Bergans of Norway

Onze reizen zijn mede mogelijk gemaakt door Bergans of Norway

100 kilometer door Duisburg op een knalblauwe step

Een reisverhaal van Erwin Zantinga | auteur van Slow28

“Das ist doch kein E-step?” Ik kijk achterom en zie een forse, oudere man staan. Hij kijkt met bewondering naar mijn volgepakte blauwe step. Ik begin te lachen en schud mijn hoofd. “Nein, meine beinen sind noch gut, ne? Ich brauch keine motor und wurd immer starker so.” Hij is niet de eerste Duisburger die mij vraagt of mijn step een E-step is. Ik vertel hem dat ik ongeveer op driekwart van mijn reis zit en mijn spieren nu wel aan gewend zijn aan het steppen. 100 kilometer door Duisburg, op een knalblauwe step.

De step
Het beest waar ik 100 kilometer mee ga steppen

#ScootDuisburg

Vaak zoeken we het avontuur ver van ons koude kikkerlandje, bijvoorbeeld in Azië met de fiets. Maar ik geloof er in dat het avontuur ook om de hoek te vinden is en dat avontuur een mindset is. Via het International Cycling Film Festival leerde ik Kai uit Duisburg kennen. Hij woont in die uitgestrekte stad, gelegen aan de rand van het Ruhrgebied met veel industrie en hoogovens. We hadden het over reizen rond de wereld, in je eigen land en in de stad. Al snel was er een uitdaging geboren; ik zou een urban adventure maken in Duisburg. Samen hebben we een route gevonden, het noorden en zuiden van de Duisburger 8. Een route van 100 kilometer dwars door de stad, buitenwijken en dorpjes. Ondertussen heb ik al reizen gemaakt op de fiets, met de benenwagen en op inline skates. Nog steeds miste de step. Via marktplaats heb ik een step geregeld en was ik klaar voor het avontuur in de stad.

Een van de vele bruggen die ik over zal steken
Een van de vele bruggen die ik over zal steken in Duisburg

Anderhalve kilo kaas

Die ochtend wordt ik rillend van de griep wakker. De weersverwachtingen zijn bar en bar slecht; regen, regen en nog eens regen voor de komende twee dagen. Ik zou de reis graag uitstellen maar soms is het gewoon even doorbijten, vooral omdat ik dit al een tijdje afgesproken heb. Uitgezwaaid door Kai en zijn collega’s vertrek ik vanaf het Landschaftspark richting Rahm, 25 kilometer naar het zuiden. Dit is de eerste keer dat ik op de step sta met al mijn bepakking. Twee grote tassen aan het stuur waar ik mijn kleding, cameragerei, laptop en anderhalve kilo kaas in heb.

Wat werkt nou beter dan een stuk kaas aan te bieden om het ijs te breken

Omdat dit een urban adventure is, heb ik besloten deze reis ook een sociale te maken. De kaas heb ik meegenomen als ijsbreker. Wat werkt nou beter dan een stuk kaas aan te bieden om het ijs te breken en wat met de Duisburgers te kletsen?

De kok snijdt de kaas
De kok snijdt de kaas

De Wolfsee

De kilometers lijken vanzelf te komen en voordat ik het door heb ben ik in het groene gedeelte van de stad. Door het vele bewegen en het zweten merk ik dat mijn lichaam de griep goed bevecht. Maar zodra ik in het stadsbos aankom breekt de hemel open. Kleine druppels worden groter en steeds meer. Gelukkig bevind ik me in een groen gebied waardoor ik de regen wat kan negeren. Als ik langs de Wolfsee kom, begint het wat op te klaren en knal ik met mijn step over de onverharde paden. Dit blijkt wat anders te zijn dan over het asfalt, mijn schoenen krijgen geen grip op de losse grond. Maar dit is zo’n mooie en groene route dat ik het niet graag verruil voor asfalt. Even later sluipt een donker wolkendek over de wereld en belooft een dikke plensbui. Voor ik het weet barst het noodweer los en als ik bijna doorweekt ben vind ik nog net een hokje in om te schuilen. Ik ril, ben koud en voel me belabberd. Tijd voor warmte.

Soms is het beter om te lopen, vooral op gruizige bospaadjes
Soms is het beter om te lopen, vooral op gruizige bospaadjes
De bossen in Duisburg heten je welkom
De bossen in Duisburg heten je welkom

Duitse gemütlichkeit

Ik besluit door te steppen tot ik bij mijn hosts van die avond aankom, maar zie een restaurantje langs de weg. Typisch Duits en ik besluit daar op te warmen en wat te eten. Bij binnenkomst zie ik vier grijze mannen onder een slecht verlicht tafeltje schnaps drinken en een kaartspel spelen. Opgezette dieren, hertenschedels en tegeltjes wijsheden versieren de muren. Het is lekker warm en de Duitse gemütlichkeit vliegt me om de oren. In een hoekje van het restaurantje zit de kok een krantje te lezen en te kletsen met de enige klant aan de bar. Na wat eten en lekker opgewarmd te zijn raak ik aan de praat met de kok. Al snel komt het gesprek op de kaas die ik bij me heb. Samen eten we kaas en hebben het over de wereld, het leven en restaurant Waidmannsheil. Na een goede maaltijd is het tijd om weer op pad te gaan door een verfriste wereld. De regen is gestopt en een prachtige zonsondergang laat Duisburg van een andere kant zien. Zo kom ik in Rahm, bij mijn hosts aan.

Trofeeën aan de muur in het restaurant dat grenst aan de bossen
Trofeeën aan de muur in het restaurant dat grenst aan de bossen van Duisburg
Een ander gezicht van de stad.
Een ander gezicht van de stad.

Oskar

Vera en Joseph heb ik leren kennen via Warmshowers.org Een website waar fietsreizigers hun bank, bed of andere overnachtingsmogelijkheid aanbieden. Vera en Joseph hebben heel wat door de wereld gereisd met hun fietsen en die avond hebben we het over E-bikes, fietsen in Zuid-Amerika en avontuur. In de ochtend staat er een goed Duits ontbijt op me te wachten. En dat alles uit vriendelijkheid om terug te geven aan de (in dit geval) steppende medemens. Met een goed gevulde maag ga ik weer op pad, om in de avond bij de Rijn aan te komen. Daar wacht Rolf met zijn boot “Oskar” op mij. Kai is er voor de gelegenheid ook, we gaan namelijk ‘kamperen’ op de Rijn!

Een heerlijk ontbijt. Gewoon omdat ik te gast ben.
Een heerlijk ontbijt. Gewoon omdat ik te gast ben.
Met Oskar varen we de Rijn op
Met Oskar varen we de Rijn op

Schaterlachen

Midden op de Rijn ligt een baggerschip om de rivier diep genoeg te houden voor alle vaart. In de luwte van het schip gaan we voor anker. Het is voor ons allen de eerste keer om zo met een bootje op de Rijn voor anker te liggen en we zijn alle drie in opperste stemming. De wereld ziet er anders uit vanaf het water en via het bakje van Rolf volgen we de gesprekken van de schepen over het water. Hij houdt van die gesprekken en laat ze graag aan me horen. Nadat we in het donker Kai weer het vaste land op hebben gebracht besluiten we de avond op onze eigen manier. Ik met een boek in het voor ruim, waar het water 20 centimeter naast mijn hoofd tegen het staal van het bootje klotst, Rolf in de stuurmanshut. Met een muziekje, een biertje en af en toe een schaterlach van vreugd. We slapen maar 5 uur, omdat het zo heerlijk is om in de nacht van de deining te genieten. Om 7 uur worden we gewekt door een andere boot. Ontbijt! Hoor ik iemand schreeuwen. Een bevriende schipper komt broodjes brengen.

De groene stad

De zon schijnt door de wolken heen en ik voel me beduidend minder ziek als twee dagen geleden. Ik denk dat het steppen en het constante bewegen mijn lichaam goed heeft gedaan. Misschien is dit de truck om snel van een griepje af te komen? Bewegen, bewegen en nog eens bewegen. En ‘s avonds goed slapen. Voor vandaag staan er behoorlijk wat kilometers op het menu, zo’n 40 stuks. In de middag krijg ik een telefoontje; of ik tussendoor nog even snel een interview kan geven op de Duitse TV van mijn reis in Duisburg. Natuurlijk, ik ben de beroerdste niet. Een rare gewaarwording, vooral als ik mezelf in de spiegel bekijk tijdens de make up sessie net voor het interview. Daarnet knalde ik nog met mijn step door de straten van de stad en nu zit ik hier.

Even snel een interview tussendoor
Even snel een interview voor de lokale TV van Duisburg

Deze dag wordt gekenmerkt door de Rijn. De omgeving langs de rivier is mooi groen. Veel bomen, hier en daar een natuurgebied en veel plekken om heerlijk te wandelen. Dichter bij de stad is er ook industrie te vinden, maar hoe verder ik bij de stad vandaan kom, hoe mooier en groener het is. Ik step over kleine paadjes, over dijken en ga af en toe de machtige rivier weer over.

Onder de rook van Duisburg liggen groene weides
Onder de rook van Duisburg liggen groene weides

In de avond besluit ik even wat tijd voor mijzelf te nemen en een hotel te boeken. Ik heb voor deze reis geen tentje meegenomen, dus ik ben aangewezen op bestaande slaapplaatsen. Eigenlijk had ik voor deze avond een warmshowers host gevonden, maar ik heb tijd voor mijzelf nodig. Het hotelletje is 4 kilometer van de route af in een uitdijend dorp, Budberg.

Het prachtige platteland rondom Duisburg
Het prachtige platteland rondom Duisburg

The End

De laatste dag brengt mij terug naar het beginpunt van de reis, het Landschaftspark. Maar ik besluit iets verder de stad in te gaan en nog wat kilometers te maken. Ik wil namelijk eindigen bij de VVV van de stad. Ik merk dat ik na drie dagen ongetraind steppen wel moe begin te worden. De griep is compleet weg, maar mijn spieren en hoofd zijn moe. Constant neem ik verkeerde afslagen en ondanks dat het een relatief klein stukje is dat ik vandaag hoef te doen, moet ik me haasten om voor 18:00 bij het VVV aan te komen. Over mooie fietspaden en daarna recht door de stad heen, die ik ondertussen goed heb leren kennen. Met een sneltreinvaart knal ik door de stad heen, ondanks de moeheid heb ik de techniek van het steppen goed onder de knie gekregen. Om 17:50 kom ik aan bij het VVV kantoor. Gehaald. Het einde. Meer dan 100 kilometer gedaan op een step, door de stad.

Mooie gebouwen zijn de bergen van een urban adventure
Mooie gebouwen zijn de bergen van een urban adventure

Leren hupsen

Deze reis is compleet anders dan alle andere reizen die ik gemaakt heb. Ten eerste heb ik altijd een tent bij me en slaap ik zo veel mogelijk op mooie natuurlijke plekken. Dan is de reis ook meer een persoonlijke reis in plaats van een sociale. Door naar de sterren te kijken vanuit mijn tent kom ik tot rust, reflecteer ik over mijn leven en denk ik na. Nu leer ik nu mensen kennen. We hebben het over de wereld, het leven en ook daar steek ik weer wat van op.

Door naar de sterren te kijken vanuit mijn tent kom ik tot rust, reflecteer ik over mijn leven en denk ik na

Reizen per step is een mooie ervaring. Ongetraind ben ik op pad gegaan en de techniek van het steppen heb ik tijdens de reis geleerd. Hupsen van de ene been naar de andere. Elke 7 tot 10 stappen van voet wisselen zorgt ervoor dat mijn hele lichaam in beweging blijft. Het is zwaarder dan fietsen, er is namelijk geen zadel waar je op kan zitten dus alle kracht moet vanuit je benen komen. Ook een heuvel op is een uitdaging, soms is lopen beter. Heuvel af is heerlijk, zo dicht bij de grond doet het denken aan skateboarden of soms aan vliegen.

Vijf keer links, hupsen en dan vijf keer rechts
Vijf stappen links, hupsen en dan vijf stappen rechts

Vele gezichten van Duisburg zijn langs me heen gegaan. De blauwe armen van de Ruhr en de Rijn die door de stad heen vloeien, het groen van het stadsbos, de Wolfsee en de bossen bij Rahm in de buurt. De industrie die overal opduikt en vooral de oude industrie die een nieuw leven heeft gekregen. De mensen van Duisburg die harde werkers zijn, maar ook van het leven genieten in het park met een biertje. De stad heeft vele gezichten en ik heb er maar een aantal gezien. Duisburg, I’ll be back, al is het alleen maar om met Rolf en zijn boot Oskar een stuk te varen over de Rijn!

Een vos in de stad!
Een vos in de stad!
Een kudde schapen graast naast de Rijn en Ruhr
Een kudde schapen graast naast de Rijn en Ruhr

Erwin Zantinga is reporter van Mountainreporters. Hij schreef ook het reisboek Slow28 over zijn extreme tocht langs alle strandpalen van Schiermonnikoog.


klik voor bijzondere reizen naar Nieuw-Zeeland en Australië


 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

 

Yomads

Onvergetelijke outdoorreizen van Yomads

Bij Yomads draait alles om het creëren van onvergetelijke outdoorreizen. De trips zijn speciaal geselecteerd zodat je op de meest unieke plekken komt, #opjebucketlist. Je ontdekt tijdens het hiken ongerepte landschappen en nieuwe bestemmingen. In kleine groepen, ver buiten de gebaande paden en weg van de massa. Lees meer

Little America

Unieke rondreizen door het noordwesten van de VS

Ontdek de Pacific Northwest door de ogen van de locals met Little America. Je verblijft in kleinschalige accommodaties, midden in de overweldigende natuur van Oregon en Washington. Maak kennis met de vriendelijke hosts en beleef een unieke en onvergetelijke reis, ver weg van het massatoerisme.
Lees meer