Reisverslag China | Het gevoel van thuiskomen, ontdekken en omarmen

“A journey of a thousand miles, begins at one’s feet.” – Dao de Jing

Het gevoel van thuiskomen en ontladen. Ontdekken en omarmen. Van rijstvelden tot karstbergen. De geur van voedsel, drukke steden en verlaten plekken. Mijn vier maanden van wonen en reizen. Het land waar ik geboren ben maar nooit heb gewoond. Het land dat voor altijd in mijn hart is. De straat is een lange rechte weg, geen nette wegen of stoplichten die het verkeer reguleert maar veel elektrische auto’s en scooters die om de paar seconden toeteren en slalommend om de mensen heen proberen te gaan. Een echt trottoir is er niet, soms een enkele met wat gaten hier en daar maar dat geeft ook zo zijn charme.

• 

• 

Voor mij is het verkeer in China een uitdaging van jewelste, want met mijn instabiliteit en op iedere hoek wel een persoon is het goed uitkijken waar ik loop.

De geuren die je ruikt zijn intens. Waar je ook kijkt: overal waar je loopt ruik je bijna wel de geur van verse zoete, soms onherkenbare kruiden die mijn maag doet knorren en mijn mond doet openslaan. Het eten hier is voor mij een openbaring, als een warm bad  na een lange dag en Nederland kan de pot op, met zijń hutspot.

Wat zweet, en bijna een traan

Enkel de gedachten aan al het onbekende eten geeft me zoveel plezier dat ik hier bijna zou willen blijven. Het gebied waarin ik verblijf is ook niet onaangenaam. Guilin is een plaats van vele gezichten en de mooiste tot nu toe, daar boven op een berg waar ik met een groep naar toe ben gelopen, het koste wat zweet, en bijna een traan.

Het uitzicht is onbeschrijfelijk mooi en man man man, wat een immense stad is dit. Het laat me inzien hoe klein wij maar zijn als mens en wat een rust mij dit geeft het om de wereld te mogen bewonderen vanuit dat perspectief.

Het leven hier is een die ik graag zie. Goedkoop en zonder haast, het klimaat niet te koud. Weinig les en elke dag wel wat te ontdekken. Of het nu de plaatselijke bevolking is die mij elke dag doet verwonderen, hun manieren van handelen en normen en waarden of dat het de rappe taal is die ik, ondanks dat ik leer nog steeds mijlenver weg van mij af staat. Chinees is een klanktaal en ik denk dat mensen met een goed gevoel voor melodie dit sneller onder de knie zullen hebben. 

Na een paar weken de campus hebben ervaren voel ik me gewend, en eigenlijk al heel snel aangepast en verweven in het leven hier.
Echter zou ik nooit kunnen wennen aan de gorgelende geluiden die uit het diepste donker van deze inwoners komen en vervolgens ongegeneerd en luidruchtig op de grond wordt gespuugd.

De hurk wc’s zijn ook even wennen maar al gauw begin ik het te waarderen en merk ik dat het best hygiënisch is om niet met je blote billen op een bril hoeft te gaan zitten. Ik raad het niet aan als je een glaasje teveel hebt gedronken, dan is het risico op instabiliteit groter.

Reizen en ontdekken

“Waarom lijken jullie op Chinezen?” Is een vraag die ik vaak krijg. Ze lijken hier niet te begrijpen hoe je er Chinees uit kan zien; maar de taal niet spreekt. De ironie als ik mij bedenk dat er in Nederland dit exact tegenovergesteld is. De laatste periode is voorbij gevlogen en Guilin heeft me veel gegeven en veel geleerd.

Over het leven op de campus; nooit alleen zijn want er is altijd wel gezelschap. Nooit op je kamer willen zitten in de winter want CV kennen ze hier niet en koud is hier ook echt koud. Sporten met je winterjas aan is trouwens ook normaal. Chinezen hebben de gewoonte om met elke gelegenheid de jas aan te hebben, wat ik eerst nog gek vond snap ik later volkomen. De warmte moet je zelf creëren.

De periode van de campus kwam ten einde en nam ik afscheid van mijn mede klasgenoten. Nu is het tijd om andere delen van China te ontdekken. Van de Chinezen die mij vragend aankijken en ik hen vragend terug, naar de parallellen en kronkelpaden, de sneltreinen en stoptreinen. De gebergten en de steden.

Mijn verlangen om te koesteren, te ontdekken en te dwalen. Deze momenten voor altijd voor even te ervaren. En ook al weet ik dat ik hier nooit helemaal zal horen, ik zal het mij zo eigen mogelijk maken. Ik zal het in mijn hart bewaren, als een sterk stuk sentiment.
Een stukje eigen, toch een stukje ik.

De maand na mijn verblijf in Guilin heb ik nog de tijd om een maand door China te reizen. Doordat het rond Chinees nieuwjaar is, is het een gekkenhuis met reizen. Hierdoor ben ik kris kras door China gegaan, met de trein, bus en heb ik gevlogen. Het is gek om te zien hoe iedereen zich voortbeweegt en tijdens nieuwjaar China stil lijkt te staan en tegelijkertijd zo vol. Iedereen lijkt op de been, naar familie toe.

In de periode dat ik in China heb gezeten mocht ik de prachtige parels van Yanghuo, Guangzhou, Zhangjiajie, Chengdu, Xian, Hangzhou, Wenzhou, Shanghai en Lijiang mogen ontdekken. Het kleine Tibet in China, een tweedaagse hike die de naam Tiger Leaping Gorge heeft en de hoogste karstbergen die ik tot nu toe in mijn leven heb gezien, het natuurgebied van Zhangjiajie hebben enorm indruk op mij achtergelaten.

Ik besef me weer hoe groot de wereld is, hoe ongerept de natuur nog kan zijn en hoe oude tradities nog in stand worden gehouden. Hoe verschillend de mensen per gebied zijn. Dit land heeft zoveel te bieden en te laten zien, de bevolking en de omgeving is als dag en nacht, dialect tot dialect, verwondering tot verbazing.

Na vier maanden kan ik niet meer zeggen dat alle Chinezen op elkaar lijken. China is een overbevolkt land en dat merk je aan alles, nationale feestdag of gewoon in de metro: lekker tegen elkaar aan gedrukt staan met aan elke kant wel een sterke lichaamsgeur om je heen, hoop je ergens wat frisse lucht te kunnen happen.

De talloze eetkraampjes en de vele lampjes die in de avond branden als een decor van gezelligheid. De vriendelijke blikken en mensen die je ondanks de taalbarrière altijd proberen te helpen, de grote ogen van baby’s die je aanstaren en je hart doen smelten.De omgeving en natuur die zo ontzettend kan doen verwonderen lijken nooit uitgespeeld.

In China heerst er een sterk gevoel van veiligheid, misschien door de herhaalde controles op elk metrostation of vliegvelden. Privacy kennen ze niet en daar hoef je ook zeker niet tegenin te gaan. De grote, moderne steden en de kleinere verscholen schatten.

Wanneer je je door China beweegt merk je hoe modern China wel niet is, en hoeveel kapitaal erin zit, alles is gericht op toekomst en innovatie: meer en meer. Op veel gebieden loopt China zo ver voor. Anderzijds blijft er een sterk contrast in armoede en leefomstandigheden vandaar ook dat China verdeeld is in tier steden.

Hoe dan ook, studeren en reizen door het land waar ik geboren ben heeft mij veel gebracht en meer dan ik op hopen kon, meer dan ik heb doen kunnen beseffen. Een stuk perspectief. Een stuk wat het misschien had kunnen zijn maar wat het nooit is geworden. Een stukje cultuur, taal, nieuwe mensen, reizen, leren, groeien en het mooie is, ik ben niet uitgegroeid. China is niet uitgelezen en het boek blijft open en ik kom zeker terug, dit keer voor mijn eerste familie bezoek en hopelijk nog een prachtige reis.