Fietsen in Allgäu: Kalte und Warme Füße rond Füssen

Fietsen met 5 sterren: De Schlossparkradrunde in Allgäu

Ervaren door Robert van Weperen.

ALLGÄU, een regio in het Duitse Beieren, is officieel erkend als een aantrekkelijk fietsgebied. De Duitse fietsersclub ADFC kwalificeert de bergstreek namelijk als een ‘Premium-Radregion’. Prachtig Duits dat zich zo ongeveer laat vertalen als ‘een eerste klas fietsregio’. Hun Schlossparkradrunde krijgt zelfs de maximale 5 sterren. Volkomen terecht, volgens fietsjournalist Robert van Weperen na een testrondje van 150 fietskilometers. Toen hij dit gebied verkende was het eerst hartje winter en 48 uur later hoog zomer.

Meteogrillen

In de bergen kan het weer van het ene op het andere moment omslaan. Sneller dan het humeur van een puber. Die onvoorspelbaarheid is lastig, maar juist óók een van de charmes van een berggebied. Ik ervoer deze ‘meteogrillen’ aan den lijve in Füssen. Een middeleeuwse stad in Zuid-Duitsland direct aan de voet van de Allgäuer Alpen. Bij de start van mijn toer bedekte een dikke laag sneeuw het landschap waardoor de ‘sprookjesfactor’ richting de 10 ging. Twee dagen later revancheerde het voorjaar zich en belichtte een stralende zon een panoramalandschap dat zich dankzij het uitgebreide fietspadennetwerk gewillig liet savoureren. Nooit eerder zorgde zogenoemd ‘slecht’ weer voor een extra dimensie aan een fietstocht.

De kerststalletjes kunnen weer van zolder worden gehaald

In de eetzaal van hotel Sommer in Füssen is de ontsteltenis voelbaar. De maand mei is al een week oud en volgens de kalender is het voorjaar nu aan de beurt. Maar de weergodinnen hebben lak aan de meteodoctrine: het sneeuwt zo hard dat de kerststalletjes weer van zolder gehaald kunnen worden. De bergen, die even verderop uit het vrijwel vlakke landschap steil omhoog knallen, zijn spierwit. In Garmisch-Partenkirchen, op slechts 20 km van Füssen verwijderd, hebben ze van de weeromstuit misschien wel de skliften weer op ‘aan’ gezet. Wie weet. In ieder geval hebben de stellen die al jarenlang op elkaar zijn uitgekeken en doorgaans het ontbijt in gezamenlijk zwijgen uitzitten, vanochtend wél een gespreksonderwerp: Hoe komen we in vredesnaam de dag door?

Weercijfer 1 en bakken sneeuw

Heeft er dan niemand een weer-app op zak? Want al dagen eerder werden weercijfer 1 en bakken sneeuw aangekondigd. Waardoor ik dus wél mijn quattro stagioni outfitje bij me heb. Of in goed Nederlands: kleding geschikt voor alle jaargetijden. Met als winst dat ik mij die ochtend in semi skikleding gestoken, meld bij Peter van Easy Tours. Easy Tours is een club die ooit met fietsreizen op Mallorca begon en kortelings in de huurfietsenbusiness is gestapt. En gelijk goed: hun racertjes, mountainbikes en toerfietsen zijn van de allerhoogste kwaliteit. De fietsen – zowel mét als zonder accu – staan reeds in de startblokken om uitgelaten te worden. Of ik er eentje wil aanwijzen. Ik ga voor de Simplon Chenoa. Met carbon frame, schijfremmen en 2 (zegge: twee) accu’s! Een fietsje van dik vijfduizend euro die in de eco-stand een actieradius van rond de 300 kms zou aantikken. Alleen al van de specificaties krijg ik het meteen een stuk warmer.

Ik heb wél mijn quattro stagioni outfitje bij me

Nadat Peter de fiets voor mij heeft afgesteld maak ik eerst nog even een proefrondje. Ik ram ‘m meteen in standje turbo en knal moeiteloos door wat later de tuin van het hotel zou blijken te zijn. De Schwalbe-banden hebben maling aan de verse sneeuw; de grip blijft optimaal, wel wordt de remweg langer. Man en paard zijn er klaar voor.

Fietsen door verlatenheid

Op advies van Pieter zet ik koers richting Senkelewald, want dan ervaar ik een dwarsdoorsnede van wat de omgeving te bieden heeft: een meer, een enkel dorp, boerderijen, een bos en heel veel gras-en akkerlanden. In no time fiets ik door de verlatenheid, wat deze bestemming meteen op voorsprong zet. Het is écht een landelijk gebied. Moeiteloos maak ik meters. Een gedetailleerde fietskaart (schaal 1 op 50.000) en de wegwijzers bij elke afslag zorgen ervoor dat verdwalen onmogelijk is. Wat een luxe! Zeker omdat ik door een voor mij gloednieuw gebied fietst. Dat de offline bewegwijzering hier uitstekend verzorgd is is extra voordelig omdat het GSM-net hier zo zwak is, dat communiceren via rooksignalen vast sneller werkt. Die enkele keren dat ik mijn positie wil dubbelchecken op mijn iPhone heb ik nauwelijks of helemaal geen signaal. En even de weg vragen is er niet bij. Autoverkeer ontbreekt nagenoeg en er zijn ook geen fietsers of wandelaars die zich naar buiten wagen. Heel stom.

Feeëriek en hallucinant

Immers, die wandelaars en fietsers die vandaag binnen bleven hebben vette pech. Want het is gewoon niet te doen zo mooi. Alle bijvoeglijke naamwoorden kunnen uit de kast worden gehaald. Het is feeëriek, sprookjesachtig, betoverend en hallucinant tegelijk. Ik ga dan ook regelmatig vol in de schijfremmen om met mijn iPhone (gelukkig waterdicht) de schoonheid vast te leggen. Een kansloze exercitie zo blijkt achteraf, want het 2D-scherm kan nooit van zijn leven het 3D-beeld vangen.

Mijn omgeving wordt nóg mooier: ik fiets door een groenwitte jungle

Helemaal wreed wordt het als ik het Senkele Wald aanprik. De asfaltweg moet ik inruilen voor een Schotterweg, een ongeasfalteerde weg. Die ook nog eens sierlijk omhoog kronkelt. Maar de sjieke Simplon geeft geen krimp. Hij ploegt – met extra plezier, zo lijkt het – moeiteloos over de veel ruigere ondergrond. Mijn omgeving wordt nóg mooier: ik fiets door een groenwitte jungle. De takken vol frisgroen blad buigen diep door onder de hoeveelheid sneeuw die ze moeten torsen. Kom daar maar eens om in december als alle bomen kaal zijn.
De volgende dag fiets ik ‘embedded’ door de regio. Peter trakteert mij op een tocht langs enkele high lights in de buurt. We fietsen langs de meren waar des zomers volop gebaad wordt, langs een giga stuwdam in de rivier de Lech, door diverse bossen en naar de bushalte waar zeker 100 toeristen op een touringcar wachten die hen naar slot Neuschwanstein brengt. Wij houden het bij een bak koffie van de Russische Anastasia in het Füssener Kaffeehaus. Heerlijk.

Misschien wel de 60 mooiste kilometers

Dag drie is de zomer weer aan zet en ziet de wereld er opnieuw compleet anders uit. Vandaag combineer ik de Forgensee-Runde met de Panorama-Runde. Goed voor misschien wel de 60 mooiste kilometers die ik hier bij elkaar kan trappen. Vanaf de eerste meter fiets ik autovrij. Het fietspad volgt nauwgezet de oever van de Forgensee. Over de naam ‘Panorama-route’ hebben ze vast niet lang hoeven na te denken. Het is alsof ik door een ansichtkaart fiets: Ik kijk uit over de het giga meer dat geflankeerd wordt door de bergen die de grens met Oostenrijk markeren.
De Forgensee is het grootse stuwmeer van Beieren en wordt gevoed door de rivier de Lech. Maar op het moment dat ik er langs fiets is het half vol (of half leeg?) omdat Reichswaterstaat het meer ’s winters laat leeglopen om de miljoenen kubieke meters sneeuw en kunstsneeuw in de vorm van miljarden liters smeltwater dat uit de bergen dondert op te kunnen vangen.

Ik heb het hier naar mijn zin. Het perfecte asfalt, de comfortabele e-bike en de lieflijke omgeving zorgen ervoor dat ik door de wereld zweef. Na zo’n 35 km, bij Steingaden, rijden er voor het eerst weer volop auto’s door mijn blikveld.

Even wennen dus, maar gelukkig kan ik mij troosten met een verrukkelijk gerookt visje en een wijntje bij uitspanning Schönegger Käse-Alm. Een luxe lunch tegen een spotprijsje. Daarna gaat het zuidwaarts en fiets ik nog dichter bij de bergen, terwijl de weg nauwelijks heuvelt. Als ik dat al zou opmerken met zo’n krachtige e-bike. De route slingert door een moerasachtig gebied en opnieuw is er nauwelijks verkeer. Vlak voordat ik het meer rond pak ik de berglift Tegelbergbahn waardoor ik 900 meter hoger eindig en het immense meer kan overzien. Vandaar dat ik het nu in mijn benen voel!

Met ware doodsverachting duiken 4- en 5-jarigen op stepjes de asfaltkuil in

Shared space

En tot slot sluit ik op een half pipe waar ik skate boarders zou verwachten, maar die vrijwel volledig ingenomen is door niet zelden piepjonge fietsers en kleuters op een step. Met ware doodsverachting duiken 4- en 5-jarigen op stepjes de asfaltkuil in om even verderop er weer uit te roetsjen. De oudere kinderen zitten veelal op fietsjes. Nergens zie ik overbezorgde moeders die vrezen voor een schrammetje of gescheurde kleding. Ik kijk mijn ogen uit – het gaat allemaal goed. Dus híer leert de nieuwe generatie wat shared space en fietsen is. Dit zou élke stad of dorp moeten hebben.

Terug bij het hotel krijgt de route van mij óók vijf sterren. Immers, de fietspaden zijn perfect (bijna altijd vrijliggend, nagenoeg helemaal autoluw, geen gevaarlijke riggeltjes of hekken dwars op het pad, een overdosis aanwijsbordjes), de fietskaart is perfect, het uitzicht slaat alles en de prijs van een lunch is ongekend schappelijk. De fietsverhuur krijgt van mij een 10, want als ik onderweg panne had gekregen dan hadden ze mij nog opgehaald ook. Dat fietst nog eens extra ontspannen.

Meer informatie

• VVV Füssen, www.fuessen.de of telefoon +49 8362 93850
• Schlosspark.de algemene informatie over dit 5 sterren fietsgebied.
• Easy-tours.de fietsverhuur (MTB, race en toerfietsen.
• Tegelbergbahn.de De skilift.
• Hotel Sommer: zeer (fiets)vriendelijk, wellness en uitstekende (fietsers-)menukaart.
• Heerlijk Italiaans restaurant in Füssen, Il Pescatore. (Facebookpagina)
• Panorama fietsroute rond de Forggensee.

Lees meer op de Fietspagina