De Innsbruck Trek is bergwandelen met geweldige uitzichten én bagageservice

REISVERSLAG | De Innsbruck Trek is bergwandelen met geweldige uitzichten en bagageservice
Een verhaal van Maartje Bevers | Fan van de Innsbruck Trek
De dag voordat de Innsbruck Trek voor ons van start ging arriveerden we in Innsbruck. We maakten nog een avondwandeling en waren onder de indruk van de historie en romantiek van de stad. Na een korte sightseeing door de gezellige straatjes hebben we op een terras lekkere lokale spijzen gegeten, vergezeld van een Grüner Veltliner, terwijl we genoten van het vertier van de lokale bevolking.
Dag 1 | Zaterdag 10 juli
Vanaf de parkeerplaats waar onze auto de komende dagen zal staan lopen we naar het startpunt van onze eerste wandeling: de ‘Hungburgerbahn’. Het tandradtreintje gaat voorbij aan de Alpenzoo, de Alpen-dierentuin van Innsbruck. Het startpunt van de wandeling is het eindpunt van de Hungburgerbahn. Omdat dit onze eerste wandeldag is besluiten we voor de eenvoudige route van tien kilometer en 350 hoogtemeters te kiezen. Onze wandeling start in Hoch Innsbruck aan de voet van de gondel die je hoger de berg op kan brengen.
Als voorbereiding op deze week heeft Edwin de gpx-files van de routes opgeslagen in de app ‘Komoot’. Naast een boekje met de routebeschrijving en de wandelkaart zijn dit onze navigators voor de komende dagen. Fijn gevoel dat we niets aan het toeval over hoeven te laten. Ik houd van een goede voorbereiding.
Hier zie je de route die we liepen van de Umbrüggler Alm tot het eindpunt van dag 1.
Al wandelend door een woonwijk en een beetje dromend over wat we allemaal gaan zien en meemaken, buigen we al snel af het bos in.
Een goed begaanbaar wandelpad brengt ons tot aan de eerste stop bij Umbrüggler Alm. Dit is een mooie tocht door het bos omhoog. Niet zwaar, maar als je het smalle bospad neemt is het wel af en toe wat klimmen. Naast het smalle bospad loopt ook een grindweg omhoog wat je af en toe doorkruist. Dit pad is makkelijker begaanbaar, maar wel minder leuk natuurlijk.
Nieuwe energie
Na deze klim besloot ik, na een snelle blik op het menu, dat we wel de Umbrüggler Alm Brotsuppe met spek en ui hadden verdiend. We hadden namelijk nog een klim te gaan en we wisten nog niet wat ons te wachten stond. Met deze korte en vroege lunch hebben we voldoende energie opgedaan en waren we klaar voor het tweede deel van de tocht. Vanaf dit punt besloten dat we de middelzware route verder vervolgen en niet de eerder gekozen lichte route.
De middelzware route SKG 3 gaat naar Rauschbrunnen en daar zou een mooi Panorama op ons wachten. Na een wandeling over een goed te bewandelen pad, met in de laatste kilometer een steil bospad, kwamen we aan bij Berghut Rauschbrunnen. De houten picknicktafel onder de berkenboom stond op ons te wachten. De Apfelsaft Pur was een lekkere verfrissing en energieboost.
Terwijl we genoten van het uitzicht over Innsbruck en de bergen op de achtergrond, scheerde een zweefvliegtuig geruisloos aan het terras voorbij. Een bijzondere ervaring! Vanuit Rauschbrunnen was het nog ongeveer drie kwartier lopen naar onze eindbestemming, de bushalte naar Obsteig. Na een busrit van een klein uur kwamen we op onze bestemming aan. De gastheer van Hotel Bergland verwelkomde ons warm en hartelijk.
Dag 2 | van het Mieminger Plateau naar het Lehnberghaus
Na een heerlijk ontbijt start onze wandeling direct vanuit het hotel. We lopen een klein stukje naar boven richting het bos langs de mooie huizen. Hier zou je wel willen wonen als bergliefhebber. Via een makkelijk begaanbaar pad lopen we het groene naaldenbos in.
Per dag kun je kiezen uit twee routeopties. Vandaag kiezen wij voor de routeoptie licht. Dat betekende zes uur wandelen, met een lengte van twaalf kilometer. Aangezien dit een rondwandeling is gaan we 700 meter bergop en dalen we ook 700 meter. De zware route stijgt nog 600 meter verder naar de top van de Wankspitze en wordt alleen aangeraden voor zeer ervaren bergwandelaars en klimmers. In totaal is de lengte van het zware pad vijftien kilometer, met gemiddelde wandeltijd van acht uur.
Voor de start van een wandeling hebben wij iedere dag gekeken naar wat voor ons haalbaar is en wat de weersomstandigheden toelaten. Omdat we weten dat weer in de bergen onvoorspelbaar kan zijn hebben we het weer in de gaten gehouden via diverse apps (mijn favoriet is Bergfex). En schroom niet om advies te vragen bij de waard van je accommodatie. Uiteindelijk weten de Oostenrijkers vaak het beste wat wel en niet mogelijk is.
We vervolgen onze weg door het bos en komen uit bij de parkeerplaats en het gasthuis Arzkasten. Aan het aantal auto’s te zien blijkt deze wandelroute enorm populair. Wij drinken een kop koffie bij Arzkasten. Het terras van dit gasthuis ziet er verzorgt en sfeervol uit. Helemaal in Oostenrijkse sfeer gekomen stappen we verder over de grindweg langs boerderijtjes naar boven.
Het grindpad gaat over in een slingerend bospad, deels langs de waterval stijgend de berg op. We wandelen in alle rust. Geen andere wandelaars voor of achter ons. Alleen het zachte ruisen van de snelstromende rivier en fluitende vogels doorbreken af en toe de stilte. We wanen ons in een klein paradijs.
Alleen het zachte ruisen van de snelstromende rivier en fluitende vogels doorbreken af en toe de stilte
Ondanks de populariteit van de diverse wandelingen zijn we deze week weinig medewandelaars tegen gekomen. Na ongeveer vijf kwartier komen we aan bij het Lehnberghaus. Dit is onze laatste stop voordat we beginnen aan de laatste etappe van dertig minuten naar ons eindpunt Lacke. We verheugen ons op het uitzicht over het Miemingerplateau.
De berghutten met de gezellige terrassen zijn in de zomer minstens zo uitnodigend om aan te schuiven als in de winter. We hadden een heerlijk rustgevend uitzicht over weidse grasvlaktes vol weelderige bloemenpracht. Gezellig naast elkaar in het zonnetje genoten we van een pannetje verse huisgemaakte Kaiserschmarrn.
Met deze nieuwe energie in ons lijf konden we beginnen aan de laatste steile klim door het overweldigend groene bos. De paden zijn goed gemarkeerd en prima begaanbaar. De ondergrond bestaat afgewisseld uit stenen, zand, kiezels en wortels van de eeuwenoude bomen.
Boven bij Lacke aangekomen werden we verrast door een prachtig vergezicht. Voor mij ook een leuk onderdeel van het wandelen: het is altijd weer afwachten waar je uitkomt en wat je te zien krijgt. Wij hebben op dit uitzichtsplatform even lekker met de beentjes omhoog gezeten. Genietend van de zon en al het moois op het Miemingerplateau.
De kalkstenen bergen van de Mieming-keten voor de Wetterstein omlijsten het brede Mieming-plateau ongeveer veertig kilometer ten westen van Innsbruck en vormen het decor voor een plateaulandschap dat uniek is in Tirol. De zachte lariksweiden vormen een schilderachtig contrast met de zilvergrijze bergen.
In tegenstelling tot alle andere wandelingen die ons van A naar B brachten hebben we vandaag een rondwandeling. We eindigen dus op het punt waar we begonnen, ons hotel. De weg naar beneden is minder spectaculair dan het pad naar boven. De eigenlijke route is een vrij saai en breed pad waar je ook veel mountainbikers (met name met een e-bike) tegenkomt. Wij gebruikten de app van Komoot om een alternatieve route te vinden die ons via een mooi en zeer rustig gelegen bospad naar beneden leidde.
Op het terras van ons hotel Bergland hebben we genoten van een heerlijke Tiroler Jause Platte. Daarna besloten we nog even de lekkere wellness van het hotel in te gaan om onze benen wat extra ontspanning te geven. Die avond verwende de kok ons met een voortreffelijk diner. Wij waren verrukt van de verse forelfilet met amandelboter. Een echte aanrader wat ons betreft.
Dag 3 | Een mooie aangepaste wandeling naar Kühtai
Na twee heerlijke dagen in het Bergland Hotel te Obsteig vertrokken we om 9.00 met een transfer naar de parkeerplaats Sattle op 1680 meter hoogte. Sattle is een punt waar veel wandelroutes starten, waaronder onze wandeling naar Kuhtai. Wij wisten toen nog niet dat dit een van de mooiste routes zou worden van de Innsbruck trek.
We werden geadviseerd de lichte variant van de route te nemen over de Feldringalm naar Kuhtai. Een prima tocht, met een duur van 4,5 uur, 10,5 km, 600 hoogtemeters en 300 meter bergafwaarts. De zware route gaat over de Pirchkogel. Omdat er nog veel restsneeuw lag werd deze afgeraden.
Vanuit de parkeerplaats loopt een licht stijgend grindpad, wat overgaat in een smal bospad, naar Feldringalm op 1888 meter. Langs de koeien wandelen we relaxed omhoog en strijken we neer op het gezellige terras waar we een kop koffie drinken. We tappen hier vers water bij uit bron. Overigens zijn bij alle berghutten die we zijn tegengekomen drinkwaterbronnen, waar je lekker koud water kunt tappen.
Opkijkend van het erf van de berghut/boerderij loopt het pad steil via een stukje bos omhoog. Op een boom zien we een afbeelding van Jezus in een kastje met een kaarsje ervoor. We beschouwen dit als een spiritueel support voor wandelaars die deze tocht gaan volbrengen.
Na een korte wandeling komen we op een verrassend grote Almweide. Een hooggelegen plateau met veel groen en een weelde aan bloemen. In de verte zien we een aantal paarden en koeien grazen. We lopen een stukje te ver naar links, afwijkend van de route. Wij besluiten door te lopen op dit pad, omdat het enorm genieten is om over deze verstrekkende alm te sjouwen. Via een omweg komen we dan later weer op de originele route terecht, zo zien we in onze app Komoot.

We volgen het bordje Marlstein naar berghotel Marlstein. We zien dat een aantal moderne gebouwen en besluiten door te lopen, op zoek naar een meer authentieke plek om een hapje te eten. Wij laten het berghotel dus rechts liggen en vervolgen de route op de Kaiser-Franz-Jozef-weg richting Kühtai. Op de gele gemarkeerde bordjes zien we namelijk staan dat we nog twee gasthofen zullen passeren op de route.
De rest van de wandelroute is een vrij ontspannen. Af en toe licht stijgend en dan weer dalend. We lopen langs koeien en paarden, bloemen bloeien in alle kleuren van de regenboog. Aan de andere kant van de vallei zien we een enorme waterval. Door het smalle dal lopen we naar de laatste stop voor onze eindbestemming. Bij Iss Alm eten we een spiegelei met spek. Daar waren we ook echt even aan toe!
Met koud water uit de bron beginnen we aan onze laatste etappe van de dag naar Kühtai. Vooral in de winter is dit een populaire bestemming, met name voor Oostenrijkse wintersporters. Zo te zien een prima skigebied. Hier willen wij graag een keer een aantal dagen gaan skiën. We zetten het op ons verlanglijstje.
Bijna bij het Kühtai aangekomen, zien we aan de rechterhand een enorm stuwmeer. We vervolgen onze tocht en komen aan in het bijna verlaten ski-oord. Wat zal dit een contrast zijn met de winterse drukte. Op een paar winkeltjes en hotels na die open zijn is het verder heel rustig. We lopen langs de stoeltjeslift richting het centrum van het dorpje en een paar minuten later staat de transfer voor onze neus. We stappen in voor een korte rit naar onze volgende accommodatie, aan de voet van de berg in het dorpje St. Sigmund im Sellrain.
In de warmte van de traag ondergaande zon beseffen we hoe we genieten van deze Innsbruck Trek
Na een koud biertje en tijdens een lekker grillpannetje met biovlees van lokale boerderijen evalueren we deze prachtige dag. In de warmte van de traag ondergaande zon beseffen we hoe we genieten van deze Innsbruck Trek. We zijn op de helft. Nog drie mooie wandelingen voor de boeg. De weersvoorspelling voor de volgende dag geeft aan dat het slecht weer zou worden in de middag. We besloten vroeg te ontbijten. Hierdoor konden we om half acht starten voor onze zwaarste en misschien wel mooiste wandeling van de week: de Sellrainer Höhenweg.
Lees hier mijn verslag over de volgende dagen van onze Innsbruck Trek.
Deze Innsbruck Trek is mede mogelijk gemaakt door Innsbruck
Maartje komt al sinds haar vroegste jaren in de bergen. Zwitserland en Scandinavië zijn haar favoriete vakantielanden. Zij is redacteur voor Snowrepublic.nl en vanaf april 2017 reist en schrijft Maartje ook voor Mountainreporters.
Ik ben helemaal verkocht 🙂 Maar helaas niet meer te doen in 2023?
Ik begreep inderdaad dat de organisatie is gestopt met deze geweldige trekking. Hopelijk neemt iemand anders de organisatie over, want het is een super mooie ervaring. Helemaal voor een eerste trektocht in de bergen.