Een hike door het hart van de Sexten Dolomieten naar de Büllelejoch Hütte
Wil jij ook naar Zuid-Tirol en de Dolomieten? Lees dan hier onze tips voor Meran, Seiser Alm, 3 Zinnen en Vinschgau.
Onze liefde voor de Dolomieten is geen geheim maar het unieke, betoverende berglandschap van de Sexten Dolomieten hebben we voorgoed in ons hart gesloten. Ik las ergens op internet dat iemand dit gebied de “Bergkathedralen” noemde, wat een hele treffende omschrijving is. Gezien de afstand van San Cassiano, waar we onze accommodatie hebben geboekt, naar het beginpunt van onze de hike, willen we een overnachting reserveren in de Büllelejoch Hütte.
Dit blijkt gemakkelijker gezegd dan gedaan want al in april blijken alle bedden t/m eind oktober volgeboekt. Hetzelfde geldt ook voor de Zsigmondy Hütte die ook op de route ligt. Het is dus raadzaam om ver vooruit te plannen en te reserveren!
Uiteindelijk vinden we nog plek in de Talschlusshütte bij het beginpunt van de rondwandeling in het prachtige Fischleintal. De Talschlusshütte is een moderne hut met een gezellige sfeer. De kamer is schoon en fris en er staan een 5-tal stapelbedden. Het 3-gangenmenu en het ontbijt zijn van uitstekende kwaliteit en dat voor slechts € 70 per persoon. Een douche kost € 3.50 extra.
De volgende ochtend staan we vroeg en zijn de eersten aan het ontbijt. We pakken onze rugzakken in en vertrekken om 07:30 uur begroet door de frisse ochtendlucht die zeer welkom is, want het belooft een warme dag te worden. Het wandelpad loopt meteen steil omhoog, waardoor we onze fleecetruien al binnen 15 minuten uitdoen en de broekspijpen afritsen.
Het pad naar de Dreizinnenhütte is stenig en inspannend en we maken dan ook in korte tijd veel hoogtemeters. Maar we nemen onze tijd en genieten van het prachtige panorama. Onderweg vullen we onze bidons bij met heerlijk koel beekwater wat vlak naast het wandelpad naar beneden stroomt. Uiteindelijk bereiken we het plateau en worden we beloond met het zicht op de ruige, imposante rots pieken van de Drei Zinnen (Tre Cime di Lavaredo ) die in het zachte ochtendlicht scherp afsteken tegen een strakblauwe hemel.
Om 11:15 uur pauzeren we op het panoramaterras van de Dreizinnenhütte onder het genot van een cappuccino en een apfelschorle. Het is hier nog heerlijk rustig maar in de verte zien we al een horde mensen aan de horizon verschijnen. De Drei Zinnen is één van de meeste populaire plekken in de Dolomieten en de laatste jaren heeft het aantal bezoekers nogal een vlucht genomen, mede door de vele foto’s op de socials. Indien mogelijk is het daarom aan te raden om de juli-august maanden te vermijden.
Om 12 uur hervatten we onze wandeling naar de Büllelejochhütte. Zodra we het smalle pad oplopen is het al meteen een stuk rustiger en laten we de mensenmassa achter ons. De eerste 30 minuten zijn erg prettig. Het relatief vlakke maar smalle pad voelt aangenaam in onze benen na de steile klim naar Drei Zinnen. Omdat het in de maand juni nog veel gesneeuwd heeft in de Dolomieten, liggen hier en daar nog sneeuwvelden waar we overheen moeten. We zijn daarom blij met onze wandelstokken die wat extra grip geven, want soms is het best wel glad.
Bergkathedralen
Naarmate we stijgen, wordt het landschap steeds dramatischer. We zijn omringd door grillige rotswanden en smalle bergkammen en we genieten intens van de schoonheid om ons heen. Om 13:15 uur arriveren we op het hoogste punt en worden we als beloning van onze inspanningen getrakteerd op een adembenemend mooi panorama. Overal waar we kijken staan we letterlijk oog in oog met diverse majestueuze bergpieken.
We staan een tijdje stil om de pracht op ons in te laten werken voordat we doorlopen naar de Büllelejochhütte (2.528 m), waar we om 13:40 aankomen. Dit blijkt een klein, schattig hutje te zijn en ligt dusdanig afgelegen dat voorraden per helikopter worden ingevlogen. Desondanks is het menu verrassend gevarieerd en betaalbaar. We nemen plaats op het gezellige terrasje en bestellen een overheerlijk bordje pasta want onze tank is behoorlijk leeg.
Na een fijne rustpauze vervolgen we om 14:30 uur het pad met blik op de imposante Zwölferkofel die met zijn rotswand van bijna 1000 meter in de lucht steekt, richting de Zsigmondyhütte. Onderweg komen we restanten van uitgehakte bunkers uit de eerste Wereldoorlog tegen: de stille getuigen van een heftig strijdtoneel. In totaal stierven er meer soldaten in deze bergoorlog door honger en kou, lawines en vallende rotsen dan in de strijd. Je kunt je werkelijk geen voorstelling maken van de verschrikkingen en ontberingen die de soldaten hier hebben doorgemaakt.
Na 1 uur afdalen komen we aan bij de Zsigmondyhütte aan waar we snel een drankje doen.
Een steile klim naar boven, betekent ook een steile afdaling. Het pad vanaf de Zsigmondyhütte naar het dal is erg kronkelig, rotsachtig en een aanslag op onze vermoeide knieën en enkels. Vooral het laatste uur is afzien, maar wat zijn we voldaan en trots op onszelf, als we om 18:30 uur weer aankomen bij de Talschlusshütte.
Hier delen we nog een schnitzel met frietjes en lopen daarna terug naar onze auto. Onderweg draaien we ons af en toe nog even om, om een laatste blik op de pieken te werpen waarachter de zon langzaam verdwijnt.
Leuk weetje | De vijf bergtoppen Neuner, Zehner (Sextner Rotwand), Elfer, Zwölfer en Einser vormen samen de grootste zonnewijzer ter wereld en zijn niet voor niets naar getallen vernoemd. De zon staat om 9 uur ’s ochtends boven de Neuner, om 10 uur boven de top van de Zehner, om 11 uur boven de top van de Elfer, om 12 uur boven de Zwölfer en tenslotte om 13 uur boven de Einser. Uiteraard moet je wel rekening houden met de zomer- en wintertijd.
De Sextner Zonnewijzer kun je het beste zien rondom de kortste dag van het jaar. Wie dan tussen Moos en Haus Sexten langs de Hauptstraße omhoog kijkt richting de vijf bergtoppen in het zuiden, ziet om 12 uur ’s middags de zon precies boven de Zwölfer staan. Dan is het, zoals de Romeinen al zeiden: “sexta hora”.
Kenmerken van de route: De totale afstand is24 km. Het is een zware wandeling, dus een goede conditie is vereist. Tredzekerheid en stevige schoenen zijn ook zeker noodzakelijk om deze tocht veilig te doen.
Wil jij ook naar Zuid-Tirol en de Dolomieten? Lees dan hier onze tips voor Meran, Seiser Alm, 3 Zinnen en Vinschgau.
Liesbeth en haar man Thomas houden van wandelen en reizen, maar niet van overvolle toeristische hotspots. Samen struinen ze het internet af op zoek naar informatie en reisblogs om geheime tips te vinden. In 2001 ontdekten ze de Dolomieten in Italië en waren op slag verliefd op dit schitterende gebied.
Sindsdien zijn ze hier vaak te vinden om in de zomer lange wandeltochten maken en in de winter iedere keer weer genieten van zonovergoten skipistes met romantische bergpanorama’s.