Alpiene stijl en expeditie klimmen

Expeditie klimmen… Als je dit woord leest zul je misschien denken aan de spannende documentaires (Meru) of films (Everest) die gemaakt zijn.  Of over heldhaftige verhalen van eerste beklimmingen van een afgelegen hoge berg. Maar wat is expeditie klimmen nu eigenlijk?

wat is er nu allemaal voor nodig om een expeditie te organiseren?

Ruwweg zijn er twee manieren om een berg te beklimmen. De eerste manier is de manier die we allemaal gebruiken in de Alpen. Gedurende een dag trek je erop uit om een (of meerdere) toppen te beklimmen. Je neemt alleen dat mee wat je nodig hebt tijdens die ene dag en niets meer. Dit maakt dat je je snel kan voortbewegen op de berg. Deze manier van klimmen heet klimmen in alpiene stijl.

De tegenhanger van alpiene stijl  is expeditie klimmen. Met expeditie klimmen beklim je doorgaans bergen die verder afgelegen zijn van de bewoonde wereld en vaak ook behoorlijk hoog zijn (6000+ meter). Doordat je langer onderweg bent, heb je meer spullen nodig, moet er meer geregeld worden en is de groep van klimmers of ondersteuning ook vaak groter (immers, vele handen maken licht werk).

Maar wat is er nu allemaal voor nodig om een expeditie, zoals Denali, te organiseren?

Het plan

Als eerste natuurlijk een plan. Welke berg wil je gaan beklimmen, onder welke voorwaarden en in welke periode? Denali kan je in principe het hele jaar door klimmen, maar de grootste kans op succes is tussen mei en (half) juli. In deze periode is het weer het meest stabiel en is de temperatuur redelijk goed. En niet geheel onbelangrijk: het is nooit donker!

Routes

Aan de voorwaarden die je stelt aan je beklimming kan je zelf invulling geven. Meestal kent een berg een normaal route. Dit is de meest gebruikte route om de top van de berg te bereiken, en daarmee vaak ook de minst moeilijke.

Ook op Denali zijn er meerdere routes mogelijk. De Cassin route is zeer technisch. Het is een pittige prestatie als je deze voltooit. De West Rib is een stukje makkelijker, maar vereist wel dat je door de “Valley of Death” trekt. Deze aftakking van de Kahiltna gletsjer is bekent om de vele lawines die regelmatig van alle kanten naar beneden zeilen. En zo zijn er nog meer routes met allen zo hun eigenschappen. Is er geen enkele route die je aanspreekt? Dan kan je uiteraard ook zelf een route maken!

De West Rib is een stukje makkelijker, maar vereist wel dat je door de “Valley of Death” trekt

Mijn keus is de West Butress route op Denali, inderdaad is dit de normaal route. De reden hiervoor is dat ik, om mijn volledige 7-Summits project te voltooien, vooral die 7 toppen wil halen. Hoe is dat doe is voor nu van minder belang.

Plannen en regelen

Als je hier je keuze hebt gemaakt, dan begint het meest lange onderdeel van iedere beklimming: het plannen en regelen. Dat begint makkelijk met de vraag hoe je bij de betreffende berg komt. Dus vervoer regelen: vliegtickets, lokaal vervoer, etc.

Paklijst van meer dan 80 items

Lastiger wordt het als je gaat nadenken over wat je allemaal moet meenemen. Iedere gram zal je omhoog moeten dragen, maar als je wat vergeet, kan dat het einde van je expeditie betekenen. Een zekering in het ijs maken zonder ijsschroef is best lastig. En materiaal dat onderweg kapot gaat is ook niet handig.

Slapen in een kapot gewaaide tent is niet handig en koud eten omdat je brander kapot is, smaakt ook lang niet zo goed.

Mijn paklijst voor de komende Denali expeditie is ongeveer 80 items lang. Hier zit geen eten bij inbegrepen en soms heb je een item meerdere keren nodig. De klimtechnische materialen heb je vaak in veelvoud bij je: karabiners, slinges, prusiktouwtjes, etc. Maar ook enkele reserve onderdelen, of spullen om een reparatie uit te voeren. Slapen in een kapot gewaaide tent is niet handig en koud eten omdat je brander kapot is, smaakt ook lang niet zo goed.

Wat Denali hier specifiek interessant maakt is dat het er echt heet kan zijn. Maar ook ijskoud. Vorig jaar heb ik dagen gelopen in een enkel shirtje. Je hebt ook een donsjas bij je die je bij temperaturen van -40 graden Celsius nog warm moet houden. Dat is dus dezelfde kleding als de klimmers op Mount Everest gebruiken!

Qua eten zijn er ook vele keuze te maken. Het belangrijkste is dat je de gebruikte energie weer weet aan te vullen. Expeditie klimmen is regelmatig hard werken en daardoor verbruik je veel energie. Calorieën stapelen dus! Maar geen mens vindt het fijn om 3 weken lang voedsel te eten dat niet smaakt. Met andere woorden: het moet ook nog eens lekker zijn. Al hoef je natuurlijk geen 3 sterren maaltijd te verwachten.

Daarnaast is eten behoorlijk zwaar. Dus ook hier geldt weer; niet te veel, maar ook zeker niet te weinig.

Minder organiseren

Gelukkig kan je ook veel dingen laten doen. Voor de meeste bekende bergen, overal ter wereld, kan je je ook aansluiten bij een commerciële expeditie. Dit is een expeditie die georganiseerd wordt door een bedrijf. Zij zorgen voor ervaren berggidsen, logistieke zaken, voedsel en de planning. Uiteraard werken zij niet voor niets. Meegaan met een commerciële expeditie kost dus mogelijk meer dan het allemaal zelf regelen.

Iets voor jou?

In het bovenstaande geef ik je een kort overzicht van dingen waar je rekening mee moet houden als je wil gaan expeditie klimmen. Ik heb zeker niet alle facetten beschreven, maar het vormt wel een kijkje in de keuken.

de meest eenvoudige en kleine expeditie kan zomaar omslaan in een levensgevaarlijk avontuur

Hoe spannend je het wilt maken heb je voor een groot deel zelf in de hand. Een expeditie naar Kilimanjaro is van een hele andere orde dan een expeditie naar een verre afgelegen en tot nu toe nog niet eerder beklommen berg. Maar, ook de meest eenvoudige en kleine expeditie kan zomaar omslaan in een levensgevaarlijk avontuur!

---

Lees hier meer artikelen van Bart Baars

---

!