Bergans of Norway

Onze reizen zijn mede mogelijk gemaakt door Bergans of Norway

De Salomon Pirineu Marathon

Door Matthijs van der Pol

Mijn verhaal zal wellicht wat dramatisch overkomen. Het is uiteraard mijn interpretatie van hoe ik de Salomon Pirineu Marathon heb beleefd. Ik wil het graag met je delen, want ik kijk zeker met een glimlach terug op mijn avontuur in prachtige Catalaanse Pyreneeën.

Ik weet wat mij nu te wachten staat, namelijk een paar uur lang klimmen

Mijn voorbereiding en sportverleden

Om je een beeld te geven over hoe ik aan de start stond, hierbij een korte terugblik op mijn recente sportgeschiedenis.

In 2016 en 2017 heb ik de marathon van Rotterdam gelopen. Voor de 2017 editie heb ik alles gedaan om mijn doel (binnen de drie uur finishen) te realiseren. Trainen, gezond eten, weinig tot geen alcohol enz. Hoewel ik zeker geen spijt heb, wil ik dit nooit meer op deze manier aanpakken. Ik heb het mijn vriendin, mijn vrienden én mezelf beloofd. Het gewone leven is mij daarvoor teveel waard. Na de Roparun, vorig jaar juni, was ik ineens helemaal klaar met sporten en heb ik het laatste jaar amper gesport. Sinds een aantal weken heb ik het weer een beetje opgepakt, maar ik ben bij lange na niet zo fit als vorig jaar. Om die reden koos ik er in eerste instantie voor om de 20 kilometer met 630 hoogtemeters (Mitja Pirineu) te rennen. De Salomon Ultra Pirineu is overigens 110 kilometer lang met 6.800 hoogtemeters en de Salomon Pirineu Marathon is 45 kilometer lang met 2.400 hoogtemeters. De Ultra zou sowieso een brug te ver zijn, aangezien ik amper trailrunning ervaring heb. En de 45 kilometer zou mijn langste afstand ooit worden en dan komen daar tevens vele hoogtemeters bij kijken. De keuze voor de 20 kilometer voelde echter wel een beetje als een nederlaag. Het zat me niet lekker.

Eenmaal aangekomen in Catalonië was ik in gezelschap van internationale topsporters met ruime ultra trailrunning ervaring die de Ultra gingen rennen. Ze hebben mij geïnspireerd en ik koos ervoor om te upgraden naar de 45 kilometer. Ik moet bekennen dat ik er wel gespannen onder was. Maar ik wilde er wel voor gaan.

#visitpirineus ultra pirineu marathon mountainreporters
Het wordt langzaam licht

De start

Ok, genoeg over de slechte voorbereiding en excuses. Het is zaterdagochtend 29 september, net iets voor 8.00 uur ‘s ochtends, en ik sta in de kou bij de start. Om 6.00 uur zijn de lopers van de Ultra in het donker al gestart. Mijn start vindt plaats in het duister. Ik heb amper geslapen, maar ik voel mezelf wel goed en sta eigenlijk met weinig spanning in het prachtige startvak op een klein, sfeervol pleintje in het centrum van Bellver de Cerdanya. Hier hebben zich de 1.000 deelnemers van het uitverkochte evenement verzameld. Het dorpje lijkt massaal de wekker te hebben gezet om ons aan te moedigen. De sfeer tijdens het gehele evenement vond ik overigens geweldig. De Catalanen heb ik als hele vriendelijke, warme mensen ervaren.

#visitpirineus ultra pirineu marathon mountainreporters
#visitpirineus ultra pirineu marathon mountainreporters

De Salomon Pirineu Marathon

Om je een beeld te geven, hierbij een weergave van de verdeling van de hoogtemeters.

#visitpirineus ultra pirineu marathon mountainreporters
#visitpirineus ultra pirineu marathon mountainreporters

Meer informatie: ultrapirineu.com/marathon

De wedstrijd

Om stipt 8.00 uur wordt het startschot gegeven en de eerste 1,5 kilometer zijn relatief vlak en geniet ik van de sfeer in het prachtige dorp en het aanzicht van de bergen die ik later zal moeten trotseren. De setting is overigens idyllisch. De zon komt langzaam op met een strakblauwe lucht. Ik ben mezelf heel bewust van waar ik ben en wat ik ervaar. Ik geniet volop.

Na een paar kilometer vals plat omhoog, kom ik in een trechter terecht. Waar men bij hardlopen op asfalt enorm gehaast en competitief is (ik uiteraard ook), is men bij trailrunning een stuk relaxter. Op een paar aso’s na wacht iedereen netjes om te ritsen naar een smal wandelpad.

#visitpirineus ultra pirineu marathon mountainreporters
Prachtig uitzicht

Ik weet wat mij nu te wachten staat, namelijk een paar uur lang klimmen. Gelukkig weet ik dat ik hier goed in ben en mijn voorkeur is de meeste hoogtemeters aan het begin zitten. Net als met wandelen en fietsen ga ik liever eerst omhoog. Het lastige is alleen dat de paden smal zijn en het moeilijk is om in te halen. Maar ik merk dat ik hier vrede mee heb, want het tempo is over het algemeen prima en ik weet dat ik nog een lange dag te gaan heb. Ik moet mezelf niet opblazen. Gelukkig kan ik genieten van een prachtige klim. Het is zo bijzonder om door de bossen te lopen en langzamerhand naar de kale bergtoppen te gaan. Wat ik wel raar vind, is dat je omhoog grotendeels aan het lopen bent. Rennen is gewoon geen optie. Het voelt raar, want het is toch trailRUNNING?

Het is zo bijzonder om door de bossen te lopen en langzamerhand naar de kale bergtoppen te gaan

De wedstrijd is overigens erg goed georganiseerd. Continue staan er markeringen om de weg aan te geven en op diverse punten staan vrijwilligers om je de juiste kant op te wijzen. Ik heb geen seconde over de weg na hoeven denken en/of getwijfeld of ik goed ging. De sfeer langs het parcours was ook geweldig. De Catalanen waren enorm enthousiast en vriendelijk. Tijdens de trail waren er vier punten om je voorraad bij te vullen. Wat mij opviel was, behalve de vriendelijke vrijwilligers, dat er een ruim aanbod aan eten en drinken was. Hierdoor keek ik telkens uit naar de volgende stop en had ik een beloning in het vooruitzicht.

#visitpirineus ultra pirineu marathon mountainreporters
Matthijs gaat richting de top

Een technisch parcours

De route is bij vlagen ook behoorlijk technisch en dat vond ik leuk. Ik begreep dat de recordtijd ten opzichte van de afstand relatief langzaam is, wat volgens de experts bevestigt dat het een technisch parcours is. Dit gecombineerd met de unieke uitzichten over de Pyreneeën was ik helemaal gelukkig en was ik al klimmende aan het denken over mijn volgende uitdagingen. Het smaakte echt naar meer.

Er waren nog een paar andere dingen die mij tijdens de wedstrijd opvielen, zoals de vriendelijkheid tussen de lopers onderling. Dit is zo anders dan bij hardlopen, waarbij bijna iedereen bezig is met zijn eigen belang en zelf zo snel mogelijk vooruit te komen. Hier laten mensen je passeren als het kan (Passa?) en als je vraagt of ze jou willen inhalen en ze het wel prima vinden, dan krijg je een ‘no, tranquilo’ te horen. Ik moet bekennen dat ik ook een keer mooi onderuit ging over een steen die ik niet zag. Uiteraard vroeg de hardloper achter me netjes hoe het met mij ging. Verder viel het mij op dat zeker 50% van de runners met stokken omhoogloopt. Dit maakt het extra lastig om in te halen. Sommigen hielden ze ook vast tijdens vlakke stukken of afdalingen (wat ik ook snap als het als een klein stukje is tussen het klimmen door), maar je moet wel opletten dat je dan geen stok in je maag krijgt. Zeker toen ik op een gegeven moment in mijn heerlijke runnershigh zat en mezelf niet meer echt concentreerde.

Ik moet bekennen dat ik ook een keer mooi onderuit ging over een steen die ik niet zag

In de Catalaanse Pyreneeën groeien veel kruiden en ik vond het heerlijk om met deze geuren te rennen. Met name de geur van lavendel heb ik veel geroken. Wat me ook opviel (en wat ik al wist) is dat echt iedere loper de natuur respecteert. Niks wordt op de grond gegooid. Dit waardeer ik enorm aan de sport.

#visitpirineus ultra pirineu marathon mountainreporters
Hardlopen tussen de heerlijke kruidengeuren

Richting het einde van de trailrun begon ik het wel zwaarder te krijgen, eigenlijk vooral de laatste vijf kilometer. Ik weet nog steeds niet omdat ik wist dat ik er bijna was of omdat ik echt vermoeid begon te raken. De laatste klim van zo’n 250 meter vond ik in ieder geval pittig en tijdens de laatste afdaling begon ik mijn knieën te voelen. Op de vlakkere stukken had ik nog maar weinig snelheid. Gelukkig haalde ik nog steeds lopers in, dus dat gaf me een goed gevoel. Met enige trots kwam ik bij de finish aan en stond daar een bord pasta met tonijn klaar. Niet verkeerd he?

Na de wedstrijd

De dagen voor de wedstrijd had ik niet gedronken. Nu drink ik normaal ‘maar’ twee keer per week een wijntje bij het eten, maar ik was als liefhebber wel nieuwsgierig om de wijntjes in Catalonië te ontdekken. Want ’s avonds gingen we uit eten en stond er uiteraard lokale wijn op tafel. De beloning kwam na de race en heb ik lekker een paar glazen wijn gedronken bij ons schattige hotel El Castell de la Pobla de Lillet. De eigenaren zijn een stel en konden ook nog eens goed koken en genoot ik ’s avonds van een tasting menu. Het was wel dubbel, want er waren nog vier trailrunners die de Ultratrail van 110 kilometer aan het rennen waren. Na dagen van mooi weer was het ondertussen gaan regenen en zagen we wat onweer. Ze zouden ergens in de nacht pas aankomen. Een van de lopers kwam echter al ’s avonds terug, want die had geen regenbroek bij en tijdens een controlepunt in de race kwamen ze daarachter. Er was geen discussie: einde wedstrijd. Ik begreep dat overigens zo’n 40% van de deelnemers de finish niet haalt, maar dan omdat ze het gewoon niet meer aankunnen. 110 kilometer is ook een enorme afstand.

De dag na de wedstrijd viel het mij op dat ik geen last had en op maandag was ik alweer aan het hardlopen. Na een gewone marathon had ik veel meer last en dat vind ik opvallend.

#visitpirineus ultra pirineu marathon mountainreporters
Bij de finish

Next step

Ik ben mezelf aan het oriënteren voor de trails die ik hierna wil gaan doen en hoe ik hiervoor het beste kan trainen in Nederland. Het is namelijk mijn ambitie om meer te gaan doen met deze prachtige sport. Later zal ik een artikel posten over hoe ik mij wil gaan voorbereiden. Mijn vragen aan jou:

  1. Welke tips heb je voor me als het gaat om trainen in Nederland voor trailrunning?
  2. Welke internationale trailruns kan je mij aanbevelen?
  3. Het lijkt me de ultieme uitdaging om volgende jaar de Ultra (110 kilometer) te rennen. Sta jij er ook voor open? Of zou je de 20 kilometer of 45 kilometer afstand willen trotseren?

Ik zou het leuk vinden om van je te horen op matthijs@mountainreporters.com


Relevante websites visitpirineus.com en ultrapirineu.com


klik voor bijzondere reizen naar Nieuw-Zeeland en Australië


 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

 

Yomads

Onvergetelijke outdoorreizen van Yomads

Bij Yomads draait alles om het creëren van onvergetelijke outdoorreizen. De trips zijn speciaal geselecteerd zodat je op de meest unieke plekken komt, #opjebucketlist. Je ontdekt tijdens het hiken ongerepte landschappen en nieuwe bestemmingen. In kleine groepen, ver buiten de gebaande paden en weg van de massa. Lees meer

Little America

Unieke rondreizen door het noordwesten van de VS

Ontdek de Pacific Northwest door de ogen van de locals met Little America. Je verblijft in kleinschalige accommodaties, midden in de overweldigende natuur van Oregon en Washington. Maak kennis met de vriendelijke hosts en beleef een unieke en onvergetelijke reis, ver weg van het massatoerisme.
Lees meer