e-Mountainbiken bij Les Deux Alpes en Alpe d'Huez in Oisans

e-Mountainbiken bij Les Deux Alpes en Alpe d’Huez in Oisans

Een reisverhaal van Judith van Bilsen

De Oisans in het zuiden van Frankrijk staat vooral bekend om zijn twee toppen: de Alpe D’Huez en Les Deux Alpes. Zowel de Nederlandse wintersporters als de wielrenners in de zomer weten deze regio te vinden. Maar er is meer voor de fietsliefhebber in dit Franse wielerparadijs. Daarom ontdekten wij de Oisans op de e-mountainbike.

Bekend wielergebied

‘Iedere dinsdagochtend is er een andere col gesloten voor gemotoriseerd verkeer. Speciaal zodat de wielrenners hier veilig hun gang kunnen gaan.’ begint gids Carole haar uitleg. We rijden in een auto richting het dorp Allemond en we hebben al heel wat fietsers ingehaald, die in een slakkengangetje bezig zijn om de nodige stijgingspercentages in hun kuiten op te nemen. Van de regio Oisans had ik eerlijk gezegd nog nooit gehoord, maar toen Carole de namen Alpe D’Huez en Les Deux Alpes noemde, kwam er een ‘Aahhhh daar!’ uit mijn mond. Dit Franse wielerparadijs heeft ook genoeg te bieden voor de echte outdoorliefhebber. Daarom stappen wij op e-mountainbike.

Er was eens…

Beneden in het dorp ligt het stuwmeer Lac du Verney. Om de beentjes alvast te laten wennen, stappen we in een waterfiets. Op een bijgeleverd plattegrondje staan verschillende punten in het meer gemarkeerd met bijbehorende uitleg. Dit water is hier namelijk pas sinds 1984 vanwege de bouw van een elektriciteitscentrale aangedreven door waterkracht. Waar ik nu in mijn waterfietsje zit, was vroeger een weg, een zwembad, een restaurant en een smalle rivier. Nu ligt hier dus een meer van zo’n 75 hectare groot.

Waar ik nu in mijn waterfietsje zit, was vroeger een weg, een zwembad, een restaurant en een smalle rivier

We trappen een rondje over het azuurblauwe water dat uit de bergen komt. Het restaurant dat vroeger op deze plek lag, is verplaatst naar de oever van het stuwmeer. En biedt nog steeds een lekker lokaal biertje.

De Voie Verte

De volgende ochtend is het tijd voor het echte fietswerk. Gids en instructeur Antoine wacht ons op. Na een korte uitleg over de werking van de e-mountainbike, we willen immers niet onderweg met een lege batterij komen te staan, gaan we op pad. Vandaag rijden we de Voie Verte. Dit is een nieuw pad over zowel verharde als onverharde stukken van Allemond naar Venosc via het dorpje Le Bourg d’Oisans. Om er even in te komen, is het eerste stuk vlak en komen we op de eco-stand prima vooruit. Links van ons stroomt woest het grijsgekleurde water dat uit de bergen komt, rechts van ons zien we vooral bossen en overal om ons heen die groengekleurde berghellingen.

In de verte zien we zelfs iets dat lijkt op een top met rotsen en een gletsjer. Gelukkig kunnen we iets verderop de functies van onze fietsen wat beter testen. De verharde weg gaat over in een grindpad door het bos. Met wat kleine heuveltjes gaan we op en af en zelfs door de rivier. Dat levert sommigen natte voeten op! Al snel volgt het dorpje Le Bourg d’Oisans. Precies zo schattig als Franse dorpjes horen te zijn. Het geurt er naar eten in de smalle straatjes. We maken een korte stop bij een klein fietswinkeltje. Het zaakje is helemaal volgepropt met fietsen en toebehoren en ademt nostalgie.

Venosc: om te paragliden

Het eindpunt van de Voie Verte is een verzameling gehuchtjes met de naam Venosc, aan de voet van Les Deux Alpes. Wanneer we op de parkeerplaats van informatiecentrum, en tevens gondelstation naar zojuist genoemde alp, stoppen met onze e-mountainbikes, zien we ze al zweven. Verschillende felgekleurde schermen bezetten het luchtruim. Antoine weet ons te vertellen dat de parkeerplaats waar we op staan een populaire landingsplaats is. We kijken hoopvol omhoog of er eentje onze kant op komt, maar helaas, ze blijven boven de alp cirkelen.

Wanneer de télécabine ons bovenop Les Deux Alpes heeft afgeleverd, zien we het vertrekstation van de paragliders liggen. Het is helder weer dus een drukte van jewelste. Overigens niet alleen met zwevers, maar er komen ook verschillende mountainbikes mee omhoog. Er loopt een moeilijke bike-trail naar beneden. We zien het smalle pad over de berghelling naar onder kronkelen. Dat is voor ons toch echt nog te hoog gegrepen! Wie wat meer tijd heeft, kan overigens ook omhoog wandelen of de via ferrata nemen.

Het echte mountainbike-werk

De volgende ochtend staat Carole ons al vroeg op te wachten. Zij brengt ons naar het dorp Mizoën, vanwaar we vertrekken voor een serieuzere dag mountainbiken. Zuinig doen met je batterij, is het devies. Want op de terugweg gaat het ook nog een stukje berg op en hebben we dus nog minimaal een streepje batterij nodig om prettig terug te komen. Het eerste deel van de tocht gaat omhoog, 1100 hoogtemeters in totaal, naar Plateau d’Emparis. In klein verzet trappen we omhoog. Het eerste deel is goed te doen en we hebben de turbo-stand nog niet nodig. Ik ben ook totaal afgeleid door het uitzicht om mij heen. Iedere bocht die we nemen, betekent een nieuw plaatje. Variërend van glooiende groene alpenweides tot machtige rotswanden.

Langs het pad staan met enige regelmatig oude, leegstaande boerenhuisjes. Die werden vroeger in de zomer gebruikt door de boeren die hun vee op de Alpenweides lieten grazen. Om zich in de wintermaanden weer terug te trekken in de lagergelegen dorpjes. Langzaam trappen we omhoog. Inmiddels hebben we de turbo-stand toch nodig. Dat extra zetje op de steile stukken is toch wel erg prettig. Dat maakt precies het verschil tussen compleet bezweet en hijgend boven komen en kunnen genieten van de omgeving. Er klinken krekels, er ruist een fris windje en verder is het stil.

Over de herder en de refuge

Wanneer we het steilste deel hebben bedwongen en door de Alpenweides heen trappen, zien we ineens een enorme kudde schapen. Op een hoger gelegen stuk staat een herder met zijn honden en overziet het geheel. We stoppen voor een praatje en leren dat deze man zo’n 1700 schapen hoedt. Dat is niet heel veel voor dit gebied, want vroeger graasden er hier zo’n 9000 knuffelige exemplaren. We zitten inmiddels boven de 2000 hoogtemeters, aangezien hier geen bomen meer groeien. Carole voegt toe: ‘Het was een lange winter, dus eigenlijk hebben we nu een late lente. Dat kun je wel zien aan al die gekleurde bloemetjes tussen het gras.’

Slechts een aantal bochten verder, via een grindpad over vlak terrein, zien we Refuge des Mouterres al liggen. Vanaf het terras is het uitzicht weer ‘incroyable’! In de verte ligt de gletsjer van het Massif des Écrins. Stéphanie, die de refuge runt, geeft me een verrekijker en ik ontwaar een groepje klimmers op het ijs. En met de verrekijker op mijn neus, hoor ik aan de andere kant gepiep van marmotten. Als we even later aan het afdalen zijn, zie ik ze parmantig zitten op een rots. Met zijn tweetjes lijken ze te genieten van het uitzicht over het dal, terwijl wij met piepende remmen in pijlsnel tempo over de grindpaadjes naar beneden racen.

Praktische informatie

Slapen

Overnachten in het dorp Allemond kan in het grote en luxe vakantiehuis Le Clos des Chalmettes. Er is plaats voor 14 personen en van alle gemakken voorzien. Er is een garage voor ski’s of fietsen en er is zelfs een jacuzzi om de spieren tot rust te laten komen na een actieve dag.

Algemene informatie

Wie niet met eigen e-mountainbike wil slepen of er geen heeft, kan er eentje huren via Aventure Electrobike. Eventueel met gids/monteur die je mee op pad neemt.

Algemene informatie over activiteiten, evenementen en meer in Oisans en Val d’Isère vind je op www.oisans.com en www.valdisere.com

Meer lezen over de Oisans op Mountainreporters?

• Paragliden vanaf de Alpe d’Huez
• Hiken en kamperen aan de voet van de Alpe d’Huez.