Reisverslag IJsland | Wandelen tussen sneeuwveld en stoombron
Wandelen tussen sneeuwveld en stoombron
Een verhaal van Rozemarijn Dam
Nog beter dan ik had kunnen hopen, nog kleurrijker dan in mijn dromen, speelt het landschap van ijs en vuur om me heen. Eindeloze sneeuwvelden aan de ene kant, felgekleurde bergen aan de andere, versierd met stoompluimen en een zuchtje zwavel. Hier, in deze geothermische kern van IJsland, komen de natuurwonderen samen.
Mijn sherpa’s en ik
Voordat ik je meeneem op onze fenomenale wandeling is het wel handig om de context te weten. Ik heb al drie jaar het geluk deelgenoot te zijn van een actief reisgezelschap, bestaande uit zeven enthousiaste familieleden en aanhang. Inmiddels hebben we drie trektochten/actieve vakanties samen gemaakt en bedenken we ieder jaar weer een nieuwe uitdaging. Dit jaar is dat IJsland.
Een paar handige dingen draag ik in mijn buiktas en de rest wordt op de rug genomen door mijn zes fantastische sjerpa’s
Er werd bijna roet in het eten gegooid door mijn operatie drie maanden geleden, waardoor ik voorlopig geen tas op mijn rug kan dragen. Om deze reis toch mogelijk te maken voor mij heeft de groep aangeboden om mijn bagage over te nemen. Een paar handige dingen draag ik in mijn buiktas en de rest wordt op de rug genomen door mijn zes fantastische sjerpa’s! En dan te bedenken dat we al het voedsel en complete kampeeruitrusting met tent meedragen.
De tocht
De bekendste, meest belopen trektocht in IJsland is de 54 km tellende Laugavegur, – vertaald ‘weg naar de warme bronnen’ – tussen Landmannalaugar en Þórsmörk (3- 4 dagen). Wij besloten echter om er nog een paar dagen voor en achter te plakken om de complete variatie van dit bijzondere landschap te ervaren, en de uitdaging wat groter te maken.
Ten westen van Landmannalaugar loopt de Hellismannaleið Trail, startend vanaf Rjúpnavellir, door groene valleien met grote meren. En na Þórsmörk is er de mogelijkheid om in één of twee dagen de pas Fimmvörðuháls over te steken naar Skógar. Alles bij elkaar 6-9 dagen en ca. 144 km, dat klinkt als een mooie uitdaging!
Hellismannaleið Trail
De route start op een dubbelspoor waar duidelijk ook veel paard gereden wordt. We worden omringd door hordes kleine vliegen die maar al te graag op onze blote delen willen zitten. Het enige geluk is dat ze geen bloed willen, maar irritant is het wel. Ik begin me af te vragen waarom ik mijn muggennetje thuis heb gelaten.
Een paar tellen je mond open en je hebt er een paar in je keel. Dus de enthousiaste gesprekken die het begin van zo’n tocht typeren verwateren snel in korte antwoorden en wuivende gebaren.
Gelukkig worden we al snel afgeleid door de prachtige uitzichten op de groene bergen, bijzondere lavaformaties en romantische watervalletjes. Het spel ‘de vloer is lava’ kun je hier onbeperkt spelen. Hoewel we door de beperkte ontsnappingsmogelijkheden allemaal snel af zijn blijft het leuk om dit zo nu en dan te roepen. Alleen al om te beseffen dat inderdaad alles lava is.
Het landschap is totaal anders dan ik ken van de Alpen of Lapland, hoewel het van het laatste wel wat weg heeft. Ruige, steenachtige hellingen met groen gekleurd mos dat soms wel een geweven tapijt lijkt door de bijzondere lijnenpatronen.
Ruige, steenachtige hellingen met groen gekleurd mos dat soms wel een geweven tapijt lijkt door de bijzondere lijnenpatronen
Het is een perfecte eerste dag, waarbij we niet al te veel hoeven stijgen en dalen, maar wel een mooie afstand afleggen. We kamperen aan de rand van de vallei, naast een kletterend beekje, zoveel mogelijk uit de wind. De ijzige wind dwingt ons om op tijd de slaapzak in te kruipen. Op de nacht hoef je in ieder geval niet te wachten, want het blijft de hele nacht licht!
De volgende dag vervolgt het pad door uitgestrekte dalen van zwart lavazand omringd door groene bergtoppen. Hier en daar zien we heideachtige planten en bloemen die wonder boven wonder dit ruige klimaat overleven. Het duurt niet lang voor we onze eerste rivierdoorwading door een zanderige rivier maken. De vrouwen hebben de schoenen al uit en de broek opgerold, terwijl de stoere mannen op zoek zijn naar een andere manier om over te steken.
Op het eerste gezicht lijkt er geen mogelijkheid om deze snelstromende rivier droog over te steken. Maar dan ontdekken ze toch een route, springend van steen naar steen met een grote sprong aan het einde. En daar staan ze, aan de overkant, te glunderen om de moeite die wij doen om onze natte voeten weer droog in te pakken.
Het is heerlijk rustig op dit pad! Tot nu toe hebben we in totaal vier mensen gezien, waarvan drie beheerders bij de eerste berghut. Met mijn conditie lijkt het ook voorspoedig te gaan. Het hoofd wil wel, en de benen lopen er moeiteloos achteraan.
Ik heb mijn bagage beperkt tot het strikt noodzakelijke, zodat ik me niet schuldig ga voelen
Mijn sherpa’s gaan ook lekker en het tempo zit er goed in. Ik heb mijn bagage beperkt tot het strikt noodzakelijke, zodat ik me niet schuldig ga voelen dat zij dat allemaal voor me dragen. Geen luxe of extraatjes deze tocht. Ook al zorgen we goed voor onszelf met ‘vers gedroogde’ zelf samengestelde maaltijden. Iedere dag is er een andere chef en worden we verwend met een nieuw recept of één van de gouwe ouwe.
De derde dag wordt het landschap grootser. We komen langs grote meren, over felgekleurde bergen, mossige lavavelden en steken een waanzinnige spoelvlakte over. De kleuren zijn vandaag nog sprekender in de stralende zon en we genieten van de prachtige vergezichten op de bergen om ons heen. We wijzen elkaar op verre bergen en nabije kraters waar je de bijzondere historie van het landschap als een open boek kunt lezen. Hoe dichter bij Landmannalaugar we komen, hoe meer wandelaars we tegen komen.
Tijdens de laatste kilometers door het mossige lavaveld wordt mij duidelijk waarom. Dit is een prachtige plek waar alle natuurwonderen samen komen. Naast het ruige lavaveld en een prachtige rivier door een kloof is er uitzicht op borrelende, felgekleurde hotspots en sissende hete luchtgaten in de aarde.
De hitte van de aarde verwarmt hier ook een beekje waar de wandelaars hun vermoeide lichaam laten bijkomen. En ja, ondanks de drukte is dit toch wel echt een stukje hemel op aarde.
Zodra we enigszins gewend zijn aan de grote hoeveelheid mensen is het toch wel fijn om gebruik te maken van de vele voorzieningen hier, zoals de overkapte en windvrije picknicktafels. Ook grijpen we de mogelijkheid aan onszelf te trakteren op een welverdiend, veel te prijzig Viking biertje!
Laugavegur Trail
Vanaf Lanmannalaugar vertrekken we tussen de georganiseerde groepen wandelaars door richting Hrafntinnusker, beginnend met een flinke klim, beloond met nog mooiere, zonnige uitzichten. Over sneeuwvelden volgen we de geur van zwavel naar een plek met veel actieve hotspots. Hier stroomt een kokend beekje, omringt door mos met de felste kleur groen die ik ooit heb gezien. Borrel en sisgeluiden komen van alle kanten en rookpluimen vormen wolken in de blauwe lucht.
Hier stroomt een kokend beekje, omringt door mos met de felste kleur groen die ik ooit heb gezien
IJs en vuur lijken hier naast elkaar te bestaan, waardoor de mooiste kleuren en contrasten zichtbaar worden. Een kolkende modderpoel doemt op uit de rookpluimen voordat wij onze weg vervolgen over het ijs naar boven.
Bij de hut aangekomen blijkt dat we hier niet kunnen kamperen door de meter sneeuw die hier vorige week nog is gevallen. We moeten dus door naar de volgende hut. Het is geen onoverkomelijk lange afstand, maar de zon zorgt voor half gesmolten sneeuwvelden die moeizaam te belopen zijn.
We wisselen elkaar af met het maken van een route van aangestampte voetstappen, waardoor het iets aangenamer wordt en we als soldaatjes achter elkaar aan marcheren. Dat moet een grappig gezicht zijn geweest.
We komen onderweg prachtige ijsformaties tegen waar beekjes onderdoor lopen en manshoge ijsgrotten hebben uitgesleten. Af en toe proberen we eens of we ze kunnen volgen en lopen we een stukje door deze druppelende massa om daarna weer terug te keren naar het pad. Na de hele dag geklommen te hebben komen we uit op een plateau waarvandaan we een prachtig uitzicht hebben op de weldadige ijskap in de verte.
Het landschap lijkt hier te veranderden van Laplandse ‘pandabergen’ naar glooiende ‘teletubbiebergen’ met meanderende rivieren en spiegelende meren.
Er rest ons alleen nog een behoorlijke afdaling en wederom een rivier doorwading. Sommigen wagen zich aan een spannende oversteek over omrollende stenen terwijl de rest op het gemakje de schoenen weer uittrekt voor de eenvoudige doorwading. De grote groep jeugd die na ons aankomt bij de rivier ziet onze blote voeten en volgt zonder twijfel het voorbeeld. Als er één schaap over de dam is…
De wind zorgt voor kleine golfjes op het strandje, waardoor het net lijkt alsof we aan zee kamperen
‘s Avonds komen we aan bij een drukke camping aan een groot meer. Het is een prachtig panorama met de avondzon. De wind zorgt voor kleine golfjes op het strandje, waardoor het net lijkt alsof we aan zee kamperen, omringd door prachtige ronde en piramidevormige bergen. De drukte is nog steeds een beetje wennen.
Er is zelfs de mogelijkheid om de wedstrijd België – Frankrijk te volgen in het overvolle hutje. Af en toe horen we gejuich tussen het ruisen van de zachte wind door, terwijl we genieten van een heerlijke pasta.
De volgende dag zijn we allemaal behoorlijk gaar en de spierpijn is voelbaar na de lange dag ervoor. Ik heb niet goed geslapen door opkomende rugpijn en mijn schoonzus heeft een geïrriteerde pees in haar enkel die opspeelt. Vandaag zijn er meerdere rivierdoorwadingen, die we onmogelijk kunnen omzeilen of overspringen (zelfs de mannen niet) en best veel tijd kosten. Het weer is wat minder vrolijk en druilerig, waardoor de dag in zijn geheel wat grijzer en zwaarder wordt.
We doorkruisen grote open vlaktes zwart ‘woestijnland’, waar we juist weer geluk hebben met de forse regenbuien, waardoor de grond harder is geworden. De woestijn gaat over in een pad langs een fantastische kloof die uitzicht biedt op de rivier onderaan de afgrond. Iedereen is wat meer ingetogen vandaag en we stoppen dan ook op tijd om onze tenten te pitchen voordat de dreigende lucht lijkt uit te barsten in een storm.
Fimmvörðuháls Trail
De storm is die nacht niet gekomen, de rugpijn helaas wel. We besluiten om deze ochtend op te splitsen vanaf Þórsmörk, vanwaar mijn schoonzus en ik niet verder gaan. De rest vervolgt het pad over de pas Fimmvörðuháls, naar Skógar, waar wij met de bus kunnen komen. Ik baal enorm van deze tegenslag, maar tegelijkertijd ben ik ook opgelucht dat ik het tot zover gered heb en het mooiste deel heb meegepakt.
Voor we afscheid nemen lopen we door een ‘tropisch’ uitziende vallei met veel bloemen en zelfs een bos! Dit is een prachtige plek, waar veel dagtochten worden gemaakt door toeristen die hier met een 4WD kunnen komen. Na de hardkek-lunch begint de rest aan een kleine 1000 meter klim. En wij slaan af naar de camping om ons te verwennen in de warmte van de sauna op de luxe camping.
Midden in de nacht krijgen we bericht van de groep dat zij dezelfde dag nog zijn doorgelopen naar Skógar vanwege overvolle hutten en het slechte weer op de pas. We zijn enorm opgelucht dat we daar niet bij waren, zo’n lange intensieve dag hadden we simpelweg niet kunnen volhouden. Als we hen de volgende dag weer zien blijkt het prachtig te zijn geweest.
We zijn enorm opgelucht dat we daar niet bij waren, zo’n lange intensieve dag hadden we simpelweg niet kunnen volhouden
De klim naar boven was zwaar maar zeker de moeite waard, al wandelend over de graat, met vergezichten op het groene dal aan de ene kant en een diepe kloof met rivier aan de andere. Hoe hoger ze kwamen, hoe meer wolken, totdat ze uiteindelijk in de mist naar het hoogste punt liepen.
Op de pas troffen ze zowel de oude als de nieuwe hut aan, overvol mensen. Zowel de drukte in de hutten als kamperen met harde rukwinden leek niet zo aantrekkelijk. Na een goede avondmaaltijd viel het besluit om in de avond af te dalen. In gemoedelijke stemming daalden ze af. In de mist doemden ontelbare watervallen op die in de mist leken te verdwijnen. Het leek wel een geheim feeënland. Zo rustig dat je alleen het ruisen van de wind en het water hoort. Waarna ze uiteindelijk rond middernacht met het altijd durende zomerlicht in slaap vielen.
Dag IJslands wonderland
Met of zonder Fimmvörðuháls, deze tocht is een waar avontuur waar alle IJslandse wonderen de revue passeren. Ik voelde me echt ondergedompeld in de ruigheid van het IJslandse landschap, wat voor mij als de beste manier voelt om het land met haar natuurlijke schoonheid te leren kennen en te ontdekken. Ik kan het iedere avonturier aanbevelen!
Facts
- Routes: Hellismannaleið (66 km), Laugavegur (54 km), Fimmvörðuháls (24 km)
- Tijd: 6-9 dagen (wij deden het in 7 dagen)
- Seizoen: juni – augustus
- Temperatuur: 0 tot 20 graden, gemiddeld 12 graden
- Schoenen: Stevige wandelschoenen, de lava is vrij scherp onder dunne zolen
- Overnachting: Tent of hut
- Dagen zonder bevoorrading: 3 à 4. Beperkte voorraad en restaurant in Lanmannalaugar en in Þórsmörk
- Link: www.fi.is/en/hiking-trails
Lees hier meer tips en reisverhalen over IJsland
Als echt buitenmens ben ik altijd op zoek naar nieuwe avonturen. Mijn passies zijn klimmen, boulderen en lange tourski- en trektochten door de bergen en afgelegen gebieden. Eigenlijk ben ik gek op allerlei activiteiten, zolang het maar buiten is. De natuur is voor mij thuiskomen en ontspannen. Als yogi is wandelen mijn ideale meditatie en klimmen de perfecte mindfullness.