Mijn review van de dertiende Reel Rock Film Tour

De dertiende Reel Rock Film Tour

Door Judith Kimenai

Een jaar of tien geleden bevond ik me nog wel eens in de lokale klimhal. Veel verder dan het klimmen van een simpele 3b-route ben ik echter nooit gekomen. Mijn ambities in de schaatssport maakten destijds een voortijdig einde aan mijn klimcarrière. De klimwereld is me echter altijd blijven intrigeren. Klimmers beschikken over een bovengemiddeld doorzettingsvermogen, over kracht, techniek en atletisch vermogen; allemaal vaardigheden waar ik vol ontzag naar kijk. Ik ben dan ook direct nieuwsgierig naar Reel Rock 13, een filmtour die zich richt op de mooiste en meest inspirerende klimfilms ter wereld. 

Sfeer proeven 

Als ik De Klimmuur in Den Haag binnenkom, voel ik direct de typische sfeer die een klimhal uitademt. De vele bezoekers zijn relaxt en ogen sportief en fit. Om me heen zie ik de metershoge muren met hun welbekende felgekleurde grepen. Deze wanden vragen erom bedwongen te worden. Ze zullen geduld moeten hebben. Vanavond is de hal ingericht als filmzaal en richt iedereen zich verwachtingsvol op het grote scherm dat voor de gelegenheid is neergezet. 

Exceptionele Adam Ondra

Het festival trapt af met Age of Ondra, een portret van de jonge, Tsjechische Adam Ondra, die met zijn bovenmenselijke kwaliteiten de hele klimwereld versteld doet staan. De film is een aaneenschakeling van ontzagwekkende en opvallende keuzes die deze sympathieke jongeman maakt om zijn droom waar te maken: een zogenaamde flash op een 9a+-route.

Dit wil zeggen dat hij in één keer een niet eerder door hem betreden route volbrengt. Nog nooit eerder is een flash op een dusdanig moeilijke niveau vertoond. Als toeschouwer gun ik de vriendelijke Ondra zijn succes. De filmmakers slagen erin de spanning van deze onderneming tot het eind toe voelbaar te maken. 

Verbinding in de Valley of the Moon 

Na een korte pauze vervolgt Reel Rock het programma met drie kortere films. Valley of the Moon doet verslag van Israëlische en Amerikaanse klimmers die samen met een lokale gids nieuwe klimroutes ontdekken in Wadi Rum, ook wel Valley of the Moon, in Jordanië.

De overweldigende beelden van de zandstenen rotspartijen in een gortdroog landschap tonen direct waar de bijnaam voor deze streek op gebaseerd is. Toch zit de kracht van deze film vooral in de focus op verbinding. De klimsport maakt het mogelijk om eeuwenoude cultuurbarrières te doorbreken en dat is een boodschap die me raakt. 

De controverse rondom speedklimmen

Naar de derde film van de avond ben ik al een paar dagen nieuwsgierig. Een week geleden las ik een kritisch bericht over het programmeren van deze film over speedklimmen. Deze nieuwe discipline wordt door traditionele klimmers niet als volwaardig gezien, maar desalniettemin is er een groeiende interesse. In 2020 staat klimmen namelijk voor het eerst op het Olympisch programma. Eén van de drie onderdelen is speedklimmen, waarbij de klimmer zo snel mogelijk een vooraf bepaalde route moet volbrengen. Om voor Olympisch goud te kunnen gaan, heb je als klimmer dus geen keus. Waar ik vreesde voor desinteresse bij de kijkers om me heen, werd het gros van het publiek juist gegrepen door de onverwachte invalshoek van de maker van Up to Speed. Ook hij bleek sceptisch en ging toch zonder oordeel en met de nodige dosis humor op onderzoek uit naar de kracht van speedklimmen. Het levert een reportage op van een razendsnelle sport waarbij de atleten sneller dan Spiderman de muur bedwingen.

Betoverend Antarctica 

Als laatste neemt de film Queen Maud Land ons mee naar Antarctica, waar zes klimmers op expeditie gaan om nieuwe routes uit te zetten in deze onherbergzame ijskast. Ook in deze film valt me op hoe sterk de verbinding is en moet zijn tussen de klimmers.

Samen beleven ze onvergetelijke avonturen die boven alles briljante beelden opleveren van een nog weinig betreden stukje aarde.

Ik vind ze betoverend mooi en ik word me weer even extra bewust van het feit dat we zuinig moeten zijn op de schoonheid die de wereld ons te bieden heeft. 

Inspiratie van de bovenste plank 

Na afloop kan ik maar tot één slotconclusie komen: op elk vlak is Reel Rock 13 inspirerend. Ik heb weer zin om nieuwe dingen te gaan zien, doen en ontdekken, ik wil me weer bewuster gaan inzetten voor een schonere wereld en tenslotte heroverweeg ik mijn eerdere keuze om te stoppen met klimmen. Wie weet ben ik binnenkort wel een keer te vinden op een route van de vierde categorie. 

Reel Rock 13 is 25 november nog te zien in Groningen, op 19 januari in Rotterdam en op 20 januari in Utrecht. Meer informatie kun je vinden op www.reelrocktour.com.