In de ban van de bergen: Pillerseetal deel II
Reisverslag Pillerseetal, deel II
Door: Sanne Mallant
We hebben er al twee fantastische dagen in het Pillerseetal op zitten. De eerste dagen van onze reis verkenden we wandelend de bergtoppen Waidring en Buchensteinwand en deden we een verrassende canyoning in een ijskoude rivier. Maar onze reis is nog niet ten einde! Bij deze deel II van ons reisverslag Pillerseetal – Kitzbüheler Alpen.
Het weer gooit een klein schepje roet in het eten
Vandaag gooien we onze plannen om! Eigenlijk stond er een klettersteig op het programma. Maar terwijl het in Nederland op dit moment ongekend mooi weer is, doet een regenfront het Pillerseetal aan. De klettersteig kunnen we gelukkig naar morgen verplaatsen. Even snel bedenken wat we dan gaan doen vandaag. Als Nederlanders worden wij van een beetje regen niet bang, dus: regenjas aan en wandelen maar!
Vanaf de Steinplatte Waidring zagen we gisteren een aantal hele mooie wandelgebieden die we absoluut verder wilden verkennen. Dus kiezen we de Steinplatte als onze bestemming van vandaag.
Als Nederlanders worden wij van een beetje regen niet bang, dus: regenjas aan en wandelen maar!
Onderweg naar de Steinplatte zie ik overal mooie plaatjes. Een bergtop in de mist of wolken vind ik vaak nog mooier dan een berg in de volle zon. Ook de Pillersee ligt er vandaag prachtig bij. We hebben geen haast, dus zet ik de auto aan de kant en maak wat foto’s.
Afdaling vanaf de Steinplatte
Ook boven op de Steinplatte staan we middenin de wolken. We hebben maar een paar meter zicht en van het fantastische uitzicht dat we hier gisteren konden aanschouwen is nu helemaal niks te zien. Met de wandelgids in de hand kijken we naar de wandelmogelijkheden. Omdat het hier boven nu zo bewolkt is willen we iets lager gaan wandelen. We besluiten om via een tweeënhalf uur lange wandeling vanaf de Steinplatte af te dalen naar het dorpje Waidring.
We zijn alleen. Op de koeien na dan. Het geluid van hun traditionele koebellen begeleidt ons overal op dit stuk van de wandeling.
Het eerste uur van deze afdaling naar Waidring gaat door de mooie gebieden die we gisteren vanaf het uitkijkpunt hebben zien liggen. Op het eerste stuk lopen we over een verharde weg, maar wij snijden hier en daar wat stukken af door de weiden te doorkruisen. Hoe verder we afdalen, hoe meer de wolken om ons heen oplossen. We bevinden ons al snel helemaal onder de wolkenlaag en daar is het prachtig wandelen.
Het is hier idyllisch mooi en heerlijk rustig. De groene weiden staan hier vol met bloemen in alle kleuren. De wandelroute is inmiddels aardig vlak en het kost ons totaal geen energie om hier te lopen. Er breekt zelfs af en toe een waterig zonnetje door achter de grijze wolken. We lopen langs een berghut met een enorm terras, maar tot nu toe heeft nog niemand de berghut weten te vinden. We zijn alleen. Op de koeien na dan. Het geluid van hun traditionele koebellen begeleidt ons overal op dit stuk van de wandeling.
Halverwege de route loopt het wandelpad onder de skilift door. Vanaf hier gaan we weer stevig afdalen. Deze laatste etappe van de wandeling zou nog een uur moeten duren. Maar wij doen er iets langer over en genieten er niet zo erg van als van het eerste gedeelte van de wandeling. Door de regen is het steile wandelpad namelijk spekglad geworden. Glibberend zetten we de afdaling voort. Ook lopen we hier onder de bomengrens, dus met de mooie uitzichten is het vanaf hier grotendeels gedaan. Met knikkende knieën lopen we ’s middags het dorp Waidring binnen. We kijken nog even omhoog naar de Steinplatte, die ver boven ons uit torent. Zijn we echt van zo hoog naar beneden komen wandelen?!
Klettersteigen naar de top van de Marokka
Gelukkig hebben wij gisteren besloten om de klettersteig te verzetten, want vandaag worden wij bij het opstaan verwelkomd door een warm zonnetje en een helderblauwe hemel. Een perfecte dag voor de klettersteig! We worden bij ons hotel opgewacht door gids Martin, een olijke Oostenrijker die vandaag met ons de Marokka gaat beklimmen.
We pakken de bergbahn vanuit Fieberbrunn naar boven. Vanaf hier is het nog een uurtje lopen naar de start van de klettersteig. Tijdens deze wandeling, die an sich al prachtig is, maken we kennis met onze gids. Het is een beetje behelpen, want Martin spreekt liever Duits dan Engels en ons Duits is een beetje roestig. Maar al met al komen we er prima uit met ons steenkolen Duits, vermengd met wat Engels en hier en daar een woordje Nederlands.
Martin is parttime boer en parttime gids. Hij heeft een paardenboerderij in Fieberbrunn en in de zomer en winter gidst hij wanneer mogelijk. Hij is dus helemaal thuis in dit gebied. Alweer hebben we mazzel met een hele leuke gids. Ontzettend leuk om met deze man op pad te mogen vandaag! Wie weet komen we ’s winters nog eens terug, dan is Martin gids voor off piste skiën. Maar op dit moment is het op en top zomer en zijn we op weg naar de klettersteig!
Er zijn in dit gebied een aantal klettersteig routes uitgezet en de Marokka is volgens Martin qua uitzichten de meest spectaculaire van het stel. Dit belooft dus een mooie activiteit te worden. En dat werd het absoluut!
op deze klettersteig maak je ook heel veel gebruik van de natuurlijke klimmogelijkheden van de rotsen. Daar houd ik van!
Op de Marokka klim je ongeveer 200 honderd meter naar een hoogte van 1.952 meter. Het is een klettersteig met moeilijkheidsgraad B/C en hier en daar C. Er zitten een flink aantal ijzers in de rotsen, maar op deze klettersteig maak je ook heel veel gebruik van de natuurlijke klimmogelijkheden van de rotsen. Daar houd ik van! Op deze stukken moet je echt even wat meer nadenken over hoe je het beste omhoog kunt en waar je precies je houvast gaat vinden. Juist die extra uitdaging tijdens het klimmen vind ik heel erg leuk. Ik ben vandaag wel blij met mijn lengte en lange benen, want ik moet me af en toe echt tot het uiterste strekken. Ik vraag me af hoe de kleinere klimmers op deze wand dit voor elkaar krijgen.
De klettersteig is lekker divers. Hier en daar dus even uitdagend, maar de route heeft ook een aantal vlakke en zeer veilige stukken waar je even goed de tijd kunt nemen om rustig om je heen te kijken. Ook is er een touwbrug over een kloof. Het is maar goed dat je tijdens een klettersteig goed vast zit, want op de touwbrug kun je echt alleen maar zwaaiend en zwalkend naar de overkant.
‘Even later’, ik heb tijdens deze klettersteig totaal geen gevoel voor tijd, staan we op de top van de Marokka. We worden nogmaals beloond met een fantastisch uitzicht! Het is gezellig druk op de top. Het topje van de Marokka is niet heel erg groot en alle klettersteigers die de berg bedwongen hebben willen hier natuurlijk een foto maken. Voorzichtig dringen dus.
Wildseelodersee, een prachtig meer verscholen tussen de bergen
De klettersteig is ten einde, tijd voor lunch in de Wildseeloderhütte! We beginnen onze wandeling naar de hut met een geleidelijke afdaling over de bergkam. Een tiental meters voor me uit staan mijn vriend Jurgen en gids Martin mij grijnzend aan te kijken. Er is kennelijk iets aan de hand….iets grappigs, ben ik iets vergeten? Zodra ik dichterbij kom hoor ik ze zeggen dat ik vooral moet blijven filmen. Wanneer ik naast ze sta begrijp ik hun grote glimlach. Daar is het dan: de Wildseelodersee.
Een schitterend, helderblauw bergmeer, verscholen achter de bergkam waar ik net over ben komen aanlopen. Wat een fantastisch mooie plek! Dit is ook de plek waar Martin mij vraagt speciaal voor hem te zingen. Sinds hij heeft gehoord dat ik zangeres van beroep ben, heeft hij herhaaldelijk aangedrongen op een privéconcertje in de Oostenrijkse bergen. Vooruit dan maar! Geheel in het thema zing ik “The hills are alive, with the sound of music….” voor hem. Een mooiere plek om dit te zingen kan ik me ook eigenlijk niet voorstellen.
Wanneer ik naast ze sta begrijp ik hun grote glimlach. Daar is het dan: de Wildseelodersee.
En wat een geweldige plek voor een lekkere lunch! Dat heeft degene die de Wildseeloderhut ooit heeft opgericht heel goed ingeschat. Wij zijn niet de enigen die er zo over denken, want het is hartstikke druk bij de Wildseeloderhütte. In deze omgeving zijn een hoop wandelroutes en alle wandelaars uit de omgeving zijn neergestreken op het terrasje aan het blauwe meer.
Op aanraden van Martin kies ik voor de typische Tiroler Käse- en Speckknödel. Volgens hem de perfecte, voedzame en energierijke lunch na een intensieve klettersteig. En hij heeft helemaal gelijk! Ik geniet van mijn lunch, het uitzicht en het fijne gezelschap.
Wandeling door de alpenweiden
Na de lunch leidt Martin ons via een ‘off piste’ pad weer terug naar de bergbahn. Op de reguliere wandelroute naar het bergstation is het op dit moment van de dag filelopen, maar daar hebben wij op Martin zijn route gelukkig helemaal geen last van. We lopen eerst langs de rand van de berg en even later doorkruisen we de ene na de andere mooie weide. Het is wel een beetje oppassen hier, we glibberen over de modder en ik glijd helaas uit in wat een hoop koeienstront blijkt te zijn. Desondanks geniet ik met volle teugen van onze afdaling dwars door de alpenweiden.
Een uurtje later arriveren we bij het bergstation. Deze wandeling was een fantastische afsluiting van een al fantastische dag. Dank je wel Martin! Bij het bergstation moeten we nog even wachten op de volgende gondels. Maar hier hebben ze comfortabele ligstoelen op de rand van de berg neergezet. Onder de warme zomerzon is absoluut zeker geen straf om hier even te moeten wachten. Bovendien is er bijzonder gezelschap tijdens het wachten.
Suppen op de Pillersee: poging 2
In ons eerste deel van het Pillerseetal reisverslag deden we een poging om te gaan suppen op de Pillersee. Helaas kwam er net op dat moment onweer over. Vanmiddag doen we poging 2. We hebben nog een beetje energie over na onze dag met Martin, de zon schijnt volop en er is geen onweer te bekennen. Op naar de Pillersee dus.
Danny geeft ons een korte instructie over het gebruik van het board en de peddel en even later staan we op ons SUP board midden op het meer. Ik vind het ontzettend rustgevend. Wat een fijne manier om te ontspannen terwijl je toch actief bezig bent. Van de best drukke weg die langs het meer loopt, merk ik als op de SUP sta helemaal niks meer. Ik geniet van de rust op het meer en in mijn hoofd. Het suppen biedt een uniek perspectief op de mooie omgeving. De bergen zijn vanaf deze plek op het meer nog indrukwekkender. Wat een perfecte afsluiting van onze actieve reis naar Pillerseetal!
Pillerseetal: toplocatie voor een actieve zomer
Helaas zit onze reis in Pillerseetal er al weer op. Maar wat heb ik het hier ontzettend naar mijn zin gehad. Mijn eerste bezoek aan Oostenrijk zal zeker niet mijn laatste zijn!
Wil je meer weten over het Pillerseetal? Lees hier deel I van dit reisverslag of bekijk de reisvideo. Kijk ook even op de website van het toeristenbureau van de Kitzbüheler Alpen. Je vindt daar heel uitgebreide informatie over de activiteiten in dit gebied.
Sanne is zangeres en musicalcoach. Ze is gek op natuur, reizen, hiken en canyoning. Madeira is een van haar favoriete bestemmingen en ze is oprichter van reiswebsite www.madeiramazing.com