GR221 Mallorca - Dag 4 van Refugi Son Amer in Lluc naar Pollença - richting de bewoonde wereld

Huttentocht door het Tramuntanagebergte op Mallorca

Door: Pauline van der Waal

De vierde en laatste dag van mijn wandeling op de GR221. Ik ben vooraf al gewaarschuwd dat dit de minst indrukwekkende etappes van de vier is. Dat klopt inderdaad, al zijn de vorige dagen erg moeilijk te overtreffen.

Helaas is mijn reisgenootje Judith ook deze laatste dag nog ziek, en moet daarom deze etappe ook aan zich voorbij laten gaan. Ik vertrek na het ontbijt dus weer in m’n eentje.

Bos, bos en nog eens bos. En fietsers

Ik vertrek vanaf Refugi Son Amer waar we hebben geslapen. Vanaf daar loop je het grootste gedeelte door het bos. Onderweg kom je veel mountainbikers tegen. Sterker, ik kom hier in een uur meer mensen tegen dan ik de afgelopen dagen in totaal heb gezien tijdens mijn wandelingen.

Uitzicht op het klooster van Lluc

Na een kilometer of twee zie je een bordje ‘Mirador’, waarmee je van de route af gaat. Doe dit zeker wel, want het is het mooiste uitzichtpunt van vandaag. Na een goede 100 meter zie je namelijk zowel het klooster van Lluc liggen als ook Son Amer waarvandaan je net bent vertrokken. Gisteren bezocht ik het klooster voordat ik doorliep naar de refugi, maar je kunt ook in het klooster zelf overnachten.

Overnachten onder de sterren

Als ik naar het uitzichtspunt loop, hoor ik plotseling vrolijke stemmen. En ja hoor, daar zijn ze weer: het Tsjechische meidengroepje dat ik tijdens mijn wandelingen steeds opnieuw tegenkom. Wat blijkt: ze zijn de vorige dag dus inderdaad een stukje voorbij de refugi gelopen en heb hier geslapen onder de sterren. Geen vijfsterren- maar een duizendsterrenhotel, zoals ze zelf zeggen.

Helaas, geen koffiepauze

De volgende kilometers volg ik het bospad. Het is wel lekker dat je hier niet in de zon loopt, maar heel afwisselend is het niet. Als ik het bos verlaat, kom ik langs Refugi Binifaldó. Het is vandaag zaterdag en ik heb al gelezen dat ze die dag dicht zijn. Geen stop voor een kopje koffie dus.

Als ik langs de refugi loop, blijkt dat ze niet alleen op zaterdag zijn gesloten. Er prijkt een briefje op de deur dat ze ’tijdelijk gesloten’ zijn. Vanaf wanneer en tot wanneer vermeldt de historie niet, maar het ziet er niet naar uit dat je hier snel weer terecht kunt voor een hapje of drankje.

Parallel aan de weg

Al snel duik ik weer het bos in en daal flink af. Totdat ik ineens weer in de bewoonde wereld ben. Links en rechts een finca of ander mooi huis. En het warmt weer lekker op, want ik zit bijna op zeeniveau, zonder beschutting van de bomen. Op het moment dat ik de 13 kilometer aantik, wordt de route een stuk minder interessant. Je loopt parallel aan de weg, al is dat gelukkig wel via een paadje waardoor je niet continu op de weg loopt te kijken.

Wat is Pollença leuk!

Nog vijf kilometer verder en ik loop Pollença in. Al snel ligt Refugi del Pont Romá aan mijn linkerhand. Ik heb alle vier de etappes volbracht, en op dag vier staat er toch nog 17,8 kilometer op de teller, met 690 hoogtemeters op en 1.150 neer. Doordat de route wat minder spannend was, heb ik er flink de sokken ingezet. Ik arriveer dan ook ruim eerder dan Judith, die vanaf de vorige refugi kan meerijden met een personeelslid dat hier vanavond dienst heeft.

Hapje en een drankje op het terras

Nadat Judith is aangekomen lopen we het gezellige stadje in. Pollença is een authentiek plaatsje met een groot plein boordevol terrasjes. Ik maak mijn wandeldag nog even af door de hoge trap naar het kerkje bovenop te beklimmen. ’s Avonds eet ik tapas op het terras, wat een prachtige afsluiter. Helaas moet je bij alle refugi’s om 22 uur binnen zijn en gaat de deur op slot. Waren we in Nederland net een paar weken verlost van de avondklok, schuiven ze ‘m er als je even niet oplet weer in…

Officieel eindigt de route in Port de Pollença

Ik zou de refugi daarom laten voor wat ‘ie is, en andere leuke accommodatie zoeken in Pollença. Wat ook nog kan is doorlopen naar Port de Pollença. Dat is nog wel zeven kilometer extra, dus je kunt ook de bus nemen. De route volgt namelijk ook dat laatste stuk de doorgaande weg. Port de Pollença ligt – de naam zegt het al – aan de kust en heeft een lang strand en een boulevard.

Deze wandeling werd mede mogelijk gemaakt door het Spaans Verkeersbureau.