REISVERSLAG OOSTENRIJK | Mini-huttentocht in Dachstein-West

REISVERSLAG OOSTENRIJK | Mini-huttentocht in Dachstein-West

Door Saskia van der Meij

Ken je het gevoel, dat je droomt over het slapen in een hut middenin de bergen. De vrijheid, de stilte, het liefst zo ver mogelijk weg van de bewoonde wereld en daar dagen achtereen wandelen. In één woord fantastisch. Dromen is een ding, maar als je nog nooit met bepakking gewandeld hebt of niet veel wandelkilometers in de benen, kies dan voor een leuke trip waarbij je kunt uitproberen wat bij je past. Het gaat niet altijd om de moeilijkheidsgraad, maar juist genieten van wat je doet is belangrijk. Dus ga je met een vriend of vriendin lopen stem dan goed met elkaar af wat voor ieder haalbaar en dus ook leuk is!

Deze huttentocht in Dachstein-West is daar de perfecte trip voor. Twee nachten slaap je in hutten op geweldige plekken in de bergen. De afstanden zijn niet lang, maar toch maak je behoorlijke hoogtemeters waardoor het zeker een leuke, inspannende tocht is. Mocht de werkelijkheid nu toch niet zo overeenkomen met jou in je droom en vind je het na een nachtje wel prima, dan ben je ook zo weer terug in een dorpje met openbaar vervoer omdat je na de eerste nacht terug wandelt naar het dal en daarna aan de andere zijde weer de bergen induikt. Ondanks dat ik zelf al op heel wat afgelegen plekken heb mogen wandelen, vond ik dit toch ook echt een mooi mini-avontuur.

Een reus in de Salzburger Alpen

Wij reizen af naar Gosau am Dachstein in Oostenrijk. Een gezellig dorpje in het Dachstein gebergte net ‘na’ Salzburg, op zo’n elf uur rijden van Arnhem. Rond 15.00 uur arriveren we in Gosau waar we de eerste nacht slapen aan de voet van de Dachstein, met haar 2.995 meter de hoogste berg in de Salzburger Alpen. De lage, donkere bewolking verhult haar echter nog even, maar dat mag de pret niet drukken. Onze kamer kijkt uit op de bergen, morgen hopelijk meer zicht. Duimen maar.

Nu eerst even de benen strekken na de autorit. Op de onderkant van de helling liggen enkele clusters met huizen met ieder een kerkje. Het paadje dat we volgen brengt ons ook langs typische alpenweides met koeien. Vanaf een hoger punt heb je een duidelijk overzicht over het langgerekte dal met nog meer kerkjes in de verte. Morgen te voet de bergen in. We kunnen niet wachten, we hebben er zin in!

Vanuit Gosau Mittertal naar de Gablonzerhütte (circa 9 km)

Ik open de gordijnen, maar het theater buiten lijkt nog niet klaar voor de dag. De grillige pieken verschuilen zich nog achter de wolken. We verlaten het hotel in Gosau (717m.) en wandelen via de Herrenweg naar de Kavalierenberg, met een kleine roze kapel uit 1775. Daarna duiken we het steile bos in en volgen de rood-wit-rode markeringen op de bomen. Honderden, zeker dertig meter hoge, sparren zoeken hun weg naar het licht en staan toe hoe mossen hun stammen versieren.

Hierna gaat het pad verder en verder omhoog, over de alpenweiden, waaronder Zwieselalm, en de nu in september nog groene skipistes. Vrolijk geklingel verraadt waar de koeien zich begeven in de bossen, maar later grazen ze ook gewoon midden op een wel heel steil rotspad dat we kruisen. De zon heeft inmiddels alle wolken weggebrand en een waanzinnig decor van bergpieken en -kammen duikt op. De zon glinstert door de bomen en de uitzichten worden steeds mooier naarmate we hoger komen. Ik voel me weer dolgelukkig hier in de bergen! Na een laatste pittige klim komen we aan bij de Gablonzerhütte (1550 m.), waar we vanavond overnachten. Het is zeker niet zo’n kleine berghut als in mijn dromen, maar de locatie maakt het wel helemaal goed; onder de indrukwekkende Gosaukamm.

We hebben in vier uurtjes de tocht al afgelegd. Na een drankje in de zon op het terras van de hut besluiten we nog wat meer te ontdekken vanuit hier. Om 17.30 uur zijn we terug en zitten dan eindelijk aan de schnitzel waar we zo’n zin in hadden. Yummie! De zon verdwijnt achter de bergen, het wordt kouder en in de verte zien we een klein deel van de Gosaugletsjer roze kleuren. We verkassen naar binnen waar ik word ingemaakt met scrabble en dan duiken we ons bedje in. Hopen dat de anderen niet snurken op onze 12-persoonskamer (totaal zeventig slaapplekken in deze hut).

Afdaling naar de Vorderer Gosausee

Na een goede, rustige nacht ontbijten we lekker in het zonnetje, terwijl een deken van wolken het dal nog compleet bedekt. Je kunt met de gondel terug naar het dal gaan, maar wij besluiten de 700 meter te voet af te dalen naar de Vorderer Gosausee. De weerspiegeling van de bomen en de totale setting van de omliggende bergtoppen doen me denken aan een combinatie van Lake Louise en Emerald Lake in Canada. Zó mooi!

We nemen hier de bus terug vanuit het Hintertal naar het Mittertal. Check van tevoren de bustijden. Het is een zonovergoten dag en nu zien we wel de scherpe pieken van de Gosaukamm boven het dal uitsteken. Dit is echt een prachtig stukje Oostenrijk.

Naar Goisererhütte (circa 5 km)

Dan begint de steile hike naar onze tweede hut. We stijgen 800 meter in ongeveer vijf kilometer. Op ongeveer de helft, bij Iglmoosalm, ligt een houten blokhut waar we koffie ruiken. Perfecte timing. Ook hier geven de grazende koeien met hun rammelende bellen ons weer dat typisch Oostenrijks gevoel. We lopen verder en moeten bij een ‘Saugrube’ omhoog. Geen idee wat we precies zoeken eigenlijk, maar eenmaal daar blijkt het een soort natuurlijke groeve te zijn. Alsof je door een sprookjesbos loopt. Een smal pad kronkelt tussen hoge dennen en overal liggen grote keien bedekt met mossen, die zo uit de hemel lijken te zijn gevallen. Gaaf!

We bereiken onze overnachtingsplek, de Goisererhütte (1582 m). Een kleinere hut met in totaal 28 slaapplekken. Omdat deze plek niet per gondel te bereiken is moeten dagjeswandelaars na de ‘late’ lunch al vrij snel weer afdalen. Daardoor is dit een rustigere plek dan gisteren, dat bevalt ons wel.

Hohe Kalmberg

In de beschrijving staat: ‘Als je nog wat energie hebt, kun je de Hohe Kalmberg (1833 m.) beklimmen voor een adembenemend uitzicht over de hele Dachtstein Salzkammergut-regio.’ Daar zeggen we geen nee tegen en we stijgen nog een extra 250 meter, maar vraag niet hoe. Het begint met een licht hellend paadje en later klauteren we over een steil pad van rotsblokken naar boven. Het uitzicht is het 300% waard en we zijn trots op wat we vandaag bereikt hebben. Terug in de gezellige hut wassen we ons bij de wasbak (geen douche hier) om daarna met een lokale Spritzer (witte wijn met spa rood) in onze hand de zon achter de bergen te zien zakken. Ook vanavond serveren ze hier een heerlijke huisgemaakte bergmaaltijd, wat een luxe. Wat een gave weer dag!

Afdaling naar Bad Goisern (circa 8,5 km)

Weer zo’n prachtige ochtend met wolken in het dal, maar nu ook de zonnestralen door de wolken erboven. Na het ontbijt verlaten we helaas dit waanzinnige decor weer. Een lange afdaling volgt door keienvelden, over smalle paadjes langs de afgrond, steil naar beneden soms glibberend, half struikelend over boomwortels en grote rotsen. Wanneer we in het bos uitkomen zijn we overtuigd dat we rechts moeten, al komen we geen kenmerken meer tegen van de beschrijving. Later blijkt dat de kaart extra duidelijkheid had gegeven, maar die zat lekker in mijn rugzak en tja…, als je daar niets mee doet loop je zeker anderhalf uur langer. In Bad Goisern nemen we rond 12.00 uur de bus terug naar Gosau, aan de andere kant van de berg.

We hebben gehoord van het mooie dorp Hallstatt en we besluiten vanmiddag daar nog twee uurtjes rond te lopen. In het hoogseizoen schijnt het hier afgeladen vol te zijn met honderden toeristen vanuit de hele wereld. Veelal in de ochtend, omdat dan de zon perfect het dorp belicht met haar pittoreske ligging aan het gelijknamige meer en tegen het Dachstein gebergte aangeplakt. Ik snap stiekem wel waarom als ik het zie liggen. Nu valt het gelukkig mee.

We wandelen langs het water en door de kleine straatjes met gekleurde huizen en kerkjes. We bezoeken ook het ‘Beinhaus’ in de Michaels Kapelle op de kleine begraafplaats naast de kerk. Hier liggen 1.200 schedels van voormalige bewoners, omdat er geen plek was voor nieuwe graven. Zo’n 600 schedels zijn beschilderd, uiteenlopend van kruizen tot bloemen samen met hun naam en datum van overlijden. Toch wel heel bijzonder.

Wimbachklamm en Hintensee

Helaas is ons mini-avontuur alweer over. De volgende ochtend laten we Oostenrijk achter ons. Eigenlijk hadden we nog een wandeling willen maken bij de Konigsee, maar we vertrekken te laat uit Gosau en als we rond 08.30 uur de parkeerplaats oprijden weerhoudt de belachelijke drukte ons. Ga dus heel vroeg! De nabijgelegen Wimbachklam is wel een rustige keuze.

Via houten vlonders en trappen loop je door een diepe kloof waar het water doorheen kolkt en zo mooie vormen in het gesteente achterlaten. We stoppen even verderop voor koffie met iets lekkers aan de Hintersee en kunnen het niet laten het meer toch nog even rond te lopen voor we echt naar huis vertrekken.

Er zelf op uit

Wil jij nu ook heerlijk de bergen in? Bedenk dan dus wat je wil en wat past bij jou. Overweeg de afstand, hoogtemeters en het comfort van de hut. Wij kozen deze keer voor een niet te lange tocht qua kilometers, maar toch wel een leuke uitdaging qua hoogte. Een slaapzak moet je altijd wel zelf meenemen en natuurlijk kleding voor de tocht voor alle weersomstandigheden. Wij sliepen in bemande hutten met een restaurant. Kook je graag je eigen potje en wil je echt met maar een klein gezelschap overnachten? Zoek dan een onbemande berghut, waarbij je naast je eten soms ook kookgerei mee moet nemen.

In ons geval was de rest dus allemaal verzorgd. Er werd voor ons gekookt en we konden ook een koel drankje bestellen. Luxe dus. Makkelijk om last-minute te boeken als je opeens bedenkt dat je er even uit wil. Wij hebben genoten van ons mini-avontuur. Naar deze regio komen we zeker nog eens terug om meer te ontdekken. Oostenrijk, je bent fantastisch!

---

Lees hier alle verhalen en reistips voor een actieve reis naar Oostenrijk

---