Pelgrimstocht in Nederland | Walk of Wisdom deel 1

Iedereen heeft vast weleens gehoord over Camino de Santiago. Een pelgrimstocht richting Santiago de Compostela. Maar wist je dat ons eigen kikkerlandje er ook een heeft, een echte pelgrimstocht? Op zoek naar een mooie lange afstandswandeling in Nederland kwamen we het pad van je eigen wijsheid tegen, ofwel de Walk of Wisdom. Een tocht van 136 kilometer rondom Nijmegen. En samen met wandel buddy Nynke en hond Nova liepen wij onze eerste kilometers op weg naar onze wijsheid.

Starten vanuit de Stevenskerk

Hoe toepasselijk is het om je eerste pelgrimstocht naar te starten in de kerk, de Stevenskerk. Hier ontvangen wij ons startpakket met routegids, speld, pelgrimsveter en biologisch afbreekbaar afvalzakje. Een routegids lijkt me duidelijk waarom we die krijgen.

Met de speld zien mensen dat we echte pelgrims zijn en met de veter kunnen we onze duivenringetjes verzamelen. Het zijn er in totaal elf als symbool voor de elf gemeenten die op de route liggen.

Waarom duivenringetjes vroegen we ons af? De meneer waarbij we ons inschreven vertelde dat dat komt doordat de route lijkt op het silhouet van een vliegende duif. Origineel! En dan nog het afvalzakje, als uitleg staat hiervoor: ‘Als elke pelgrim wat meeneemt, wordt de wereld door onze route direct een stukje mooier’.

Nou daar wil ik wel aan meewerken, misschien moeten ze dit initiatief in de rest van Nederland ook doorvoeren 😉

Etappe 1: Stevenskerk naar Berg en Dal

Het idee was om een keer lekker luxe te doen en gebruik te maken van B&B’s onderweg. Helaas ging dit feest niet door, omdat alle bestemmingen die we probeerde vol zaten. Het was weliswaar herfstvakantie, maar we hadden niet gedacht dat alles bezet zou zijn. Dus met volle bepakking vertrokken we vanuit de Stevenskerk op weg naar Berg en Dal. Eenmaal op pad lieten we Nijmegen al snel achter ons om langs de Waalstranden richting de Ooijpolder. In het gebied waar we doorheen lopen is boerenland teruggegeven aan de natuur.

De Ooijpolder

De rivier krijgt hierdoor meer ruimte en recreatie een nieuwe kans. Je zag goed dat de flora en fauna hier alle ruimte krijgt. Toen wij er doorheen liepen waren de meeste bloemen uitgebloeid, maar ik kan me voorstellen hoe kleurrijk het hier in de lente is wanneer alles in volle bloei staat! Tot mijn verbazing kwamen we konik paarden tegen. De veulentjes kwamen nieuwsgierig op ons afgelopen. Nova vond het wat minder briljant en met een heuse afleidingsmanoeuvre konden we rustig doorlopen.

ALS ENTHOUSIASTE HONDEN BEGONNEN WE TE DRAAIEN OM HET PONTJE ONZE KANT OP TE HALEN, ALLEEN KWAM ER VRIJ WEINIG BEWEGING IN

• 

• 

Vanuit de wilderige polder vervolgen we onze weg richting de Elyzeese velden. In de verte zien we de bossen van Berg en Dal al goed liggen door het heuvelachtige landschap. Voordat we het weidse landschap inruilen voor de bossen, moeten we eerst met het veerpontje oversteken.

• 

• 

No worries dat je deze pont gaat missen, want het is er een die je zelf bediend. Enthousiast begonnen we te draaien om het pontje onze kant op te halen, alleen kwam er vrij weinig beweging in. Totdat andere wandelaars vroegen ‘draai je wel de goede kant op?’. Nee dus, het was ook al zo zwaar! Gelukkig waren we nu binnen no time aan de overkant.

• 

• 

• 

We waren pas na de middag in Nijmegen vertrokken en de route tot de camping was ongeveer 20 kilometer. Door de kortere herfstdagen was het daardoor nog best een uitdaging om voor het donker de camping te halen. Misschien toch dat laatste stukje maar de bus pakken. Alleen dan moet de bus wel rijden, wat die ook deed alleen niet in de richting waar wij heen wilden. Balen!

Een lichtpuntje was toen we zagen dat we in Beek en Dal langs een snackbar kwamen. Oké guilty pleasure, eerst even eten en dan de kortste route naar de camping. Ook al komen we dan misschien rond het donker aan, dan hebben we in ieder geval al gegeten 

Meestal zit het venijn in de staart hè, nou nu ook. Na ons heerlijke frietje kwamen namelijk de heuvels van Berg en Dal die we nog even mochten trotseren. Uiteindelijk was het niet meer ver lopen naar de camping de Groote Flierenberg. Zo, snel ons tentje opzetten, opfrissen en fikkie stoken. Ik had namelijk nog twee marshmallows en Nynke had nog chocolademousse uit zak. Ja ja, het leven van een rugzak wandelaar gaat wel eens over rozen.

Etappe 2: Berg en Dal – Groesbeek

Na een heerlijke nacht in de tent zagen we in de ochtend eigenlijk pas goed wat het uitzicht was. We keken uit over de weilanden waar meiden al vroeg druk in de weer waren om de paarden buiten te zetten. Na het ontbijt was het tijd om alles in te pakken en op pad te gaan. Vandaag hebben we een mooi bosrijk deel van de route op het programma met zo’n 15 kilometer voor de boeg. We pakten de route weer op bij het Filosofendal en vanaf het moment dat we de bossen indoken, zag je goed hoe heuvelachtig het hier is. Wil je je kuiten trainen, dan kun je hier prima een paar keer op en neer om ze lekker te laten branden! Rondom de Duivelsberg was het erg druk met allerlei wandelaars die ook heerlijk aan het genieten waren van de herfstkleuren in het bos.

• 

• 

• 

Door het herfstbos

De wind waaide door de bomen waardoor er een bladeren regen naar beneden kwam. Onderweg zag Nynke boswachter Tim. Ik dacht ‘wie is dat?’, nou hij is dus boswachter, maar hij presenteert op Zappelin ook het programma Beestenbrigade. De tweede celebrity die we al tegenkomen, gisteren zag ik Marga van Praag al in de Ooijpolder (althans de mevrouw leek er verdacht veel op!).

• 

• 

• 

Wandelend naar Duitsland

Eenmaal de weg overgestoken, kwamen we aan de rustige kant van het bos. Hier loop je over uitgeholde paden, tussen bomenrijen door en langs weilanden met uitzicht op Duitsland. Helaas begon het precies te miezeren op het moment dat wij het bos uitliepen de openheid van de weilanden in. Snel de regenjas aan. Onderweg zagen we een gedenkteken van een parachutist uit WOII die hier nog niet zolang geleden gevonden is. In de omgeving van Nederrijk en de Duitse grens zijn tijdens WOII zo’n 30.000 parachutisten uit de lucht gevallen in de strijd tegen de Duitsers. Wij vervolgde onze weg tussen de weilanden door richting Duitsland.

Bedevaartsplaats Kranenburg

Langs een oude spoorlijn lopen we zo Kranenburg in. Hier kunnen we ons eerste duivenringetje ophalen. Eigenlijk hadden we er in Berg en Dal al een moeten halen, alleen op de plek waar we ze op konden halen ‘ging het even niet’. Beetje bijzonder, maar dat weerhield ons er niet van gewoon lekker door te wandelen. Blijkbaar is Kranenburg sinds de 14^e eeuw een bedevaartplaats. Op het moment dat wij erlangs liepen, zag het er een beetje verlaten uit.

Net nadat we het stadje weer achter ons hadden gelaten, stonden we op het punt om het Reichswald in te gaan. Het punt waarop we nog een blokje om kunnen doen of naar de camping kunnen gaan. Wij besloten het voor vandaag voor gezien te houden en ging richting camping Bij ons in De Horst. Wat een supertoffe plek is dit! Ze hebben een leuke bar met zitjes, overdekte buitenplek en allemaal verschillende aparte accommodaties. Nadat we onze tentjes opgezet hadden en opgefrist waren, genoten we van een lokaal wijntje en een lekkere borrelplank. Wat een luxe hè, zelfs het kampvuur werd voor ons aangestoken! Verder lezen. 

• 

• 

• 

---

Wil je meer weten over de Walk of Wisdom? Kijk dan op de website van Walk of Wisdom. Interesse in meer wandelingen dichtbij huis? Ga naar Outdoordichtbij.nl

---