De Balkan Trail is een rollercoaster aan ervaringen

spatie

Hoe vat je een trektocht samen die aanvoelde als een rollercoaster van ervaringen en emoties? Enthousiasme, sprakeloosheid, kou, vreugde, vermoeidheid, pijn, verbazing, tederheid, verwondering en rust. Het kwam allemaal voorbij in de vijf dagen dat Manja Herrebrugh en ik door Albanië, Montenegro en Kosovo trokken over The Balkan Trail. Manja schreef eerder al een prachtig gedichtje over haar gedachten tijdens de trail. In deze reportage neem ik je mee tijdens onze rollercoaster en laat je kennismaken met een gebied dat alle verwachtingen te boven gaat.

The Balkan Trail

The Balkan Trail is een achtdaagse avontuurlijke reis georganiseerd door de reisorganisatie Travelbase. In vijf dagen tijd wandel je 80 van de 192 kilometer lange Peaks of the Balkan Trail die door Albanie, Kosovo en Montenegro loopt. Travelbase heeft de mooiste delen van deze trail uitgekozen voor the Balkan Trail. Deze wandeltocht leidt je door grotendeels ongerepte berglandschappen, langs authentieke bergdorpen, door dichtbegroeide bossen en groene valleien. De Peaks of the Balkan Trail won eerder de World Travel & Tourism Award en behoort tot de allermooiste wandelroutes ter wereld. Bovendien is deze route UNESCO werelderfgoed. Unesco noemt de regio onvergelijkbaar, uniek en van groot belang voor de hele wereld.

Enthousiasme

Of we mee willen met Travelbase om the Balkan Trail te lopen? Ja! Daar hoeven Manja en ik geen seconde over na te denken. Vijf dagen lopen door de bergen, acht dagen weg van de wereld in landen die ons allebei als exotisch en onbekend in de oren klinken. Absoluut ja! Een paar dagen na onze enthousiaste reactie komt de eerste mail binnen als voorbereiding op de tocht.

Een heus trainingsschema vol met wandelingen, squats en buikspieroefeningen. Oei! Zo zwaar kan deze tocht toch niet zijn dat we er drie maanden van tevoren al voor moeten gaan trainen? Als echte wandelliefhebbers laten we hier echter ons enthousiasme niet door beteugelen! Kom maar op bergen van de Balkan!

Travelbase App

Travelbase heeft een superhandige app ontwikkeld waarin je ruim van tevoren alle informatie over de reis die je gaat maken kunt terugvinden. Natuurlijk staan de wandelroutes erin, plus GPX bestanden die je op je telefoon of horloge kunt inladen (ik liep de trail met mijn Garmin Fenix 7s sporthorloge, superhandig en je raakt nooit de weg kwijt!), maar je vindt hier ook tips over hoe je het beste kunt klimmen en dalen en hoe je blaren tegengaat.

Daarnaast krijg je informatie over bijvoorbeeld eten bij de lokale bevolking, wat je zelf aan eten mee moet nemen en hoe je je tent het beste op kunt zetten. Met deze app ben je dus ruim voordat je je eerste stappen op de trail zet al helemaal voorbereid en kom je niet voor ongewenste verrassingen te staan tijdens je tocht.

Verwondering

“Waar wandelen we vandaag heen?” en “Hoe heet het guesthouse waarbij we onze tenten gaan opzetten vanavond?” Het is dag twee, 9 uur in de ochtend tijdens de trail. Nadat de wekker om 6 uur ging hebben we onze tenten ingepakt, ontbeten en een EHBO half-uurtje gehad voor de blaren en pijnlijke spieren na een eerste dag hiken door de Montenegrijnse bergen.

Nu staan we met onze groep wandelaars om de gidsen heen die ons hebben laten rondrennen, springen en squaten om onze koude spieren wat op te laten warmen voor de wandeling van vandaag. “Theth?” klinkt het onzeker vanuit de groep, “Iets van Guesthouse Duni?”. “Bijna goed! Vandaag gaat de tocht naar Guesthouse Dreni in Theth. Onthoud dit goed! Als je de weg kwijtraakt weet je wat je tegen een voorbijganger moet zeggen!”.

De weg kwijtraakt? Manja en ik kijken elkaar aan. Zo moeilijk is het toch niet om de route te volgen? En toch, vertellen de gidsen, is er iedere tocht wel iemand die van het pad af dwaalt tijdens een iets te enthousiast gesprek of van vermoeidheid. Onthoud dus altijd waar je heen loopt. En raak je echt de weg kwijt gebruik dan het noodbaken dat je van ons mee hebt gekregen, hiermee kunnen we je altijd terugvinden.

Op dat moment beseffen we dat we echt in een onontgonnen en onbekend gebeid aan het hiken zijn. Hier geen busladingen wandelaars en restaurants met Nederlandse kaart. Dit is echt een tocht door een onontdekte wildernis! Wauw!

Pijn

Iedere stap is er eentje dichterbij de top. Dit is wat ik mezelf tijdens iedere klim weer voorhoud. Voet voor voet, meter na meter, boven wacht je een fantastisch uitzicht. Mijn kuiten voelen als ballonnen, mijn schouders en rug zeuren en mijn hartslag zit in mijn keel. Doorgaan! Strek dat achterste been bij iedere stap zoals je geleerd hebt tijdens de “hoe klim je”- uitleg die ochtend. Ik kijk op mijn horloge: nog 200 meter de hoogte in, 800 meter heb ik al gehad.

Kom op! Bijt door de pijntjes heen, nog een klein stukje. Langzaam wijken de bomen steeds verder uit elkaar en worden ze lager. We zijn bijna boven de boomgrens. Gezellig praten doen Manja en ik al een tijdje niet meer, daarvoor kost de klim ons teveel energie. Nog vijftig meter de hoogte in! In de verte wordt langzaam de omtrek van een restaurant zichtbaar. Serieus? Iemand heeft hier bovenop de berg een restaurant gebouwd? Met vernieuwde energie klimmen we door, de belofte van mountain tea en Byrek laat alle vermoeidheid en pijntjes als sneeuw voor de zon verdwijnen!

Eten en drinken

’s Ochtends en ’s avonds eet je bij het guesthouse waar je de tent op hebt gezet. De lokale eigenaren doen hier erg hun best om heerlijk voor je te koken. Albanïe en Montenegro zijn arme landen waar de mensen nog redelijk eenvoudig leven. Verwacht dus geen culinaire hoogstandjes maar veel groenten, aardappels, vlees en heel veel geiten- en schapenkaas. Voor de vegetariërs onder ons wordt ook goed gezorgd (bij ons was dit bijna de halve groep!), met name het lokale gerecht Byrek, een soort pannenkoeken-laagjes taart met kaas of suiker tussen de laagjes moet je zeker proberen! Superlekker!

Tijdens de trail kom je met regelmaat een restaurant, schaapsherdershutje of café tegen. Soms vroegen wij ons echt af hoe ze het voor elkaar hadden gekregen bovenop een berg of in een afgelegen dal een plek te maken voor wandelaars om bij te komen! Hier drink je (heel sterke) Turkse koffie, mountain tea (thee gemaakt planten die in de bergen groeien) of Raki (de lokale, soms zelf gestookte, heel sterke drank) en eet je Byrek, verse schapenkaas of dikke schapenyoghurt (van dezelfde schapen die op dat moment om je heen dartelen).

Sprakeloos

Sprakeloos zijn we. Voor ons strekt zich een landschap uit dat zo uit de film ‘Lord of the rings’ lijkt te komen. Donkere bergen zover het oog rijkt. Nu begrijpen we waarom Montenegro letterlijk het land van de zwarte bergen betekent en het gebied waar we doorheen lopen de Accursed Mountains heet (vervloekte bergen).

Dunne stralen zonlicht steken als dolken door de donkere wolken die als perfecte kopieën van het gebergte dreigend boven de zwarte bergtoppen hangen. Als er nu een draak door het dal aan zou komen vliegen zouden we niet eens verbaasd zijn. De vlag van Albanië heeft niet voor niets een tweekoppige draak erop staan…

Geschiedenis van de Balkan in het kort

Bron: NPO kennis. Meer weten? Kijk dan hier.

• Het Koninkrijk Joegoslavië ontstaat in 1918, direct na de Eerste Wereldoorlog. Na de moord op koning Alexander I en het beginnen van de Tweede Wereldoorlog valt dit land uiteen.
• Na de Tweede Wereldoorlog gaat de communist Tito het nieuwe Joegoslavië leiden. Onder zijn bewind leven voormalige vijanden decennialang in relatieve rust samen.
• In de jaren zeventig krijgt Tito te maken met etnische spanningen, na zijn dood in 1980 slaat de vlam helemaal in de pan. De Serviërs krijgen de overhand, onder leiding van de nationalistische leider Milošević.
• Nadat andere deelrepublieken zich onafhankelijk verklaren, ontstaat er oorlog. Voorheen goede buren pakken de wapens tegen elkaar op, vooral in Bosnië-Herzegovina.
• Milošević is definitief uitgespeeld als hij ook gewelddadig ingrijpt in de provincie Kosovo. De NAVO grijpt in met bombardementen.
• Alleen de deelrepublieken Servië en Montenegro gaan tot 2006 nog gezamenlijk door, totdat ook het Montenegrijnse volk zich in een referendum voor onafhankelijkheid uitspreekt.

Tederheid

Terwijl we in stilte genieten van het magnifieke uitzicht merken we niet dat we ondertussen gezelschap hebben gekregen. Wanneer er een zachte, pluizige staart langs mijn benen strijkt wordt ik uit mijn betovering gehaald. “Hey Star, wat doe jij hier?!”. Star is één van de vele honden die ons tijdens onze tocht heeft vergezeld.

Vier van de vijf dagen is ze met ons meegelopen, berg op en berg af. In de Balkan kom je heel veel zwerfhonden tegen, stuk voor stuk zijn ze ontzettend zachtaardig en lijken ze het heerlijk te vinden om met je mee te lopen in ruil voor een lekker koekje of hardgekookt ei. Nadat we Star een knuffel en een koekje hebben gegeven gaat ze weer op pad. Op zoek naar de volgende wandelaar die ze een glimlach op zijn of haar gezicht kan toveren.

Verbazing

Grijze wanden rijzen links en rechts van ons loodrecht omhoog. Scherpe pieken lijken gaten in de bewolking te steken, als de tanden van een beer, of wolf. Dieren die hier van nature voorkomen. Een koude rilling trekt door mijn rug. Ik kan me ineens levendig voorstellen dat mythes als Dracula uit dit deel van Europa voortkomen. Dan ineens, het voelt bijna als een Disney film, opent zich voor ons een groene vallei.

De wolken wijken uiteen en blijven steken achter de steile bergkammen. De zon geeft extra kleur aan wat er voor ons ligt. Beelden uit films als Avatar, Black Panther, the Jungle Book en toch ook weer The Lord of the rings schieten door mijn hoofd en het lijkt bijna wel of deze vallei vergezelt gaat met een bombastisch orkest dat de pracht en praal aankondigt.

Zwarte ezeltjes grazen in het groene gras. De hoge, loodrechte bergwanden beschermen de vallei tegen de gure wind en het leven van buitenaf. Ons pad slingert door de vallei tussen plukjes bomen en struiken door. Nieuwsgierig komen de ezeltjes onze kant op, hun bruine ogen vol vriendelijkheid. Achter de bomen kringelt en sliertje rook omhoog.

Langzaam worden de contouren van een hutje gemaakt van dakplaten en plastic zichtbaar. Een oude man en zijn zoon lachen ons vriendelijk toe: de herders van de vallei. De omstandigheden waarin ze leven staan gekerfd in hun gebruinde gezichten. In een donker hutje maken ze zelf verse kaas en brouwen ze koffie waar je bijna op moet kauwen zo sterk! Bankjes gemaakt van ongevallen bomen dienen als picknickplaats. Wat een plek voor een pauze!

Enthousiast?

Enthousiast na het lezen van onze ervaringen op the Balkan Trail? In deel 2 van dit reisverhaal nemen we je nog een laatste keer mee tijdens ons avontuur en laten we je zien hoe we het kamperen in de bergen hebben ervaren, hoe je om moet gaan met de wisselende weersomstandigheden en wat ons het meeste is bijgebleven. En natuurlijk krijg je nog veel meer foto’s te zien van het fantastische landschap in de Balkan! Stay tuned!

---

Kun je niet wachten om richting de Balkan te reizen? Je kunt je hier aanmelden voor de The Balkan Trail. Zo ben je verzekerd van een plekje wanneer the Balkan Trail weer van start gaat.