Pacific Crest Trail | Verslag Chester - Mount Chasta

Na het afronden van de woestijnsectie heb ik met mijn trailfamily besloten om niet de Sierra Nevada Mountains in te gaan. Er ligt nog te veel sneeuw en het voelt niet veilig. Om de sneeuw in noord-californie wat tijd te geven om te smelten hebben we twee weken een mini vakantie gehouden op Hawaii. Het was er bijzonder leuk en super mooi, maar ik miste de trail toch wel enorm. Het ritme, de uitzichten, de fysieke uitdaging en de diverse duiken in rivieren en meertjes.

Inmiddels ben ik weer twee weken on trail. We zijn in Chester (Noord-Californië) begonnen en nu aangekomen in Mount Chasta om de 4th of july te vieren. Ik moet toegeven dat de afgelopen twee weken wat zwaarder waren dan ik verwacht had. Ik moet weer flink in het ritme komen en de hikerlegs zijn toch wat sneller weg dan je hoopt. Desalniettemin is de trail weer prachtig.

Na Chester loop je al snel Lassen National Park in. Hier keek ik erg naar uit, omdat het bekend staat om de bossen en het vulkaanlandschap. Helaas heb ik hier met een dubbel gevoel gewandeld. De helft van de bomen zijn afgebrand door bosbranden, wat deels ook wel wat indrukwekkends heeft. Vervolgens liep ik een groot stuk over de rand van de berg met een prachtig uitzicht. Links zag ik lassen peak en voor me zag ik mount shasta met elke stap dichterbij komen.

Ook kwamen donkere wolken mij steeds meer tegemoet. Tijdens het hiken was de regen heerlijk na alle hitte. Het was koel en ik kon eindelijk mijn nieuwe regenoutfit van Bergans uitproberen. Dit was namelijk de eerste dag dat ik echt regen op trail heb gehad, en dus mijn regenkleding nodig had. De meeste mensen op trail gebruiken hun regenjas ook als windjack.

Ik ben ontzettend verwend met mijn windjack van Bergans of Norway die ik veel in de woestijn aan heb gehad met veel wind. Het is superlicht, wat het het waard maakte om in mijn rugzak te houden, en vooral koel in plaats van een regenjas die vaak toch wat benauwder is. De regen die in de middag zo heerlijk was veranderde (na een prachtige sunset) in een best wel spannende storm. Harde regen, wind en veel onweer. Dit was de eerste keer dat ik het toch wel een beetje spannend vond in mijn enkelwandig tentje.

Gelukkig hield het ergste vrij snel op en kon ik weer gerust slapen. De volgende dag liepen we Burney in, waar hikers gratis in een kerk mogen verblijven. We ontmoeten een hoop nieuwe hikers en doen weer resupply voor de volgende strech richting Mount Shasta. De hike naar Mount Shasta vond ik lastig. Veel blowdowns, hitte en een hele hoop muggen. Maar ook een dag sneeuw en dat was genieten! We liepen over de ridgeline waardoor we continu een geweldig uitzicht hadden en een sneeuwballen gevecht is heerlijk als het 30 graden is.

Verder liepen we veel door bossen. En deze bossen zijn zo anders dan in Nederland. Ze zijn veel ruiger. De bomen zijn ontzettend groot en breed en overal liggen omgevallen stammen en afgezaagde takken. Soms wordt er een klein stukje van zo’n grote omgevallen boom afgezaagd zodat de trail begaanbaar is. Maar dat is dan ook wel het enige onderhoud dat gedaan wordt hier. In de volgende twee weken loop ik (mits de sneeuw het toelaat) de laatste twee streches van Noord-Californië en trek ik de bossen van Oregon in. Binnenkort meer over het vervolg van mijn PCT!

Lees hier meer artikelen over de Pacific Crest Trail