de Speciale Uitgave van het leesboek in kleur met veel foto’s.

Wil je alvast een paar hoofdstukken lezen? Van de 59 verhalen uit het boek publiceerden we er eerder vier op Mountainreporters.com. Bekijk ze hier.

Mocht je naar onze boeklancering willen komen, de 17^e maart belooft een bijzondere middag te worden. Het programma ziet er als volgt uit:

• 13.30 uur inloop
• 14:00 – 15:30 Film & lezing Pacific Crest Trail, boekbespreking en signeersessie.
• 15:30 – 16:00 Korte pauze
• 16:00 – 17:00 Workshop lichtgewicht hiken & langeafstand wandelen.
• Locatie: Centrale bibliotheek Den Haag, Spui 68, Den Haag (Studio B)
• Kosten:  Gratis
• Maximaal 150 deelnemers

Tijdens de workshop kun je uitgebreid vragen stellen en zo persoonlijk advies krijgen over je eigen materiaal die je mee kan nemen. Of je kan vragen stellen over de voorbereiding van je eigen lange afstand tocht. Voor de workshop is ruimte voor max. 20 deelnemers. Inschrijven gewenst via onderstaande link:

https://haaglanden.nkbv.nl/agenda/lezing-pacific-crest-trial-lichtgewicht-hiken-en-lange-afstandwandelen/17-03-2019