Het Oostenrijkse Virgental is perfect voor je eerste huttentocht

Klik hier voor bijzonder mooie rondreizen door Noorwegen

---

 

 

Een niet al te moeilijke tocht, met prachtige uitzichten

Een reisverhaal van Dagmar Wolters

M

ijn eerste ervaring met een huttentocht in Europa was een stuk wandelen van de Venediger Höhenweg in het Virgental. Gelegen in Oost-Tirol, Oostenrijk. We begonnen met vier dagen. Want al achtte ik de kans klein dat het tegen zou vallen, wilde ik niet direct een week plannen.

Op weg naar de Essener Rostocker Hütte.

We parkeerden de auto op een parkeerplaats aan het einde van het Virgental. Voor een kleine vergoeding kon die daar een aantal dagen blijven staan. De rugtas ging op de rug. Tjee; zou ik hier vier dagen mee moeten lopen? Ik was nog niet ervaren met pakken en de tas voelde zwaar. Toch wende het gewicht binnen een half uur.

We liepen door een prachtig groene omgeving omhoog. Een goede eerste indruk van het Virgental. De eerste dag was het enkel omhoog lopen, maar het was geen lange dag.

Het voordeel daarvan was dat we nog genoeg tijd hadden om naar de Simony See te wandelen. Als we water zien, willen we erin met de benen, zo ook hier. Doordat de gletsjer er net boven lag, was het water ijskoud! We konden er dan ook niet lang in blijven staan met de voeten, want dat deed pijn.

In de hut stond dat het water niet drinkbaar was. Of dat wel of niet zo is, weet ik niet, maar wij vulden onze flessen bij in de rivier iets verderop.

Simpele tweede dag

We zouden een niet al te lange tweede dag hebben. Bij de starten liepen we tussen de koeien en hun vlaaien, dus het was even uitkijken waar we liepen. De route stond duidelijk aangegeven (dat is in het gehele Virgental, ook tijdens dagwandelingen) en de paden waren goed begaanbaar. Door het heerlijke weer, ploften we ergens neer, vervolgens deden we de schoenen uit en rekten onze lunchpauze.

We kwamen op tijd aan bij de Johannis Hütte. Na het inchecken, ging we naar onze “kamer”. Bij het reserveren, werd ons gezegd dat er nog plek was. Ik betwijfelde het. We werden weggestopt in een donker hok, waar net twee matrassen naast elkaar op de grond pasten. Geen plek voor onze tassen en geen ventilatie.

Na geïnstalleerd te zijn, ging ik dus snel naar buiten om een boek lezen in de zon.
Het was ’s avonds gezellig in de hut. Toen we hoorden dat het ontbijt heel erg vroeg was en vroeg eindigde, zocht iedereen gelijk z’n bed op. Het werd een warme nacht op de grond in het hok.

De derde dag begon met drie uur klimmen

De derde dag was er weer een strak blauwe lucht. Na het ontbijt, deden we de tassen weer op en was het klimmen geblazen. We moesten zo’n 900 hoogtemeters maken en daar waren we zo’n drie uur mee bezig.
Aangezien het mijn eerste huttentocht was, moest ik mijn tred vinden. Ik wilde te snel de berg op en dat houd je niet vol.

Ik moest mijn pas dus vertragen en een ritme vinden, daardoor ging het klimmen een stuk beter. Tevens had ik de nodige blessures achter de rug, dus ik was al blij dat ik er überhaupt liep. Op een gegeven moment liep ik met de mindset dat elke stap weer een stap dichterbij de pas was.

Uiteindelijk komt aan alles een eind en kwamen we aan bij de Zopetscharte op 2.958 meter hoogte. De voldoening was zoveel meer dan alleen de klim. Meer dan conditie is je mindset belangrijk en ga je op een dag door meerdere emoties.

Edelweiss

We liepen vanaf het begin met een groep Nederlanders op die met de NKBV een tocht door het Virgental liepen. Daardoor was het soms even wachten. Op een deel was een stukje kabels hingen, moesten we een blikje geduld opentrekken en dat was prima. Vanaf daar was het een makkelijk pad naar de Eissee Hütte.

Almdudler en een apfelstrudel: Prima brandstof om vanaf daar naar de Eissee te wandelen

Onze grote tas werd gedropt en we bestelden een Almdudler en een apfelstrudel. Prima brandstof om vanaf daar naar de Eissee te wandelen. Het was klimmen en klauteren over grote stenen en rotsen. Daar zagen we ook zeldzame edelweiss.

Schoenen weggooien

Het was een gezellige laatste avond in de hut. We deelden ervaringen en konden daarmee terugkijken op een geslaagde eerste huttentocht. Het is fijn om hele dagen te wandelen, de omgeving is prachtig en het werkt therapeutisch.
Dit smaakte naar meer en gelukkig volgden er ook meer (still busy 🙂 ).
We hadden vier dagen strak blauwe lucht gehad en vertrokken elke ochtend in een t-shirt en korte broek. Met het weer weet je het nooit, dus daarin hebben we geluk gehad.

Tijd om weer naar het dal te lopen. We daalden af in een paar uur. Het werden pijnlijke uren, omdat ik nu pas goed voelde dat mijn schoenen toch echt te smal waren. Ik was er dan ook eerder klaar mee dan dat we echt klaar waren met de route. De schoenen heb ik na de tocht ook weggedaan, anders zou ik de volgende keer allicht denken dat het wel meeviel.

Venediger Höhenweg

De route in het Virgental die wij hebben gelopen, is onderdeel van de Venediger Höhenweg. De gehele tocht duurt 7-9 dagen. Voor ons was deze lengte prima om te kijken wat we van een huttentocht zouden vinden.

Je kan makkelijk de tocht inkorten, omdat je vanaf elke hut weer naar het dal kan wandelen. De paden zijn niet moeilijk en daardoor is het een prima tocht om te beginnen met een huttentocht.

Onze route

Dag 1: parkeerplaats Ströden – Essener Rostocker hütte (maak het uitstapje naar de Simonysee
Dag 2: Essener Rostocker hütte – Johannishütte
Dag 3: Johannishütte – Eisseehütte
Dag 4: Eisseehütte – dal en met de bus terug naar de parkeerplaats

Wil je meer inspiratie voor het wandelen van huttentochten klik dan hier

Dagmar Wolters

Dagmar Wolters, iemand die graag wat van de wereld ziet. Ik schrijf vooral over mijn beleving tijdens het reizen en deel hier mijn ervaringen met jou. De wereld ligt aan mijn voeten, loop je mee?