Salkantay, de alternatieve Inca Trail naar Machu Picchu
Wie Peru zegt, zegt Machu Picchu, en wie Machu Picchu zegt, zegt Inca Trail! Geen wonder dat er al jaren een beperkt aantal permits wordt uitgegeven voor deze populaire trekking. Per dag zijn dat er zo’n 500, maar ook de gidsen, koks en ander personeel hebben een permit nodig, dus het aantal plekken dat overblijft voor toeristen is nog een stuk lager.
Ben jij niet zo’n planner, bepaal je liever ter plekke wat je gaat doen, of vis je eigenlijk gewoon standaard achter het net? Speciaal voor jou is er de alternatieve Inca Trail: de Salkantay!
Salkantay – vijfdaagse trekking op grote hoogte
Heb je een flink goede basisconditie en kun je tegen lopen op grote hoogte? Gaan dan! Bijna iedereen vertrekt vanuit de backpackersstad Cusco, waar je waarschijnlijk minstens een paar dagen verblijft om een beetje aan de hoogte te wennen.
Je overnacht op 4000 meter hoogte. Yup, in een tentje..
Als het zo ver is, ga je ’s ochtends in alle vroegte met de bus (en je mede-trekkers) naar het startpunt van de trek. Je begint meteen met een flinke wandeling: 6 uur lopen met een totale klim van 600 meter. Je overnacht op 4000 meter hoogte. Yup, in een tentje…
Zorg dus in ieder geval dat je een goede slaapzak en genoeg warme kleding bij je hebt. Laagjes zijn hierbij het toverwoord, want je moet alle dagen wel met je eigen spullen op je rug lopen. Hoe minder in je tas, hoe beter dus!
De tweede dag: afzien!
Die overnachting op zo’n 4000 meter hoogte, is dus geen feest wanneer je zo’n koukleum bent als ik… Ondanks mijn ter plekke aangeschafte donzen slaapzak en alle kleren die ik bij me had, én aangetrokken, bracht ik de nacht aardig verkleumd door.
je gids zal je waarschijnlijk doorlopend op coca-bladeren laten kauwen
En ja, dan is het tijd voor dag twee: de zwaarste! Je dient die dag zo’n 22 kilometer af te leggen, en bent in een gemiddeld tempo 9 uur onderweg… Je klimt dan tot 4600 meter, wat je vooral merkt aan het feit dat je veel sneller buiten adem bent dan normaal. De ijle lucht is hiervan de boosdoener. Overigens zal je gids je waarschijnlijk doorlopend op coca-bladeren laten kauwen. Die worden in Peru gebruikt als medicijn en zijn werkelijk óveral goed voor, maar vooral ook tegen hoogteziekte. Ik ben niet hoogteziek geweest, dus dat lijkt me genoeg bewijs…
Bijna op de helft
Op dag drie loop je ‘maar’ vijf uur, en heb je de middag vrijaf. Naast gewoon wat relaxen en kletsen met de mensen uit je groep die je de andere dagen nog niet zoveel hebt gesproken omdat ze veel sneller of juist veel langzamer lopen dan jij, word je vooral verwend door de koks die mee zijn tijdens de trekking.
Op de eerdere dagen heb je al kennis gemaakt met hun geweldige kookkunsten, maar nu is er nog meer tijd voor thee, warme chocomel, popcorn of pannenkoekjes. Eén ding is zeker: hoe zwaar de tocht ook is, de kans dat je aankomt in plaats van afvalt is nog steeds sterk aanwezig. Verhongeren zul je in ieder geval niet!
En dan: Machu Picchu!
Aan het einde van dag vier kom je aan in Aguas Calientes. Voor iedereen die een klein beetje Spaans spreekt: dit betekent inderdaad ‘warm water’. Dat komt doordat er in dit (inmiddels enorm toeristische) stadje natuurlijke warmwaterbronnen zijn.
Voor half vijf begonnen we namelijk met de klim naar de toegangspoort van Machu Picchu
Na nog wat gegeten te hebben keerde ik super snel terug naar mijn hotelkamer. Hoe simpel het hotel ook was, een echt bed was na die nachten in een koud tentje de hemel. Bovendien moesten we om 4 uur ’s nachts alweer opstaan. Voor half vijf begonnen we namelijk met de klim naar de toegangspoort van Machu Picchu, en als je daar op tijd binnen bent, krijg je een stempel zodat je ook de klim naar Waynu Picchu mag doen.
En je begrijpt: na vier dagen klimmen is dat natuurlijk een offer you can’t refuse. Hiken zullen we! Overigens is dat sinds dit jaar anders geworden. Mocht je voorheen de hele dag blijven, moet je nu de keuze maken tussen een ochtend- en een middagshift.
Aguas Calientes en terug naar Cuszo
Na afloop van het indrukwekkende bezoek aan de Incastad is het tijd om terug af te dalen naar Aguas Calientes en een verdiende duik te nemen in de warmwaterbronnen. Het is overigens een verre van verfrissende duik. Het water is vanzelfsprekend warm, maar ook plonst iedereen na vier dagen lopen lekker het water in. Ach ja, op dat moment is het al lekker genoeg dat je niet meer op je voeten hoeft te staan…
Tot slot neem je de trein en bus terug naar Cusco, waar je waarschijnlijk ruim na middernacht aankomt. Omdat het dan wat ongezellig afscheid nemen is, gingen wij de volgende dag naar het favoriete restaurant van onze Peruaanse gids. Natuurlijk aten we daar de specialteit van Peru: cavia!
Wil jij ook de Salkantay lopen?
Zoals gezegd is de Salkantay de ‘alternatieve’ Inca Trail, en op het moment van schrijven kun je altijd nog wel tot vlak voor vertrek een plekje bemachtigen in een groep, zeker als je alleen of met z’n tweeën bent.
de goedkoopste hoeft zeker niet de beste te zijn
Wil je boeken, dan kan dat natuurlijk online bij één van de vele ‘agency’s’ die de trek aanbieden. Je hoeft maar te Googlen en je vindt tientallen mogelijkheden. Wil je je onderhandelingsskills oefenen? Dan kun je ook gewoon binnenstappen bij de vele reserveringsbureautjes die Cusco rijk is. Ze hebben allemaal een bordje op de deur hangen wanneer ze de trek aanbieden (en om eerlijk te zijn: dat zijn ze allemaal). Een beetje rondshoppen en navragen loont, maar zoals het overal werkt: bedenk goed of je echt met de allergoedkoopste op pad wilt. Het geld moet ergens vandaan komen, dus de goedkoopste hoeft zeker niet de beste te zijn.
Aangezien je waarschijnlijk voordat je de trek start een paar dagen in Cusco blijft om aan de hoogte te wennen, is het altijd een goed idee om rond te vragen bij andere reizigers naar hun ervaringen.
Krijg ik spijt als ik niet de ‘echte’ Inca Trail loop?
Tsja, of ik hier echt antwoord op kan geven weet ik niet. Ik heb alleen de Salkantay gelopen, en heb dus geen vergelijkingsmateriaal. Maar ik kan je wel zeggen: ik vond het geweldig! Het is absoluut afzien, natuurlijk. Je bent moe, je hebt het koud ’s nachts, je hebt blaren en spierpijn. Maar dat is de Inca Trail ook, en dat ben je eigenlijk allemaal in één klap vergeten als je de laatste dag de toegangspoort van Machu Picchu betreedt. En ook tijdens de tocht is de omgeving schitterend, de gids kundig en opbeurend, en je mede-trekkers gezellig!
het is absoluut afzien. Je bent moe, je hebt het koud ’s nachts, je hebt blaren en spierpijn.
Er is voor zover ik weet eigenlijk maar één écht verschil tussen de twee trekkings, naast natuurlijk de wat andere route. Met de Inca Trail loop je op de laatste dag vanuit de bergen naar Machu Picchu, en niet vanuit Aguas Calientes, waar zowel de losse tours naar het wereldwonder starten, evenals de laatste dag van de Salkantay.
Oh ja, de Salkantay is een dagje langer: vijf dagen in plaats van vier. Mocht je dat teveel vinden, dan is er ook een mogelijkheid de Salkantay in vier dagen te lopen.
Hoofdfoto: Natural World Safari
Lees hier alle artikelen van reporter Pauline
Pauline reist en schrijft sinds 2010 voor onze wintersportsite Snowrepublic. Sinds 2017 is zij verbonden aan Reisschrijvers Media, als redacteur en reisschrijver voor Mountainreporters, OutdoorDichtbij en Alpenweerman. Hiken, klimmen, watersport en snowboarden, allemaal activiteiten die perfect passen bij Pauline.