Duurzaam genieten van de mooie natuur in Zuid-Limburg

Afgelopen weekend mocht ik een weekendje weg met een camper die ik gehuurd had bij Paulcamper.nl. Paulcamper is een website waar particulieren hun campers te huur kunnen aanbieden. Er staan meer dan 10.000 (!!) verschillende campers te huur, in alle soorten en maten en op te halen in alle delen van Nederland. Er is er altijd wel eentje bij jou in de buurt die aan al je wensen voldoet.

Mijn zoektocht op paulcamper.nl naar een leuke camper begon. Zo’n luxe grote camper met bed, keuken, tafel en badkamer is niks voor mij. Zo’n oud volkswagenbusje ziet er mooi uit en is heel instagramwaardig, maar ik was toch benieuwd wat er nog meer was. Na even zoeken zag ik dat er ook een elektrisch camperbusje te huur stond. Ik was gelijk verkocht! Ik houd van reizen en ga vaak een weekendje weg, maar al die vieze benzine die onze oude auto slurpt… Bah! Dat geeft me toch elke keer weer een vervelend gevoel.

Een elektrische camper lijkt me fantastisch! Echt onbezorgd genieten, en weten dat je de wereld niet nog verder vervuild dan dat hij al is. Ik schreef een berichtje aan de eigenaar van de camper en maakte de boeking compleet. Het boekingsproces verliep soepel, en de eigenaar van de camper gaf me een hoop informatie over elektrisch rijden. Hij hielp zelfs met het uitstippelen van onze route langs de beste laadpunten!

Op pad met de camper

Onze plannen waar we met de camper heen zouden gaan gingen van hot naar her: een vriendin in Denemarken opzoeken, klimmen in België, wandelen op een waddeneiland of fietsen in Duitsland. De dag voor vertrek besloten we echter nog wat anders: we wilden naar Zuid-Limburg! Mijn vriend is ecoloog, en Zuid-Limburg is een walhalla als het om zeldzame plantjes en dieren gaat. Daarnaast staat Limburg natuurlijk bekend om zijn vlaai (daar ben ik dan weer fan van) en fietsen (dat vinden we allebei leuk).

Op vrijdagochtend haalden we de camper op in Nijmegen en konden we op één acculading naar Zuid-Limburg rijden. De camper zou op de snelweg in totaal ongeveer 190 kilometer moeten kunnen rijden, en over landweggetjes wat meer. Om die afstand te kunnen halen moet je niet te hard rijden op de snelweg. Wij bleven rustig achter de vrachtwagens hangen op de snelweg en tuften met 90km p/u richting Zuid-Limburg. Met 100 km/u hadden we het ook wel gehaald, maar het langzaam en extra duurzaam rijden beviel ons wel.

Onderweg maakten we een tussenstop in Roermond om bij de Decathlon mijn eerste echte fietsbroek te gaan halen. Want ja, als je in de Limburgse heuvels gaat fietsen, dan moet je wel met iets beters aan komen zetten dan je alledaagse spijkerbroek.

In Zuid-Limburg parkeerden we onze camper op een natuurkampeerterrein in Epen. Bij een natuurkampeerterrein denk je misschien aan een kleinschalige camping met 10 a 20 gasten, maar deze camping bood, naar schatting, toch wel plaats aan het tienvoudige. Dat maakte het echter niet minder gezellig! De camping was leuk ingedeeld en wij hadden een plaatsje gevonden direct aan de koeienwei.

Nadat we onze camper hadden geïnstalleerd besloten we een fietstochtje in de omgeving van de camping te maken. GoogleMaps leek alleen nog niet zo goed ingesteld op fietsen in de regio, want we werden al snel op onverharde wegen gestuurd. Even ging dat wel goed, maar toen de ondergrond steeds steiler werd met soms veel zand en dan weer grote en kleine losse en vaste stenen, moesten we toch verder wandelen met de fiets aan de hand. Gelukkig vinden we wandelen ook leuk en zien we op deze manier wel plekken die we anders nooit gezien hadden.

Als we na een uurtje wandelen weer op een verharde weg terecht komen en we weer op onze fietsen willen stappen blijkt de band van de fiets van mijn vriend lek. Helaas! Dan nog maar meer wandelen.

We komen een verlaten hond bij een hekje tegen die ons vreemd aankijkt. Is hij blij of boos? We weten het niet zo goed. Even staan we te twijfelen wat we moeten doen, en dan zien we dat zijn baasjes eraan komen. We praten wat en de man helpt mij mijn fiets over het hekje tillen. Als ik ook het hekje door wil, en ik net vertrouwen heb gekregen dat de hond inderdaad blij was, bijt hij zo in mijn kuit. Au! Zowel het baasje als ik schrikken. De pijn valt gelukkig mee en we lopen verder. Na nog een uur lopen komen we uitgehongerd en vermoeid bij de camping aan! Tijd om te koken op het gaststelletje dat in de camper zit.

De volgende dag, na een nacht met weinig slaap voor mij (het bed in de camper is toch twee keer zo klein als ons reuzenbed thuis), staat er een fietstocht op onze planning. We gaan de heuvels van Limburg trotseren op de fiets (met inmiddels vervangen binnenband) en onderweg willen we op zoek naar een aantal zeldzame plantjes.

Natuur in Zuid-Limburg

Bij natuurgebied de Piepert zien we een heleboel mooie plantjes. We zien onder andere de Blaassilene, Franjegentiaan, het Rapunzelklokje en de Herfsttijloos. Vooral de Franjegentiaan is zeer zeldzaam. Deze komt maar op twee plekken in Nederland voor! En hij stond ook nog eens in bloei toen wij kwamen. Wat een geluk!

• 

• 

Naast bloemen zien we ook nog de Gele óf Zuidelijke Luzernevlinder. De Zuidelijke Luzernevlinder is extreem zeldzaam, maar het gebied waar we hem zien is wel een omgeving waar deze vlinder zich thuisvoelt. Zelfs voor een ervaren ecoloog is het moeilijk met zekerheid te zeggen welke vlinder het was!

• 

• 

Na de rondgewandeld te hebben tussen de mooie plantjes is het tijd voor het echte fietswerk. Mijn hart gaat flink tekeer terwijl ik de steile heuvels in Vaals oprijd. ‘Vind ik dit nou leuk?’ vraag ik mezelf af. ‘Waarom doe ik dit?’. Maar ja, mijn vriend trapt vrolijk door en het voelt laf om af te stappen. Op de Vaalserberg kom ik achter een andere vrouw te fietsen die traag maar steady naar boven fietst. Heerlijk om even mee te maken dat niet iedereen naar boven racet! Ik voel zelfs dat ik harder kan en haal haar in. Dat geeft een goed gevoel! Ik kan het. De mentaliteit om door te fietsen begint te komen.

Eenmaal op de top van de Vaalserberg wil ik vooral verder. Het lijkt wel een kermis daarboven! Restaurants, een doolhof, een draaiorgel. Hartstikke gezellig natuurlijk, maar geef mij maar de rustige bossen om de top heen. We zoeven de berg af en komen daarna nog meerdere andere lange steile heuvels tegen. Ik begin er steeds meer in te komen en vind het leuk om te merken dat ik toch elke keer weer boven kom. Toch ben ik ook blij dat ik op een gegeven moment het landschap om me heen begin te herkennen. Nog één steile klim naar de camping, en dan staat er een zak chips en een pak ijsthee op me te wachten!!

Na de zak chips in één keer te hebben leeggegeten en een snelle douche, gaan we lekker uiteten in Gulpen. We hebben een restaurantje gezocht in de buurt van een verschillende laadmogelijkheden voor de camper, maar helaas blijkt er één laadpaal stuk en de andere vijf (op verschillende plekken in het dorp) zijn bezet. Jammer, maar dat maakt het eten gelukkig niet minder lekker.

De laatste dag

Na een iets betere nacht is het zondag alweer tijd om op te ruimen. Maar niet voordat we een lekker ontbijtje hebben gehad. Als we rustig zitten te ontbijten, worden we opeens vergezeld door twee koeien. Binnen een paar seconden zijn ze van de andere kant van de wei naar ons ontbijtplekje gelopen. Alleen een paar rijen prikkeldraad is er nog tussen de koeien en ons, en daar laten koeien zich niet door tegenhouden. Eén van de koeien slobbert zo alle schillen van mijn appel naar binnen. Snel gris ik het brood én mijn telefoon weg (als er één ding is dat ik heb geleerd in mijn leven is het dat koeien niet alleen op eten sabbelen). De koeien likken de tafel af, eten onze bessen op en proberen zelfs de pot lokale appelstroop te verorberen. Het ontspannen ontbijtje is abrupt voorbij, maar we hebben wel gelachen.

Na een goede afwas van alle afgelebberde spullen, en een schoonmaak- en opruimbeurt van de camper, vertrekken we richting de snelweg. Daar is het eerste wat we moeten doen opladen, want dat was gisteravond natuurlijk niet gelukt. We stoppen de camper in de snellader aan de snelweg en trakteren onszelf op een heerlijke veganistische magnum classic in het zonnetje. Nadat we ook nog wat hebben gedronken is de accu alweer bijna op 80% en rijden we terug naar Nijmegen.

We leveren de bus af, ondertekenen nog wat formulieren en stappen in ons eigen oude wagentje terug naar huis. Broem, broem. De benzine-auto maakt opeens wel heel veel lawaai. En dat terwijl we nog een relatief ‘stille’ auto hebben. Die elektrische camper had dan misschien niet zo’n groot bed, maar het elektrische rijden en een weekendje weg zonder vieze uitlaatgassen is wel echt fantastisch!

---

Wil jij ook een keer met een camper op pad? Bekijk hier alle campers van Paulcamper.nl

---