Bergans of Norway

Onze reizen zijn mede mogelijk gemaakt door Bergans of Norway

Reisverhaal Antarctica | Mijn avonturen in de laatste wildernis op aarde

Een reisverhaal van Christianne Bongertman

Een bezoek aan het zevende en meest afgelegen continent op aarde is een grote onderneming. Maar dat voelt anders als je in de zuidelijkste stad van de wereld bent: Ushuaia in Argentinië. Er is geen plek in de bewoonde wereld dichterbij Antarctica dan Ushuaia. Geen wonder dat je daar vele expedities kunt boeken naar dit mysterieuze continent dat aan de andere kant van de oceaan ligt. Onze nieuwsgierigheid wordt hier enorm gevoed en Antarctica ligt op de loer.


Wil jij in 2021 of 2022 ook naar Antarctica? Bekijk dan hier de aanbiedingen!


Ons schip ‘Sea Adventurer’. Eigen foto: Christianne Bongertman

We besluiten de reis te boeken, met de verwachting dat dit onze meest memorabele reis ooit wordt. Eén ding is zeker: als we nu niet gaan, gaan we nooit!  Antarctica kun je met geen pen beschrijven. Antarctica moet je ervaren. Om toch enig idee te krijgen, lees je hier hoe je Antarctica kunt bereiken, wat een expeditiereis inhoudt, hoe koud het er is en welke dieren je er kunt spotten.

Onze favoriete plek aan boord. Eigen foto: Christianne Bongertman

De oversteek

In de haven van Ushuaia zie je met regelmaat een schip aanmeren dat net de overtocht gemaakt heeft. Om Antarctica per schip te bereiken, moet je namelijk de Drake Passage over, één van de meest gevreesde oceanen ter wereld. Het stormt hier vaak en golven hoger dan tien meter zijn geen uitzondering

Ik ben klaar voor de overtocht, maar Sander vreest het ergste… Eigen foto: Christianne Bongertman

De Drake Passage verbindt de Grote Oceaan met de Atlantische Oceaan. In 36 uur vaar je naar het meest noordelijke schiereiland van Antarctica. Het stormt hier vaak en golven hoger dan tien meter zijn geen uitzondering. Ik ben erg benieuwd hoe die overtocht zal zijn, maar Sander voelt de bui al hangen. Hij wordt in een kano al zeeziek, dus hij vreest het ergste. Wat je vooral moet voorkomen zijn valpartijen aan boord.

Ik ben erg benieuwd hoe die overtocht zal zijn, maar Sander voelt de bui al hangen

Er gaat een arts mee, maar als je op advies van de arts naar het ziekenhuis moet, zal het schip terugkeren. Met het wat ouder publiek aan boord, houden wij ons hart vast.  Tegenwoordig kun je ook naar Antarctica vliegen. Hiervan waren wij niet op de hoogte, totdat aan ons deze (als enige nog beschikbare) combi-reis werd aangeboden: heen vliegen vanuit Punta Arenas in Chili en terug per schip naar Ushuaia.

Bijkomend voordeel is dat je de gevreesde Drake Passage vliegend oversteekt en daarmee je zeeziekte kunt uitstellen tot de terugreis.

De pinguïn vlucht vanuit Chili naar King George Island op Antarctica. Eigen foto: Christianne Bongertman

Het is twee uur vliegen naar de Chileense legerbasis op King George Island, het noorden van Antarctica. Bijkomend voordeel is dat je de gevreesde Drake Passage vliegend oversteekt en daarmee je zeeziekte kunt uitstellen tot de terugreis. Het nadeel hiervan is dat de vlucht op het laatste moment geannuleerd kan worden vanwege slechte weersomstandigheden. In dat geval kan het voorkomen dat een deel van de reis aan je voorbij gaat. Ons vliegtuig krijgt gelukkig op tijd groen licht om te vertrekken. Let’s go! In expeditiejassen en ontsmette laarzen stappen wij in. Zo voorkom je dat zaden of andere organismen mee kunnen reizen. Het vliegtuig is halfvol, omdat we niet te zwaar mogen zijn vanwege de landing op grind.

Op dat moment komt het Titanic gevoel naar boven

Met enorm geknetter van het grind tegen het vliegtuig aan komen we op Antarctica tot stilstand. Met de laarzen aan stappen we uit en lopen we naar de baai waar de zodiacs op ons staan te wachten om ons te brengen naar het schip Sea Adventurer. Eenmaal aangekomen op het schip worden we naar de hut begeleid. Op dat moment komt het Titanic gevoel naar boven. We hadden bij het boeken niet door hoe luxe ons schip zou zijn. Dit staat in schril contrast met het tentje waar we al een paar maanden in sliepen.

Gletsjerpanorama’s, zodiac cruises en de ‘Polar Plunge’

Tijdens de expeditiereis maak je elke dag twee zodiac cruises en uitslapen is er niet bij. Het ontbijt staat vroeg klaar, waarna je gelijk aan het actieve dagprogramma kunt deelnemen. We bezoeken de ‘Iceberg Graveyard’, gletsjers, verschillende eilanden en onderzoeksstations. Een unieke stempel van Antarctica in je paspoort kun je halen bij de Argentijnse basis Brown Station. Ook maken we met het schip een tocht door het spectaculaire Lemaire Channel.

De meest indrukwekkende tocht door het Lemaire Channel. Foto gemaakt door Phil Wickens, onze expeditieleider.
De meeste landingen vinden plaats op de eilanden voor de kust van het continent. Hier zet ik voet op het vasteland van Antarctica. Eigen foto: Christianne Bongertman
Vergeet niet om je heen te kijken. Grote ijswanden op korte afstand, waarbij wij ons erg klein voelen. Eigen foto: Christianne Bongertman

Om het kwetsbare ecosysteem in Antarctica te beschermen, is een bezoek aan het vasteland van Antarctica strak gereguleerd. Om deze reden vinden de meeste landingen plaats op de eilanden voor de kust van het continent. Tussen de activiteiten door kun je aan boord lezingen volgen, die worden gegeven door de expeditieleiders. Als je moe of zeeziek bent, kun je deze lezingen zelfs op tv vanuit je bed meekijken. Kajakken is ook een optie, maar daarvoor moet je nog dieper in de buidel tasten.

Buiten het programma om moet je niet vergeten dat je continu prachtig uitzicht hebt op enorme ijsbergen, gletsjers en – met een beetje geluk – walvissen.

En voor de daredevils onder ons: de ‘Polar Plunge’ maakt ook deel uit van het programma… Kortom: een druk programma, afgewisseld met een goed verzorgd ontbijt, zware lunches en geweldige diners. Buiten het programma om moet je niet vergeten dat je continu prachtig uitzicht hebt op enorme ijsbergen, gletsjers en – met een beetje geluk – walvissen.

Antarctica in het echt!

De zuidpool bevindt zich – in tegenstelling tot de noordpool – op vaste grond. Het Antarctisch Schiereiland is het meest bezochte deel van Antarctica. Vanuit het vliegtuig zien we bij het naderen van King George Island hier en daar al enorme ijsschotsen in de zee drijven. Op de plek van aankomst ziet het landschap er met name grauw uit. Naarmate we verder naar het zuiden varen, neemt het aantal gletsjers toe. Het lijkt steeds meer op Antarctica zoals wij Antarctica hadden voorgesteld. De immense schaal van dit continent met gigantische ijsvlaktes is onbeschrijfelijk. Leuk feitje: het Antarctische ijs is het oudste ijs ter wereld.

Lemaire Channel, waar de zee een spiegel is. Eigen foto: Christianne Bongertman
Een mooie plek om voor anker te gaan. Eigen foto: Christianne Bongertman
Het oudste ijs ter wereld vind je op Antarctica. Hier cruisen we door Paradise Bay. Foto gemaakt door één van onze expeditieleiders.
Het begin van de tocht door het Lemaire Channel. Eigen foto: Christianne Bongertman

Het meest indrukwekkende van onze reis is de tocht door het Lemaire Channel. Deze zeestraat wordt door het vele zee-ijs en de wind meestal geblokkeerd. In tegenstelling tot de zomerperiode is deze zeestraat in de winter veelal dichtgevroren. Als wij op het punt staan er doorheen te varen is het windstil. Je hoort geen enkel geluid – afgezonderd van het krakende ijs – en omdat het windstil is, is de zee als een spiegel. We worden vergezeld door orka’s, walvissen, pinguïnkolonies en zeehonden die uitrusten op het zee-ijs waar je rakelings langs vaart.

Orka’s in de verte. Eigen foto: Christianne Bongertman

Wij hebben ons nog nooit zo klein en kwetsbaar gevoeld door de enorme steile bergwanden, immens grote gletsjers en afgebroken ijsschotsen. Je komt nu zo dichtbij met het schip, dat het schip met een lengte van 114 meter ineens erg nietig lijkt.  We gaan nabij het Lemaire Channel voor anker en cruisen met zodiacs door de ‘Iceberg Graveyard’, een met ijsbergen gevulde baai. We zijn onder de indruk van de kunstzinnige vormen waarin het ijs zich voordoet, de rust en de wilde dieren die we hier in de vrije natuur tegenkomen. Nu weten we het zeker: Antarctica behoort tot één van de meest bijzondere bestemmingen ter wereld.

Indrukwekkende vormen van ijs. Foto gemaakt door één van onze expeditieleiders.

Het dierenrijk van de zuidpool

De meeste dieren leven langs de kust, met name bij het Schiereiland. De zee is hier rijk aan plankton dat wordt gegeten door krill, het hoofdvoedsel voor walvissen, zeehonden en pinguïns. Om deze reden kun je er ook pooljagers vinden: zeeleeuwen, zeeluipaarden, orka’s en diverse vogelsoorten, waaronder de door de pinguïns gevreesde reuzenstormvogel. Insecten komen bijna niet voor.

Zeeleeuw bij de zodiac. Foto gemaakt door Phil Wickens, onze expeditieleider.
De zodiac cruise langs talloze ijsbrokken en het zee-ijs. Eigen foto: Christianne Bongertman
De overgebleven botten van een blauwe vinvis. Eigen foto: Christianne Bongertman

Het grootste dier op aarde met een lengte tot dertig meter is de blauwe vinvis. We lopen tussen de overgebleven botten van dit grote zoogdier. Om een idee te geven; het kaakbot van een blauwe vinvis kan zo groot zijn als de Afrikaanse olifant. Kleinere exemplaren als de bultrugwalvis en de orka spotten we regelmatig. Een bultrugwalvis die naast ons schip boven water komt is enorm. Vanuit de zodiac hebben we de zuidkaper en de dwergvinvis gespot.

Een kleintje onder de walvissen, maar erg slimme jagers. Foto gemaakt door één van onze expeditieleiders.
De dwergvinvis, die op het punt staat om onder onze zodiac door te gaan zwemmen. Eigen foto: Christianne Bongertman

Deze vinvis is met een lengte van ongeveer elf meter een kleintje onder de walvissen, net als de orka met een lengte van negen meter. Maar deze vinvis is bij het naderen van ons kleine zodiac erg groot… Spectaculair om deze zwemmend onder je rubberen bootje mee te maken. Zeehonden liggen uit te rusten op het zee-ijs, maar ook de zeldzame zeeluipaard treffen we vanuit de zodiac slapend aan op het ijs.

Een monsterlijk zeeluipaard. Foto gemaakt door Phil Wickens, onze expeditieleider.

Dit beest doet monsterachtig aan. Wat we op dat moment nog niet weten, is dat een zeeluipaard net één van de andere zodiacs heeft lek gebeten. Gelukkig gebeurde dit dichtbij het schip en was een vervangende zodiac snel geregeld.

Het continent van de pinguïns. Eigen foto: Christianne Bongertman
Voedertijd! Eigen foto: Christianne Bongertman

Ik verheug me het meeste op de waggelende nummer één bewoners van Antarctica: de pinguïns. Antarctica en pinguïns zijn onafscheidelijk. Als je ergens gaat zitten, is de kans groot dat deze nieuwsgierige beesten gewoon naar je toe lopen. Pinguïns kunnen met hun dikke isolerende laag die ondoordringbaar is voor water erg goed tegen lage temperaturen. Onder water gaan zij met een grote snelheid van ongeveer veertig kilometer per uur en met die vaart springen zij boven water om adem te halen of aan land te gaan.

Stormbandpinguïns. Eigen foto: Christianne Bongertman
Waggelende pinguïns die naar me toe lopen. Eigen foto: Christianne Bongertman

Alleen pinguïns kunnen sneeuw omzetten in een bruikbare vorm van water. Je ziet ze dan ook regelmatig sneeuw happen. We treffen de Adélie-, Stormband- en Ezelspinguïn aan. De bekende Keizers- en Koningspinguïn leven verder ten zuiden van het Schiereiland en zijn zelden te spotten.

Een continent van uitersten

Antarctica is niet alleen het koudste en het droogste, maar ook het meest winderige continent op aarde. Een gebrek aan water en planten kenmerkt een woestijn, zo ook Antarctica. In de winterperiode, van maart tot september, daalt de temperatuur tot wel -60 °C. Op het Antarctische Schiereiland in het noorden is het vanwege het zeeklimaat natter en minder koud. Daar valt jaarlijks gemiddeld 170 millimeter neerslag en kan het -30 °C worden. In de zomer is de temperatuur daar rond het vriespunt.

Een reis op mijn netvlies. Eigen foto: Christianne Bongertman

De expeditiereizen vinden alleen in de zomerperiode plaats. Wij gingen in februari. In één week tijd hebben we alle weersomstandigheden meegemaakt: zon, regen, sneeuw en wind. De temperatuur was tussen de -10 °C en 5 °C en af en toe konden we zelfs zonder jas aan achterop het dek in de zon lunchen.  Het zevende continent. Eigen foto: Christianne BongertmanMocht je de kans hebben om naar het zevende continent af te reizen, dan zeker doen! Antarctica zal je verbazen in allerlei opzichten.

Eén tip: in de maand november of maart (het laagseizoen) ga je voor de helft van de prijs

Het zevende continent. Eigen foto: Christianne Bongertman

Eén tip: in de maand november of maart (het laagseizoen) ga je voor de helft van de prijs. En de overtocht terug naar Ushuaia? Die verloopt in ons geval soepel en is – met wat medicijnen tegen misselijkheid – goed te doen.


Wil jij in 2021 of 2022 ook naar Antarctica? Bekijk dan hier de aanbiedingen!


klik voor bijzondere reizen naar Nieuw-Zeeland en Australië


 

7 Reactie op “Reisverhaal Antarctica | Mijn avonturen in de laatste wildernis op aarde”

  • Christianne Bongertman
    Christianne Bongertman
    20 mei 2023 at 13:01

    Hi Hay,
    De jas wordt verzorgd en mag je houden. Je leent ook specifieke laarzen die je aan moet doen als je Antarctica betreedt. In Punta Arenas of Ushuaia zijn veel mogelijkheden om een waterdichte (ski)broek aan te schaffen.

  • Hay Haenen
    20 mei 2023 at 09:16

    Prachtige blog over een uitzonderlijke locatie. Maar hierover een vraagje. Ik zie mensen allemaal dezelfde jassen. Krijg je deze kleding tijdens de reis? Met andere woorden moet je zelf hiervoor kleding meenemen of is deze eventueel te huur in Ushuaia? Als ik langere tijd op reis ben ga ik ook nog naar warmere oorden en wil niet al deze kleding meesleuren.

  • Manon Verijdt
    Manon Verijdt
    17 januari 2019 at 17:02

    In een woord; wauw! Soms ben je zelf op reis of in een ander land en mag je absoluut niet klagen, maar als ik dan dit lees dan begint het behoorlijk te kriebelen! Wat is er toch een hoop te ontdekken op deze wereld en ik hoop dan ook oprecht dat ik ooit zo’n reis naar Antarctica mag maken!

  • Hans van der vleuten
    31 december 2018 at 10:51

    Mooi travel blog.. leuk om te lezen. Wat het nog leuker maakt is het feit dat ik ook op deze expeditie aanwezig was.
    Dus voor mij is het lezen van dit verhaal een herbeleving van dit avontuur.
    Antartica wowwww.. nu in tibet wowww. Er zijn nog vele mooie plekjes.

    • Edwin Hagenouw
      Edwin Hagenouw
      31 december 2018 at 11:13

      Bedankt voor je reactie Hans.
      Heb je mooie foto’s van je reizen die we kunnen delen met onze lezers op Mountainreporters?
      Groet, Edwin

  • Jeroen Kleiberg
    Jeroen
    31 december 2018 at 09:46

    Wat een heerlijk verhaal. Hier word ik wel gepast jaloers van!

    • Edwin Hagenouw
      Edwin Hagenouw
      31 december 2018 at 09:49

      Ik herken het gevoel Jeroen, dat heb ik dus ook..

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

 

Yomads

Onvergetelijke outdoorreizen van Yomads

Bij Yomads draait alles om het creëren van onvergetelijke outdoorreizen. De trips zijn speciaal geselecteerd zodat je op de meest unieke plekken komt, #opjebucketlist. Je ontdekt tijdens het hiken ongerepte landschappen en nieuwe bestemmingen. In kleine groepen, ver buiten de gebaande paden en weg van de massa. Lees meer

Little America

Unieke rondreizen door het noordwesten van de VS

Ontdek de Pacific Northwest door de ogen van de locals met Little America. Je verblijft in kleinschalige accommodaties, midden in de overweldigende natuur van Oregon en Washington. Maak kennis met de vriendelijke hosts en beleef een unieke en onvergetelijke reis, ver weg van het massatoerisme.
Lees meer