Zelfvertrouwen op de langste brug van Oostenrijk : Highland179

Zelfvertrouwen op de langste brug : Highland179

Een inspirerende reiservaring van Hilde Evens

Tuurlijk wel. Ook ik had een klein, bang hartje op het midden van de langste brug ter wereld. Maar als ik in een vorig leven heks ben geweest, zou dit wel een makkie worden. Vliegen van de ene berg naar de andere moet ik dan ongetwijfeld gedurfd hebben.

Op 14 juni 2019 was ik in Reutte, een idyllisch stadje in Oostenrijk.  Op de begane grond was er geen briesje wind te bespeuren. Een robuuste kabelcabine bracht me naar boven. Er stroomden op dat moment heel wat vragen door mijn hoofd, die steevast allemaal begonnen met ‘wat als’ ….  Een paar keer haalde ik heel diep adem. Ik voelde mijn ribben uitzetten. Mijn gedachten werden muisstil ….

IJzingwekkend

Met Fort Claudia aan mijn linkerzijde zag ik de stalen brug dan voor me liggen, open en bloot, boven een ijzingwekkend dal dat 110 meter de diepte in gaapt. Mijn hoofd duizelde. Had ik niet beter in de lijn blijven staan van mensen met hoogtevrees ? Dat leek me wel de meest verstandige keuze, maar als ik geleefd wilde hebben, niet de beste. En er was iets, heel diep binnenin, dat me vertelde dat ik hier moest zijn … Het was sterker dan mezelf …. Met mijn handen streek ik over mijn benen, alsof ik ze nog een laatste keer wilde geruststellen …

De eerste meters van de 405 leken te lukken. Ik won aan zelfvertrouwen. Dan dreigde iedere stap meer en meer wankel te gaan. Er stak een wind op. Met mijn rechterhand greep ik naar de reling. Mijn linkerarm diende om mezelf in evenwicht te houden. De brug ging op en neer ….  Ik durfde niet naar beneden te kijken, mijn hoofd niet naar links of rechts te draaien … Ik voelde het bloed door mijn aderen gieren. ‘Vasthouden en stil blijven staan!’ schreeuwde mijn brein. ‘Rustig maar’, klonk een stem achter me. Ik hoorde kinderstemmen gillen.

‘Rustig maar’, klonk een stem achter me. Ik hoorde kinderstemmen gillen

Een goed bewaard geheim

Een man met donker golvend haar, dat los rond zijn oren danste, kruiste mijn pad. Ik zag hem voldaan glimlachen. Zijn ogen straalden, alsof hij pas een goed bewaard geheim ontdekt had. Wat moois zou hij dan gevonden kunnen hebben op dit ijzeren gevaarte  …? Met zevenhonderd gebeden ben ik over geraakt.  Daarna bracht een smal, nietsvermoedend pad me verderop.

Na een bocht, omgeven door struiken, viel mijn mond open van verbazing … de aarde stelde zich tentoon … wat een subliem zicht over de Tiroolse bergen met de middeleeuwse burcht Ehrenberg aan de overkant! Mijn hart bonkte intens van geluk. Ik kon nauwelijks mijn tranen bedwingen. De tijd liet ik voor wat ie was. Nu wist ik waarom ik over deze brug moest gaan : ik wou niet meer dan gewoon voortgaan om adembenemend stil te kunnen staan ….

Lees hier meer bijzondere reiservaringen van Hilde Evens

Hilde Evens

Prettig gestoord. Duizendpoot in kwadraat. Veters binden. Zen enzo. Natuur-lijk. Jazeker en jawel. Schrijven vanuit het hart. Dol op kiekjes. Zoveel Zintuigen. In verbinding. Verdwalen, graag. Vroege vogel. Dromen, durven, doen. Eenvoud en stilte. En ik kan niet koken.

Reizen naar USA en Canada

---