In de ban van de bergen: PillerseeTal deel I

In de ban van de bergen: PillerseeTal deel I

Een reisverhaal van Sanne Mallant

Op slag verliefd op Oostenrijk! Zodra we de grens bij Rosenheim over gaan ben ik in de ban van de enorme bergen die aan alle kanten oprijzen, de kabbelende riviertjes die ons dieper het land in voeren en de groene alpenweiden overal om me heen. Dit is mijn eerste echte bezoek aan Oostenrijk. Als kind ben ik er wel geweest, op doorreis naar de camping in Italië, maar van die indrukken van achter een autoruit kan ik me weinig herinneren. Dus, dit eerste volwassen bezoek aan Oostenrijk beschouw ik als mijn eerste keer. We zijn op weg naar het PillerseeTal. En ik vind het nu al fantastisch mooi.

In de ban van de enorme bergen, de kabbelende riviertjes die ons dieper het land in voeren en de groene alpenweiden overal om me heen

Het PillerseeTal en de Kitzbüheler Alpen

We zijn vanmorgen om 06.00 uur opgestaan en om 06.30 uur onze woonplaats in Noord-Holland uitgereden. Bestemming: de Kitzbüheler Alpen en het PillerseeTal. Het valt me alles mee, het is maar tien uur rijden naar deze mooie plek. Vanuit Nederland ben je eigenlijk zo in Oostenrijk! Dat neemt niet weg dat het zo nu en dan wel even afzien was in de auto, want: geen airco en heel veel files door wegwerkzaamheden in Duitsland. Krap twaalf uur na ons vertrek arriveren we verhit, vermoeid én opgetogen op onze eindbestemming: Fieberbrunn.

Op uitnodiging van het toerismebureau van de Kitzbüheler Alpen breng ik voor Mountainreporters samen met mijn vriend vier dagen door in het dorpje Fieberbunn in het PillerseeTal. We verblijven hier in Hotel Metzgerwirt, waar we gedurende ons verblijf ontzettend gastvrij en smaakvol (goede keuken!) verzorgd worden. Het PillerseeTal bestaat uit vijf kleine dorpjes: Fieberbrunn, St. Ulrich am Pillersee, St. Jakob in Haus, Hochfilzen en Waidring, welke in de winter allemaal druk bezocht worden voor de wintersport. Maar ook de rest van het jaar valt er hier voor outdoor liefhebbers genoeg te beleven. Op ons programma staan onder andere canyoning, suppen, klettersteigen en wandelen. We hebben er ontzettend veel zin in!

Indrukwekkende panorama’s vanaf het Jakobskreuz

Onze ontdekkingsreis door het PillerseeTal begint bij het dorpje St. Jakob in Haus. Hier nemen we de bergbahn naar boven, die ons op het topje van de Buchensteinwand dropt. We zijn hier op 1.456 meter hoogte, maar zijn nog niet op het hoogste punt van deze berg. We kunnen namelijk nog een klein stukje verder omhoog! Dat doen we in het Jakobskreuz, een bijna 30 meter hoog uitkijkpunt over het gehele PillerseeTal.

Bij helder weer kun je hier alle plaatsjes uit het PillerseeTal zien liggen en heb je een perfect uitzicht op alle bergen die het dal omringen. We beklimmen de 185 traptreden van het Jakobskreuz en komen uit op het hoogste uitkijkplateau dat het kruis te bieden heeft. Gelukkig hebben wij vandaag helder weer en kunnen we ongehinderd 365 graden rond kijken. Ik ben even overdonderd door het uitzicht. Waar ik ook kijk zie ik bergen. Wat mij betreft kunnen er nooit genoeg bergen zijn, dus dit uitzicht is echt wel ‘my cup of tea’.

Ik ben even overdonderd door het uitzicht. Waar ik ook kijk zie ik bergen

Marion, onze contactpersoon bij het toeristenbureau, vertelt dat veel mensen het Jakobskreuz als een plek van bezinning zien. Terwijl ik hier hoog boven op het kruis sta kan ik me daar wel wat bij voorstellen. Deze plek biedt een uniek uitzicht over het hele dal en dit uitzicht is ontzettend rustgevend. Ik blijf nog een tijdje staan om deze plek in me op te nemen en verheug me op de dagen die voor me liggen.

De absolute eye catchers vanaf dit uitkijkpunt zijn de massieve Loferer Steinberge, een verzameling witte toppen die boven alle omliggende bergtoppen uittorenen.

Panoramawandeling op de Buchensteinwand

Zo’n honderd foto’s later sta ik weer onder aan het Jakobskreuz. Mijn vriend heeft mij en mijn camera een half uur geleden al alleen gelaten en staat aan de voet van het kruis op me te wachten. We hebben wel zin in een wandeling in dit gebied. Omdat het al laat op de dag is en we de laatste skilift naar beneden niet willen missen houden we het bij de korte panoramawandeling over de Buchensteinwand.

Ook op deze korte en makkelijke wandeling is er meer dan genoeg te zien. De wandeling begint met een korte klim over een steile bergkam, vanaf waar je een prachtig uitzicht op het Jakobskreuz hebt. Verderop hebben we nog een aantal mooie uitzichtpunten over het dal. We lopen nog wat verder tot we bij een meertje en een weide komen. Hier staan een aantal koeien in de wei die direct enthousiast reageren op onze komst. Altijd gezellig, nieuwsgierige koeien tijdens je wandeling! Ik maak gebruik van hun enthousiaste ontvangst en houd een korte koeienfotosessie.

Canyoning: abseilen, springen en dobberen in een Oostenrijkse rivier

De volgende dag staat er een hoogtepuntje op het programma: canyoning. Canyoning is zonder twijfel onze favoriete outdooractiviteit. Het is zelfs dé reden dat we bijna jaarlijks terugkeren naar Madeira. We zijn dan ook heel erg benieuwd wat Oostenrijk aan canyoning te bieden heeft. Volgens onze vriend en canyoninggids op Madeira zou in ieder geval het water tijdens de Oostenrijkse canyoning een stuk kouder zijn. Boy, was he right!

We maken kennis met Rob, onze canyoninggids van FunConnection. Gids Rob is een Nederlander: gezellig! We starten aan het eindpunt van de canyoning: hier mogen we op een oefenwandje even onze abseil skills testen. Vanaf dit punt lopen we langs de rivier omhoog tot we, amper tien minuten later, bij een bruggetje over de rivier aankomen: het beginpunt van de canyoning. Volgens Rob hebben we mazzel. Het heeft vorige week goed geregend, waardoor er meer water in de rivier staat. Super! Meer water = meer canyoning plezier!

We stappen de ijzig koude rivier in. Koud is in dit geval nogal een understatement. Gelukkig hebben we wetsuits aan en voor het eerst trek ik tijdens een canyoning ook de muts over mijn hoofd. Als een echte kikvorsman begeef ik me in de canyon. Maar, de kou is al snel vergeten, want de canyoning is echt heel erg leuk en verrassend.

Canyoning is voor mij de perfecte manier om voorzien van een dosis adrenaline een stuk ongerepte natuur te verkennen

In deze canyon doen we twee abseilafdalingen. Verder zit de canyon vol met natuurlijke glijbanen, stroomversnellingen, sprongen en hier en daar wat geklauter en kruipwerk. Een hele veelzijdige én bevredigende canyoning. Canyoning is voor mij de perfecte manier om voorzien van een dosis adrenaline een stuk ongerepte natuur te verkennen. Ook daarin stelt deze plek niet teleur. We zien de ene waterval na de andere en de canyon is mooi groen. Het contact met gids Rob is ook erg leuk. Hij houdt van dezelfde dingen: reizen, outdoor en natuur, dus er is genoeg gespreksstof.

Suppen op de Pillersee: poging 1

Van canyoning krijgen wij altijd heel veel trek, dus pas na een stevige en verwarmende lunch begeven we ons naar de Pillersee: het meer waaraan dit dal haar naam te danken heeft. We hebben er gisteren al even een rondje omheen gelopen dus we weten waar we moeten zijn voor onze volgende activiteit: suppen!

Halverwege het meer, naast een klein eettentje, staat een kleine ‘surf shack’ van Sup ’n Fun. De surf shack hoort bij Danny, een Belg. Danny is een super relaxte en aardige gozer die het drukke Antwerpen verlaten heeft voor meer natuur en rust om zich heen. Volgens mij is hij daar prima in geslaagd, want hij heeft hier echt een hele fijne spot. We hijsen ons in de wetsuits en zijn klaar om te gaan. Precies op dat moment rolt de donder over de bergen rond de Pillersee. Dat betekent helaas: geen wateractiviteiten. We spreken met Danny af dat we later deze week nog een keertje langs komen. Ik heb nog nooit ‘gesupt’ en deze kans om voor het eerst te suppen onder het zicht van de bergen wil ik zeker grijpen.

Wandelen bij Steinplatte Waidring

Het onweer waait gelukkig al snel weer over. Het uitzicht op de Buchensteinwand smaakte naar meer, dus we pakken de bergbahn bij Waidring om daar de berg te verkennen. Het liftje brengt ons naar Steinplatte Waidring op 1.869 meter hoogte. Ook hier is weer een fantastisch uitkijkpunt gebouwd, vanaf waar wij ons kwijlend vergapen aan de vele mooie wandelpaden die we hiervandaan zien liggen. Helaas is het wederom al wat later op de dag en kunnen we dus niet meer aan een lange wandeling beginnen. Die bewaren we voor later!

Aan het eind van dag twee in het PillerseeTal rollen we vermoeid, maar super voldaan ons bed in. Tot nu toe vinden we het hier te gek. De natuur is prachtig, de activiteiten super en we zijn alleen nog maar leuke en inspirerende mensen tegengekomen op deze reis.

Meer PillerseeTal? Lees hier deel II van ons reisverslag. Verder hebben we ook nog wat videobeelden van de canyoning die we graag willen delen. Kijk ook even naar ons videoverslag van de reis.